Κώστα Δημ.Χρονόπουλου(Αρθρογράφου –Σχολιογράφου)
Παρά το ότι παρακολουθώ υποχρεωτικά –και λόγω της κειμενογραφικής μου
ενασχόλησης –τα γεγονότα, δεν…..
έχω πολυκαταλάβει τι ακριβώς (μας) συμβαίνει.
Αναπόφευκτα ανακύπτουν εύλογα, καταλυτικά ερωτήματα:
-Ποιές, συγκεκριμμένα, είναι οι δεσμεύσεις που η παρούσα, αλλά και οι
προηγούμενες «Μνημονιακές», όπως τις βάφτισαν, κυβερνήσεις, έχουν αναλάβει /
δεσμευτεί;
-Τι έχουν υπογράψει, συνομολογήσει και για πόσο διάστημα;
-Μέχρι ποίου σημείου έχουν υποθηκεύσει τη Χώρα;
-Ποιά είναι τα «ανταλλάγματα» των συμφωνιών;
-Για πόσα χρόνια –δεκαετίες;-θα είμαστε :Αποικία /Προτεκτοράτο;
-Ποιό είναι το plan B ή και C αν αποτύχει (Σ.Σ απέτυχε) η Τροικανή συνταγή
εξόδου από την κρίση; Η δική μας αντίδραση;
-Είναι δυνατόν ο μέσος /απλός άνθρωπος να βλέπει τόσο το αδιέξοδο,
όσο και το καταστροφικό τσουνάμι που ήδη έφθασε, και το ΠΟΣΥΜ
(ΠολιτικοΟικονομικοΣυνδικαλιστικοΜιντιακό) μας κατεστημένο να σφυρίζει
αδιάφορα;
-Είναι λογικό να υπάρχουν ακόμη συμπολίτες μας που να ενδιαφέρονται για το τι
ποσοστά δίνουν (οι αδέσμευτες και αμερόληπτες;) δημοσκοπήσεις στα υφιστάμενα
κόμματα του πολιτικού μας συστήματος;
Δεν είναι …αγία αφέλεια (sic) να πιστεύουν μερικοί ότι κάποιοι πολιτικοί
σχηματισμοί –από τους υπάρχοντες αποτυχημένους –θα μας βγάλουν από
το αδιέξοδο; Ότι οι διαχρονικά αποτυχημένοι, ανεπαρκείς κυβερνήτες και τα
πληρώματα που οδήγησαν στο ναυάγιο το σκάφος, οι ίδιοι (;) θα το διασώσουν ;
Επειδή, λέει, …. προσπαθούν! … Ε! και;
Υπάρχουν δύο χαρακτηριστικά, άκρως ενδιαφέροντα στοιχεία /δεδομένα τα οποία
εύχομαι να δράσουν αφυπνιστικά (αν και, μεταξύ μας, δεν το βλέπω)
1. Το ΔΝΤ και η Τρόικα έχουν παραδεχτεί επισήμως, ότι οι «Μνημονιακές»
συνταγές απέτυχαν (!). Αλλά θα πρέπει να συνεχιστούν!…
(Σ.Σ Προφανώς τα πειράματα με το «πειραματόζωο» ινδικό /ελληνικό χοιρίδιο,
δεν έχουν τελειωμό).
2. Πρόσφατα η Κα Καγκελάριος παραδέχτηκε δημόσια πως «Αν –τότε-η Ελλάδα
είχε φύγει από την Ευρωζώνη, αυτή θα διαλυόταν» (!…)
Βέβαια αυτά δεν ξενίζουν τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ.
Προσωπικά , εκτός από «Μηνύματα» που έστειλα στους Κυβερνώντες, καθώς και
με το άρθρο μου που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο με τίτλο « Ύστατη Ευκαιρία», είχα
τονίσει πως εκείνες οι ομολογίες «περί αποτυχίας των Μνημονίων» ήταν η ύστατη,
μεγάλη, σπάνια, μοναδική μας ευκαιρία προκειμένου να διεκδικήσουμε και να
απαιτήσουμε αλλαγές.
Ακόμη και για όσα ήδη είχαμε συμφωνημένα και υπογεγραμμένα, χωρίς να μπορούν
να μας ψέξουν. Κανείς από τους αρμοδίους της Συγκυβέρνησης δεν συγκινήθηκε.
Γιατί; (Ρητορικό ερώτημα ασφαλώς)
Υ.Γ Είναι πράγματι δυσεξήγητο (;) –σε πρώτη, επιδερμική προσέγγιση –η στάση
των πολιτικών μας (καλύτερα: η αποστασιοποίηση ) ωσάν τίποτα να μην
ειπώθηκε που μας ενδιέφερε.
Είναι ανήκουστο –για κάποιους και ύποπτο –να χάνονται μοναδικές
ανεπανάληπτες ευκαιρίες από τους ταγούς μας για να σταματήσουν
την κατρακύλα / κατολίσθηση, την καταβαράθρωση της Πατρίδας. Δεν
μπορεί, δεν επιτρέπεται να είναι άλλοθι, η Τρόικα για όλα τα επαίσχυντα,
ανθρωποεξοντωτικά μέτρα (τουρτουρίζει ο κόσμος, χρησιμοποιεί επικίνδυνα
καύσιμα και τζάκια, ενώ πνίγεται από την ανθρωποκτόνο Αιθαλομίχλη, και το
Μονοξείδιο.
Δεν υπάρχουν δικαιολογίες ούτε άφεση για : Ληστείες μετά φόνων!
Αν και τώρα δεν κάνουν τίποτα, τότε φοβούμαι ότι –ως υπόδουλοι –βιώνουμε
την αναβίωση ενός σύγχρονου Π ο λ ι τ ι κ ο ύ Γ ε ν ι τ σ α ρ ι σ μ ο ύ με
τους πολιτικούς μας να φέρονται στους υπηκόους ιθαγενείς συνέλληνές τους,
πολύ σκληρότερα από ό,τι στην πραγματικότητα απαιτούν οι
Αποικιοκράτες /Σουλτάνοι/Τροικανοί.