Η ΕΛΛΑΣ ΕΑΛΩ

Πρόσφατα πήρα την απόφαση να κάνω ένα ταξίδι. Ένα ταξίδι που παλιά αρνούμουν πεισματικά να κάνω , γιατί έλεγα θα γίνει πάλι η Πόλη δική μας και θα ταξιδέψω εκεί
με αξιοπρέπεια.. Αυτήν την αξιοπρέπεια που στέρησαν από τόσους Έλληνες οι Τούρκοι με αποκορύφωμα το πογκρόμ του 1955 και το 1963…
Το πήρα απόφαση γιατί ενώ αισθανόμουν τεράστια πικρία που θα ήμουν υποχρεωμένη να αντικρίζω την ημισέληνο παντού , υπήρχε κάτι άλλο, πιο ισχυρό , πιο αποφασιστικό : η ανάγκη μέσα μου που διψούσε να αντικρίσει μια άλλη χαμένη Ελλάδα…
Θυμάμαι κάποιος μου είχε πει, πρέπει να πας, να τσαντιστείς και να ατσαλώσεις.. Να τσαντιστείς όχι με αυτούς- αυτοί την δουλειά τους κάνουν και με το παραπάνω- με εμάς θα τσαντιστείς που βγάζουμε τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια.
Ας το πάρουμε από την αρχή… Προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης “ΚΕΜΑΛ ΑΤΤΑΤΟΥΡΚ” .. Γινόταν ένα πανδαιμόνιο από αεροσκάφη όλου του κόσμου.. άλλα περίμεναν να πάρουν σειρά για να προσγειωθούν και άλλα για να απογειωθούν..
Στο αεροδρόμιο δεν χωρούσες να προσπεράσεις τον μπροστινό σου… Λαοθάλασσα! Και με του που βγαίνουμε έξω από το αεροδρόμιο βλέπω διαδηλωτές .. Όχι σαν τους διαδηλωτές made in Greece …Δέκα άτομα το μέγιστο, καθισμένοι οκλαδόν, με τέσσερα μικρά πλακάτ, ταινία γύρω γύρω , είκοσι αστυνομικούς να τους φυλάνε και να τους υπενθυμίζουν πως εκεί είναι χώρα με νόμους και πως δεν θα αφήσουν με τίποτα να βγει κακή φήμη στους τουρίστες για την Τουρκία… Πάμε στο ξενοδοχείο- στο οποίο έμαθα πως ποτέ δεν υπάρχει άδειο δωμάτιο καθώς όταν ο ένας έρχεται ο άλλος φεύγει! Στο δρόμο προς το ξενοδοχείο και από το ξενοδοχείο στο κέντρο και την πλατεία TAXIM ( και μετά μιλάμε εμείς για Ερμού?? ας γελάσω), δεξιά αριστερά , δεν προλάβαινα να κοιτάξω παρτέρια με άπειρα λουλούδια, λόφους από γκαζόν με σχηματισμένες τουλίπες ,φιόγκους και όλα αυτά από φανταστικά λουλούδια ταγμένα σε σχήμα.. Δρόμοι πεντακάθαροι, σιντριβάνια, αστυνομία παντού, φανάρια με χρονόμετρο ώστε να ξέρεις πότε θα γίνει κόκκινο και πότε πράσινο.. Αριστερά θεόρατες πολυκατοικίες τους ενός εκατομμυρίου ευρώ το διαμέρισμα, με θέα τον Βόσπορο, σε κλειστό κύκλωμα, κάτι σαν μικρές πολιτείες για τους πλουσίους με φυλάκιο στις τέσσερις γωνιές του τετραγώνου! Σημαίες κάθε δύο μέτρα, κατά μήκος της παραλίας του Βοσπόρου, πάρκα με όργανα γυμναστικής , και κάθε πεντακόσια μέτρα υπερσύγχρονες παιδικές χαρές! Και τα λουλούδια δεδομένα για να μην τα ξαναλέμε.. Νόμιζα πως ήμουν στην Ολλανδία με τόσες τουλίπες.. Τα παγκάκια σφηνωμένα στο έδαφος για να μην μπορούν να κάνουν την μαγκιά του Έλληνα που περιορίζεται