Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου
διατυπώθηκε αυτή η στάση μέσω των «διαλέξεών του» στα Ζάππειο I, II και III,
μετατράπηκε στον μεγαλύτερο υπερασπιστή των μνημονίων, της νεοφιλελεύθερης
Μερκελικής πολιτικής, δηλαδή της πολιτικής σαδιστικού βασανισμού της Ελληνικής
κοινωνίας και της πατρίδας. Πρόλαβε όμως, να γίνει Πρωθυπουργός, μέσω των
ανεκπλήρωτων προεκλογικών εξαγγελιών του, ακολουθώντας έτσι, όλους τους
προκατόχους του, πολιτικούς αγύρτες και απατεώνες οι οποίοι με ασύστολα ψεύδη
υφάρπαζαν την ψήφο των Ελλήνων ψηφοφόρων. Αυτός, λοιπόν, ο ολίγιστος
Πρωθυπουργός της πατρίδας μας, μετά και τη νέα υποταγή στα κελεύσματα των
τεχνοκρατών της τρόικας, τους απεσταλμένους της νεοναζί Μέρκελ (χαράτσι
ακινήτων, ρυθμίσεις ληξιπρόθεσμων οφειλών, απολύσεις στο δημόσιο), θεώρησε πως
έπρεπε τη δουλική του υποταγή να τη διατυπώσει μέσω διαγγέλματος προς τον
Ελληνικό λαό. Διαπίστωσε, λοιπόν, μεταξύ των άλλων ο σημερινός πολιτικός
ολετήρας της πατρίδας μας: «Δεν ξεπεράσαμε την κρίση, αλλά αρχίζει να φαίνεται
φως στην άκρη του τούνελ…Πριν από ένα χρόνο πολλοί προέβλεπαν την
καταστροφή του ευρώ και προεξοφλούσαν την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ.
Όμως, η Ελλάδα παραμένει στο ευρώ και η κατάστασή της σταθεροποιείται…».
Βέβαια, πρέπει να παραδεχτούμε πως στην άκρη του τούνελ αρχίζει να
φαίνεται φως, από τη στιγμή που η κοινωνία μας είναι σε πλήρη διάλυση. Όταν η
ανεργία καλπάζει σε δυσθεώρητα και ανεξέλεγκτα ύψη, κυρίως στους νέους μας,
όταν οι άστεγοι συνεχώς πολλαπλασιάζονται, όταν αυξάνουν τα δημόσια συσσίτια,
ανθρώπων που από τη μια ημέρα στην άλλη, στην Ελλάδα των μνημονίων,
μετετράπησαν από αυτάρκεις οικογενειάρχες, σε ρακένδυτους περιφερόμενους
πολίτες. Όταν τα φάρμακα παρουσιάζουν τεράστιες ελλείψεις και τα δημόσια
νοσοκομεία λειτουργούν προκειμένου να εξυπηρετούν τους λαθρομετανάστες. Όταν
έχει υποβαθμιστεί η πρώην δημόσια παιδεία και πολλά από τα ελληνόπουλα
υποσιτιζόμενα λιποθυμούν στα σχολεία τους και γι΄ αυτό πολλές οικογένειες
διέκοψαν την μάθηση των παιδιών τους. Όταν οι αυτοκτονίες συμπατριωτών μας
έχουν λάβει μορφή επιδημίας, οι οποίοι μη αντέχοντας τα προβλήματα που
προέκυψαν από την πολιτική των μνημονίων, θέτουν τέλος στη ζωή τους. Όταν η
ασφάλεια των Ελλήνων πολιτών είναι πλέον, είδος πολυτελείας και σφάζονται
καθημερινώς σαν τα σκυλιά στα αμπέλια, από την ανεπάρκεια του κράτους να φυλάει
στις φυλακές τις εγκληματικές φυσιογνωμίες της αλλοδαπής ή από όλους εκείνους
που η οικονομική κρίση τους όπλισε το χέρι.
