Σε πέντε χρόνια θα πάει ο δεξιός Σαμαράς και στην Κούβα για αναζήτηση επενδυτών.
Όταν ένα έθνος είναι ανίκανο να προσδιορίσει τον λόγο και τον τρόπο οργανώσεις και ύπαρξης του, αναζητά συνεχώς πρότυπα, ανεξαρτήτως πολιτικο-ιδεολογικής τοποθέτησης των πολιτών του ή της ηγεσίες του.
Σήμερα ο καπιταλιστής Σαμαράς είναι στην κουμουνιστική Κίνα προς αναζήτηση της οικονομικής ανάπτυξης, παλαιότερα ο Ανδρέας Παπανδρέου αναζητούσε τον ορθό πολιτικό δρόμο στην Λιβύη του Καντάφι, αργότερα ο αντιβασιλικός Γιώργος Παπανδρέου θα μας έκανε Δανία του νότου ή Σουηδία (και οι δύο χώρες έχουν Βασιλιά), ο Καραμανλής έβλεπε ως πρότυπο την Ιρλανδία, ο Τσίπρας αναζητά το πολιτικό του όραμα στην Βολιβία και στην Κούβα, ο Μπουτάρης θα φέρει 300 χιλιάδες Τούρκους στην Θεσσαλονίκη και τους ομοφυλόφιλους να του δείξουν τον δρόμο της ανάπτυξης.
Και ο Πάγκαλος είναι εκτός εαυτού γιατί δεν γινόμαστε φεντεραλιστές.
Ο Τατσόπουλος αντιλαμβάνεται τον Χίτλερ ως κακό και τους Κεμάλ Στάλιν Τσαουσέσκου Ερτογκάν Κλείτον Ομπάμα ως καλούς.
Και μέσα σε όλα αυτά, δεν μπορώ να αφήσω τον Ράμφο που νομίζει ότι για να πάμε μπροστά, πρέπει να ξεχάσουμε το παρελθόν.
Βέβαια, πριν μερικά χρόνια το όραμα μας ήταν η καθημερινότητα, μέχρι που ανακαλύψαμε ότι είχαμε χάσει το τρένο για το αύριο.
Ο Νταλάρας ήθελε να ανήκει το αιγαίο στα ψάρια γιατί δεν αισθανόταν άξιος να το υπερασπιστή.
Όταν η κοινωνία δεν είναι άξια να αντιληφθεί την αξία του έθνους, ως βάση για κοινό όραμα και δημιουργία, μετατρέπεται σε έναν ετεροπροσδιοριζόμενο αχταρμά ο οποίος δεν έχει καμιά διαφορά από ένα ασκέρι προβάτων.
Ο Ομπάμα απευθύνεται σε έθνος.
Ο Ερντογκάν, απευθύνεται σε έθνος.
Η Κίνα, είναι έθνος.
Ο Πούτην πίρε τον αχταρμά των προβάτων από τον Γκορμπατσόφ και Γέλσκιν και έφτιαξε έθνος.
Οι Γερμανοί ήταν και είναι έθνος.
Οι Άγγλοι είναι άγγλοι, δεν είναι φεντεραλιστές.
Το Ισραήλ, είναι έθνος.
Οι λαοί, τα έθνη, αν θέλουν να επιβιώσουν, πρέπει να είναι τόσο άξια, ώστε να μπορούν να επιβάλουν τα δικά τους συμφέροντα ως δίκια στα μάτια των άλλων.
Χθες ο υποστηρικτής της ελεύθερης οικονομίας η Αμερική, η οποία θέλει να είναι και συμπεριφέρεται ως έθνος, εξανάγκασε την κοινωνία των πολιτών δηλαδή το ποίμνιο των Ελλήνων, να μην γίνει ο αγωγός Μπουργκάς Αλεξανδρούπολης, παρόλο που ήταν υπέρ των συμφερόντων του ποιμνίου των Ελλήνων και της ελεύθερης οικονομίας.
Αν θέλουμε να πάμε μπροστά, πρέπει να μάθουμε ότι: Δεν υπάρχει δεξιά δεν υπάρχει αριστερά, μόνο κόκκαλα υπάρχουν των Ελλήνων τα Ιερά.
Και, αντί να ακούμε τις προτροπές του Ράμφου, να απαρνηθούμε το παρελθόν μας, μάλλον είναι προτιμότερο να ψάξουμε το παρελθόν μας.
Γράφει ο Θουκυδίδης: «κουβέντα και διαπραγματεύσεις για το τι είναι σωστό και δίκαιο γίνεται μόνο μεταξύ ισοδύναμων, αλλιώς ο ισχυρότερος επιβάλλει αυτά που η ισχύς του επιτρέπει να επιβάλλει, ο δε αδύναμος υπομένει αυτά που η αδυναμία του τον αναγκάζει να αποδέχεται και να υπομένει!» [Θουκ. Ε 89].
Αν ο Σαμαράς είχε διδακτή στο σχολείο του τον Θουκιδίδη, δεν θα πήγαινε σήμερα στην Κίνα για να ζητά αγοραστές, αλλά θα ερχόταν εδώ οι Κινέζοι να έψαχναν αγοραστές των δικών τους περιουσιακών στοιχείων.
Στο χωριό μου ξέρουν ότι: Ο ανίκανος πουλά και ο ικανός αγοράζει.
Και καλά, τώρα έχουμε αεροδρόμιο να πουλήσουμε στους κινέζους για να παραταθεί η ζωή του ποιμνίου των Ελλήνων, μετά από δέκα χρόνια τι θα πουλήσουμε στους κουβανέζους;
Ο κτηνοτρόφος από την Κρήτη.