σαφώς στο να ξεχαρβαλώσει ένα παγκάκι και να το μετακινήσει ,γιατί να μωρέ τον χτυπάει ο ήλιος.. Αντί να κουνηθεί ο ίδιος και να αλλάξει θέση, μετακινεί το παγκάκι.. μέχρις εκεί φτάνει το μυαλό του.. Και ξαφνικά στα αριστερά παντού καμένα ελληνικά σπίτια… ξεχασμένα και λιωμένα.. απαρηγόρητα.. και πάνω από αυτά – γιατί τους χαλάνε τη μόστρα- τεράστιες αφίσες με φωτογραφία ανάπλασης και διαμόρφωσης του χώρου , προμοτάροντας κάτι πάρκα και εμπορικά κέντρα που δεν έχουμε φανταστεί ούτε στα καλύτερα μας όνειρα… Γιατί ακόμη και αν τα είχαμε φανταστεί την θέση του θα έπαιρνε το ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΝ ΠΑΜΕ και οι διάφοροι αδιάφοροι κουλτουριάρηδες αναχρονιστικοί που θα διαδήλωναν δήθεν για το περιβάλλον όταν τα πανό τους είναι άσπρα σάβανα στις εθνικές μας… Αλλά εκεί δεν έχει τέτοια! Όλοι αγωνίζονται για το συλλογικό καλό, και ξέρουν πως ζουν σε κράτος όχι σε παρακράτος! Επίσης εκτός του ότι αναμορφώνουν το χώρο επειδή τους χαλάει την εμφάνιση το καμένο έδαφος που άφησαν πίσω τους οι Τούρκοι διώχνοντας του Έλληνες, το κάνουν και για έναν άλλο λόγο. Επειδή συχνά πυκνά όλο και κάποιος Έλληνας πολύ σπάνια βέβαια δικαιωνόταν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και μπορούσε να αποζημιωθεί για την περιουσία του, και για να γλιτώσουν οποιαδήποτε άλλη , καταστρέφουν κακήν κακώς ότι υπάρχει.. ( Ας σημειωθεί για όσους δεν το γνωρίζετε πως όταν τους έδιωξαν, είπαν πως έχει δικαίωμα να μείνει μόνο αν κάποιος ήταν Τούρκος υπήκοος, εάν ήσουν χριστιανός και είχες οποιαδήποτε σχέση με έναν συγγενή σου που είχε τουρκική υπηκοότητα και ήθελες να παραμείνεις στην Πόλη , τότε θα έπρεπε να γίνεις μουσουλμάνος.. Μα και όσοι ήταν Τούρκοι υπήκοοι και έμειναν , δεν είχαν δικαίωμα μεταβίβασης της περιουσίας τους , και έτσι με το θάνατό τους η περιουσία τους , γινόταν περιουσία του Τουρκικού Κράτους..) . Στους δρόμους παντού γιγαντοαφίσες που με τεράστια γράμματα έγραφαν «ISTANBUL 2020 OLYMPIC GAMES» και εννοείται με μικρά γράμματα «candidate city».. Αν θέλουν Ολυμπιακούς ας γυρίσουν τα κλεμμένα , δηλαδή τα 3/4 της σημερινής τους χώρας… Αλλά τι λέω εδώ τα μάρμαρα του Παρθενώνα δεν επεστράφησαν με τους Ολυμπιακούς του Λονδίνο ή της Αθήνας.. Πηγαίνοντας προς το κέντρο αριστερά τα τείχη της “απόρθητης” Πόλης … Ελληνικά γράμματα κοσμούν τις αρχαίες πέτρες… Και σε όποια μέρη τα τείχη είτε είχαν καταστραφεί είτε τα είχαν καταστρέψει, τα ξαναέχτισαν , εφόσον βλέπουν πως έτσι εκμεταλλεύονται τον τουρισμό παρουσιάζοντας τα όλα ως δικά τους… Στην Πλατεία ΤΑΧΙΜ πήρα το μεγαλύτερο ταρακούνημα… Πινακίδες παντού με ελληνικά γράμματα.. μαγαζιά που κάποτε άνθιζαν με το επιχειρηματικό μυαλό των Ελλήνων.. Ξυσμένες.. τρυπημένες… ξεχασμένες … μαρτυρούν πως είμαστε ακόμη εκεί… στα δεξιά μου, κοιτάζω επάνω επιγραφή.. .