Στην Βενεζουέλα, που όπως και στην Ρωσσία, διατηρούν κρατική την παραγωγή πετρελαίου, η δράση πρακτόρων-διαδηλωτών είναι συνεχής. Την εκπαίδευση έχει αναλάβει η βιομηχανία επαναστάσεων των σιωνιστών που λέγεται Otpor ή Canvas. Λόγω του ότι ο Maduro δηλώνει αριστερός, η Otpor οργανώνει τους …«ακροδεξιούς», όπως έκανε και στην Ουκρανία. 
Αντίθετα στην Αίγυπτο οργάνωσαν τους ισλαμιστές για να ρίξουν τον κοσμικό Μουμπάρακ. Ο αντίπαλος του Maduro είναι ο Καπρίλες που …«συμπτωματικά» είναι και …«περιούσιος».
Στην Βενεζουέλα των φτωχών μας ενημερώνουν, από το Πρώτο Θέμα παρακαλώ, ότι ξεσηκώνονται οι …πλούσιοι. Τα αρπακτικά της Δύσεως φρόντισαν να υπάρχουν ελλείψεις, σε κάποια είδη, και το δίκτυο των Σιωνιστικών ΜΜΕ φρόντισε να το μάθουν οι πάντες στον πλανήτη. Επανάσταση με αφορμή την έλλειψη …χαρτιού υγείας.
Αξίζει να διαβάσετε τον γλαφυρό τρόπο που μεταφέρουν οι πράκτορες των ΜΜΕ την κατάσταση στην Βενεζουέλα, με σκοπό να προκαλέσουν πλήγμα στον τουρισμό και στο χρηματιστήριο, ώστε όλος ο πλανήτης να στηρίξει την ανατροπή του Maduro, που διαδέχθηκε τον Chavez.
Την πίεση προς τη Βενεζουέλα αυξάνουν και διεθνείς οργανισμοί υποκρισίας, που ελέγχονται από τους επικυριάρχους, οι οποίοι …«δήθεν» ανησυχούν για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ακολουθεί η προπαγάνδα από το Πρώτο Θέμα. Δείτε με πόση μαεστρία ένα άρθρο γεμάτο αρνητικές λέξεις, γλαφυρότητες και υπερβολές δημιουργεί μία εικονική αντίληψη για την κατάσταση στην Βενεζουέλα, από έναν δημοσιογράφο σε υπηρεσία, που δεν ζει εκει και που δεν αναφέρει καν την πηγή των παραπλανητικών «πληροφοριών» του.
Σίγμα
Διαβάστε για την Διασπορά Πρακτόρων στα ΜΜΕ εδώ:
Έδιωξαν τον Δελαστίκ, ανέλαβε ο Παπαχελάς!
Και ολοκληρώθηκε έτσι η μετάβαση στην πλήρη αμερικανική γραμμή
Όσοι δημοσιογράφοι δεν είναι αρεστοί στην Ουάσινγκτον έχουν σειρά, όχι μόνο στην εφημερίδα του Αλαφούζου, αλλά και σε άλλες
Ασκήθηκαν πιέσεις σε εφημερίδες για να «θάψουν» την made in USA αλλαγή..
Τι σημαίνει για το πολιτικό σκηνικόΟριστικό τέλος εποχής για την «Καθημερινή». Και οι τελευταίες αυταπάτες που κάποιοι μπορεί να είχαν, κατέρρευσαν με την απόφαση για την απομάκρυνση του σημαντικότερου ίσως και εγκυρότερου αναλυτή διεθνών θεμάτων, βαθειά μορφωμένου, αλλά και πολεμίου της Ουάσινγκτον, Γιώργου Δελαστίκ, με την ταυτόχρονη παράδοση της διευθύνσεως της εφημερίδας στον Αλέξη Παπαχελά και τον περιορισμό του Αντώνη Καρκαγιάννη, ανθρώπου που πέρασε δύσκολες ώρες στην εξορία, στενού συνεργάτη του ιδιοκτήτη Αρ. Αλαφούζου, στην θέση του εκδότη. Το σοβαρό ερώτημα για την εφημερίδα, που στο παρελθόν έδωσε μάχες για την δημοκρατία και συγκρούστηκε με την διαφθορά και την διαπλοκή, και είχε πατριωτική θέση στα εθνικά μας θέματα, είναι πλέον πώς προσδιορίζει την θέση της εντός της ελληνικής κοινωνίας….
Η περίοδος Παπαχελά ξεκινάει, όπως είχε προβλεφθεί από καιρό, με… κάθαρση της «Καθημερινής» από ανεπιθύμητους για την αμερικανική πρεσβεία… Πρώτος στην σειρά, μετά την απόλυση του Κώστα Αγγελόπουλου και την πρόσληψη του Κ. Καλλίτση, πρώην στελέχους του ΚΚΕ, ο Γ. Δελαστίκ, στο πλαίσιο της στροφής της εφημερίδας σε άκρως νεοφιλελεύθερη γραμμή, με σαφή προσανατολισμό στην πολιτική των ΗΠΑ.
