Γράφει ο Μαγια
Τα περιλάλητα «μπάνια του λαού» έχουν απολέσει την …ιερή δυναμική τους και τα γεγονότα στο προτεκτοράτο χρέους υπακούουν μόνο στις διαταγές της Μνημονιακής κομαντατούρ.
Και τι δεν είδαμε και δεν ακούσαμε μέχρι να γιομίσει το Αυγουστιάτικο φεγγάρι:
Τον κυνικό και αμετανόητο Σταυρίδη, να αναδεικνύει την ηθική του learjet και τη νέα γενιά διαπλοκής, με θήραμα το δημόσιο συμφέρον.
Αυτή η «ανάπτυξη» έχει ως έμβλημά της το learjet. Συμβολίζει το εκκολαπτόμενο νέο σύστημα εξουσίας, όπου ξαναδεσπόζει η διαφθορά.
Στις ιδιωτικές πτήσεις, χωρίς έλεγχο, ταξιδεύουν όλοι οι Σταυρίδηδες. Τόσοι, που αν ακολουθούσαν την άγουσα προς τα …αποδυτήρια, είναι σχεδόν βέβαιο ότι το σύστημα θα ξέμενε από αξιωματούχους!
Το σκάνδαλο δεν είναι μόνο κάποιες «διευκολύνσεις» που κάνουν επιχειρηματίες σε κρατικούς αξιωματούχους, που συμβάλουν ώστε να πηγαίνουν πρίμα οι μπίζνες τους. Το μεγάλο σκάνδαλο είναι η λεηλασία της κρατικής περιουσίας στην οποία επιδίδεται με τόσο πάθος και αφοσίωση η άθλια συγκυβέρνηση Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ.
Πιθανότατα στο Βερολίνο και στο μυαλό της Ανγκελα Μέρκελ η βέλτιστη (γι’ αυτούς) λύση θα ήταν η δημιουργία ενός Ταμείου στο πρότυπο της Treuhand, της περιβόητης εταιρείας εκκαθάρισης περιουσιακών στοιχείων, παγίων, υποδομών της πρώην Ανατ. Γερμανίας, μετά την ενοποίησή της με την τότε Δυτική.
Το έργο της ήταν μια πραγματική καταστροφή, όχι μόνο γιατί οδήγησε σε περίπου 2,5 εκατομμύρια απολύσεις, αλλά, επίσης, επειδή εξαφανίστηκαν κερδοφόρες επιχειρήσεις, ενώ τελικά συσσωρεύτηκαν τεράστια χρέη.
Το θανάσιμο άλμα του 19χρονου από το τρόλεϊ, κατέδειξε, πως πολλαπλασιάζονται τα κρούσματα της μνημονιακής «καθημερινότητας της απόγνωσης» με τα ολέθρια αποτελέσματά της, που περιστρέφονται γύρω από τον θάνατο ολοένα και περισσότερων Ελλήνων.
Παράλληλα ήταν η αφορμή να ερμηνεύσουν οι αφελείς την εκκωφαντική και άκρως ανησυχητική απουσία του πνευματικού κόσμου σ΄ αυτή την κρίσιμη καμπή της χώρας.
Η λέξη «ντροπή» είναι λίγη για να περιγράψει αυτό που θα έπρεπε να αισθανθεί η συγγραφέας «αρλεκίνικων αναγνωσμάτων», χαρακτηρίζοντας «τζαμπατζή» τον 19χρονο. Αλλά και όσοι συνάδελφοί της έσπευσαν να νομιμοποιήσουν την κατοχική «νομιμότητα» με το ιδεολόγημα του «τζαμπατζή»…
Ακόμη πιο ξεδιάντροπη η γλοιώδης, χουντικής έμπνευσης …μαντινάδα-«ύμνος» του σκηνοθέτη Γ. Σμαραγδή, στον …ήλιο Σαμαρά, που «βγήκες «φωτεινός / στς Αμερικής τ’ αλώνι / κι έλαμψες και ήρθες νικητής / και σ’ αγαπάμε όλοι»…
Η Διβάνη, ο Τατσόπουλος, ο Χωμενίδης και η παρέα τους, αποτελούν τις νευρικές και γλοιώδεις αποφύσεις αυτής της κάστας των υπόδουλων «στοχαστών», που αναζητά πάντα τροφή («αργύρια») στο παχνί των «νταβάδων» και των ποικιλώνυμων εξουσιαστών.
Στο σφυρί τα σπίτια για να σωθούν οι τράπεζες, διαμηνύει ο Γ. Στουρνάρας, που επιμένει να μιλά όχι ως υπουργός, αλλά σαν τραπεζίτης. Η εξαγγελία του πρωθυπουργού ότι, θα χειριστεί το θέμα προσωπικά αποτελεί παραδοχή αδυναμίας της κυβέρνησης να αντέξει πολιτικά την απελευθέρωση των πλειστηριασμών. Πομφόλυγες αποδεικνύονται, για μια ακόμη φορά, οι κυβερνητικοί ισχυρισμοί περί επιτυχίας του μνημονιακού προγράμματος, ανάκαμψης της οικονομίας και εξόδου στις αγορές από το 2014. Ο ανθύπατος Σόιμπλε, απεκάλυψε ότι, ετοιμάζεται και τρίτο τοκογλυφικό πακέτο …βοήθειας στην Ελλάδα, το οποίο βεβαίως θα συνοδεύεται από νέα δεσμά και Κύριος οίδε ποιες νέες τραγωδίες για την Ελλάδα και για τους Έλληνες.
Λίγα 24ωρα ενωρίτερα το περιοδικού «Der Spiegel», που επικαλείται απάντηση του υπουργείου Οικονομικών σε επίσημη ερώτηση Σοσιαλδημοκράτη βουλευτή, γράφει ότι, η Γερμανία από το 2010 μέχρι το 2014, εξ αιτίας της κρίσης στην Ευρωζώνη, θα έχει κερδίσει περισσότερα από 40 δισ. Ευρώ! Τα κέρδη αυτά οφείλονται στα πολύ χαμηλότερα (κατά μία ποσοστιαία μονάδα σε μέσο όρο) επιτόκια που καλείται να πληρώσει το Βερολίνο για εκδόσεις ομολόγων. Το αποτέλεσμα είναι η Γερμανία να δανείζεται με αρνητικό επιτόκιο, δηλαδή με κόστος χαμηλότερο από τον πληθωρισμό, επειδή τα γερμανικά ομόλογα έχουν ιδιαίτερα μεγάλη ζήτηση, ως ασφαλείς τοποθετήσεις.
Ωστόσο, ο ελληνικής καταγωγής ευρωβουλευτής, Γιώργος Χατζημαρκάκης, ανεβάζει το ποσό αυτό στα 114 δισ. Ευρώ, συνυπολογίζοντας και τα οφέλη που προέκυψαν εξ αιτίας της εξοικονόμησης δαπανών ύψους 73 δισ. σε όλα τα επίπεδα του Γερμανικού κράτους (Δήμοι, Περιφέρειες).
Και πότε θα τελειώσει το μαρτύριο του Σίσυφου που μας κόστισε τόση δυστυχία, τόσες ζωές, και τώρα επεκτείνεται στο διηνεκές;
Ας κοιταχθούμε απόψε στον «καθρέφτη» της Αυγουστιάτικης Πανσέληνου!