ΓΙΑΤΙ Η ‘’ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΞΙΩΝ’’ ΔΙΑΦΕΡΕΙ;

Στην συνέντευξη που ακολούθησε εμείς τον ρωτήσαμε εάν έχει εμπειρία από τα Ευρωπαϊκά όργανα, είπε όχι, εάν έχει κάποιες σπουδές για την Ευρώπη, είπε όχι, εάν έχει κάποια ιδιαίτερη ενασχόληση με τα Ευρωπαϊκά ζητήματα, είπε όχι και όχι έλεγε σε ότι σχετικό τον ρωτούσαμε, οπότε τον ρωτήσαμε το ύστατο και πιο συνηθισμένο ερώτημα ‘’εάν γνωρίζει αγγλικά ή κάποια άλλη Ευρωπαϊκή γλώσσα’’ και πάλι είπε όχι.
Μας είπε μάλιστα ότι αν δεν τον δεχθούμε, είναι ανάρπαστος από πολλά άλλα κόμματα λόγω των ψηφοφόρων που κουβαλούσε!

Κάπου εκεί συνειδητοποιήσαμε για μία ακόμη φορά ότι ο παλαιοκομματισμός δεν έχει πεθάνει. ¨Ήθελε να εκπροσωπήσει τη χώρα για δικό του όφελος, βασιζόμενος σε μία πελατειακή σχέση κόμματος – ψηφοφόρων, γιατί απλά έτσι είχε μάθει και γιατί στις σχέσεις αυτές βασίζεται και εξακολουθεί να καλλιεργεί τα παλαιοκομματικό σύστημα.

Να λοιπόν μία σημαντική και μεγάλη διαφορά της κοινωνίας αξιών. Πιστεύουμε στις αξίες και δεν τις ανταλλάσουμε με ψήφους.

Είναι αυτό που συχνά λέει ο κ. Μπουραντάς, ‘’εμείς δεν ήλθαμε στη πολιτική για να κάνουμε προσωπικές καριέρες με ιδιοτέλεια και καιροσκοπισμό…’’, αλλά για να δουλέψουμε μαζί με όλους τους συμπατριώτες μας που ενστερνίζονται τις ίδιες αξίες, στη πράξη, με λύσεις και αποτελέσματα για μια πατρίδα που να είμαστε υπερήφανοι γι αυτή και για μια ζωή με νόημα.
2ον – Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ‘’ΑΝΘΡΩΠΟΥ – ΠΟΛΙΤΗ’’ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΔΙΑΦΕΡΟΥΜΕ

Από τη πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε η ‘’κοινωνία αξιών’’, εργασθήκαμε πολύ για να διαμορφώσουμε μία σύγχρονη, δυναμική και ρεαλιστική ιδεολογία που να εκφράζει συνάμα τα κοινωνικά και τα ατομικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων. Να καλύπτει δηλαδή τις ανάγκες και επιθυμίες του ατόμου, σε αρμονική και δημιουργική σχέση με την κοινωνία.
Καταλήξαμε ότι αυτή η ιδεολογία είναι ο ”κοινωνικός φιλελευθερισμός” ως βάση, που τον μετεξελίξαμε ώστε να έχει ως πολιτικό υποκείμενο τον ”άνθρωπο–πολίτη”.

Προσπαθώντας να επεξηγήσω απλοποιημένα: Στη Κομμουνιστική / Σοσιαλιστική ιδεολογία, υποκείμενο της πολιτικής τους είναι η ‘’κοινωνική τάξη’’.
Στην Φασιστική / Εθνικοσοσιαλιστική / Εθνικιστική ιδεολογία, υποκείμενο της πολιτικής τους είναι ”το έθνος, η φυλή”.
Στον Φιλελευθερισμό το υποκείμενο της πολιτικής του είναι ”το άτομο”.

Όλες οι παραπάνω πολιτικές ιδεολογίες εμφανίζουν σημαντικές αντινομίες, όπως π.χ. η ‘’τυρρανία’’ της κοινωνικής διαστρωμάτωσης μέσα από τις κοινωνικές τάξεις, ή ο ‘’γιγαντισμός’’ και η ανισορροπία που δημιουργείται στην ανάπτυξη του ατόμου εις βάρος της κοινωνίας, την οποία εκμεταλλεύεται και στην οποία τελικά οφείλει την ανάπτυξη του. Ή όπως τα εκρηκτικά αδιέξοδα του εθνολογικού/φυλετικού διαχωρισμού που εκτός του απομονωτισμού και της αντιπαλότητας, δημιουργούν εκατόμβες θυμάτων και κρεματόρια.

Υποκείμενο της πολιτικής μετα-ιδεολογίας, της ‘’κοινωνίας αξιών’’ συνεπώς δεν είναι η τάξη, η φυλή ή το άτομο, αλλά ο ‘’άνθρωπος – πολίτης’’ με την έννοια της ‘’ύπαρξης’’, που ζει τη ζωή του ως κοινωνικό και πολιτικό όν.

Ως ”άνθρωπος” έχει φυσιοκρατικά, ανθρώπινα δικαιώματα και ως ”πολίτης” που ζει σε μία κοινωνία, έχει συμβατικά δικαιώματα και υποχρεώσεις.
Αυτός ο διττός ρόλος που προκύπτει από τον μετασχηματισμό του ‘’ανθρώπου’’ σε ενεργό ‘’άνθρωπο – πολίτη’’ μπορεί να δώσει όραμα και ελπίδα σε μία νέα ”κοινωνία πολιτών”, με συνείδηση, συμμετοχή, αξίες, και νέο πολιτικό πολιτισμό.

Μόνο έτσι θα μπορέσει αυτός ο ‘’άνθρωπος – πολίτης’’, σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο να διαμορφώσει τις καλύτερες δυνατές συνθήκες ώστε να μπορέσει να ‘’υπάρξει’’ αποτελεσματικά για μία καλύτερη ζωή.

(συνεχίζεται)

*Ο Στέλιος Φενέκος είναι αντιπρόεδρος της Κοινωνίας Αξιών