ΔΕΝ ΣΟΥ ΦΤΑΙΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ,….

Υπήρξε ενεργό μέλος της ΟΝΝΕΔ και εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Μεσσηνίας με τη Νέα Δημοκρατία (ΝΔ) στις Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1977 σε ηλικία 26 ετών, ο νεότερος βουλευτής στην ιστορία του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Τον Ιούλιο 1989 διορίστηκε Υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση συνεργασίας της Νέας Δημοκρατίας με τον Συνασπισμό υπό τον Πρωθυπουργό Τζαννή Τζαννετάκη. Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους ανέλαβε Υπουργός Εξωτερικών στην οικουμενική κυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Συνασπισμού υπό τον Πρωθυπουργό Ξενοφώντα Ζολώτα.

Την περίοδο κατά την οποία ο Σαμαράς ήταν υπουργός Εξωτερικών αυξήθηκαν αλματωδώς οι απόρρητες δαπάνες της Υπηρεσίας Ενημέρωσης του υπουργείου εξωτερικών (από 194 εκατομμύρια δραχμές το 1990 σε 714 εκ. το 1991 και 290 εκ. το πρώτο τρίμηνο του 1992), όπως και τα ποσά απόρρητων δαπανών που διατέθηκαν με προσωπική εντολή του Σαμαρά, που ανήλθαν στο συνολικό ποσό των σχεδόν 2 δισ. δραχμών. Το ζήτημα των μυστικών αυτών κονδυλίων αναδείχθηκε σε σημαντικό θέμα της πολιτικής επικαιρότητας μετά την απομάκρυνση της Νέας Δημοκρατίας από την κυβέρνηση μετά τις εκλογές του 1993. 

Ελάχιστες συγκεκριμένες πληροφορίες ήρθαν, ωστόσο, στο φως, καθώς ο Σαμαράς είχε καταστρέψει τα σχετικά παραστατικά πριν παραδώσει το υπουργείο επικαλούμενος λόγους εθνικής ασφαλείας. Το 1994 ο νέος υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης του ΠαΣοΚ Κάρολος Παπούλιας διέταξε την πραγματοποίηση ΕΔΕ, η οποία δεν καταλόγισε ευθύνες για τη διαχείριση των κονδυλίων, αλλά απλώς κατέγραψε τα σχετικά ποσά. Έρευνα διενεργήθηκε και με εντολή του πειθαρχικού της ΕΣΗΕΑ. 

Σύμφωνα με κατάθεση που έδωσε ο τέως πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, μεγάλο μέρος αυτών των χρημάτων είχε δοθεί σε Έλληνες δημοσιογράφους που υιοθέτησαν αδιάλλακτη στάση στο ζήτημα της ονομασίας της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας καλλιεργώντας το εθνικιστικό κλίμα που εξυπηρετούσε την πολιτική στρατηγική του Σαμαρά. Ο Σαμαράς διέψευσε ότι δίνονταν χρήματα σε δημοσιογράφους και ισχυρίστηκε ότι στις δαπάνες της Υπηρεσίας Ενημέρωσης καταχωρούνταν άλλες δαπάνες του υπουργείου. 

Το πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ κατέληξε ότι είναι αδύνατο να βρεθούν φυσικοί ένοχοι και έθεσε την υπόθεση στο αρχείο. Με εντολή της εισαγγελίας του Άρειου Πάγου πραγματοποιήθηκε προκαταρτική εξέταση από την οποία δεν προέκυψαν ποινικές ευθύνες του Σαμαρά και ο φάκελος τέθηκε στο αρχείο. Α

ίτημα της ΕΣΗΕΑ να ενημερωθεί για τα αποτελέσματα της εξέτασης απορρίφθηκε δις και ο φάκελος παραμένει απόρρητος.Στις 30 Ιουνίου 1993 ίδρυσε την Πολιτική Άνοιξη (ΠολΑν) συγκεντρώνοντας στελέχη όπως ο Νικήτας Κακλαμάνης, ο Ανδρέας Λεντάκης, ο Άκης Γεροντόπουλος, ο Στέφανος Γιώτας, ο Στάθης Παναγούλης, ο Δημήτρης Σταμάτης (Θεσσαλονίκης), ο Δημήτρης Σταμάτης (Αιτωλοακαρνανίας), ο Στέφανος Στεφανόπουλος, ο Μανώλης Καλαμίδας και άλλοι. 

