Γιατί τους συμφέρει να μας πετάξουν από το ευρώ…

Στην Ελλάδα οι μικροπολιτικές σκοπιμότητες, οι πελατειακές δεσμεύσεις και οι ιδεολογικές αγκυλώσεις έχουν καταστήσει την πολιτική ηγεσία «τυφλή». Το ίδιο συμβαίνει και με το σύνολο του πολιτικού προσωπικού…

Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου πολιτεύτηκε τα τελευταία χρόνια των μνημονίων, σείοντας στους Ευρωπαίους το «σκιάχτρο» του ΣΥΡΙΖΑ. Εξασφάλιζε τις δόσεις των δανείων χωρίς να εκπληρώνει ούτε κατ’ ελάχιστον δεσμεύσεις και μεταρρυθμίσεις, πετυχαίνοντας κάθε φορά το «Ο.Κ.» με μια πολιτική συμφωνία.

«Αν δεν μας στηρίξετε θα έχετε να κάνετε με τον Τσίπρα…», ήταν η βασική επιχειρηματολογία της ελληνικής πλευράς.

Από την άλλη πλευρά ο θεμελιώδης συνεκτικός ιστός της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ, με την οποία σαν κόμμα από το 4% εκτοξεύθηκε στο 24%, ήταν πως οι Ευρωπαίοι και η ΕΚΤ δεν μπορούν να αφήσουν την Ελλάδα να καταρρεύσει. Άρα, θα απαιτήσουμε κι άλλα δάνεια και επιδοτήσεις για να συνεχιστεί η ευημερία με δανεικά.

Η Ελλάδα είχε ένα χρέος κοντά στα 300 δισ. ευρώ, κυρίως στις ευρωπαϊκές τράπεζες και οποιοδήποτε πιστωτικό γεγονός θα λειτουργούσε σαν ντόμινο δημιουργώντας αλυσιδωτές χρεοκοπίες και μια κρίση μπροστά στην οποία η παγκόσμια κρίση του 2008 θα έμοιαζε με «παιδικό πάρτι» σε σύγκριση με συναυλία «χέβι μέταλ».

Αυτά όμως το 2010 και το 2012. Έκτοτε τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Το ελληνικό χρέος κατά ένα μέρος «κουρεύτηκε» χωρίς πιστωτικό γεγονός και το υπόλοιπο πέρασε στα κράτη της Ευρώπης, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ.

Αυτή τη στιγμή ελάχιστο ελληνικό χρέος βρίσκεται στα χέρια ξένων ιδιωτών. Το χρέος έχει περάσει στα χέρια των κρατών. Η αθέτηση του χρέους λοιπόν και οι μονομερείς κινήσεις θα αφορούν τους ευρωπαίους φορολογούμενους και όχι τις αγορές. Το ντόμινο και ο Αρμαγεδδώνας είναι απίθανο να ακολουθήσουν στις διεθνείς αγορές.

Κατά συνέπεια η Ευρώπη δεν είναι με την πλάτη στο τοίχο. Έχει δημιουργήσει γύρω από την Ελλάδα μια «αντιπυρική» ζώνη. Αν αποφασίσουμε να βάλουμε φωτιά στο «χέρσο» μας, η πυρκαγιά δεν πρόκειται να μεταδοθεί στο δάσος.

Κατά συνέπεια ο «τσαμπουκάς» της αντιπολίτευσης γίνεται χωρίς να κρατάμε κάποιο χαρτί στο χέρι.

Το ΄χουμε γράψει ξανά τους τελευταίους μήνες.

Αντιθέτως, αυτή την περίοδο ενδεχομένως τις ηγεσίες πολλών ισχυρών ευρωπαϊκών κρατών να τις συμφέρει η τιμωρία της Ελλάδας προκειμένου να ελέγξουν το κύμα αντιδράσεων στις χώρες του νότου.

Στη Γαλλία η Μαρίν Λεπέν προηγείται στις δημοσκοπήσεις. Στην Ιταλία οι φωνές εξόδου από το ευρώ ενισχύονται. Στην Ισπανία το κόμμα των αγανακτισμένων προηγείται επίσης στις δημοσκοπήσεις. Αν αφεθεί η κατάσταση ως έχει, η διάλυση δεν θα αργήσει να προκύψει. Η φυγή προς τα εμπρός, μια μεγαλύτερη δημοσιονομική και πολιτική ενοποίηση που είναι η επιλογή των ισχυρών ευρωπαϊκών ελίτ, προκειμένου να ανταπεξέλθουμε στην παγκοσμιοποίηση, θα βρει αντιδράσεις με τα σημερινά δεδομένα.