ΑΓΟΡΑ ΡΩΥΜΥΛΙΑΣ… (Τὸ σκληρὸ ἔμαθα πὼς χαράζει ἀλλὰ ὄχι πῶς χαράζεται. Ἀργὰ συλλαβίζοντας ἀναστηλώνω μόνον τὴ λέξη ΕΠΤΟΗΘΗ. Μόνο; Ὄχι καὶ μόνο. Ἀκουστὸ ἀνὰ τὸν κόσμο τὸ Ἐπτοήθη. Κική Δημουλά) Παντού η κόκκινη με την ημισέληνο και με έχει πιάσει απελπισία.. Ώσπου ξαφνικά αντικρίζω μια γαλανόλευκη.. νομίζω είμαι σε όνειρο.. Το ελληνικό προξενείο… Και γυρνάω πάλι στην πραγματικότητα… Το Πέραν, Ο Γαλατάς, Το Ζάππειο, Η εκκλησία της Αγίας Τριάδας.. Περπατούσα και άφηνα να πέφτει και ένα κομμάτι της ψυχής μου…
Και ήρθε η ημέρα να αντικρίσω ένα από τα θαύματα της Γης.. Την Αγία Σοφιά μας! Όπου οι Τούρκοι στις πινακίδες του την γράφουν AHAYASOFIA για να μοιάζει όσο γίνεται με κάτι αραβικό και να κρύβουν ακόμη και με αυτό το τρόπο την ελληνική της ταυτότητα… Και πληρώνοντας 25 TL για να μπω να προσκυνήσω θυμάμαι εκείνη την εικόνα του Χριστού όπου χτύπησε με μαστίγιο όλους αυτούς που έκαναν τον οίκο του Πατέρα του εμπορικό κέντρο… Και ενώ μέσα σε αυτόν τον υπέρλαμπρο ναό έχουν παραδοθεί τόσες ψυχές στον Κύριο, ένοιωσα μια γαλήνη ανείπωτη.. μια νεκρική υπερηφάνεια… για όσους έχασαν τη ζωή τους ψάλλοντας ψαλμούς στην Παναγία.. Και να την εκεί στέκει ψηλά με τον Χριστό αγκαλιά.. Μαρμαρωμένη , ανέκφραστη… Στέκομαι από κάτω.. Βγάζω τα γυαλιά μου… Τώρα δεν με ενδιέφερε τα δάκρυα μου να τα κρύψω.. ένοιωθα πως δεν τα έβλεπαν πια τούρκικα μάτια.. Έψαλα το «τη υπερμάχω» τρεις φορές.. Την τρίτη λίγο πιο δυνατά… Κάποιοι τουρίστες απορούσαν γιατί κάποιος να κλαίει… Και να ακούω γύρω μου τους ξεναγούς να μιλάνε για Τούρκικη Βυζαντινή και Ρωμαϊκή περίοδο.. Να εξυψώνουν τα Τουρκικά χέρια που έχτισαν πέτρα πέτρα αυτό το μεγαλείο.. Μόλις τελείωσα την προσευχή μου, κοιτώ αριστερά τον άγγελο δίχως μάτια… και ανεβαίνω στον επάνω όροφο με όση δύναμη μου είχε απομείνει… Πουλούσαν κοσμήματα, δήθεν βυζαντινά και ό,τι άλλο μπορούσαν προκειμένου να βγάλουν χρήματα… Επισκέφτηκα αργότερα το υδραγωγείο … άλλο αριστούργημα … και εκεί προσπάθησαν να το βεβηλώσουν βάζοντας υπόγειο αναψυκτήριο, και καναπέδες όπου κάποιοι ντυμένοι «Σουλειμάν» και κάποιες άλλες «Χουρεμ» έβγαζαν φωτογραφίες με τους τουρίστες…. Πόση ξεφτίλα …. Μέδουσες, γοργόνια, κίονες. Η πόρτα εξόδου της Συνόδου, Χριστός, Παναγία, Άγγελοι, Αυτοκράτορες, Μαίανδροι, Πόρτες, μπρούτζος, πέτρα, μιναρέδες, σαρκοφάγοι…. (Ἐπακολουθῶ. Στέρνες βωμοὶ ἄδυτα θυσιῶν ὑδραγωγεῖα κινήτρων, ἡ ἀρχαιότερη Πυθία: ἡ σαρκοφάγος πάλι. Ἀλλὰ ἡ ζωὴ τὸν ἀποφεύγει τὸν χρησμό της. Κική Δημουλά)..
