Του Θανάση Νικολαΐδη
ΑΥΤΟΙ «μέσα» και οι απ’ έξω κάναμε το…χρέος μας. Τους τρέφαμε ως φορολογούμενοι κι ελπίζαμε. Να ‘μερώσουν τα θεριά, να γίνουν άνθρωποι. Τζάμπα κόπος (και προσδοκία). Τα (πέντε) θηρία δεν τα χώραγε η φυλακή. Ξενυχτούσαν σχεδιάζοντας και περίμεναν. Βρήκαν την ευκαιρία και το’ σκασαν, ζώστηκαν τ’ άρματα και το καλάσνικοφ κελάηδησε στην πρώτη «ευκαιρία»…
ΣΚΟΤΩΣΑΝ την κοπέλα και δεν χόρτασε η ψυχή τους. Σκότωσαν τον αστυνομικό και βγήκαν στο βουνό. Για ‘κει όπου τραβούσαν κάποτε πατριώτες. Για τον κατακτητή και από εθνική τους περηφάνια. Αργότερα, παρεξηγημένοι επαναστάτες, «με το δισάκι τους στον ώμο».
ΜΕ τους «πέντε» (τους εξής…δύο) εγκληματίες το πράμα αλλάζει κι όποιος προλάβει να τραβήξει τη σκανδάλη. Επί δικαίων και αδίκων, φτάνει να επιβιώσουν. Για το τομάρι και την «καριέρα». Ωστόσο, απέναντί τους μια Ελληνική Αστυνομία αποφασισμένη και η κοινή γνώμη γαλβανισμένη για τους δραπέτες, κακοποιούς και δολοφόνους.
ΚΑΙ τι να περίμενε η κοινωνία και να μη τους θέλει νεκρούς; Να ταΐζονται δημοσία δαπάνη και να σκοτώνουν; Κι αν αποτύγχανε η επιχείρηση της ΕΛΑΣ και δεν την «ξαλάφρωνε» απ’ τους δυο, θα συνέχιζαν οι πέντε. Σε απαρτία και «με το τουφέκι τους στον ώμο». Σε κακοτράχαλα βουνά σαν τα τσακάλια κι άλλοτε σαν λύκοι πεινασμένοι. Για τροφή όσο να χορτάσουν και μόνιμη λύσσα για ανθρώπινο αίμα.
ΕΤΣΙ το’ πιασαν για τη ζωή και τις αξίες της, τέτοια κάνουν. Το ξέρουν πως η «ηλεκτρική καρέκλα» απέχει χιλιάδες μίλια και πως το εκτελεστικό τα όπλα (στα έξι μέτρα) πάθαν’ αφλογιστία. Και νιώθουν παλληκάρια στην αφύλαχτη Ελλάδα της ατιμωρησίας και άνετοι στον «πολιτισμό» των Ευρωπαίων. Σε πλαίσιο «αξιών» δικών τους και τη ζημιά δικιά μας.
ΚΑΙ είναι βέβαιο πως θα «εξεγερθούν» ψυχοπονιάρηδες. Αντιρρησίες που θα ζητήσουν «λογαριασμό» απ’ την ΕΛΑΣ. Για τους αστυνομικούς που τους πρόλαβαν πατώντας τη σκανδάλη, σε μια σύντομη μάχη με καταιγισμό, αναμετρώμενοι με τα θεριά.
ΕΧΕΙ το επιτελικό της σχέδιο η ΕΛΑΣ, τον επικεφαλής και τους οπλισμένους, έχουμε κι εμείς την…πρότασή μας. Υπερβατική και καθόλου ρεαλιστική, φανταστική και «λυρική». Πέρα απ’ τις θερμικές κάμερες και τις προτεταμένες κάνες.
ΝΑ πάρουν απάνω τους την στρατηγική της καταδίωξης δυο άλλα πρόσωπα. Οι δυο μάνες! Της νεκρής κοπέλας και του ηρωικού αστυνομικού. Αυτές, με την καρδιά κουρελιασμένη απ’ του θανάτου τον καημό. Οι μόνες που δεν θα αστοχήσουν.
Υ.Γ.
Πότε ο βουλευτής κι ο δήμαρχος, ο οπαδός κι ο κομματάρχης θα πει και καμιά αλήθεια χωρίς το άγχος της ψηφοθηρίας;
