Έγινα και εγώ θύμα διάρρηξης. ΟΧΙ ΠΙΑ..

Θα μπορούσα να γράψω σελίδες ολόκληρες αγανάκτησης και θυμού, όμως τώρα οι λέξεις δεν παίζουν κανένα ρόλο. Οι λέξεις
που περίσσεψαν, από αυτήν την επιστολή, θα γίνουν αγώνες.
Και αυτοί οι αγώνες θα είναι σκληροί, όπως οι λέξεις που περίσσεψαν, όπως οι εισβολείς στην ζωή μου.
Είμαι και εγώ, τώρα πια, ένα θύμα διάρρηξης. Καλώς ήρθα και καλώς με βρήκατε.
Μπήκαν στην χώρα μου, στην γειτονιά μου, στην πολυκατοικία μου παραβιάζοντας όλους τους νόμους – όλα τα δικαιώματά μου ως Έλληνα Πολίτη. Μπήκαν με το έτσι θέλω στην ζωή μου, μπούκαραν με το έτσι θέλω στο σπίτι μου.
Ήταν λοιπόν στατιστικά απίθανο, μετά από 25 χρόνια, βιαίας – σκληρής – απάνθρωπης λαθροεισβολής, να μη πάθω και εγώ, με την σειρά μου, ότι χιλιάδες Έλληνες έχουν υποστεί, υποφέρει, βιώσει, αισθανθεί.
ΝΑΙ μου διέρρηξαν το σπίτι.
Ευτυχώς που δεν ήμουν μέσα;
Μπορεί. Όμως, από αυτήν την άσχημη κατάσταση βγήκα κερδισμένος.
Ναι, βγήκα κερδισμένος γιατί αφυπνίστηκα. Αφυπνίστηκα και φωνάζω ΟΧΙ ΠΙΑ.

25 χρόνια λαθρολαγνίας και υποκουλτούρας. ΟΧΙ ΠΙΑ
25 χρόνια χαϊδεύοντας αυτιά. ΟΧΙ ΠΙΑ
25 χρόνια «ευχαριστούμε τους μετανάστες». ΟΧΙ ΠΙΑ
25 χρόνια «ρατσιστής και ξενόφοβος». ΟΧΙ ΠΙΑ
25 χρόνια απειλές – φόβος – σκυμμένο κεφάλι. ΟΧΙ ΠΙΑ
25 χρόνια βρίσκομαι κυνηγημένος από το κράτος – τους παρακρατικούς – τους λαθρομετανάστες. ΟΧΙ ΠΙΑ
25 χρόνια διαλύουν την πατρίδα μου και κωφεύω. ΟΧΙ ΠΙΑ
25 χρόνια χτυπάνε τους παππούδες μας και αδιαφορώ.
25 χρόνια βιάζουν τις γυναίκες μας και λέω υπομονή.
25 ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ. ΟΧΙ ΠΙΑ – ΟΧΙ ΠΙΑ – ΟΧΙ ΠΙΑ