Μια φορά – από ό,τι ξέρουμε, τουλάχιστον – επαναστατήσανε οι Κινέζοι εργάτες, μάλιστα εγκλωβίσανε για μιάμισυ μέρα στα γραφεία τους Γιαπωνέζους και Κινέζους μαναντζαραίους, αλλά το πρόβλημα δεν ήταν η μείωση μισθών και οι άθλιες συνθήκες δουλειάς που επικρατούν σ’αυτήν την επισήμως κομμουνιστική ουτοπία, αλλά η απόφαση των εργοδοτών να μην επιτρέπουν χρήση του αποχωρητηρίου για πάνω από δύο λεπτά τη φορά!…
Εμείς, οι απανταχού Ελληνες, τους καταλαβαίνουμε πλήρως και συμπάσχοντες νοερώς ενώνουμε τις δυνάμεις μας μαζί τους πριν τέτοιου είδους μέτρα επεκταθούν και στις …δημοκρατικές μας κοινωνίες: άντε να ανακουφιστής με το ρολόι στο χέρι! Χώρια που δεν θα σού’ρχεται από το άγχος και εκεί που θα φτάνη η στιγμή της απελευθερώσεως, όταν η βόμβα θα εγκαταλείπη το αεροσκάφος ή θα ακούγεται «η έκρηξη χαράς», για να θυμηθούμε και την παλιά διαφήμιση του «Καϊρ» («που ωριμάζει σε δρύινα βαρέλια, όπως και η γαλλική σαμπάνια»), ντριιιιιιιιιίν το πραγματικό ή νοητό κουδούνι να υπενθυμίζη ότι πρέπει να γυρίσουμε στο πόστο μας …μισοχεσμένοι!
Αντε τώρα ο Κινέζος να διαβάση εφημερίδα (μόνο ο Εθνικός Κήρυξ διαβάζεται πλέον σε λιγότερο από δύο λεπτά!) ή να ηρεμήση και να προσπαθήση να βάλη τις σκέψεις του σε τάξη ονειρευόμενος έναν πιο όμορφο κόσμο στον οποίον αυτός θα είναι ο Γιαπωνέζος μάνατζερ και οι Γιαπωνέζοι μάνατζερ οι Κινέζοι εργάτες! Μόλις θα σκάη μύτη στο μυαλό του η σκέψη και θα αρχίση να ηδονίζεται, θα τελειώνη ο χρόνος και θα πρέπη να τα μαζέψη όπως όπως. Και πού να μείνη ώρα για πλύσιμο χεριών; Αφήστε δε τους δυσκοίλιους, όσους έχουν προστάτη, και τί να πης για τους πάσχοντας από αιμορραϊδες! Τί να σου κάνουν δύο λεπτά;
Βέβαια, για να φτάσουν οι εργοδότες σε τέτοιο μέτρο σημαίνει ότι και οι Κινέζοι κατ’ευφημισμόν εργαζόμενοι (περί σκλαβιάς πρόκειται, αλλά επειδή είναι σε κομμουνιστική χώρα τους αποκαλούμε «εργαζομένους» για να υπάρχη σημειολογική αντιστοιχία με τα καθ’ημάς – αν και η Παπαρήγα διαχώρισε τους εργαζομένους στον Ριζοσπάστη ονομάζοντάς τους «αγωνιστές» προκειμένου να τους κάνει περικοπές χωρίς να βγάλουν άχνα, αλλά αυτό το θέμα εντάσσεται σε άλλη …εσχατολογικού τύπου συζήτηση) το είχαν ξευτιλίσει στα «μπρέικ». Ενας εύκολος τρόπος να δουλεύουν λιγότερο και να ξεκουράζονται περισσότερο. Με το που ζόριζαν τα πράγματα, σηκώνανε το χέρι, όπως στο Δημοτικό, και τρέχανε στο μπάνιο για ημίωρης και βάλε διάρκειας …εξωστρέφεια με άλλους συναδέλφους (οιαδήποτε ομοιότης με την Ελλάδα είναι εντελώς συμπτωματική. Εκεί δεν πηγαίνανε καθόλου και χτύπαγε ένας την κάρτα για όλους).