Ο Γιώργος Δελαστίκ εκλήθη το βράδυ της Δευτέρας από τον μέχρι εκείνη την στιγμή διευθυντή της εφημερίδας κ. Αντώνη Καρκαγιάννη και του ζητήθηκε να υποβάλει την παραίτησή του -με την διαβεβαίωση ότι θα πάρει πλήρη αποζημίωση- εξαιτίας ενός σχολίου με τίτλο «Διασπορά πρακτόρων» που δημοσιεύθηκε στην εβδομαδιαία αριστερή εφημερίδα «ΠΡΙΝ», όπου ο Δελαστίκ είναι διευθυντής, και το οποίο κατά τον κ. Καρκαγιάννη τον έθιγε προσωπικά.
Ο δημοσιογράφος τού επεσήμανε ότι το σχόλιο δεν αναφέρει κανένα όνομα δημοσιογράφου και επομένως είναι λάθος η εκτίμησή του.
Στην συνέχεια ο κ. Καρκαγιάννης άλλαξε, προβάλλοντας την άποψη ότι το σχόλιο αναφερόταν στην «Καθημερινή» και στις αλλαγές που γίνονται. Και πάλι η απάντηση του Γ. Δελαστίκ ήταν ότι στο σχόλιο δεν γίνεται αναφορά σε καμμία εφημερίδα, έχοντας όμως αντιληφθεί τις προθέσεις, ξεκαθάρισε ότι αποκλείεται να υποβάλει παραίτηση, γιατί έτσι θα νομιμοποιούσε τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους του ζητείται η παραίτηση. Πρόκειται, είπε, για καθαρά πολιτική απόλυση και δεν πρόκειται να υποβάλει παραίτηση, τονίζοντας ότι δεν πρόκειται να διεκδικήσει την επαναπρόσληψή του από την στιγμή που η ιδιοκτησία δεν τον θέλει, αλλά θα καταγγείλλει την απόλυσή του στην ΕΣΗΕΑ.
Την επομένη ο Αλ. Παπαχελάς, διευθυντής και με την … βούλα πλέον (τον είχε η ταυτότητα της εφημερίδας), τηλεφώνησε στον πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ Πάνο Σόμπολο, που εκείνη την στιγμή ήταν σε συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου, και τον ενημέρωσε για τις θέσεις της ιδιοκτησίας απέναντι στον Δελαστίκ. Ο πρόεδρος της Ενώσεως υπενθύμισε στον διευθυντή της «Καθημερινής» ότι υφίσταται η προηγουμένη απόφαση για άμεση κήρυξη απεργίας σε περίπτωση νέων απολύσεων. Η απάντηση του Παπαχελά ήταν ότι δεν υπάρχει… καμμία απόλυση! Αργά το βράδυ της Πέμπτης η ιδιοκτησία της «Καθημερινής» κατήγγειλε την σύμβαση εργασίας του Γ. Δελαστίκ, ο οποίος και την απεδέχθη ως απόλυση. Σημειώνουμε ότι, σύμφωνα με πληροφορίες, ο Γιώργος ήδη έχει δεχθεί πολλές προτάσεις, μεταξύ των οποίων και από τον διευθυντή του «Έθνους» Γιώργο Χαρβαλιά, όπως και από το Mega για σχολιασμό των διεθνών γεγονότων.
Φέρνουν και τον Έλις για το υπουργείο Εξωτερικών!
Η… αμερικανοποίηση της «Καθημερινής» έχει και συνέχεια. Το ρεπορτάζ του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών αναλαμβάνει ο έως τώρα ανταποκριτής της εφημερίδας στην Νέα Υόρκη Αθαν. Έλις, που εγκαθίσταται στην Ελλάδα. Η τοποθέτηση δεν είναι άσχετη με τις θέσεις και την γραμμή της κυρίας Ντόρας. Η επιρροή της φίλης της κυρίας Κοντολίζα είναι γνωστή… Να σημειωθεί ότι ο Γιώργος Μπουρδάρας, που ως τώρα κάλυπτε το ρεπορτάζ του ΥΠΕΞ, μετετέθη στο κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ. Η αντίδρασή του για την υποβάθμιση ήταν άμεση. Υπέβαλε την παραίτησή του. Στην θέση του έβαλαν την Δώρα Αντωνίου, που μέχρι τώρα κάλυπτε το αστυνομικό ρεπορτάζ, προφανώς μέχρι ν’ αναλάβει ο Έλις.
Το κλίμα αναταραχής που υπάρχει στην «Καθημερινή» επιδεινώθηκε και από άλλη… αλλαγή που έγινε. Συγκεκριμένα ο Φ. Κόλλιας, που επί χρόνια κάλυπτε εκτός από το οικονομικό και θέματα πληροφορικής, ειδοποιήθηκε ότι ο Βαγγέλης Μανδραβέλης (αδελφός του Πάσχου που μετεπήδησε στην εφημερίδα της Γιάννας) θα αναλάβει τα θέματα τηλεπικοινωνιών και πληροφορικής και αυτό το θεώρησε ως υποβάθμιση και ζήτησε να τον απολύσουν, μη αποδεχόμενος την βλαπτική αλλαγή της συμφωνίας που είχε.
