του Δημήτρη Στεργιούλη
Επίτιμου Διευθυντή
2ου Δημοτικού Σχολείου Κιάτου
«ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ»
Η πατρίδα μας βρίσκεται στην κρισιμότερη καμπή της σύγχρονης ιστορίας της. Παραλείψεις και άστοχοι χειρισμοί όσων διαχειρίστηκαν τις τύχες του λαού μας και τη….
μοίρα του τόπου μας, μας έφεραν στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα.
Αν η οικονομική κρίση , που αντιμετωπίζουμε, ήταν το μόνο πρόβλημά μας οι διαστάσεις του κακού δεν θα ήταν των σημερινών διαστάσεων. Στην περίπτωσή μας η οικονομική κρίση είναι απότοκος της πολιτικής και της κοινωνικής κρίσης και, κυρίως του ηθικού ξεπεσμού και της ηθικής σήψης που διαπερνά όλα τα στρώματα του λαού μας. Ο «ωχαδεφισμός» , το δε βαριέσαι αδελφέ, το τι με νοιάζει εμένα , κοίτα πως θα τη βολέψεις προσέδωσαν στη κρίση ανεξέλεγκτες διαστάσεις .
Η πολιτική κρίση έχει να κάνει με την αφροσύνη των κομματικών σχηματισμών που κυβέρνησαν τον τόπο μας . Οσάκις , αναλάμβαναν τη διακυβέρνηση της χώρας μας , με εντολή του λαού βέβαια , θεωρούσαν αυτή ως τιμάριό τους το οποίο και λαφυραγωγούσαν ασπλάχνως, πολλαπλώς και παντοιοτρόπως.
Άνθρωποι ταγμένοι στην υπηρεσία του λαού μας πλούτισαν από την ενάσκηση των κυβερνητικών καθηκόντων τους. Ευάριθμοι, λόγω χρηματισμού, προσπόρισαν «εις εαυτούς» μυθώδη ποσά, ένιοι δε εξ αυτών σήμερα ενοικούν «εν φυλακαίς» και οσονούπω θα τους συντροφεύσουν και μερικοί άλλοι της ιδίας συνομοταξίας.
Έτεροι , ανέστιοι και ενδεείς πριν υπουργοποιηθούν , διαβιούν σήμερα « βίον πολυτελή» σε πολυτελείς επαύλεις και διαθέτουν όχι ευκαταφρόνητα ποσά σε τράπεζες του εξωτερικού.
Άλλοι με μόνο εφόδιο την κομματική τους ταυτότητα κατέλαβαν δημόσιες θέσεις με παχυλές αμοιβές.
Ο κρατικός μηχανισμός φορτώθηκε με στρατιές υμετέρων , αχρείαστων «και εν πολλοίς ανεπαρκών υπαλλήλων».
Οι πλούσιοι τυγχάνουν φορολογικής ασυλίας την οποία κα διατηρούν ίσαμε σήμερα. Τα οικονομικά βάρη φορτώθηκαν και φορτώνονται στις πλάτες των εργαζόμενων και των συνταξιούχων. Στις πλάτες των αδύναμων, που με τα χίλια ζόρια προσπαθούν να κρατηθούν στη ζωή.
Τα οικονομικά σκάνδαλα αναρίθμητα. Η διαφθορά στο απόγειό της.
Ο λαός μας ως παθητικός θεατής παρακολουθεί τα τεκταινόμενα αδύναμος να αντιδράσει . Κι αν κάπου- κάπου, κατά το παρελθόν, ακουγόταν και καμιά φωνή διαμαρτυρίας , ο διαμαρτυρόμενος , χαρακτηριζόταν ως συντηρητικός, οπισθοδρομικός, ως άνθρωπος με σκουριασμένες ιδέες και εχθρός της προόδου, ως ρατσιστής , ω ς φασίστας. ή ως αναρχοκομμουνιστής, ως περιθωριακός, ως απόβρασμα της κοινωνίας.
Φτάσαμε στο σημείο να μας φταίει και η Εκκλησία μας ακόμα , η οποία χαρακτηρίζεται , από πολλούς , ως « άκρως συντηρητικός θεσμός , που αν δεν θα «εκσυγχρονισθεί» θα πρέπει να καταργηθεί, γιατί αποτελεί ανασχετικό παράγοντα προόδου». Υπήρξε μάλιστα και Υπουργός , ο οποίος οσάκις αναφερόταν στον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, οι χαρακτηρισμοί του ήταν σκαιότατοι. Παρασκευαϊδη τον ανέβαζε. Παρασκευαϊδη τον κατέβαζε. Ο ταλαίπωρος ! Θαρρούσε πώς μ’ αυτούς τους χαρακτηρισμούς ο μακαριστός και αοίδιμος Χριστόδουλος ξέπεφτε στη συνείδηση του λαού μας.
Υπήρξαν και εξακολουθούν να υπάρχουν και φωνές «άκρως ρηξικέλευθες».. «Ασεβή χείλη» διακήρυξαν ότι «πρέπει να κατεβούν οι εικόνες από τις αίθουσες σχολείων και δικαστηρίων»» .
Δυστυχώς φτάσαμε σε τέτοια κατάντια , που στέλεχος του συνδικαλιστικού κινήματος των δασκάλων τάχθηκε αναφανδόν και δημόσια υπέρ της αποκαθήλωσης των εικόνων από τις σχολικές αίθουσες. Τον δυστυχή ! «Ζήλωσε δόξαν Κέλσου»
Δεν πρέπει πάλι να λησμονούμε και εκείνους που «διερρήγνυαν και εξακολουθούν να διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους», γιατί στην εποχή μας κάνουμε ακόμα προσευχή στα σχολεία μας.
Και τι να πει κανείς και για το θλιβερό φαινόμενο μερικών εκπαιδευτικών , που την ώρα της πρωινής προσευχής παραμένουν στο γραφείο του σχολείου ή , «όπερ και επονείδιστον, αναίσχυντον και επαίσχυντον», παίρνουν θέση ανάμεσα στους μαθητές κατά τη διάρκεια της προσευχής , χωρίς να κάνουν το σταυρό τους, για να μην τους προκαλούν με τη συγκεκριμένη ενέργειά τους, τάχα μου , πιστεύοντας ότι οι μαθητές δεν αντιλαμβάνονται τη στάση τους.
Οι δυστυχείς ! Στρουθοκαμηλίζουν . Οι μαθητές -τους τους οικτίρουν και αυτοί είναι στον κόσμο τους. Άντε μετά βάλε αυτούς τους ανθρώπους στις αίθουσες διδασκαλίας και περίμενε να σεβαστούν τη συνταγματική επιταγή , όπως ακριβώς αυτή είναι διατυπωμένη στο άρθρο 16 του Καταστατικού μας Χάρτη.
Τι να πει κανείς και για ευάριθμα ηλεκτρονικά μέσα μαζικής ενημέρωσης !. Αυτά επί σειρά ετών σκιαγραφούσαν και εξακολουθούν να σκιαγραφούν , μέσω των εκπομπών τους, το προφίλ της προοδευτικής οικογένειας.
Το συνειδητό ξεκάρφωμα ή καλύτερα η εσκεμμένη κατακρήμνιση του αξιακού μας στερεώματος είχε και άλλα θλιβερά συνακόλουθα.
.Ο πατριωτισμός θεωρήθηκε ως έγκλημα καθοσίωσης και ο πατριώτης παρουσιάζεται ως άνθρωπος αρτηριοσκληρωτικός, ως επικίνδυνος εθνικιστής, ως ρατσιστής.
Φθάσαμε στο σημείο, σήμερα , επίσημα χείλη να ομολογούν ότι εκχωρήσαμε μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας επειδή αυτό απορρέει από τις μνημονιακές μας υποχρεώσεις. Εν εναντία περιπτώσει δεν θα παίρναμε τη δόση του δανείου.