Στην κλειστή αγορά σημαιάκια τουριστικά παντού… Της Ελλάδας μόνο μια φορά το είδα… Της Κύπρου καμία.. Μόνο όλων των άλλων χωρών… του Ψευδοκράτους και των Σκοπίων… Της δε Αλβανίας από τις πρώτες…( Ο εχθρός του εχθρού μου…) Η αστυνομία τους ξέχασα να σας πω έχει σαν σύμβολο τον δικέφαλο , ο δε δήμος Κωνσταντινούπολης τον Πήγασο… Η δε αγροτική τράπεζα τους το χρυσόμαλλο δέρας… Και περπατούσα ανάμεσα στα 3.000 μαγαζιά και έβλεπα παντού σε αφίσσες και μπλουζάκια ” COME VISIT TROIA”, και ονόματα μαγαζιών όπως ” ENA.,ARIS, MARMARAS, XRYSO, TROIA” και άλλα πολλά.. Πως διαφημίζουν τον “δικό” τους πολιτισμό στους έξω σαν δικό τους!!! Ο Μουεζίνης ακούγεται κάθε λίγο και λιγάκι… Όλο και κάποια ελληνική λέξη θα ακούσεις στο δρόμο από ξεχασμένους Έλληνες είτε από τουρίστες σαν εμένα… Όλο και θα δεις κίονες και νεοκλασικά ανάμεσα στη φάση της σύνθεσης και της αποσύνθεσης… όλο και θα δεις τον ήλιο κάπου ανάμεσα στα νικάμπ, τις μπούργκες και τις μαντήλες… και στα όπλα.. Η τουριστική αστυνομία τους δεν αστειεύεται.. .Φανταστείτε τα άλλα ένστολα σώματα τους…
Και φθάνω Ελλάδα… Σε ένα άδειο αεροδρόμιο… που τα μόνα αεροπλανάκια που υπήρχαν παρκαρισμένα ήταν αυτά της Αegean airlines και της Ολυμπιακής… Καμία άλλη αεροπορική εταιρία… Ένας αεροδιάδρομος άδειος σαν νεκροταφείο! Ακανόνιστο γκαζόν , πετάει ένα στάχυ από εδώ μια κόκα κόλα αναπαύεται πιο κει… Και οι ξένοι στο αεροπλάνο να λένε: Are you serious? There is no metro? Strike? How can i get to the centre of Athens.. Instanbul i shouldn’t have left you… Και εκεί συνειδητοποιείς ακόμη πιο πολύ πόσο έχουμε τελειώσει σαν λαός!
Τα άλλα που είδα θέλω να τα κρατήσω για τον εαυτό μου! Για τον πληγωμένο μου εγωισμό και τον ταπεινωμένο μου πατριωτισμό! Σκεφτείτε πως η χώρα αυτή μας έχει ξεπεράσει έτη φωτός και πως συνεχίζει με καλπάζουσα μορφή.. Έχει πληθυσμό οκταπλάσιο από τον δικό μας γιατί εκεί , κρατούν ακόμη τον θεσμό της οικογένειας ψηλά! Όχι σαν την Ελλάδα που έχει 500.000 εκτρώσεις το χρόνο ( καταγεγραμμένες)… Τα παιδιά τους μαθαίνουν από μικρά να φανατίζονται και να περιμένουν ανά πάσα στιγμή να πάρουν και την υπόλοιπη Ελλάδα.. Τα μαθαίνουν να σέβονται τους ήρωες τους! Οι φωτογραφίες του Μωάμεθ Β’ και του Κεμάλ υπάρχουν και στα τζάμια των σπιτιών τους, και δημοσία θέα! Τα πανεπιστήμια της Πόλης είναι ξακουστά στον κόσμο και μαζεύουν φοιτητές από παντού… Κάνοντας την τρομερή προπαγάνδα κατά της Ελλάδας και μέσα από αυτά.. .Έχουν φτιάξει έναν στρατό πειθαρχημένο , φτιάχνουν πλέον και δικά τους αεροπλάνα… Παράγουν τούρκικες τηλεοπτικές σειρές τις οποίες σφάζονται τα πρόβατα οι δικοί μας να παρακολουθήσουν…