Παραίτηση υπέβαλε και ο Τερζής, γιατί από το κοινοβουλευτικό τον πήγαν στο ελεύθερο.
Οι επιπτώσεις
Οπωσδήποτε η στροφή της «Καθημερινής» επί το… αμερικανικότερον θα έχει επιπτώσεις στο πολιτικό σκηνικό, αφού η νέα γραμμή της σοβαρής εφημερίδας της συντηρητικής παρατάξεως θα επηρεάσει τις πολιτικές επιλογές της κυβερνήσεως και γενικά της ΝΔ. Εκτός κι αν έχουν γίνει συμφωνίες… Και μια πρώτη γεύση ήταν το ρουσφέτι που έγινε για να εκπέμπει πανελλαδικά ο ΣΚΑΪ και από σημεία εκπομπής που δεν είχαν δηλωθεί.
Πιέσεις σε εφημερίδες
Τους ιδιοκτήτες της «Καθημερινής» θορύβησαν οι διαστάσεις που πήρε η απόλυση του Γιώργου Δελαστίκ, κυρίως γιατί απεκάλυψε τι σημαίνει η αλλαγή διευθύνσεως και κατεβλήθησαν προσπάθειες και μάλιστα ασκήθηκαν και πιέσεις προς εφημερίδες -βασικά εβδομαδιαίες- για να θάψουν το θέμα και να μην δώσουν τις πραγματικές διαστάσεις…
Και, όπως απεδείχθη, οι πιέσεις απέδωσαν…
ΠΑΡΟΝ
Φυτεύουν πράκτορες της Πρεσβείας στις εφημερίδες. Διασπορά πρακτόρων…
Για το άρθρο του τίτλου, ο γνωστός άριστος δημοσιογράφος Γ. Δελαστίκ απελύθη από την εφημερίδα που αρθρογραφούσε. Βλέπετε, όταν καλεί η «φωνή του κυρίου», τότε οι μαριονέτες δεν έχουν καμμία επιλογή…
Η εκστρατεία του ελέγχου των ΜΜΕ από την αμερικανική πρεσβεία και τα μεγάλα συμφέροντα της χώρας έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Τα δύο τελευταία της κρούσματα αφορά στις εξελίξεις στην Καθημερινή και στους εξαναγκασμούς σε παραίτηση των δημοσιογράφων Α. Μπουγάτσου και του Γ. Δελαστίκ.
Η πρώτη, καταγγέλλοντας την συστηματική προσπάθεια φιμώσεώς της στην εφημερίδα, έγραψε σχετικά: «Η ιδιοκτησία έγινε πλέον επιρρεπής στην κολακεία της εξουσίας, δεκτική στην παρέμβαση πολιτικών και επιχειρηματιών, και για δικούς της λόγους απεφάσισε την μετεξέλιξη του φύλλου σε light έκδοση ως προς όλα τα θέματα αιχμής», ενώ για τους λόγους της εκδιώξεώς της σημείωσε: «Και αυτό ήταν πρωτοφανές αλλά και η μανία φιμώσεώς μου, προφανώς επειδή είμαι και μάρτυρας σε δύο σημαντικές ποινικές υποθέσεις (υπερτιμημένα συμβόλαια τεχνικής υποστηρίξεως, εξαγορά της Γερμανός από την Cosmote) που κάποιοι τις σπρώχνουν στην λήθη».
Ο διευθυντής Α. Καρκαγιάννης ζήτησε φορτικά από τον Γ. Δελαστίκ να «παραιτηθεί», διότι την τελευταία εβδομάδα, στην εφημερίδα ΠΡΙΝ, όπου ο τελευταίος είναι διευθυντής, υπήρχε σχόλιο που κατήγγελλε την άλωση των ΜΜΕ που επιχειρεί η αμερικανική πρεσβεία, μέσα από την τοποθέτηση συγκεκριμένων διευθυντικών στελεχών σε υψηλά πόστα εφημερίδων και καναλιών.