Πρώτιστο μέλημα του ολίγιστου Πρωθυπουργού μας η διατήρηση της χώρας
μας στην ευρωζώνη και το σκληρό νόμισμα του ευρώ. Ουδέποτε, όμως,
διαπραγματεύτηκε σκληρά με τους τροικανούς, αυτή τη συμμετοχή μας,
προτάσσοντας το συμφέρον της πατρίδας. Ουδέποτε ανάγνωσε την άλλη άποψη, που
διατυπώνεται από πολλούς για πιθανή εγκατάλειψη της χώρας από το ευρώ και
επαναφορά στη δραχμή. Αυτή την εξέλιξη τρέμει αφάνταστα η Γερμανία και γι΄ αυτό
έχουν συνταχθεί ενδιαφέρουσες μελέτες από εξειδικευμένα γραφεία της Γερμανίας,
αλλά και της Βρετανίας για το συνολικό κόστος μιας ελληνικής πτώχευσης.
Αποσπάσματα μιας τέτοιας μελέτης διέρρευσαν και δημοσιεύθηκαν στον οικονομικό
τύπο της Γερμανίας (Handelsblatt). Αυτή η μελέτη καταλήγει ότι το κόστος για τη
Γερμανία εκτιμάται ότι θα ανέλθει ή και θα υπερβεί το ένα τρισεκατομμύριο ευρώ!
Σύμφωνα με το επικρατέστερο σενάριο, η ανάλυση των επί μέρους αθροιζομένων
στοιχείων είναι η εξής: α) 75 δις ευρώ θα είναι οι άμεσες απώλειες από τα
οφειλόμενα χρέη τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. β) 175
δις ευρώ θα είναι οι απώλειες της ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας από τον μηδενισμό
της αξίας των ελληνικών ομολόγων που διατηρεί στο χαρτοφυλάκιό της. γ) 380 δις
ευρώ θα είναι το κόστος για την στήριξη των πορτογαλικών και ιρλανδικών
ομολόγων, των οποίων οι αγορές θα καταρρεύσουν άμεσα σε αντίθετη περίπτωση. δ)
350 δις ευρώ θα απαιτηθούν για την στήριξη των ισπανικών και των ιταλικών
τραπεζών, δοθέντος ότι αμφότερες είναι πολύ εκτεθειμένες , στα πορτογαλικά
ομόλογα οι πρώτες (υπέρ τα 90 δις ευρώ)
και στα ισπανικά ομόλογα οι δεύτερες και ε) 150 δις ευρώ θα χρειασθούν για την
ανακεφαλαιοποίηση των ευρωπαϊκών τραπεζών. Όμως, πέραν των ανωτέρω, η
οικονομία της ευρωζώνης θα υποστεί βαρύ πλήγμα αξιοπιστίας με πολλές
άμεσες συνέπειες, μεταξύ αυτών η μείωση των φορολογικών εσόδων και η αύξηση
του μέσου επιτοκίου δανεισμού, ένεκα της συνεπακόλουθης μείωσης του ΑΕΠ της
ευρωζώνης κατά 1,5 – 2,5%! Αν επί πλέον , η πτώχευση συνοδευθεί και από έξοδο
από την ευρωζώνη θα κλονισθεί σοβαρά η σταθερότητα του κοινού νομίσματος και η
αξιοπιστία της ΕΚΤ.
Επιπρόσθετα, πρόσφατα ο Βρετανός Ευρωβουλευτής Nigel Farage δήλωσε
στην Ευρωβουλή μεταξύ άλλων: «Η Ευρωζώνη διοικείται από άτομα που δεν
σέβονται ούτε τη Δημοκρατία, ούτε το Νόμο….Όμως, δε συμφέρει την ΕΕ η πτώση της
Ελλάδας, της Κύπρου, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας ή της Ιρλανδίας. Ξέρουν ότι αν
θα πέσει μια χώρα θα γκρεμιστούν όλα και η Γερμανία θα έχει μεγάλες απώλειες,
πιθανά και ένα τρις ευρώ. Με αυτό που έκαναν σε μια χώρα, τώρα είναι ικανοί να το
κάνουν στην Ιταλία, Ισπανία κτλ».
