Αυτό που σου λείπει…

Οι φιλίες, οι εμπειρίες, οι αναμνήσεις, οι μνήμες, τα λάθη, οι ευεργεσίες, τα αγαπημένα πρόσωπα, οι σκηνές του παρελθόντος, οι μνήμες του μέλλοντος.

Όλα περνούν από μπροστά σου. Σου μιλούν, κάτι έχουν να σου πουν, ίσως και να σου υπενθυμίσουν.

Τελικά πόσο γρήγορα τρέχει ο χρόνος! Τα πάντα αλλάζουν. Θεέ μου, θέλω να γυρίσεις τον χρόνο πίσω. Θέλω να γυρίσω στα παλιά. Να μπορέσω να τα αλλάξω, ή τουλάχιστον να προσπαθήσω. Να σβήσω τα λάθη, να ξεχάσω τις άσχημες σκηνές και να διδαχθώ από το παρελθόν.

Αν ο χρόνος γυρνούσε πίσω, τι ωραία!, τότε δεν θα έχανα χρόνο!

Τι λέω! Δεν θα έχανα χρόνο για να αντικρύσω την ζωή με μια άλλη λογική. Θα γυρνούσα και στην άλλη όψη αυτού του κόσμου. Θα δοκίμαζα ν’ αλλάξω. Θα έψαχνα να βρω αυτό το κάτι που μου λείπει.

Κάποτε, σε κάποιον ο Χριστός, είπε ψάξε να βρεις αυτό το κάτι που σου λείπει! Έτι εν σου λείπει!

Αυτό που σου λείπει, ψάξε, βρες το τώρα, γιατί ο χρόνος, όσο και να το θες δεν γυρνά πίσω.

Φαντάσου τον εαυτό σου σαν ένα αετό, που θέλει να πετάξει ψηλά, να αγγίξει λίγο ουρανό. Να, όραμα ζωής, στην τροχιά του ουρανού. Και αυτός ο αετός είναι καθηλωμένος στη γη, με κάποια σχοινιά, που του στερούν την ελευθερία, του δαμάζουν την ευτυχία.

Έστω και τα περισσότερα αν κοπούν, θα μείνει ένα, που θα τον κρατά στη γη.

Έτσι συμβαίνει και με τον άνθρωπο. Γι’ αυτόν τα σχοινιά λέγονται πάθη, εμπαθείς λογισμοί, μέριμνες, θλίψεις, απογοητεύσεις, αποτυχίες, αμαρτίες. Όλα αυτά του στερούν το δικαίωμα να αγγίξει τον ουρανό και ως έπαθλο του δίνουν την απογοήτευση.

Μα είναι τραγικό! Έχεις ουρανό να κατακτήσεις και εσύ προτιμάς την γη! Έχεις φως να λουστείς και εσύ επιλέγεις το σκοτάδι!

Να, τελικά τι σου λείπει! Βάλε στο μηδέν της προσωπικής σου αποτυχίας, τον ΕΝΑ, τον Χριστό, στην ζωή σου και θα γευτείς την χαρά της επιτυχίας, της αλλαγής, της μεταμόρφωσής σου.

Είδες πόσο τρέχει ο χρόνος και εγώ σε κούρασα πάλι.

Αξιοποίησέ τον και τρέξε και εσύ σαν και αυτόν, γρήγορα, χωρίς δισταγμούς και αναζήτησέ Τον!