Από τη συνολική του πορεία το κόμμα χαρακτηρίστηκε προσωποπαγές (καθώς συνδέθηκε αδιάσπαστα με το όνομα του ιδρυτή του, που αποτέλεσε το κυρίως προβεβλημένο στέλεχός του και συνεκτικό παράγοντα των μελών του) και μονοθεματικό (καθώς η απήχησή του ήταν σε ευθεία συνάρτηση της έξαρσης του «μακεδονικού»), κινούμενο δεξιότερα της ΝΔ, με έμφαση στα εθνικά θέματα και πατριωτική ρητορική. Στα αξιοσημείωτα πρέπει να αναφερθεί ότι εμπνευστής του ονόματος “Πολιτική Άνοιξη” ηταν ο Οδυσσέας Ελύτης.

Στις αρχές Σεπτεμβρίου με προτροπή του Αντώνη Σαμαρά 1993 δύο βουλευτές της ΝΔ αποστασιοποιήθηκαν και προσχώρησαν στην Πολιτική Άνοιξη διατηρώντας τη βουλευτική τους έδρα ως ανεξάρτητοι· πρώτα ο Στέφανος Β. Στεφανόπουλος, βουλευτής Ηλείας, και μετά ο Γιώργος Συμπιλίδης, βουλευτής Κιλκίς. Έτσι, η Νέα Δημοκρατία απώλεσε τη δεδηλωμένη, έχοντας μόνο 150 έδρες στην κοινοβουλευτική της ομάδα. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αναγκάστηκε να προκηρύξει πρόωρες εκλογές για τον Οκτώβριο του 1993. Τότε επήλθε μακροχρόνια βαθειά πολιτική και προσωπική ρήξη με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη

Στις εκλογές του 1993 η Πολιτική Άνοιξη συγκέντρωσε 4,88% και εξέλεξε 10 βουλευτές. Στις 20 Απριλίου 1994 στην ΚΟ της Πολιτικής Άνοιξης προσχώρησε και ο βουλευτής Σερρών Χρήστος Καλαϊτζίδης, που είχε εκλεγεί με το ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας, αυξάνοντας σε 11 τους βουλευτές του κόμματος.

Στις ευρωεκλογές του 1994 έλαβε 8,7% των ψήφων και δύο έδρες στο Ευρωκοινοβούλιο.
Στις εκλογές του 1996 έλαβε 2,94% των ψήφων και έμεινε εκτός Βουλής.
Στις ευρωεκλογές του 1999 έλαβε 2,3% των ψήφων και δεν μπόρεσε να επανεκλέξει ευρωβουλευτή.

Την άνοιξη του 1995, ενόψει της λήξης της δεύτερης προεδρικής θητείας του Κωνσταντίνου Καραμανλή, επέκειτο νέα εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Για να εκλέξει Πρόεδρο και να αποφύγει τις εκλογές διατηρώντας την κυβέρνησή του, ο Ανδρέας Παπανδρέου χρειαζόταν τουλάχιστον 180 ψήφους από τις 300 της Βουλής. 

Ο τότε πρωθυπουργός ήρθε τελικά σε συμφωνία με την Πολιτική Άνοιξη με στόχο να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο πρώην Υπουργός Κωστής Στεφανόπουλος, στηριζόμενος με τον συνδυασμό των ψήφων του ΠΑΣΟΚ και της Πολιτικής Άνοιξης, όπως και έγινε. Αυτό έφερε σε δύσκολη θέση τη Νέα Δημοκρατία, που τελούσε υπό την προεδρία του Μιλτιάδη Έβερτ, η οποία αποζητούσε να διεξαχθούν εκλογές με σκοπό την εκμετάλλευση της ραγδαίας πτώσης της δημοτικότητας της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ώστε να κερδίσει τις εκλογές η ΝΔ. Ο Μ. Έβερτ και πολλά στελέχη της ΝΔ επιτέθηκαν με βαρύτατες εκφράσεις κατά του Σαμαρά μετά την εκλογή Στεφανόπουλου.

Εύκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς οτι ο συγκεριμμένος άνθρωπος είναι επικίνδυνος, ελεγχόμενος και μπροστινός εγχώριων και ξένων συμφερόντων .¨Αξιζει περαιτέρω διερεύνησης το πως ο Κ.Καραμανλής άφησε έρμαιο στην τύχη του ένα ιστορικό κόμμα,την ΝΔ, με τους ψηφοφόρους να έχουν να επιλέξουν ανάμεσα στην κόρη του Δράκουλα και τον Α.Σαμαρά.Πριν ψηφίσετε ενημερωθείτε,διαβάστε σε ποιον εμπιστεύεστε την τύχη σας,στείλτε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας την σαπίλα.

 ΟΡΓΗ