Κάποιες σκέψεις, γιομάτες ντροπή.
Ὅταν ἄκοῦς -πρὸ πενταετίας ἀκόμα- στὰ ἀμφιθέατρα μιᾶς Ἰατρικῆς σχολῆς, «ἀριστερούς», ὑποτίθεται νέους, σκεπτόμενους, ἐπιστήμονες, μορφωμένους καὶ πεπαιδευμένους ἀνθρώπους, φρουροὺς τῆς «ἀσυλίας» καὶ τῆς «ἐλευθέρας διακινήσεως ἰδεῶν» στὰ πανεπιστήμια, νὰ φωνάζουν: «Ἡ Μακεδονία εἶναι ἑλληνική, στ’ ἀρχ…α μας καὶ μᾶς δὲν εἴμαστε ἀπὸ ‘κει»…
Ὅταν περνᾶς μιὰ βόλτα ἀπὸ τὴ σχολὴ μέρες ἐκλογῶν καὶ βλέπεις κρεμασμένο τὸ σύνθημα «Ἔβρος – Σάμος – Φαρμακονήσι, Μαλ…α Ἐλύτη τὸ
Αἰγαῖο σου βρωμάει Ἑλλάδα» (φωτὸ παρακάτω)… καὶ μαθαίνεις ἀπὸ τὰ ἀποτελέσματα τῶν «ἐκλογῶν» ὅτι οἱ …συνθέται του εἶναι καὶ δεύτερη δύναμι (μὲ μικρὴ διαφορὰ -3%- ἀπὸ τὴν πρώτη) στὴν ἐν λόγῳ σχολή…
Πραγματικὰ ἀπελπίζεσαι.
Ἐξηγεῖς μέσα σου τὴν παρακμή, ἐξηγεῖς τὴν μαλθακότητα τοῦ λαοῦ μπρὸς σὲ ὄσα συμβαίνουν (καθῶς ἡ νέα γενιά, ἡ προμετωπὶς πάντα τῶν ἀγώνων, γέρασε πρὶν τὴν ὧρα της, φραπεδοφόρα καὶ μὲ πλήρη τρικυμία ἐν κρανίῳ, χωρὶς καμμία γνώσι καὶ αἴσθησι τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας καὶ πραγματικότητας τοῦ τόπου), ἐξηγεῖς γιατὶ ἐπανέρχεται δυναμικᾶ ὁ ἐθνικισμὸς καὶ ὁ ὁλοκληρωτισμός, ἐξηγεῖς γιατὶ τὸ ὁποιοδήποτε ἑλληνικὸ ἀνάχωμα στὸν καπιταλισμὸ καὶ τὸν ἰμπεριαλισμὸ ἔχει πιὰ δραματικὰ ἐκλείψει.
Φοβάσαι πραγματικὰ τὶ φίδι ἐτοιμάζεσαι νὰ θρέψεις στὸν κόρφο σου, μὲ τὸ χυλὸ συνιστωσῶν τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ποὺ -φεῦ!- θὰ ἔρθει νὰ κυβερνήσει καὶ ἔχει τὶς ἴδιες καὶ χειρότερες ἐπιδιώξεις.
Εἰδικὰ εἰς ἐποχὰς κρισίμους.
Φέρνεις στὴ μνήμη τὸ στίχο τοῦ Μάνου Ἐλευθερίου: «Πῶς τὸ ‘φεραν ἡ μοίρα καὶ τὰ χρόνια, νὰ μὴν ἀκούσεις ἕναν ποιητή;»
Μὰ καὶ τὴ στροφὴ τοῦ Ἐγγονόπουλου, τιμὴ στὸν δολοφονημένο Lorca:
«…μα επί τέλους! πια ο καθείς γνωρίζει
πως
από καιρό τώρα
-και προ παντός στα χρόνια τα δικά μας τα σακάτικα-
είθισται
να δολοφονούν
τους ποιητάς…».
Ἀλλὰ ὁ ἑλληνισμὸς ἀντέχει, ὡς Τρόπος συνόκαιρος τοῦ κόσμου, ποὺ φυλάει Τον, ἀπ’ τὰ ‘ψη ὁ Θεός μου, κατὰ παράφρασι τοῦ Κυπρίου ποιητοῦ Μιχαηλίδου. Καὶ ἡ Μακρυγιαννέϊκη μαγιά, ὅπου κι ἂν βρίσκεται, θὰ συνεχίσει νὰ παλεύει, βιωματικά, μὲ κατάθεσι ψυχῆς, μὲ ἀλήθεια καὶ φῶς. Mὲ καθοδηγὸ καὶ ἐπιδίωξι τὴν ἄσπρη λαμπάδα τῆς Ἀνάστασης.
Γρηγόρης Χατζηλυμπέρης
Ιατρός