Ένας κύκλος 500 –το πολύ!– ατόμων μεσιτεύουν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον αυτού του οικοπέδου, της αποικίας που λέγεται Ελλάδα. Σημειωτέον, η συντριπτική πλειοψηφία τους είναι πρώην και νυν «αριστεροί», π.χ. ο Α. Καρκαγιάννης και ο Alexis στην Καθημερινή. Και βέβαια, γνωρίζουν καλά αγγλικά, οπότε αναρωτιόμαστε σε ποιους απευθυνόταν ο «Αλέκος» όταν καλούσε τους αριστερούς να μάθουν επιτέλους «ξένες γλώσσες», και να μην είναι εθνοκεντρικοί. Αυτό μάρανε τις ελίτ της εξουσίας, πρώην και νυν «Αριστερούς»…
Αναδιατάσσουν τους πράκτορές τους στα ελληνικά ΜΜΕ οι Αμερικανοί, τοποθετώντας τους σε θέσεις-κλειδιά τηλεοπτικών σταθμών και πρωτίστως εφημερίδων σ’ αυτή την φάση. Τους μετακινούν μεθοδικά από το ένα έντυπο στο άλλο, επιδιώκοντας να μεγιστοποιήσουν τις δυνατότητες προβολής των αμερικανικών θέσεων. Έχοντας πλέον συνειδητοποιήσει ότι οι σχέσεις τους με ορισμένους εκδότες δεν αρκούν για να τους διασφαλίσουν το πέρασμα της αμερικανικής γραμμής και των αρχών που σταδιακά θα διαμορφώσουν μια ελληνική κοινή γνώμη ευνοϊκή προς τις ΗΠΑ, οι Αμερικανοί ασχολούνται μεθοδικά με το να διασπείρουν τους πράκτορές τους στον ευρύτερο δυνατό αριθμό εντύπων, αποφεύγοντας άχρηστες υπερσυγκεντρώσεις ανθρώπων τους σε ορισμένα έντυπα, όσο σημαντικά και αν είναι αυτά.
Το γεγονός ότι το σύνολο σχεδόν των μεγάλων ελληνικών εφημερίδων πολιτικής επιρροής έχει περιέλθει σε φάση «τέλους εποχής» λόγω εξαντλήσεως των βιολογικών ορίων των περισσοτέρων παραδοσιακών εκδοτών και λόγω υπερόγκων χρεών, διευκολύνει στα μέγιστα τα σχέδια των Αμερικανών.
Αλλαγές κυοφορούνται και στο ιδιοκτησιακό καθεστώς πολλών ΜΜΕ. Κυκλοφορούν ήδη αρκετές φήμες και πληροφορίες για μυστηριώδεις υπεράκτιες εταιρείες που γίνονται κάτοχοι αξιολόγων ποσοστών του μετοχικού κεφαλαίου εταιρειών που κατέχουν ΜΜΕ. Η ουσία είναι πως ο αμερικανικός έλεγχος επί ελληνικών μέσων ενημερώσεως ουδέποτε ήταν τόσο ισχυρός όσο σήμερα, αν πιστέψει κάποιος τα όσα λέγονται. Πρόκειται για εξέλιξη με μοιραίες πολιτικές επιπτώσεις».
ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ
Βενεζουέλα: Πώς χρεοκόπησαν βήμα-βήμα οι σοσιαλιστές
Από την προσωρινή εθνικοποίηση εργοστασίων, στις βίαιες κοινωνικές αναταραχές και στα άδεια ράφια στα καταστήματα. Ήταν Σεπτέμβριος του 2013 όταν για πρώτη φορά μετά την εποχή των διθυράμβων για την επιτυχή διαδοχή του ιστορικού ηγέτη της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες, από ένα δικό του παιδί, τον πρώην οδηγό λεωφορείου και συνδικαλιστή Νικολάς Μαδούρο, η κυβέρνηση της Βενεζουέλας εκλήθη να αντιμετωπίσει μια σημαντική κρίση.
Πιο σωστά, μια πρωτοφανή κοινωνική κρίση, διαρκώς κλιμακούμενη, με αφορμή την δραματική έλλειψη χαρτιών υγείας στην χώρα και την αλματώδη αύξηση της τιμής των όποιων ελαχίστων ποσοτήτων χαρτιού είχαν απομείνει!
Ακούγεται τουλάχιστον παράδοξο, αλλά αυτή ήταν απλώς μια πράξη στο δράμα που τότε ξεκινούσε και έκτοτε εξακολουθεί να κλιμακώνεται στην χώρα αυτή της Λατινικής Αμερικής, μια χώρα που μέχρι πρότινος -και πάντως όσο ζούσε ακόμα ο φυσικός της ηγέτης Ούγκο Τσάβες- αποτελούσε πρότυπο οικονομικής και πολιτικής διαρθρώσεως για τους ανά τον κόσμο αριστερούς στην ιδεολογία. Μια χώρα εξαιρετικά πλούσια σε πρώτες ύλες και δη σε πετρέλαιο, από το οποίο αντλούσε και αντλεί (;) δύναμη για να αντιπαρατεθεί ενίοτε και κόντρα στα κελεύσματα των δυτικών αγορών. Από τις οποίες πάντως δεν απείχε, έχοντας καταφέρει να συνδυάσει την αριστερή ιδεολογία και ρητορική με τον δυτικό, αστικό τρόπο διακυβερνήσεως και έχοντας καταλήξει σε ένα μοναδικό στο είδος του καθεστώς, το οποίο ισορροπούσε περίτεχνα ανάμεσα στον κομμουνισμό και τον καπιταλισμό. Ένα καθεστώς που αίφνης μοιάζει να κατέρρευσε με το που πέθανε ο εμπνευστής του και, όπως όλα δείχνουν, ο μοναδικός που μπορούσε να το εφαρμόσει. Ο θρύλος Τσάβες…
JP Morgan: Βενεζουέλα, ένας αδύναμος κρίκος με πολύ πετρέλαιο
Η οικονομία της χώρας στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στα υψηλά αποθέματα πετρελαίου που διαθέτει. Ο συγκεκριμένος τομέας αποτελεί περίπου το 1/3 του ΑΕΠ της χώρας και παράγει περίπου το 80% των εξαγωγών. Η κυρίαρχη εταιρεία είναι η Petroleos de Venezuela (PDVSA). Η Βενεζουέλα είναι μία από τις 5 ιδρυτικές χώρες του ΟΠΕΚ. Ως αγροτική οικονομία έχει επίσης σημαντικούς πόρους, καθώς παράγει σημαντικές ποσότητες καφέ και κακάο. Μάλιστα το 1970 ήταν εξίσου σημαντικός παραγωγός καφέ όσο και η Κολομβία, αλλά σε βάθος χρόνου ο πετρελαϊκός τομέας έχει μειώσει αρκετά την αγροτική παραγωγή.
