Παπανδρέου Τσίπρας έχουν τον ίδιο στόχο, εξυπηρετούν τα ίδια πρόσωπα.
Η όλη ιστορία είναι να μην καταγράψουν ζημιά οι ιδιώτες ξένοι επενδυτές στο ελληνικό χρέος.
Σε αυτούς δόθηκε χρόνος στην αρχή με
Παπανδρέου – και τώρα ο Τσίπρας δηλώνει: Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταστήσει σαφές ότι δεν θα ζητήσει από τους ιδιώτες ομολογιούχους να επωμιστούν ζημίες, σύμφωνα με τον Χανς Χιουμς της Greylock Capital Management.
…….
Δηλαδή, ο έλληνας φορολογούμενος αρχικά και τώρα ο ευρωπαίος φορολογούμενος θα υποστούν την ζημιά – – –
αυτό όμως για να το φάνε οι χαζοφορολογούμενοι- πρέπει να τους το σερβίρει κάποιος αριστερός.
Και είναι φυσικό οι Σόρος, οι νομπελίστες οικονομολόγοι, οι μεγάλοι ιδιωτικοί οικονομικοί οργανισμοί, δια των δικών τους ΜΜΕ, να στηρίξουν αρχικά την προσφυγή στο ΔΝΤ – ΕΕ κερδίζοντας οι ίδιοι χρόνο και τώρα ξανά είναι φυσικό να στηρίξουν ΣΥΡΙΖΑ, αφού αυτός θα πουλήσει το ξεφόρτωμα του χρέους ως κούρεμα στην πλάτη του Ευρωπαίου φορολογούμενου.
Το ζητούμενο για εμάς δεν είναι να γυρίσουμε στις αγορές, το ζητούμενο είναι να φτιάξουμε την οικονομία μας.
Για τους ιδιώτες δανειστές το ζητούμενο είναι να δανειζόμαστε από αυτούς και όχι από τα κράτη.
Μια έντιμη αριστερά, θα δεν θα έπρεπε να εγγυάται τους ιδιώτες ομολογιούχους εις βάρος των φορολογούμενων.
Οι επαναπροσλήψεις στο δημόσιο, οι 550 000 νέες 11μηνες θέσεις κοινωφελούς εργασίας κόστους 7 δις που έχει εξαγγείλει η νέα υπουργός κ Αντωνοπούλου, η επιστροφή του 13 μισθού κτλ κτλ, δεν είναι μέτρα προς την κατεύθυνση οργάνωσης μιας παραγωγικής οικονομίας, αντιθέτως, είναι μέτρα που δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την αναγκαιότητα συνεχούς αναζήτησης δανεικών – αυτό δηλαδή που είναι το συμφέρον των ιδιωτών ομολογιούχων τους οποίους εγγυάται ο ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με τον Χανς Χιουμς της Greylock Capital Management.
Οι μάζες του λαϊκισμού στην νότια Ευρώπη, δεν θα έχουν καμία διαφορά ως κοινωνικό οικονομικό αποτέλεσμα από τις εξεγέρσεις των αδερφών μουσουλμάνων της πλατείας Ταχίρ και των λαϊκών κινητοποιήσεων σε Γεωργία Ουκρανία κτλ, το αποτέλεσμα των οποίων πέραν των άλλων ήταν η αύξηση του δημοσίου χρέους και η πλήρης εγκατάλειψης κάθε προϋπόθεσης και ελπίδας για την ύπαρξη παραγωγικής κοινωνίας μη εξαρτώμενης σε καθολικό βαθμό από ιδιώτες δανειστές.
Η ρήτρα ανάπτυξης στην αποπληρωμή του χρέους δεν είναι σίγουρο ότι είναι στην ορθή κατεύθυνση, αν κανείς κοιτάξει την πορεία αύξησης του ΑΕΠ τα τελευταία 20-30 χρόνια, αντιθέτως, το πάγωμα για κάποια χρόνια ή η επιμήκυνση φαίνεται να είναι περισσότερο συμφέρον.
Υποθέσεις και απόψεις.
Μήπως και αποφευχθεί η μελλοντική πτώση από τον ουρανό, μιας και συνηθίζετε να λέμε, έπεσα από τον ουρανό, δεν το περίμενα.
Gian400@hotmail.com
Ο κτηνοτρόφος από την Κρήτη.