Στην Ελλάδα από την άλλη έχουμε ισοπεδώσει τα πάντα.. Ο στρατός απαξιώνεται όλο και πιο πολύ, οι γιωτάδες πληθαίνουν, καίμε την σημαία μας, καίμε τις πόλεις μας, μαθαίνουμε στα παιδιά μας για το πόσο καλοί είναι οι Τούρκοι, πόσο όμορφα συνωστίστηκαν στην Σμύρνη οι Έλληνες. ….πόσο κακή ήταν η Επανάσταση του 1821 γιατί αναχαίτισε το μεγαλείο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, πόσο φασίστας ήταν ο Κολοκοτρώνης, κλείνουμε το κέντρο όποτε μας γουστάρει , ταλαιπωρούμε και διώχνουμε τον τουρίστα κλείνοντας την Ακρόπολη με πανιά του ΚΚΕ και τα λιμάνια με το ΠΑΜΕ, διώχνουμε όλους τους επενδυτές , δεν τηρούμε κανένα κανόνα, έχουμε πνιγεί στους μετανάστες και οι αριστεροί θέλουν και άλλους, τα πανεπιστήμια μας όλο και πέφτουν θέση στο διεθνή πίνακα αξιολόγησης, και όλο και περισσότερα Ελληνόπουλα φεύγουν για το εξωτερικό…. Είμαστε μια χώρα γέρων, χωρίς νέους, χωρίς πυγμή, χωρίς ιδανικά, χωρίς θέληση, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς καν λόγο ύπαρξης…
Βαρέθηκα να ακούω την προπαγάνδα.. Όχι από τους Τούρκους.. Ούτε από τους άλλους που γλυκοιτούν την χώρα μας.. Αυτοί την δουλειά τους κάνουν! Βαρέθηκα εμάς τους ίδιους να θέλουμε να μας “αυτοκτονήσουμε”.. Η Ελλάδα φαίνεται είναι τόση μεγάλη για τους προδότες που δεν μπορεί να χωρέσει στις προδοτικές καρδιές τους.. Βαρέθηκα να ακούω για ιδεολογίες.. Όπως λέει και ο Σπανουδάκης ( τον έχουν εξαφανίσει οι αριστεροί “καλλιτέχνες”) η ιδεολογία είναι ακριβώς αυτό που λέει η λέξη… Ιδέες και Λόγια.. Πράξεις θέλω να δω! Πράξεις που θα μας γράψουν στην Ιστορία.. Όπως αυτές που μας έκαναν υπερήφανους Έλληνες.. Μιλώ για τις πράξεις των προγόνων μας.. Εμείς μόνο προδοτικές ξέρουμε… Δεν καταλαβαίνετε Έλληνες πως εμείς, ο καθένας μας ξεχωριστά γράφουμε ιστορία κάθε μέρα και θα κριθούμε για αυτό?
Εγώ παραμένω ρομαντική και έτοιμη να παλέψω για τη χώρα μας.. Και έχω να σας μεταφέρω ένα μήνυμα από την Πόλη.. Ο μαρμαρωμένος Βασιλιάς κουράστηκε να περιμένει… Από την άλλη μου είπε να σας υπενθυμίσω αυτά : “ΤΟ ΔΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ ΣΟΙ ΔΟΥΝΑΙ ΟΥΤ΄ ΕΜΟΝ ΕΣΤΙΝ ΟΥΤ΄ ΑΛΛΟΥ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝΤΩΝ ΕΝ ΑΥΤΗ . ΚΟΙΝΗ ΓΑΡ ΓΝΩΜΗ ΠΑΝΤΕΣ ΑΥΤΟΠΡΟΑΙΡΕΤΩΣ ΑΠΟΘΑΝΟΥΜΕΝ ΚΑΙ ΟΥ ΦΕΙΣΟΜΕΘΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΗΜΩΝ”….
Και φεύγοντας κοιτούσα από το αεροπλάνο… Την Πόλη να στέκει ορθή… με πατερίτσες… Ακέραιη και εγκλωβισμένη.. Ένοιωσα ότι με είχε ανάγκη και την εγκατέλειπα….. ξανά στα χέρια των Τούρκων…,
Στην πύλη του αγίου Ρωμανού
έφυγες για αλλού
κι άγγελος θα σε φέρει εδώ
στον σωστό καιρό.
Μες την Άγια Σοφιά
θα βρεθούμε ξανά λειτουργία μελλοντική
οι Έλληνες μαζί!(Σταμάτης Σπανουδάκης)