Η διάρθρωση της οικονομίας της είναι τέτοια ώστε να έχει αναπτυχθεί μια σχετικώς ευμεγέθης μέση αστική τάξη, κυρίως λόγω της επιλογής του ιστορικού ηγέτη της χώρας να αναπτύξει την βιομηχανία, ενίοτε κρατική, συχνότερα σε κοινοπραξίες με δυτικούς, γεγονός που στάθηκε ικανός παράγων για την δημιουργία αστών υπαλλήλων, επιστημόνων και εξειδικευμένου εργατικού προσωπικού, με απολαβές μεγαλύτερες της αντίστοιχης τάξεως των υπολοίπων λατινοαμερικανικών χωρών.
Τα προβλήματα του Μαδούρο και το πεπερασμένο οικονομικό μοντέλο
Ο θάνατος του Τσάβες και η ανάδειξη του Νικολάς Μαδούρο ως διαδόχου του, ουσιαστικά αποτέλεσε το πρώτο crash test για το όλο σύστημα της Βενεζουέλας. Στην πραγματικότητα η πλευρά του Μαδούρο ισχυρίζεται πως από τον Απρίλιο του 2013, όταν ο ίδιος ανέλαβε την προεδρία της Βενεζουέλας, έχει ξεκινήσει μια διαδικασία αποδομήσεως του, κατευθυνόμενη από τις ΗΠΑ που βρήκαν την ευκαιρία να ξηλώσουν ένα αριστερό καθεστώς από χώρα της ηπείρου τους! Η πραγματικότητα είναι πως το ίδιο το οικονομικό μοντέλο στο οποίο είχε βασίσει τις προηγούμενες δεκαετίες την ευμάρειά της η χώρα, τώρα έδειχνε το άσχημο πρόσωπό του, συνέπεια διεθνών εξελίξεων και αστάθμητων παραγόντων. Επί της ουσίας η Βενεζουέλα είχε στηρίξει την οικονομική της ισχύ και συνεπακόλουθα την κοινωνική της πολιτική στα έσοδα από το πετρέλαιο. Τα έσοδα αυτά εξαϋλώνονται μέρα με την ημέρα και εβδομάδα την εβδομάδα εδώ και μήνες και τα ταμεία απλά αδειάζουν.
Προφανώς και συνετέλεσε και η κερδοσκοπική δράση συγκεκριμένων επιχειρηματικών ομάδων και ομίλων. Προφανώς και υπήρξαν εισαγωγείς και έμποροι που έκρυψαν προϊόντα για να κερδοσκοπήσουν με τις τιμές. Αλλά εξίσου λογικό είναι να μην προσφέρει καμμία λύση η επιλογή της κρατικοποίησης των εγχώριων βιομηχανιών που δεν κάλυπταν τις ανάγκες της αγοράς σε αγαθά, από την στιγμή που μόλις εξαντλήθηκε το στοκ τους έπαψε και η δυνατότητά τους να συνεχίσουν να τροφοδοτούν την αγορά, ελλείψει πόρων για αγορά πρώτων υλών από τις ΗΠΑ ή την Ασία.
Η αντίδραση των αστών
Στην πράξη πάντως και παρά το γεγονός ότι η οικονομική κρίση έχει γίνει πλέον αισθητή σε ευρύτερα στρώματα του πληθυσμού, αυτοί που πρώτοι κατέβηκαν στους δρόμους και τις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις ήταν αυτοί που πρώτοι επλήγησαν από την κρίση. Δηλαδή οι αστοί. Η κρίση κτύπησε πρώτους και περισσότερο από τους υπόλοιπους όλους όσοι ανήκουν στα μεσαία και ανώτερα στρώματα του πληθυσμού, με τον Μαδούρο να τους κατηγορεί πως αντιδρούν επειδή επιθυμούν την ανατροπή της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβερνήσεως του και τους ίδιους να θεωρούν πως ο σκληρός κομμουνισμός του και η απουσία εναλλακτικής πολιτικής τους αφαιρεί καθημερινά προνόμια.
