Οι λυσσασμένες επιθέσεις της Διαπλοκής και το στοίχημα του ΣΥΡΙΖΑ

Γράφει ο Μαγια

Η κρισιμότητα των ευρωπαικών και αυτοδιοικητικών εκλογών, που θα διεξαχθούν τον Μάιο, είναι αυτονόητη. Από την έκβασή τους θα….

καθορισθεί και ο χρόνος διεξαγωγής των εθνικών εκλογών.
Επόμενο είναι το πολυπλόκαμο καθεστώς να «παίζει τα ρέστα» του. Να αγωνίζεται με κάθε τρόπο προκειμένου να φράξει το δρόμο του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία. Να μετέρχεται όλα τα μέσα ώστε να ανακοπεί το σταθερό προβάδισμα του κόμματος, το οποίο θεωρεί ως μέγιστη απειλή για τα συμφέροντά του.
Ετσι, εκβιάζει, λοιδορεί, συκοφαντεί, απαξιώνει, κατασκευάζει ενδιάμεσα κόμματα, στηρίζει παραπαίουσες ηγεσίες, χρησιμοποιεί την εσωκομματική αντιπολίτευση του Λαφαζάνη, συμπλέοντας (!) και προβάλλοντας τις διαφορές της, και αναδεικνύει την επιθετικότητα του ΚΚΕ απέναντι στη ρεαλιστική στρατηγική της Κουμουνδούρου.
Όσο πλησιάζουμε προς τις κάλπες τόσο θα πληθαίνουν οι αθλιότητες του προπαγανδιστικού μηχανισμού της Διαπλοκής. Δίπλα στους κραγμένους γκεμπελίσκους οι μισθωμένες «αντιμνημονιακές» γραφίδες σε ρόλο πέμπτης φάλαγγας. Επιτίθενται με σφοδρότητα στον ΣΥΡΙΖΑ, αποσκοπώντας αφενός μεν στην απαξίωση της εναλλακτικής του πρότασης, αφετέρου δε στη ναρκοθέτηση των πολιτικών για την οικοδόμηση προγραμματικών συμμαχιών με δυνάμεις της κεντροαριστεράς.
Είναι προφανές ότι, η Διαπλοκή τρέμει στο ενδεχόμενο σύμπηξης του δημοκρατικού, προοδευτικού αντιμνημονιακού μετώπου με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ωστόσο, αυτοί κάνουν τη δουλειά τους. Και την κάνουν εξαιρετικά όσο στην Κουμουνδούρου δυσκολεύονται να επωμισθούν το βάρος της ευθύνης που προυποθέτει η διακυβέρνηση της χώρας.
Οι πρόσφατες επιδόσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε επαγγελματικούς χώρους με σημαντικό ειδικό βάρος στην κοινωνία δείχνουν ότι, οι γονατισμένοι από τη βαρβαρότητα πολίτες δεν διαθέτουν την πολυτέλεια να παρακολουθούν τα μαθήματα «ορθοδοξίας» των κηνσόρων της «αριστεροφροσύνης» και του «αντιμνημονιακού αλάθητου». Ούτε βέβαια έχουν την υπομονή να περιμένουν εσαεί την πολιτική ενηλικίωση του ΣΥΡΙΖΑ και την απεξάρτησή του από τα όποια φοβικά σύνδρομα προκαλεί η αθεράπευτη εμμονή του Λαφαζάνη και της ακολουθίας του για συμπόρευση με τον Περισσό και τον «μεταθανάτιο ευδαιμονισμό».
Θα το επαναλάβουμε κι ας κινδυνεύουμε να γίνουμε κουραστικοί.
Μόνο με τη δημιουργία ενός μεγάλου κοινωνικοπολιτικού μετώπου για τη διάσωση και την αναγέννηση της χώρας, στα πρότυπα του ΕΑΜ, μπορούμε να ξεφύγουμε από τον καταθλιπτικό μονόδρομο της καταστροφής, της λεηλασίας και της υπερχρέωσης.
Ένα τέτοιο Μέτωπο δεν είναι υπόθεση ορισμένων οργανώσεων ή κομμάτων, αλλά αφορά το σύνολο του λαού πέρα και πάνω από κομματικές τοποθετήσεις και εξαρτήσεις. Ένας ενωμένος και αποφασισμένος λαός δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και κανέναν.
Η σύμπηξη -ΤΩΡΑ- μιας πλατειάς συμμαχίας δημοκρατικών, προοδευτικών-πατριωτικών δυνάμεων, σε συνδυασμό με την τεκμηρίωση της εναλλακτικής ριζοσπαστικής πρότασης για την ανατροπή της πολιτικής του Μνημονίου και τη δημοκρατική ανασυγκρότηση και ανάπτυξη της χώρας, αποτελούν το μεγάλο στοίχημα της Αριστεράς. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και την υπόλοιπη Ευρώπη!
Ο Αλ. Τσίπρας, έχει υποχρέωση απέναντι στον (πεσμένο στο καναβάτσο, ύστερα από τέσσερα χρόνια Μνημονίων) λαό να κερδίσει, παντί τρόπω, αυτό το στοίχημα!