Η σημερινή ημέρα βρίσκει το πολιτικό σύστημα στη θέση του, αν και από την χθεσινή αναμέτρηση των ευρωεκλογών εξήλθε πολυτραυματισμένο…….
Και όποιος ανέμενε ότι «το τόξο των συμφερόντων» θα ανατρεπόταν μια κι έξω μέσα από το αποτέλεσμα μιας κάλπης, και δη για το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, μάλλον έτρεφε στο μυαλό του πλάνην οικτρά. Οι μόνοι που δεν είχαν περιπλανηθεί, ήταν σίγουρα ο κ. Σαμαράς και ο κ. Τσίπρας οι οποίοι, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, έπαιζαν και έπαιξαν (και ενέπαιξαν τον ψηφοφόρο) ένα καθαρό κομματικό παιγνίδι, όχι κατ’ ανάγκην συμφωνημένο, θέτοντας επίπλαστα διλήμματα περί σταθερότητας ή ανατροπής. Το σίγουρο είναι, κατά τη γνώμη μου, ότι και οι δύο σχηματισμοί είναι θιασώτες της σταθερότητας, και μέσω αυτής επιθυμούν να αποτελέσουν τους συνεχιστές του πολιτικού συστήματος. Και κάτι μου λέει, ότι τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι πολύ πιθανό να συναντηθούν κάπου στο βάθος του «δρόμου της σταθερότητας». Κι αυτό το πολιτικό σενάριο απαιτεί «βήματα αντοχής», χωρίς ανατροπές και τα υπόλοιπα εύηχα για τους χαχόλους των κομματικών βάσεων. Το ίδιο σενάριο, εάν και εφόσον ισχύσει μέχρι του τέλους, προϋποθέτει νέους παίκτες στη πολιτική σκηνή. Κι αυτός που καθιερώνεται μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, από εκλογές σ’ εκλογές δεν είναι άλλος από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. (Δυστυχώς ή ευτυχώς, όπως το πάρετε). Δεν υπαινίσσομαι ότι ο «μικρός» της Αριστεράς παίζει συνειδητά το παιγνίδι του συστήματος. Το ίδιο και ο κ. Σαμαράς. Ωστόσο, ο τελευταίος, είτε πλέον δεν καταλαβαίνει τι γίνεται και παίζει τα ρέστα του, ή, καταλαβαίνει τα πάντα και υποδύεται όλους τους ρόλους (ανατιθέμενους ή μη) μήπως και ………………………..ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