Πολιτικοί και δικαστές; Ετεροβαρής η φύλαξή τους!

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΤΟ ‘σκασε ένας Χριστόδουλος και βάρεσαν συναγερμό. Με τον νόμο τους, με τους χωροφύλακες, με την αγωνία τους. Τους…

αφορά ο κίνδυνος(;).

ΚΑΙ πάμε λίγο πίσω και καθόλου μακριά απ’ το κοινοβούλιο των…μεγάλων αποφάσεων. Αποφασιστικοί για προνόμια του παρόντος και προβλέψεις του μέλλοντος οι νομοθέτες μας. Επειγόντως και ενίοτε «νύκτωρ». Μη διαρρεύσει πως διαβαθμίζουν τις ανάγκες του λαού κατά το κομματικό τους συμφέρον, που συνάδει με το προσωπικό.

ΔΕΝ πρόκειται για «Ολυμπιακούς Αγώνες» που χειροκροτούσαν (όρθιοι) για την ανάληψή τους. Δεν είδαν κι ούτε άκουσαν για τη ρεμούλα «του Ωραίου, του Μεγάλου και τ’ Αληθινού» σε καιρούς μίζας και μακροχέρηδων. Για μεγαλοκλεψιές τέως «αξιωματούχων» του Κράτους πρόκειται και οι κοινοβουλευτικοί για την επανεκλογή τους αγωνιούν, κοιτώντας (ελαφρώς) σαστισμένοι. Σε καιρούς που άρχισε να μη σηκώνει δούλεμα ο ψηφοφόρος. Με τους κρεμασμένους στα μανταλάκια, προς το παρόν, και τη Δικαιοσύνη να κάνει υπερωρίες και…βουτιές στο χάος. Με την (καλή) ψαριά της που μας αφήνει άναυδους.

ΣΤΟ μεταξύ, η νομοθετική μας εξουσία των εθνοπατέρων με την ετεροβαρή φροντίδα τους για τα κοινά (και με την προεκλογική τους αγωνία), ούτε καν για τον νόμο περί (μη) ευθύνης υπουργών έριξε στα σκουπίδια. Τι άλλο;

ΤΟ Κράτος μας (ποιο Κράτος;), μοναδικό σε (αρνητικές) εμπνεύσεις και σκόπιμες καθυστερήσεις, δεν…είδε και δεν άκουσε πως η Ευρώπη έμπασε εγκαίρως την ηλεκτρονική στη δημόσια διοίκηση. Τα μεγάλα (κοράκια) σε ύπατα αξιώματα της δικιάς μας, για δεκαετίες έκαναν την κορόιδα. «Όσο λιγότερη ενημέρωση της κοινής γνώμης, τόσο μυστικά παραμένουν τα κόλπα μας».

ΔΙΑΒΑΖΑΜΕ ως πρόσφατα, πως η δικαστική εξουσία πορεύτηκε χωρίς τα μέσα και τις ανέσεις που αρμόζουν στη σοβαρότητα της αποστολής της. Δικαστές χωρίς τα χρειώδη σε πρόσωπα και υλικοτεχνική υποδομή για τη δουλειά τους. Με μια/έναν γραμματέα και μια…γραφομηχανή για ένα τιτάνιο έργο που επιβάλλουν οι καιροί μας.

ΤΙ άλλο; Χωρίς φύλαξη! Τους αστυνομικούς δεν τους…χαλαλίζει για δικαστές η Πολιτεία. Τους κρατάει για άλλους κι άλλες πιο…πολύτιμους, κατά τα «ήθη και τις παραδόσεις μας». Φυλάσσονται σπίτια υπουργών και οι ίδιοι, πρόνοια για τέως και πρώην πολιτικούς (ξοφλημένα…μορμολύκεια) και ο δικαστής μόνος ανάμεσα σε λύκους.