Το παράδοξο της Βενεζουέλας είναι πως τα τελευταία χρόνια η φτώχεια μειώνεται και το κατά κεφαλήν εισόδημα αυξάνεται. Με την διαφορά πως αυτά αφορούν στα κατώτερα λαϊκά στρώματα που επωφελούνται των κοινωνικών μέτρων αλλά και της μειώσεως της ψαλίδας με την μεσαία τάξη. Απλώς η ψαλίδα κλείνει μόνο από την μία πλευρά, αυτή των αστών της μεσαίας τάξεως.
Τα μεσαία νοικοκυριά βλέπουν την αγοραστική τους δύναμη να συρρικνώνεται έναντι των πιο φτωχών. Ο πληθωρισμός τους τελευταίους 18 μήνες κινήθηκε από το 40% στο 56%. Μόνο που το ισχύον σύστημα -εμπνεύσεως Τσάβες- αναπροσαρμόζει τους μισθούς των εργατών και των φτωχότερων ομάδων σχεδόν αυτόματα στο εκάστοτε ύψος του πληθωρισμού, μειώνοντας σημαντικά τις επιπτώσεις για τον πληθυσμό. Τα έσοδα, όμως, των ελευθέρων επαγγελματιών, των καταστηματαρχών, των ανωτέρων υπαλλήλων, των εκπροσώπων της μεσαίας και ανωτέρας τάξεως, δεν αναπροσαρμόζονται από κανένα αυτόματο σύστημα και διαρκώς μειώνονται.
Την πλήρη εικόνα της καταστάσεως που επικρατεί τώρα στην Βενεζουέλα αποτύπωσαν τον περασμένο Σεπτέμβριο τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ που έδειχναν τον αντιπρόεδρο της Βενεζουέλας Ζόρζε Αρεάτζα να ανακοινώνει την «προσωρινή ανάληψη του ελέγχου και της λειτουργίας της μεγαλύτερης χαρτοποιίας της χώρας από την κυβέρνηση». Ήταν τότε που οι εικόνες στα δελτία έδειχναν τις πρώτες ουρές στα σούπερ μάρκετ και την έλλειψη χαρτιών υγείας! Η κυβέρνηση «έλυσε» το πρόβλημα αναλαμβάνοντας τον έλεγχο και την λειτουργία του εργοστασίου της εταιρείας Paper Manufacturing Company στην Αράγκουα. Επισήμως πέτυχε τον «εξορθολογισμό της παραγωγής και διαθέσεως του χαρτιού υγείας»… Για δύο μήνες. Μετά τελείωσαν τα αποθέματα και δεν υπήρξε διαθέσιμο κονδύλι για εισαγωγή νέων ποσοτήτων.
Ο Αρεάτζα δεν πτοήθηκε και δήλωσε πως η κυβέρνηση «εξ’ ονόματος του λαού και προστατεύοντας τα συμφέροντά του, δεν θα αφήσει να καταγραφούν κενά στην διανομή όλων των βασικών καταναλωτικών αγαθών. Ακόμα κι αν χρειαστεί να παρεμβαίνει σε τομείς της παραγωγής, της οικονομίας και του εμπορίου»…
Με τις δηλώσεις του αυτές ουσιαστικά φωτογράφισε τον ακήρυχτο πόλεμο που μαίνεται εδώ και μήνες στην Βενεζουέλα μεταξύ μιας μερίδας επιχειρηματιών, εισαγωγέων και βιομηχάνων και της κυβερνήσεως Μαντούρο. Οι επιχειρηματίες κατηγορούν την κυβέρνηση για την πολιτική της, ιδίως όσον αφορά στην επιβολή πλαφόν στις τιμές βασικών αγαθών και αυστηρών περιορισμών στην εξαγωγή συναλλάγματος. Οι περιορισμοί αυτοί έχουν πλήξει καίρια τα συμφέροντα των πιο πλουσίων της χώρας, οι οποίοι με την σειρά τους αντιδρούν επιβάλλοντας τεχνητές ελλείψεις σε βασικά αγαθά, ή υπερκοστολογώντας τα εισαγόμενα είδη. Αυτό τον «πόλεμο» πλήρωσαν και πληρώνουν ακόμη όσοι έχουν πόρους, έστω πεπερασμένους, και δεν έχουν πρόσβαση σε αγαθά. Η μεσαία τάξη δηλαδή. Με αποκορύφωμα τις τελευταίες εβδομάδες που αρχικά στην πρωτεύουσα Καράκας και στην συνέχεια στα άλλα μεγάλα αστικά κέντρα, κατεγράφησαν σταδιακά ελλείψεις σε χαρτί τουαλέτας, γάλα, ρύζι και λάδι. Στα λίγα μαγαζιά που ακόμα πωλούν τέτοια είδη, οι ουρές των καταναλωτών είναι τεράστιες και οι τιμές υπερδιπλάσιες σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα.
