Αυτή είναι η ΟΝΕ που προωθείται με πρόσχημα την κρίση

Πρέπει να το πάρουμε απόφαση επομένως ότι έτσι θα ζούμε και στο μέλλον εφόσον η Ελλάδα παραμένει στην Ευρωζώνη και εφόσον η Γερμανία συνεχίζει να ασκεί την ίδια πολιτική, η οποία είναι απολύτως σωστή για την προώθηση των γερμανικών συμφερόντων! 

Αυτό είναι το συνολικό συμπέρασμα από την πολύ χρήσιμη έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους της Βουλής, η οποία παρουσιάζει τη νέα οικονομική διακυβέρνηση της Ευρωζώνης και για την οποία γράψαμε και χθες.

Στο πλαίσιο αυτό, ο προϋπολογισμός κάθε κράτους της Ευρωζώνης πρώτον, υπόκειται στην «προληπτική εποπτεία και έλεγχο» από την ΕΕ. Δεύτερον, η πορεία εκτέλεσής του ελέγχεται στενότερα από την Κομισιόν, με την οποία η κάθε κυβέρνηση κράτους της Ευρωζώνης υποχρεούται να βρίσκεται σε μια «συνεχή διαδικασία διαβούλευσης», να υφίσταται δηλαδή τον διαρκή έλεγχο της Κομισιόν. Τρίτον, κάθε χώρα που χρησιμοποιεί ως νόμισμα το ευρώ πρέπει να καθορίζει μεσοπρόθεσμους στόχους σε ένα πρόγραμμα τετραετούς διάρκειας. 

Το πρόγραμμα αυτό, το οποίο αποκαλείται Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής, επικαιροποιείται κάθε χρόνο και εγκρίνεται από το εθνικό κοινοβούλιο μέχρι το τέλος Μαΐου κάθε χρόνο.

Ο εθνικός προϋπολογισμός κάθε κράτους-μέλους της Ευρωζώνης κινείται υποχρεωτικά μέσα στο πλαίσιο του μεσοπρόθεσμου προγράμματος του κράτους αυτού. Τέταρτον, οι πόροι που αντλεί η κάθε χώρα από τα διαρθρωτικά ταμεία χορηγούνται πλέον υπό ανηλεείς όρους, με την Κομισιόν να μπορεί να κάνει ό,τι θέλει! Σε περίπτωση που μια χώρα βρίσκεται υπό μνημονιακό καθεστώς, όπως η Ελλάδα, ή έχει λάβει οικονομική ενίσχυση (δάνεια) από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα.

Η Κομισιόν μπορεί πλέον μόνη της να αναθεωρεί τα Σύμφωνα Εταιρικής Σχέσης που αντικαθιστούν τα ΕΣΠΑ και τα επιχειρησιακά προγράμματα, χωρίς καν να ερωτά το ενδιαφερόμενο κράτος! Ακόμη χειρότερα αν η Κομισιόν δεν είναι ικανοποιημένη από τη δημοσιονομική κατάσταση μιας χώρας, έχει το δικαίωμα να αναστέλλει ή και να ακυρώνει τη χρηματοδότησή της από τα διαρθρωτικά ταμεία της ΕΕ! «Κυρώσεις τέτοιου τύπου μπορεί να επιδεινώσουν την κατάσταση σε ένα κράτος-μέλος», διαμαρτύρεται το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους της Βουλής στην έκθεσή του.

Πέμπτον, καθιερώνεται νέα διαδικασία επιβολής κυρώσεων. Μέχρι τώρα έπρεπε να αποφασίσει το Συμβούλιο, δηλαδή οι υπουργοί ή οι πρωθυπουργοί των κρατών, για να επιβληθούν κυρώσεις σε μια χώρα. Από εδώ και πέρα, όμως, τις κυρώσεις τις επιβάλλει η Κομισιόν με «εισήγησή» της προς το Συμβούλιο, η οποία αυτοδικαίως θεωρείται ότι έγινε δεκτή, αν τα κράτη-μέλη δεν την ανατρέψουν με ψηφοφορία και μάλιστα σε μερικές περιπτώσεις με ειδική, αυξημένη πλειοψηφία! Εισάγεται δηλαδή η αρχή της «αντίστροφης πλειοψηφίας», όλες οι κυρώσεις που αποφασίζει η Κομισιόν ισχύουν χωρίς να τις υπερψηφίσουν τα κράτη, τα οποία μπορούν μόνο να τις ανατρέψουν!

Πρόκειται για… σατανικό πολιτικό εφεύρημα! Συνολικά οι αλλαγές που έχουν αποφασιστεί για τα κράτη της Ευρωζώνης περιορίζουν δραστικά τα κυριαρχικά τους δικαιώματα στη διεύθυνση της οικονομίας τους. Πολύ σωστά επισημαίνει η έκθεση ότι «η εξέλιξη της νέας οικονομικής διακυβέρνησης της ΕΕ ανταποκρίνεται στο δόγμα “διαρκώς στενότερη ένωση”. 

Οδηγεί σε περαιτέρω μετατοπίσεις εξουσίας “προς τα πάνω”, δηλαδή προς τους κεντρικούς θεσμούς της ΕΕ και της Ευρωζώνης». Αυτό δεν είναι καθόλου ένα απλό ζήτημα θεωρητικού χαρακτήρα, το οποίο αξίζει μιας κάποιας επισήμανσης. Αφορά τη ζωή όλων των Ελλήνων. Είναι βάσιμη άραγε η άποψη ότι παραδίνοντας την οικονομική διοίκηση της χώρας μας σε ξένα κέντρα μπορεί να ευημερήσει ο ελληνικός λαός; Αυτό είναι το κρίσιμο ερώτημα. 

Η πείρα -άκρως επώδυνη και ολέθρια- του μνημονιακού καθεστώτος της τελευταίας τετραετίας δείχνει το εντελώς αντίθετο. Είναι εξαίρεση αυτή η τετραετία; Δεν νομίζουμε, αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση.