Στις ευρωεκλογές κλείνει ο κύκλος της δικομματικής Σαμαρά-Βενιζέλου

Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Το Μέγαρο Μαξίμου με την επιστροφή του Σαμαρά στην Ελλάδα απο την Γερμανία, απεδύθη σε θριαμβολογίες για την τάχατες στήριξη της Άνγκελας Μέρκελ πρός τον έλληνα πρωθυπουργό. Επι της ουσίας η πολιτική αυτή…

στήριξη ήταν άνευ ανταλλαγμάτων, αφού δεν συνοδεύτηκε με κάποια άξια λόγου παροχή βοηθείας πρός τον ελληνικό λαό, αλλά περιορίστηκε σε στείρα και ανούσια ευμενή λόγια πρός τον κ-ο Σαμαρά και την κυβέρνησή του. Ενα βήμα πιο πέρα η γερμανίδα καγκελάριος είχε κάθε λόγο να δώσει αυτά τα τζάμπα πολιτικά εύσημα στον Σαμαρά, αφού αφενός μεν δεν της κοστίζουν τίποτα,
αφετέρου οι ιέρακες του Βερολίνου και των Βρυξελλών, δεν θα ξαναβρούν τέτοια εθελόδουλη κυβέρνηση για να εφαρμόζει χωρίς εθνική αξιοπρέπεια τις επιταγές τους. Γιατί
να μην την τιμήσουν; Ο έλληνας πρωθυπουργός απο την άλλη δεν έθιξε κανένα σοβαρό
θέμα πρός διαπραγμάτευση στον Βερολίνο και πολύ περισσότερο απέφυγε επιμελώς να θίξει
το θέμα της εξοφλήσεως απο την Γερμανία του κατοχικού δανείου, που δια επιβολής είχε
λάβει απο την Ελλάδα.Ομως δεν χρειάζονταν να πάει στη Γερμανία ο Αντώνης Σαμαράς,
απλά και μόνον για να ακούσει ότι η ελληνική κυβέρνηση, επιβάλλεται να εφαρμόσει το
υποδειχθέν πρόγραμμα των δανειστών !!!

Θα είχε ουσία αυτή η επίσκεψη του έλληνα πρωθυπουργού, πέραν του χαρακτήρα των
δημοσίων σχέσεων, αν έμπαινε στο τραπέζι με την γερμανίδα καγκελάριο το μείζον
θέμα της διαπραγμάτευσης του ελληνικού χρέους. Γιατί είναι τοις πάσι γνωστό και
πανθομολογούμενο πια απο τους πιο έγκυρους οικονομολόγους παγκοσμίως, ότι αν δεν
επιχειρηθεί γενναίο κούρεμα του ελληνικού χρέους, η ελληνική οικονομία θα σύρεται
στον θάνατο μέχρι την ολοκληρωτική κατάρρευσή της. Η κ-α Μέρκελ απο την πλευρά
της υπεστήριξε ότι αν την άνοιξη διαπιστωθεί η ύπαρξη πρωτογενούς πλεονάσματος,
τότε θα κινηθούν οι διαδικασίες αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Δεν έλαβε όμως
καμιά χρονική δέσμευση για αυτό, μήτε ακόμα και για τον χαρακτήρα της αναδιάρθρωσης
οψέποτε αυτή υλοποιηθεί.Μέχρι τότε όμως η τραγωδία του ελληνικού λαού και το τέλμα
της ύφεσης θα επιτείνονται. Στις διαπροσωπικές τους επαφές με ξένους αξιωματούχους
τόσον ο πρωθυπουργός, όσον και οι υπουργοί του κραδαίνουν τον κίνδυνο της πολιτικής
τους κατάρρευσης και επισείουν τον κίνδυνο της έλευσης του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία,
για τις πιέσεις που τους ασκεί η τρόικα, με την επαγόμενη κατά αυτούς διάρρηξη του
δημοσιονομικού προγράμματος σταθερότητας, σε μια αριστερή διακυβέρνηση. Πάραυτα
στο Βερολίνο ο πρωθυπουργός δήλωσε πως και αν ακόμα επέλθει κάποιο ρήγμα στην
κυβέρνησή του απο διαφωνούντες βουλευτές, υπάρχουν οι απαιτούμενες πολιτικές
εφεδρείες. Επιχειρώντας να διαμηνύσει στην γερμανία, την καλή πολιτική ισορροπία της
δικομματικής κυβέρνησης.

Όμως τόσο η γερμανίδα καγκελάριος, όσο και οι ιέρακες των Βρυξελλών με την άκαμπτη
στάση τους πρός την Ελλάδα, έδειξαν ότι επουδενί λόγω θα αλλαξουν την πολιτική τους
απέναντί μας, στηρίζοντας έμπρακτα τον κ-ο Σαμαρά. Και αυτό διότι μια διαφοροποίηση του
σκληρού προγράμματός τους μονοδιάστατης λιτότητας πρός την Ελλάδα, θα αποτελούσε την
απαρχή αλλαγή της σύνολης πολιτικής τους λιτότητας στον ευρωπαϊκό νότο. Και για τούτο ο
Σαμαράς επιστρέφοντας στην Ελλάδα, με αυστηρότητα ζήτησε απο τους υπουργούς του, να
αποπερατωθούν όλες οι εκκρεμότητες με την τρόικα.

Κεντρική πολιτική προσδοκία του Σαμαρά είναι να κερδίσει πολιτικό χρόνο και να φθάσει
έως τις ευρωεκλογές του ερχόμενου Μαίου, χωρίς να θραυστεί η ευάλωτη δικομματική
κυβερνητική του πλειοψηφία. Το σενάριο αυτό είναι και το πιθανότερο απο την ζωή, εκτός
και αν προκύψουν και νέα απροσδόκητα αυτυχήματα τύπου Τζάκρη. Δοθέντος ότι μεν η
κυβέρνηση στηρίζετε σε μια εύθραυστη πλειοψηφία, αλλά ωστόσο βασίμως υπάρχουν απο
την πλευρά Σαμαρά, αξιοσημείωτες κοινοβουλευτικές εφεδρείες, για να παράσχουν σωσίβιο
σε εκδήλωση κρίσης. Σε αυτές περιλαμβάνται μερικοί ανεξάρτητοι σήμερα βουλευτές, χωρίς
να αποκλείται και η ενσωμάτωση τμήματος της ΔΗΜΑΡ στην κυβερνητική πλειοψηφία, αφού
δημόσια ένα τμήμα της, τοποθετείται υπερ της επανεισόδου στην κυβέρνηση.

Επομένως το πρόβλημα της κυβέρνησης δεν είναι κοινοβουλευτικό όπως φαίνεται δια
γυμνού οφθαλμού, αλλά πιο βαθιά πολιτικό. Και η εκτίμηση αυτή περίτρανα θα αποδειχθεί
στις ευρωεκλογές, αφού η ελεύθερη και απεξαρτημένη απο μανιχαϊστικά διλήμματα
ψήφος, θα δώσει την ευκαιρία εκτόνωσης της λαϊκής οργής στην ειδεχθή μνημονιακή
πολιτική. Όπου και αναμένεται μετά βεβαιότητας, τα δυο κυβερνητικά κόμματα να υποστούν
συντριβή.

Αν έτσι όπως αναμένεται και στην ζωή επιβεβαιωθουν αυτές οι εκτιμήσεις, η κυβέρνηση δεν
θα μπορέσει να σταθεί πολιτικά – με μια οδυνηρή εκλογική ήττα στην πλάτη της – έστω και
αν το αποτέλεσμα δεν θα επηρεάζει άμεσα την αριθμητική της τρέχουσας κοινοβουλευτικής
της πλειοψηφίας. Γιατί σε επίπεδο πολιτικού συμβολισμού με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει, η
κυβέρνηση θα έχει χάσει επι της ουσίας την δημοκρατική της νομιμοποίηση. Όλα τα στοιχεία
κατατείνουν στο ότι Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορέσουν να πιάσουν μαζί ένα 25%
του εκλογικού σώματος. Εκ των πραγμάτων λοιπόν η κυβέρνηση θα κλυδωνιστεί σοβαρά
και θα δρομολογηθεί αναπότρεπτα η κατάρρευσή της.

Για τούτο και οι Σαμαράς, Βενιζέλος, προκειμένου να αποτραπεί η πολιτική τους
κατάρρευση και εκλογική τους πανωλεθρία, συζητούν τον ενδεχόμενο τον Μάϊο να
διενεργηθούν στην Ελλάδα τριπλές εκλογές. Αλλά και σ΄αυτή την περίπτωση το να έλθει
πρώτο κόμμα η Νέα Δημοκρατια, εκτιμάται ως απίθανο γεγονός. Και θαύμα όμως και
εαν εγένετο και έρχονταν η Νέα Δημοκρατία πρώτο κόμμα και πάλι δεν θα μπορούσε να
σχηματίσει κυβέρνηση, δότι το πιθανολογούμενο οδυνηρά μικρό ποσοστό του ΠΑΣΟΚ,
δεν θα συνιστούσε επαρκές πολιτικό συμπλήρωμα για να διασώσει την Νέα Δημοκρατία.

Συνεπώς η δικομματική αντιλαϊκή παράταξη του μνημονίου των Νέας Δημοκρατίας και
ΠΑΣΟΚ, έστω και με τις κοινοβουλευτικές σημερινές της εφεδρείες, οδεύει αναπότρεπρα
πρός τον πολιτικό της θάνατο …