Σκέπτομαι και ξανασκέφτομαι πώς να ξεκινήσω να γράφω αυτό το κείμενο .ποιον να ονομάσω πρώτο ,ποιον τελευταίο , από μια γενιά κυπρίων υποτιθέμενων ηγετών , που διέγραψε την ιστορία , εγκλωβισμένων σε λάθος εκτιμήσεις σε μια ευρύτερη ανεπάρκεια γνώσεων και
προβληματισμού . Μια γενιά που ξέχασε , η δεν έμαθε ότι στην παγκόσμια τάξη , η προτεραιότητα είναι το συμφέρον και ότι η ιδεολογία στην μάνα Ελλάδα , μας επιβλήθηκε μέσα από την συμφωνία της Γιάλτας ,τον εμφύλιο και την καταστροφή της χώρας . πιο κοντινό παράδειγμα ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος ,δεν υπήρχε ο ρώσικος κομμουνισμός το πιο μακρινό , το πότε ξεκίνησε η ελληνική επανάσταση του 1821 ,πως και πότε η Ελλάδα έγινε ανεξάρτητο κράτος . Παρ’ όλο το ότι ανεξάρτητο κράτος με το όνομα Ελλάδα αναγνωρίσθηκε μόλις το 1828,καταξιωθηκε δίνοντας την τελευταία και νικηφόρα μάχη εναντίον των Τούρκων, στην Πέτρα της Βοιωτίας, στις 12 Σεπτεμβρίου του 1829. Ξέχασαν την δολοφονία του Καποδίστρια , ξέχασαν ότι μας επέβαλαν τον πρώτο ξενόφερτο βασιλέα που δεν ήξερε να μιλά ελληνικά.
Αγνόησαν και υποτίμησαν την όρεξη των μεγάλων δυνάμεων της νεώτερης ιστορίας που είχαν μια και μοναδική σκέψη , ποιος θα μας αιχμαλωτίσει μόνιμα , μέσα από παγίδες και υποθάλψεις , περιμένοντας όντας αρπακτικά , να κάνουμε το τελευταίο μοιραίο λάθος , Αγνόησαν και πρόσβαλαν τους άθλους του ελευθέριου Βενιζέλου , ενός ανθρώπου που πήγε κόντρα στο ελληνικό , άλλα και το γερμανικό κατεστημένο , με γνώμονα του πνεύματος του , ότι μόνο μέσα από ιστορικές ευκαιριακές συμμαχίες η Ελλάδα μπορούσε να συνδράμει , με πράξεις αλλά να πάρει και αυτή κάτι . [βαλκανικοί πόλεμοι ]
Θυμάμαι τον εαυτό μου το 1975 σε μια επίσκεψη στο Μουσείο της Μαντάμ Τισώ:[ Madame Tussaud ] ,Λονδίνου , να στέκομαι με δέος μπροστά στο κέρινο ομοίωμα του ελευθέριου Βενιζέλου , αυτό που με εντυπωσίασε , ήταν τι έγραφε μπροστά στα πόδια του μετά το όνομα του << leader of te balkans >> , ξαναπήγα το 2007 πλήρωσα είκοσι πέντε στερλίνες εισιτήριο για να λύσω την απορία μου .εξακολουθεί να είναι εκεί ,έτσι όπως τον θυμόμουν ; ναι έτσι έμεινε όπως ήταν κορδωτός κα αγέρωχος . με την ίδια τιμητική πλακέτα μπροστά στα πόδια του , ελευθέριος Βενιζέλος , << ηγέτης των Βαλκανίων >>