Οι δε κομματικοί κομισάριοι του εργοστασίου θα διείδαν την πιθανότητα συνομωσίας έως και εξεγέρσεως. Σου λέει, αν παίρνη συχνά-πυκνά ο κώλος τους αέρα, μεταφορικώς τε και κυριολεκτικώς, ποιός τους ξαναμαζεύει μετά; Δεν βλέπεις τί γίνεται στη …Βραζιλία; Χώρια που η αφόδευσις γενικώς οδηγεί σε τάσεις απελευθερώσεως, καταλύσεως των δεσμών: λέγεται ότι μέχρι κι’ο Μαρτίνος Λούθηρος ενεπνεύσθη τη ρήξη του με τον πάπα που οδήγησε στο κίνημα των Διαμαρτυρομένων – κάτι σαν τους αντίστοιχους «ιντιγνάδος», δηλαδή – κατά τη διάρκεια ενός εντόνως ανακουφιστικού χεσίματος! Επιπλέον, όταν μαζεύονται πολλοί στο αποχωρητήριο ισοδυναμούν με συγκέντρωση και ενδέχεται να αρχίσουν να κυκλοφορούν επικίνδυνες ιδέες ανάμεσά τους, οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν σε απρόβλεπτες συνέπειες για το κόμμα και τη γενικότερη ευταξία της χώρας. Οπως είδαμε, οι εξελίξεις δικαίωσαν τους κομισαρίους! Οταν προσπάθησαν οι αρχές της επιχειρήσεως να βάλουν ρολόι στο «μπάθρουμ μπρέικ», οι εργαζόμενοι εξηγέρθησαν!
Αναμένουμε με αγωνία τη συνέχεια της υποθέσεως διότι να μου το θυμηθήτε, θα αποτελέση προηγούμενο και για άλλες χώρες! Ο αγώνας των Κινέζων είναι και δικός μας. Κάθε φορά που εργαζόμενοι όντες πάμε στο αποχωρητήριο θα πρέπη να αναλογιζόμαστε πώς θα είναι η ζωή μας χωρίς αυτή τη δυνατότητα! Τίποτα δεν πρέπει να θεωρούμε δεδομένο πλέον! Το κεφάλαιο, η αντίδραση, ο διεθνής ιμπεριαλισμός, ακόμη και ο κομμουνισμός (Κίνα) θέλουν να ελέγξουν πλήρως την παραγωγή, έως και του σκατού! Διότι με τα σκατά (προέρχεται από τη λέξη «έσχατος» που σημαίνει το τελευταίο στάδιο μια διαδικασίας) προκύπτουν ιδέες οι οποίες ακόμη κι’αν είναι σκατά ιδέες, είναι ιδέες τέλος πάντων!
Ας θυμούνται όμως οι δυνάστες των λαών: όπως κανείς δεν μπορεί να αντισταθή σε μια ιδέα της οποίας η ώρα έχει φτάσει (νομίζω ο Μαρξ το είπε αυτό), έτσι και κανείς δεν μπορεί να αντισταθή σε μία αφόδευση της οποίας η στιγμή έχει φτάσει!
Δημήτρης Ρομποτής D.R.
ΥΓ: Μιας και μιλάμε για σκατά, αυτό που προκαλεί αηδία στον καταποντισμό του ΠΑΣΟΚ δεν είναι κυρίως η υστερική και απέλπιδα αντιπαράθεση με το εξώγαμο βλαστάρι του, τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ο τρόπος που δήθεν αριστερά, επώνυμα λαμόγια, πανάθλιοι τέως συμπαθούντες έως σφογγοκωλάριοι του …Κινήματος έχουν στραφεί εναντίον του προκειμένου να σημειώσουν πόντους στη διαφαινόμενη ως διάδοχη κατάσταση. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να γίνη σοβαρό κόμμα και ο Τσίπρας πραγματικός ηγέτης θα πρέπει να τους κράξη και να τους ξεβρακώση δημοσίως! Κάτι που δεν έχει κάνει ο Σαμαράς, επισπεύδοντας έτσι τον καταποντισμό του άλλου πόλου της καταστροφής …