ΕΠΙΣΤΟΛΗ-ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΣΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Μια πρωτοφανή επιστολή στην οποία αρνείται την ουσία του Χριστιανισμού, την ηθική και τους κανόνες και καταφέρεται κατά της Ελληνικής Εκκλησίας με υποτιμητικά λόγια και απειλές απέστειλε ο αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και αρχηγός του ΠΑΣΟΚ στον Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ…
Ο Ε.Βενιζέλος επί της ουσίας παραδέχεται ότι πλέον έχει εκχωρηθεί η εθνική κυριαρχία σε άλλα όργανα εκτός Ελλάδος, δηλαδή το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και την Ευρωπαϊκή Ένωση και σημειώνει το πρωταφανές ότι «Ο Χριστιανισμός δεν είναι ηθική»!
Και μάλιστα εξομοιώνει τις θέσεις και τις απόψεις σωαμτείων, συλλόγων κλπ με αυτές της Εκκλησίας της Ελλάδος!
Και μάλιστα απειλεί εμμέσως και τον Σεραφείμ γράφοντας: «Επιτρέψτε μου να αγνοήσω για λόγους αναγόμενους στο σκληρό πυρήνα της ύπαρξης μου την άτυχη απειλή ότι “θα αποστερηθούμε de facto ως πρόσωπα την χάρη και την ευλογία του Δικαιοκρίτου Κυρίου”. Η αποστροφή αυτή θεωρώ ότι είναι απλώς σχήμα λόγου και όχι επισκοπική θέση που αξιώνει θεολογική και εκκλησιολογική θεμελίωση»αναφέρει ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ.
Δηλαδή αν αποδεχθεί ότι είναι επισκοπική θέση (που είναι…) τι θα κάνει ο “Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης”; Θα πάει σε Σύνοδο;
Ας δούμε τα κυριότερα σημεία της επιστολής Βενιζέλου προς τον Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ:
“Υποστηρίζετε την άποψη ότι ο νομοθέτης έχει κατά το Σύνταγμα (προφανώς εννοείτε το άρθρο 3) την υποχρέωση να λαμβάνει υπόψη του τις θέσεις και τις ευαισθησίες της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όταν χειρίζεται θέματα κοινού ενδιαφέροντος όπως ο γάμος, η οικογένεια, η προστασία του ανθρώπινου προσώπου.
Το κανονιστικό περιεχόμενο του άρθρου 3 που εισάγει το σύστημα των συνταγματικά ρυθμισμένων σχέσεων Κράτους και Εκκλησίας χωρίς να απομειώνει την προστασία της θρησκευτικής ελευθερίας (άρθρο 13 Συντάγματος), θα μου επιτρέψετε να πω ότι είναι τελείως διαφορετικό και απολύτως συγκεκριμένο: αφορά τις σχέσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου με την Εκκλησία της Ελλάδος και την κατοχύρωση της τυπολογίας των επιμέρους εκκλησιαστικών καθεστώτων που υφίστανται στην ελληνική επικράτεια (Νέες χώρες, Κρήτη, Δωδεκάνησα).
Η ίδια όμως η δημοκρατική αρχή επιβάλλει στη Βουλή των Ελλήνων να λαμβάνει υπόψη της και να συνεκτιμά τις απόψεις και τις ευαισθησίες όλων των θεσμών, των συλλογικών οντοτήτων, των πολιτών (σ.σ.: δηλαδή εξομοιώνει τους συλλόγους με την Εκκλησία)!. Μεταξύ αυτών εξέχουσα θέση κατέχει προφανώς, για λόγους ιστορικούς και κοινωνικούς, η Ορθόδοξη Εκκλησία.
Στα ζητήματα ηθικής και βιοηθικής η ευρωπαϊκή και διεθνής συνταγματική αντίληψη έχει σε μεγάλο βαθμό επηρεαστεί από τις χριστιανικές απόψεις δεν ταυτίζεται όμως με αυτές. Για ιστορικούς και θεσμικούς λόγους, που γνωρίζετε πολύ καλά, η συνταγματική ηθική και η ηθική της έννομης τάξης (ποινικής και αστικής) είναι διαχωρισμένη θεσμικά από την χριστιανική και πιο συγκεκριμένα την Ορθόδοξη ηθική αντίληψη, όσο και αν έχει επηρεαστεί από αυτήν.