Τα χρόνια πέρασαν το ενιαίο κυπριακό κράτος καταλύθηκε ,συχνά πυκνά έκτος από αυτά που έγραψα ο ίδιος ,διαβάζω από πολλούς συγγραφείς , συνήθεις ιστορικούς , καθηγητές πολίτικους επιστήμονες και δημοσιογράφους . Ο Μακάριος ήταν βασιλικός ,τώρα γιατί ήταν βασιλικός ; τι όφελος είχε το νεοσύστατο κυπριακό κράτος από αυτό το γεγονός , ομολογώ πως δεν το κατανόησα . η απορία μεγάλωνε και γιγαντώθηκε ,ιδιαίτερα όταν άκουσα τον ίδιο τον τέως Κωνσταντίνο ότι λίγο η πολύ θα ήταν βλάκας εάν έστελνε πολεμική αεροπορία στην Κύπρο το 1964 . Μήπως ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος και τέως Κωνσταντίνος ήταν άνθρωποι αλαζόνες ,ταμπουρωμένοι πίσω από τον τίτλο του ισόβιου άρχοντα; Κανένας , Δεν το ανέλυσε εμπεριστατωμένα . πιο ήταν το κοινό εθνικό καλό που λειτουργούσε σαν κρίκος ,μεταξύ των δυο , η μήπως πάλι ήταν ένας μονόδρομος χωρίς ορίζοντα στηριγμένος σε ένα αντιβενιζελικό πνεύμα . στο μόνο που μπόρεσα να , εστιάσω την προσοχή μου ήταν το αποτέλεσμα πράξεων της χούντας Παπαδοπούλου , τον μεν , τέως Κωνσταντίνο εκθρόνισε τον δε Μακάριο δεν τον αποδεχόταν με τίποτε , ιδιαίτερα μετά την δολοφονική ,απόπειρα εναντίον του από τον Αλέξανδρο παναγούλη .
Γράφοντας αυτό το κείμενο ,έκανα πέντε λεπτά διάλλειμα και ξανασκέφτηκα τον τίτλο μου οι προδομένοι . Τα γεγονότα συντελέστηκαν , κύπριοι και ελλαδιτες έχασαν την ζωή τους , χωρίς να καταλάβουν από πού ερχόταν η προδοσία . το εθνικό έδαφος μειώθηκε . αυτό πλέον είναι εσχάτη προδοσία . Σε μια εσχάτη προδοσία τα πράγματα χρειάζονται ανάλυση . προδομένοι κυρίως , οι απλοί άνθρωποι , άλλοι αγράμματοι άλλοι θρησκόληπτου , βίωσαν τον βιασμό , την δολοφονία , τον εξευτελισμό , την προσφυγιά . Στις ένοπλες δυνάμεις μας , άλλοι ορκίστηκαν μια φορά [οι εθνοφρουροί θητείας ] άλλοι ιδιαίτερα κάποιοι αξιωματικοί , ορκίστηκαν ως εκ της θέσεως των και δεύτερη , ίσως μερικοί ανώτατοι αξιωματικοί ορκίστηκαν και τρίτη φορά . Να υπηρετήσουν τα δυο αδελφά κράτη μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματος των . Άφησα όμως πίσω τους ηγέτες , δυο ανθρώπους που την ώρα που αναλάμβαναν καθήκοντα ορκίστηκαν σεβασμό στο όποιο σύνταγμα υπήρχε στο κράτος των , Η ιστορία και η δικαιοσύνη εδώ αγκαλιάζονται σε ένα τραγικό χορό , τι γίνεται λοιπόν με αυτούς τους μικρούς ανθρώπους , που θέλησαν να το παίξουν θεοί . Ποιοι είναι λοιπόν οι προδομένοι και από ποιον η ποιους . Προδότες λοιπόν έλληνες ,δεν είναι οι δεκαοκτάχρονοι εθνοφρουροί . Προδότες είναι αυτοί που κατέγραψε η ιστορία . Ο καθένας φέρει το δικό του μερίδιο ευθύνης ,ποτέ δεν δικάστηκαν ,ποτέ δεν απολογήθηκαν ποτέ δεν στηθήκαν στο εκτελεστικό , ποτέ και κανένας δεν λογοδότησε .Προδότες είναι και οι στενοί συνεργάτες των σε αμφότερες τες πλευρές.
Charlambos Karayiannis