Η κυβέρνηση αντέδρασε μοιράζοντας σε fixed τιμές αυτά τα προϊόντα μέσω κοινωνικών παντοπωλείων και σούπερ μάρκετ με αυστηρή δοσολογία όμως: δύο φορές την εβδομάδα μπορεί πια να αγοράσει κάποιος τα βασικά αγαθά του νοικοκυριού του. Οι πλέον αγανακτισμένοι δεν φεύγουν από τους δρόμους. Μετά την ουρά στα μαγαζιά μαζεύονται στις πλατείες και συγκρούονται με την αστυνομία ζητώντας να σταματήσει η σοσιαλιστική οικονομική πολιτική της κυβερνήσεως Μαδούρο.
Ο τελευταίος, πιεζόμενος πια ακόμα και από φίλα προσκείμενες κυβερνήσεις νοτιοαμερικανικών χωρών, υπόσχεται τώρα αλλαγές στο ελεγχόμενο νομισματικό σύστημα της Βενεζουέλας μέσω του οποίου ο Ούγκο Τσάβες είχε επιτύχει να τροφοδοτεί την αγορά του με το απαιτούμενο ξένο συνάλλαγμα για την εισαγωγή των αναγκαίων ποσοτήτων πρώτων υλών, ανταλλακτικών και καταναλωτικών προϊόντων χωρίς να απεμπολεί την ισχύ του μπολιβάρ. Τώρα ο πρόεδρος Μαδούρο φέρεται να σχεδιάζει ριζική μεταρρύθμιση του νομισματικού συστήματος, η οποία, όπως όλα δείχνουν, θα περιλαμβάνει υποτίμηση του μπολιβάρ.
Η Βενεζουέλα μπορεί να το κάνει. Έχει ακόμα εθνικό νόμισμα. Άλλοι δεν έχουν πια την δυνατότητα αυτή.
Ένας χρόνος αναταραχών – Το χρονικό της κρίσεως
Η υφέρπουσα κρίση στην χώρα κορυφώθηκε τους τελευταίους μήνες. Πρακτικά εδώ και έναν περίπου χρόνο η ανοχή -οι αντοχές πρωτίστως- των κατοίκων των μεγάλων αστικών κέντρων δοκιμάστηκε σκληρά και εντέλει τερμάτισε. Η αρχή του τέλους ξεκίνησε, ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις, από τους δρόμους, με μπροστάρηδες φοιτητές και υπαλλήλους.
18/02/2014: Οι μεγάλες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις που επραγματοποιούνο εδώ και εβδομάδες στην Βενεζουέλα, οδηγήθηκαν σε ευθεία σύγκρουση με τις αρχές ασφαλείας. Αποτέλεσμα των βιαίων επεισοδίων ήταν τρεις νεκροί και πάνω από 60 τραυματίες σε αυτό που ήταν η μεγαλύτερη κινητοποίηση κατά του προέδρου Μαδούρο, από την εκλογή του τον Απρίλιο του 2013. Η μη κυβερνητική οργάνωση OVV ανέβασε τον συνολικό αριθμό των ανθρώπων που έχουν χάσει την ζωή τους σε βίαια επεισόδια και συγκρούσεις, από την ημέρα της εκλογής του Μαδούρο, στον εξωφρενικό αριθμό των 24.800! Ο πρόεδρος αντέδρασε συλλαμβάνοντας τρεις Αμερικανούς διπλωματικούς υπαλλήλους, τους οποίους κατηγόρησε ότι συνωμοτούσαν εναντίον της κυβερνήσεώς του, ενώ μετά από λίγες ώρες παρεδόθη στις αστυνομικές αρχές ο ηγέτης του κόμματος της «Λαϊκής Θελήσεως» και εκ των αρχηγών της αντιπολιτεύσεως, Λεοπόλδο Λόπες, τον οποίο ο Μαδούρο κατηγορούσε για «υποκίνηση αιματηρών ταραχών», χαρακτηρίζοντάς τον «φασίστα εμπνευστή πραξικοπήματος» εναντίον του!
11/04/2014: Μετά από σχεδόν τρεις μήνες με τον λαό στους δρόμους και σε βίαιες διαδηλώσεις ξεκινούν συνομιλίες του προέδρου της χώρας με τους ηγέτες της αντιπολιτεύσεως. Ο Μαδούρο συναντήθηκε, μεταξύ άλλων, με τον βασικό αντίπαλό του, ηγέτη της αντιπολιτεύσεως Ενρίκε Καπρίλες Ραδόνσκι, σε μια συνάντηση στην οποία παρόντες ήταν και οι υπουργοί Εξωτερικών τρίτων νοτιοαμερικανικών κρατών, που εκλήθησαν ως ένα είδος ουδετέρων παρατηρητών και εγγυητών της εκεχειρίας! Ο Μαδούρο σε αυτή την συνάντηση επέμεινε πως οι διαδηλώσεις, η αύξηση της εγκληματικότητας, οι αντικυβερνητικές κινητοποιήσεις, ο καλπασμός του πληθωρισμού στο 56% και η έλλειψη βασικών καταναλωτικών αγαθών είναι απόρροια και αποτέλεσμα μιας «φασιστικής συνωμοσίας» με εμπνευστή τις ΗΠΑ και στόχο τον ίδιο. Στο τέλος έκλεισε πρόωρα τις διαπραγματεύσεις λέγοντας πως «κάθε μορφής επίσημη συμφωνία με την αντιπολίτευση θα με καθιστούσε προδότη του τσαβισμού και της σοσιαλιστικής πλατφόρμας»!