Άλλωστε ο Χριστιανισμός δεν είναι ηθική, αλλά Μήνυμα και Ελπίδα Σωτηρίας μέσα από την προσδοκία της Ανάστασης. Η Ορθοδοξία δε – επιτρέψτε μου να πω – απέχει πλήρως από αντιλήψεις κανονιστικές, ηθικοπλαστικές, τιμωρητικές.
Η αντιμετώπιση της πίστης, της δογματικής καθαρότητας, της αμαρτίας (άρα η ομοφυλοφολία δεν είναι αμαρτία, κατά τον Ε.Βενιζέλο, αλλά “ρύθμιση κοινωνικών σχέσεων”), της μετάνοιας, της κατ´ οικονομία μεταχείρισης, της άφεσης, της καταλαγής δεν αφορά το νομοθέτη και την πολιτεία, αλλά την Εκκλησία.
Από την άλλη πλευρά, η ρύθμιση των κοινωνικών σχέσεων μεταξύ πολιτών ή ατόμων που υπάγονται στην ελληνική και κατ´ επέκταση την ευρωπαϊκή έννομη τάξη είναι ζήτημα πού ανήκει στη σφαίρα της πολιτείας και των διεθνών υποχρεώσεων της και όχι της Εκκλησίας.
(…) Η εθνική μας ταυτότητα και η ορθόδοξη παράδοση μας (προσέξτε στην διατύπωση, δεν μιλά για “ορθόδοξη πίστη”, αλλά για “ορθόδοξη παράδοση” κάτι σαν την λαϊκή παράδοση, δηλαδή!) δεν κινδυνεύουν αλλά επιβεβαιώνονται μέσα στο περιβάλλον αυτό χωρίς να θίγεται όμως κανένας άλλος.
(…) Οι βουλευτές, τα κόμματα, οι κυβερνήσεις, τα κοινοβούλια λειτουργούν ως όργανα του κράτους και όχι ως πιστοί υπό τον πνευματικό έλεγχο της θρησκευτικής τους κοινότητας. Το αντίθετο οδήγησε ιστορικά και δυστυχώς εξακολουθεί να οδηγεί, σε πολλά σημεία του κόσμου, σε τραγικές και απάνθρωπες καταστάσεις. Σε ανεξέλεγκτη βία. Σε ακύρωση της αξίας του ανθρώπινου προσώπου (σ.σ.: ουδέποτε η Ελληνική Εκκλησία και η Ορθοδοξία προκάλεσαν τέτοια δεινά. Το αντίθετο υπέφεραν από τέτοιες αντιλήψεις)…
Λόγω των αμοιβαίων αισθημάτων αγάπης και εκτίμησης που μας συνδέουν, δεν εισέρχομαι σε θέματα κανονικής τάξης. Απευθυνθήκατε στον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και στον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ για ζήτημα νομοθετικής πολιτικής εθνικής και όχι τοπικής σημασίας. Θα είχε συνεπώς ενδιαφέρον να διατυπωθεί αρμοδίως και συνοδικώς η άποψη της Εκκλησίας της Ελλάδος (σ.σ. έχει ήδη εκφρασθεί κατά του συμφώνουν συμβίωσης ομοφυλοφίωλν).
Τέλος, επιτρέψτε μου να αγνοήσω για λόγους αναγόμενους στο σκληρό πυρήνα της ύπαρξης μου την άτυχη απειλή ότι “θα αποστερηθούμε de facto ως πρόσωπα την χάρη και την ευλογία του Δικαιοκρίτου Κυρίου”. Η αποστροφή αυτή θεωρώ ότι είναι απλώς σχήμα λόγου και όχι επισκοπική θέση που αξιώνει θεολογική και εκκλησιολογική θεμελίωση”.
Πάλι καλά: Σε άλλες εποχές ο Βενιζέλος θα τον είχε σταυρώσει με συνοπτικές διαδικασίες τον Σεραφείμ…
defencenet.gr
