Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ
ΕΚΛΕΙΣΕ ως πολιτικός ο κ. Μητσοτάκης, αλλά δεν έκλεισε μαζί του τα κιτάπια της η ιστορία. Πείσμων και χαλκέντερος, ξεζουμίζει την πολιτική που άσκησε ως χόμπι και επάγγελμα, έχοντας φροντίσει και για τα (δυο) παιδιά του….
Στον ίδιο «επαγγελματικό» χώρο Ντόρα και Κυριάκος, στην ίδια φάμπρικα που παράγει πολιτική με τις χαρές και τις πίκρες της-επιλογή, ωστόσο, του πατερφαμίλια, χρήσιμη και ενδιαφέρουσα.
«ΜΕ την Κυβέρνηση του στα πράγματα και με τον ίδιο στο τιμόνι, θα’ ταν άλλιώτικη η μοίρα της πατρίδας μας» γράφει στο βιβλίο του και τον ακούνε τεντωμένα αυτιά ευφάνταστων, ίσως και πολιτικά ανιστόρητων. Το(ν) ακούσαμε και πάει ο νους μας στο «βρώμικο ‘89». Με τους (αχυρ)ανθρώπους του και με την (λεγομένη) αριστερά να «συνεργάζεται και με τον διάβολο» για να τον κάνει πρωθυπουργό. Έγινε, κι ήταν όλος ταξίδια και…τσιμέντα της ΑΓΕΤ, μέχρι που βρέθηκε στη ζωή του ο Αντώνης Σαμαράς.
ΚΑΙ, βέβαια, δεν σταματάμε στην παρένθεση της πρωθυπουργίας του ανθρώπου με τις 4-5 χιλιάδες κουμπαριές για να πίνει τη ρακή του σε φιλικό κλίμα ανηφορίζοντας για τον Ψηλορείτη. Πάμε στα πολύ παλιότερα, διερωτώμενοι αν θα’ ταν καλύτερη η μοίρα της Ελλάδας χωρίς την Αποστασία και τους αποστάτες!
ΔΕΝ ήταν ο ιδεώδης Πρωθυπουργός και πολιτικός ο Γεώργιος Παπανδρέου. Και τον αντικομουνισμό του έδεσε με την «ιδεολογία» του Τσώρτσιλ και για τα «Δεκεμβριανά»…παινεύτηκε. Ωστόσο, τα (δημοκρατικά) στερνά του τίμησαν τα πρώτα του και το «όχι» στο σχέδιο Άτσεσον και κάποια άλλα…ψιλά περί δημοκρατίας εξόργισαν τους μακρινούς Αμερικανούς, που γίναν’…κοντινοί με τα κάποια φίδια στον κόρφο του.
ΞΕΚΙΝΗΣΕ η Αποστασία με την Κυβέρνηση στα δυο και την εξουσία του «σαλαμιασμένη» να γλιστράει απ’ τα χέρια του. Μέχρι την παραίτησή του, για να αναλάβουν «ενεδρεύοντας», «κατεψυγμένοι» και «Βούδες» φανεροί, με τον «αρχιτέκτονα» κρυφό, δρώντα, ψυχρό και ψύχραιμο. Αδιάφορο για την Ελλάδα και τη μοίρα της. Με ακανθώδη τον δρόμο για τη δημοκρατία και ασφαλτοστρωμένο για τους συνταγματάρχες, καμαρωτούς πάνω σε τανκς της «εθνικοφροσύνης». Πριν μαντρώσουν σε κελιά τους «συνοδοιπόρους» και τα «μιάσματα» στην απομόνωση.
ΑΝ είχε απέναντί του ακροατές της…κλάσης του ο κ. Μητσοτάκης, θα’ ταν πιο συγκρατημένος. Αν είχε ο (νεο)έλληνας ψηλαφίσει τα πεπραγμένα του «αρχιτέκτονα» ξεφυλλίζοντας τη νεότερη πολιτική μας ιστορία, θα’ χε αποχωρήσει απ’ την παρουσίαση, δεν θα’ χε διαβάσει το βιβλίο του.