Ποτάμι ή παραπόταμος;

Ανοιχτή επιστολή στον κ. Σταύρο Θεοδωράκη

Γράφει ο Χρήστος Μαγγούτας

Αγαπητέ Σταύρο,

Η πολιτική σου κίνηση με τη δημιουργία του «Ποταμιού» έχει ταράξει τα….

επί χρόνια λιμνάζοντα νερά της πολιτικής αρένας, αλλά την ίδια στιγμή έχει θέσει και εύλογα ερωτήματα.
Πιστεύω ότι εκφράζω και τις απόψεις κάποιων Συνελλήνων, έστω λίγων, με το να σου απευθύνω πρόσωπο με πρόσωπο μερικούς από τους προβληματισμούς που δικαίωμά σου είναι να τους λάβεις υπ’ όψει ή όχι.
Νομίζω ότι μπορώ να ξεκινήσω από τον τίτλο: πρόκειται για ποτάμι ή απλά για παραπόταμο που δημιουργήθηκε επί τροχάδην και πριν ακόμα φτύσουμε τα κουκούτσια της πικροελιάς; Μήπως το κατεστημένο, βλέποντας ότι αποκλείεται να σχηματιστεί κυβέρνηση με τις σημερινές ισορροπίες, ήτοι Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ, ψάχνει για έναν παραπόταμο για να παρακάμψει τα εμπόδια, ήτοι να σώσει το τριαντάχρονο σαπιοκάραβο της πολιτικής; Μήπως, αναρωτιούνται μερικοί, το Ποτάμι είναι απλά ένα παρακλάδι στο Δέλτα της πολιτικής πριν καταλήξει στη Θάλασσα της Ανευθυνότητας, για να ξεθυμάνει ο κόσμος;
Και ποιος θα ήταν πιο κατάλληλος γι’ αυτό παρά ένας καταξιωμένος δημοσιογράφος, παιδί θρέμμα των ΜΜΕ και συνάμα το άτομο που ξέρει πολύ καλά «ΟΛΟΥΣ τους πολιτικούς» όπως δήλωσες;
Δυστυχώς οι δυο παρουσιάσεις σου δε μας φώτισαν. Ουσιαστικά είπες, με καλύτερο τρόπο ομολογουμένως, αυτά που λέει η πολύσπαρτη και αφηρημένη στις πράξεις της «Κεντροαριστερά».
Με συγχωρείς που το λέω, αλλά δεν άκουσα τίποτα καινούργιο. Και κυρίως δεν άκουσα τίποτα που να απαντά στις αγωνίες του λαού. Μου φάνηκε σα να απαντούσες στα ΜΜΕ ή σε πολιτικές δυνάμεις, χωρίς να αφουγκράζεσαι το λαό.
Επειδή δε θέλω να είμαι αφηρημένος γιατί δεν είμαι πολιτικός, ούτε καν δημοσιογράφος, ένας απλός δημοσιογραφών είμαι, θα θέσω τα ερωτήματα ακριβώς όπως θα σου τα έθετε ένας απλός Ελληνας από αυτούς που παρουσιάζεις στους «Πρωταγωνιστές» (αν βέβαια τον ρωτούσες):
Το «Ποτάμι»:
– Θα ζητήσει (και θα παλέψει, όχι να το πει μια φορά για τα μάτια) να καταργηθούν οι παραγραφές, οι ασυλίες, οι ατέλειες και τα δεκάδες άλλα προνόμια των βουλευτών;
– Θα ζητήσει να γίνει έρευνα όλων των Ελλήνων που τα τελευταία τριάντα χρόνια απέκτησαν περιουσία που δεν εναρμονίζεται με το δηλωθέν και φορολογηθέν εισόδημά τους (και των εγγύτερων συγγενών τους) και το υπερβάλλον να κατασχεθεί υπέρ του δημοσίου. Και να γίνεται αυτό με ταχείες διαδικασίες;
– Θα δώσει δημόσια στο λαό την πληροφόρηση: ποιοι ζήτησαν τα δάνεια, και πού διατέθηκαν ώστε το λογαριασμό να μην τον πληρώνουν μόνο οι νόμιμοι πολίτες αλλά κυρίως αυτοί που έφαγαν τα πολλά;
– Θα ζητήσει έλεγχο των σκανδάλων, όπως έκαναν στην Ισλανδία, και καθένας να λογοδοτήσει για ΜΚΟ και οποιαδήποτε άλλη επιδότηση;
– Θα ζητήσει το βάρος του χρέους να διανεμηθεί σε όλους τους εργαζόμενους ισοβαρώς ώστε να μην έχουμε 1,5 εκατομμύρια άνεργους στον ιδιωτικό τομέα και κανέναν στο δημόσιο;
– Θα ζητήσει όλοι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα να έχουν, όσο το δυνατό, τα ίδια δικαιώματα;
– Θα ζητήσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να εκλέγεται από το λαό και να λογοδοτεί σ’ αυτόν, κι όχι να είναι μαριονέτα των δυο μεγαλύτερων κομμάτων που τον παζάρεψαν;
– Θα ζητήσει να μπορεί ο λαός να καλέσει πρόωρες βουλευτικές ή δημοτικές εκλογές με ένα σημαντικό ποσοστό (π.χ. 25%) αν φρονεί ότι υπάρχει δυσαρμονία ανάμεσα στην κοινωνία και την εκπροσώπησή της στη Βουλή; Αφού ο λαός έχει δικαίωμα να εκλέξει μια κυβέρνηση δεν πρέπει να μπορεί και να την απολύσει αν πιστεύει ότι εκτελεί μη ανατρέψιμο καταστροφικό έργο;
– Θα ζητήσει να έχουν τα κοινωνικά προγράμματα (υγεία, παιδεία, ασφάλεια κλπ.) προτεραιότητα απέναντι στις τράπεζες;

Ξέρω ότι η λίστα αυτή θα μπορεί να συμπληρωθεί από τον καθένα μας με δεκάδες άλλες ερωτήσεις. Είναι απλά ενδεικτική για να σου δώσει την ευκαιρία να δείξεις ποιο είναι το στίγμα του κόμματός σου, κοντολογίς πάλι: «Ποτάμι» ή παραπόταμος για να σωθεί το κατεστημένο;
Μπορεί κι εσύ να εκπλαγείς αν απαντήσεις θετικά σ’ αυτές τις ερωτήσεις του λαού. Γιατί ο πιο πολύς κόσμος δεν ξέρει τι να ψηφίσει πια, τα κόμματα που κάποτε είχαν λαμπερά φωτοστέφανα, τώρα είναι γεμάτα σκουριά.
Είσαι μια ελπίδα, αλλά να ξέρεις ότι αν απογοητέψεις τον κόσμο με ψεύτικες υποσχέσεις, θα σε περιμένει ο πολιτικός Καιάδας.

Σταύρο, αυτός είναι ο σταυρός του μαρτυρίου σου. Τώρα που πέρασες το Ρουβίκωνα, ασφαλώς το ξέρεις. Είναι το μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι; Ελπίζω ότι δεν είναι: «μάλλον ναι, ίσως όχι».

Φιλικά,

Κάποιος που μπορεί να γίνει ο θερμότερος υποστηριχτής σου. Ή το αντίθετο.