Η ΕΕ το 2014 θα παρουσιάσει ΑΕΠ 14,3 τρισ. ευρώ και η Ελλάδα περί τα 180 δισ. ευρώ.

Αν προκύψει μια περίοδος πανικού σε μια μικρή χώρα, με ουρές στα ΑΤΜ, τα σούπερ μάρκετ και τα βενζινάδικα, τα κύματα της αγανάκτησης και των αντιρρήσεων σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες θα κοπάσουν.

Με τον τρόπο αυτό ίσως δοθεί η ευκαιρία για εξαναγκασμό της Ελλάδας σε φυγή από το ευρώ, μέσω του αποκλεισμού των ελληνικών τραπεζών από την ΕΚΤ, προκειμένου να προχωρήσει η ενοποίηση ενός στενότερου πυρήνα, όπως προβλέπουν οι προτάσεις του Ζισκάρ Ντ’ Εστέν.

Αν διαλυθεί η Ευρωζώνη το κόστος θα είναι αρκετών τρισ. ευρώ και οι συνέπειες λόγω της παγκοσμιοποίησης θα είναι ορατές στην ιστορία αν όχι δια παντός για αρκετές δεκαετίες ή αιώνες.

Τα μεγέθη δείχνουν πως η Ελλάδα προσφέρεται για «θυσία» προκειμένου να εξασφαλιστούν πολύ μεγαλύτερα συμφέροντα.

Έξοδος από το ευρώ δεν σημαίνει ολοσχερή διαγραφή χρεών. Η Ελλάδα έχει ξαναχρεοκοπήσει στο παρελθόν ούσα εκτός ΕΕ και έχουσα δραχμή. Αυτό δεν εμπόδισε τους δανειστές να εγκαταστήσουν στην Αθήνα Τρόικα υπό τον Εδουάρδο Λω και να εισπράττουν τα έσοδα των κρατικών μονοπωλίων μέχρι να αποπληρωθούν τα χρέη.

Τα κόμματα στην Ελλάδα φαίνεται πως δεν διαβάζουν σωστά τους διεθνείς συσχετισμούς και εξελίξεις και παίζουν με τη «φωτιά».

2) Τι θα συμβεί αν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ…

Σας διαβάζω και σας παρακολουθώ τακτικά. Δε συμφωνούμε σε όλα πάντοτε, αλλά αυτό μάλλον οφείλεται σε δικές μου ελλειπείς γνώσεις περί των οικονομικών παρά σε διαφορά ουσίας.

Θα ήθελα, λόγω και των επερχόμενων και διαφαινόμενων εξελίξεων, να ρωτήσω το εξής: μπορείτε να μου περιγράψετε αν διαθέτετε το χρόνο και τη διάθεση σε γενικές γραμμές τι θα γινόταν στη χώρα και στην οικονομία της αν, όχι μόνον απαραίτητα ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ακόμη κι ένα κόμμα με το “πρόγραμμα” και τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ:

Βλέπε: Τι θα συμβεί αν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ

3) Το εθνικό νόμισμα δεν είναι πανάκεια…

Από τον τοίχο του Markellos Linaios στο φ/β

Το εθνικό νόμισμα δεν είναι πανάκεια. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη Ρωσία. Η Ρωσία, παρότι α) είναι η μεγαλύτερη παραγωγός πετρελαίου και φυσικού αερίου στον κόσμο, β) έχει εξωτερικό χρέος μόνο 15% του ΑΕΠ και γ) έχει εθνικό νόμισμα, λόγω του αποκλεισμού της από τις αγορές και το διατραπεζικό σύστημα δανεισμού έχει υποστεί από τις αρχές του χρόνου: α) υποτίμηση του ρουβλίου κατά 50%, β) πτώση 50% στο χρηματιστήριο, γ) πληθωρισμό 10%, δ) φυγή κεφαλαίων ύψους 130 δισεκατομμυρίων δολαρίων στο εξωτερικό, ε) ανάλωση του μισού συναλλαγματικού της αποθέματος σε δολάρια για στήριξη του ρουβλιού και αναχρηματοδότηση των ρωσικών τραπεζών και ζ) μετάπτωση της οικονομίας από ανάπτυξη σε ύφεση.

Πηγή:www.capital.gr