Και ομολογούν αυτό το ανοσιούργημα χωρίς ίχνος αισχύνης και δεν φοβούνται μη σηκωθούν ο Κολοκοτρώνης και ο Καραϊσκάκης και τους πάρουν με τις πέτρες και τότε δεν θα ξέρουν κατά πού να πάνε να κρυφτούν
Και σαν να μην έφτανε αυτό, προφανώς λόγω υπερχείλισης της προοδευτικότητάς του, βγήκε και ένας λαϊκός αοιδός και δήλωσε ότι συμφωνεί κι αυτός με την εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας. Ο καημένος νόμιζε ότι η εθνική κυριαρχία είναι ταμπουράς , είναι ταμπούρλο. Συνειδητοποίησε το ατόπημά του όταν σε συναυλίες του , που έλαβαν χώρα σε χρόνο μεταγενέστερο της «βαρύγδουπης δήλωσής» , έγινε « της εκδιδόμενης γυναίκας το κιγκλίδωμα» από τον αγανακτισμένο κόσμο.
Τέτοιες απόψεις ευθαρσώς διακηρυγμένες από υψηλά ιστάμενα πρόσωπα, της πολιτικής μας ζωής, απόψεις ξένες προς τις παραδόσεις του λαού μας, εκπέμπουν λάθος μηνύματα προς την κοινωνία μας και χαλαρώνουν την ηθική την πατριωτική και ηθική αρματωσιά της. Κι αυτό είναι ολέθριο , γιατί όταν πέσει η ηθική και πατριωτική αρματωσιά από τον άνθρωπο τότε και το μυαλό ξεπέφτει.
Σήμερα θερίζουμε τους καρπούς των κατ’ επίφαση προοδευτικών ιδεών, απόψεων και συμπεριφορών.
Και φθάσαμε, σήμερα, σε τέτοιο σημείο ξεπεσμού και ξετσιπωσιάς , η κοινωνία μας να θεωρεί «μάγκες» τους μεγαλοαπατεώνες και να χαρακτηρίζει ηλίθιο κάθε συμπολίτη μας που μπορούσε να κλέψει το κράτος μας και δεν το έπραξε.
Η εντιμότητα έπαψε να χαρακτηρίζεται από μεγάλα κοινωνικά στρώματα ως αρετή. Αντιθέτως τη θεωρούν ως ασφαλή ένδειξη ηλιθιότητας.
Το κράτος μας το εκλαμβάνομε ως « έχθρα διακείμενο» απέναντί μας. Αυτή η σφαλερή πεποίθηση δύσκολα θα ξεριζωθεί από τη συνείδηση ενός μεγάλου ποσοστού των συμπατριωτών μας.
Κι όταν καθίσεις να κουβεντιάσεις μαζί τους γι’ αυτό το θέμα σου παραθέτουν σειρά επιχειρημάτων ατράνταχτων , που έχουν να κάνουν με το πώς αντιμετωπίζεται ο ταπεινός και καταφρονεμένος συμπατριώτης μας, ο αδύναμος, ο ενδεής, ο πάσχων , ο ανάπηρος, ο άνεργος, ο αυτοχειροβίωτος , «ο μη έχων πού την κεφαλήν κλίναι» , όταν χρειαστεί νοσηλεία, βοήθεια και συμπαράσταση από το κράτος μας ο ίδιος ή μέλος της οικογένειάς του.
Και , δυστυχώς , από την πλευρά των κυβερνητικών αξιωματούχων , αλλά και από την πλευρά των δημοσίων λειτουργών δεν καταβάλλεται καμία προσπάθεια για να μην καταστεί συνείδηση του λαού μας η στρεβλή περί κράτους αντίληψή του, που, φευ, δεν δημιουργήθηκε «εική και ως έτυχε».
Αντίθετα τη στρεβλή περί κράτους αντίληψη την εδραιώνουν απόψεις, θέσεις, στάσεις ζωής και αποφάσεις υψηλών αξιωματούχων.
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες, μέσω των τηλεοπτικών δεκτών, ανησυχητικών καταστάσεων, με απρόβλεπτες συνέπειες για τον τόπο μας. Μεγάλος αριθμός παιδιών του λαού μας , σχολικής ηλικίας πένεται. Ευάριθμοι διευθυντές σχολικών μας μονάδων «έκρουσαν τα σήμαντρα του πανεθνικού συναγερμού» για να εκλείψει το φαινόμενο των πεινασμένων παιδιών στα σχολεία μας.
«Οι καιροί ου μενετοί»
«Πας ο δυνάμενος χωρείν χωρήτω»
.
http://tonoikaipnevmata.wordpress.com