Δυστυχώς, όμως, ο κ. Σαμαράς, απόλυτα υποτελής της νεοφιλελεύθερης
πολιτικής της Γερμανίας, η οποία προσπαθεί για τρίτη φορά, μέσω της
δημιουργηθείσας οικονομικής κρίσης αυτή τη φορά, να υποτάξει την πολιτισμένη
Ευρώπη, έπαιξε απόλυτα το παιχνίδι της Γερμανίας στο σκηνοθετημένο θάνατο της
Κύπρου. Έκανε πράξη λοιπόν, μέσω της δουλικότητάς του, όσα δήλωσε ο Άδωνης
Γεωργιάδης σε συνέντευξή του στην «Ελεύθερη Ώρα» προ δυο εβδομάδων: «…η
Βουλή των αντιπροσώπων της Κύπρου είπε ΟΧΙ. Ένα παντελώς ανεύθυνο ΟΧΙ, γιατί
δεν έλαβε καθόλου υπόψη της εάν η Κύπρος είχε άλλο εναλλακτικό σχέδιο. Ως
αποτέλεσμα αυτού, η Γερμανία για να τιμωρήσει την Κύπρο και να την καταστήσει
πανευρωπαϊκό παράδειγμα προς αποφυγή την οδήγησε στην δεύτερη απόφαση του
Eurogroup, η οποία ήταν πραγματικά καταστροφική…».
Είναι δυνατόν, λοιπόν, το πλέον προβεβλημένο στέλεχος της ΝΔ από τα
μνημονιακά ΜΜΕ, να ισχυρίζεται πως η Γερμανία θέλησε να τιμωρήσει ένα
μικρό «εταίρο» που σήκωσε το ανάστημά του, δηλαδή την Κύπρο, προκειμένου να
την καταστήσει πανευρωπαϊκό παράδειγμα προς αποφυγήν. Σε αυτή την ενωμένη
Ευρώπη πιστεύει η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά; Στην ενωμένη Ευρώπη που ο
ισχυρός προς όφελός του, τιμωρεί τον αδύνατο; Που ο ισχυρός «εταίρος»
μεταχειρίζεται τον αδύνατο «εταίρο» ως δανειολήπτη και όχι ως ισότιμο εταίρο, όπως
άλλωστε προβλέπεται;
Αλλά εν πάση περιπτώσει, τι έπραξε η μνημονιακή-τρικομματική κυβέρνηση στο
Eurogroup της προπερασμένης Παρασκευής; Γιατί αποδέχτηκε την αρχική πρόταση
που περιελάμβανε κούρεμα των ποσών και κάτω των 100 χιλ. ευρώ; Γιατί δεν
άσκησε βέτο, προκειμένου να προστατέψει την κυπριακή οικονομία; Πού είναι η
Ελληνική συμπαράσταση στους ομοεθνείς μας Κυπρίους; Φώναξε, για άλλη μια
φορά, η τρικομματική πως «η Κύπρος κείται μακράν»; Γιατί δεν υπήρχε plan B, στο
σύσσωμο περήφανο ΟΧΙ της κυπριακής βουλής; Τι συζήτησαν οι Σαμαράς –
Αναστασιάδης στη συνάντηση των Αθηνών, αμέσως μετά την εκλογή του δευτέρου;
Δεν συζήτησαν όλα τα πιθανά σενάρια; Γιατί δεν ασκήθηκε καμιά πίεση από την
Ελληνική κυβέρνηση προς τους «εταίρους» της ΕΕ; Μήπως, λοιπόν, η μνημονιακή-
τρικομματική κυβέρνηση σχεδίασε την καταστροφή της Κύπρου με τους
νεοφιλελεύθερους της κυβέρνησης της Γερμανίας για να παίξει αφ΄ενός το παιχνίδι
της Μέρκελ με σκοπό την κατατρομοκράτηση των κρατών του Ευρωπαϊκού νότου,
όπως «μαρτυράει» ο φλύαρος Γεωργιάδης και αφ΄ετέρου για να μπορεί η
τρικομματική να τρομοκρατεί και τον Ελληνικό λαό προκειμένου να μην εξεγερθεί;
Άλλωστε, από εκείνη την ημέρα όλα τα φερέφωνα-βουλευτές της τρικομματικής,
διαλαλούν το τρομοκρατικό μήνυμα του δόγματος «να τι έπαθε η άτακτη Κύπρος»,
να μην πάθουμε τα ίδια και εμείς! Έτσι, μήπως αυτή η πολιτική της τρικομματικής
κυβέρνησης Σαμαρά, αγγίζει τα όρια της Εσχάτης Προδοσίας, για άλλη μια φορά;