Από την μεριά του ο ηγέτης της αντιπολιτεύσεως ξεκαθάρισε πως η αντιπολίτευση δεν επιθυμεί μια πραξικοπηματική ανατροπή της κυβερνήσεως, αλλά την εξεύρεση μιας λύσεως για την αντιμετώπιση της φτώχειας, του πληθωρισμού, ο οποίος τότε είχε σκαρφαλώσει στο εξωφρενικό 56%.
27/05/2014: Ο λαός της Βενεζουέλας δίνει ακόμα ένα μήνυμα προς τον πρόεδρο Μαδούρο. Στις δημοτικές εκλογές στις πόλεις Σαν Κριστομπάλ και Σαν Ντιέγκο, πρωτεύουσες μεγάλων περιφερειών της χώρας, εξελέγησαν με συντριπτική πλειοψηφία δύο γυναίκες, η Πατρίσια Γκουτιέρεζ και η Ρόζα Μπραντονίσιο, σύζυγοι των απερχομένων δημάρχων που φυλακίστηκαν από την κυβέρνηση μετά την άρνησή τους να συνεργαστούν με τις αρχές για την αντιμετώπιση των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων. Οι δύο πόλεις αποτελούν προπύργια της αντιπολιτεύσεως…
4/06/2014: Από το προεδρικό μέγαρο Μιραφλόρες ο πρόεδρος της Βενεζουέλας απηύθυνε ραδιοφωνικό μήνυμα προς τον λαό εγκαινιάζοντας μια νέα εβδομαδιαία ραδιοφωνική εκπομπή με τίτλο «Σε επαφή με τον Μαδούρο». Στόχος της εκπομπής, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι να ανοίξει διάλογο με τον λαό, με σκοπό τον τερματισμό της πολιτικής κρίσεως στην χώρα. Η ουσία είναι πλέον πως ο Μαδούρο δεν μπορεί πια να απευθυνθεί στον λαό με φυσική παρουσία καθώς κινδυνεύει από τις εκτός ελέγχου αντιδράσεις του λαού. Οι δρόμοι ανήκουν στην αντιπολίτευση.
Ο Μαδούρο και οι εσωτερικοί τριγμοί
Η περίπτωση της Βενεζουέλας πάντως, όσο διαφορετική κι αν είναι σε σχέση με ανάλογα προβλήματα που ενδεχομένως θα μπορούσε να αντιμετωπίσει μια ευρωπαϊκή χώρα, τόσο διδακτική είναι για το πώς διαμορφώνεται και κλιμακώνεται μια κρίση. Στην παρούσα φάση ο Μαδούρο αντιμετωπίζει την μεσαία τάξη της χώρας του, όμως ακόμα έχει την ανοχή των λαϊκών τάξεων. Αυτών που δεν έχουν και τίποτε να χάσουν.
Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας φαίνεται επίσης να μην αντιμετωπίζει ακόμη οποιαδήποτε αμφισβήτηση από τον στρατό, που θα μπορούσε να ανατρέψει και να επιταχύνει δραματικά τις εξελίξεις.
Πλην όμως όλα όσα συμβαίνουν στην χώρα τους τελευταίους 18 μήνες πυροδοτούν προβλήματα και τριγμούς στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος. Η νομή της εξουσίας ενώνει αλλά παράλληλα τροφοδοτεί και προσωπικές φιλοδοξίες. Στην παρούσα φάση το εσωτερικό πρόβλημα του Μαδούρο ακούει στο όνομα Χοσέ Βιέλμα. Ο περί ου ο λόγος είναι ο νυν κυβερνήτης της επαρχίας Ταχίρα, που κατηγορεί την κυβέρνηση Μαδούρο για αυταρχική στάση απέναντι στους διαδηλωτές. Ο ίδιος φέρεται μάλιστα να απηγόρευσε στις ένοπλες δυνάμεις που σταθμεύουν στην επαρχία του να εμπλακούν σε συγκρούσεις με τους διαδηλωτές. Το περίεργο είναι πως οι επικεφαλής των συγκεκριμένων στρατιωτικών δυνάμεων υπάκουσαν στην διαταγή του επάρχου και όχι σε αυτή της κεντρικής κυβερνήσεως!