Έχει ανακηρυχθεί «Δημιουργός Αγγέλων». Μία στυγνή μανιακή δολοφόνος, υπεύθυνη για τη δολοφονία περίπου 400 μωρών και την πρόκληση τερατωδών εγκλημάτων που σόκαραν και ταρακούνησαν την κοινή γνώμη της Βρετανίας του 19ου αιώνα.
Η Αμέλια Ντάιερ δρούσε με το μυαλό επιχειρηματία και την καρδιά αρπακτικού. «Θήρευε» μητέρες οι οποίες ήταν ανύπαντρες και ανήμπορες να μεγαλώσουν μόνες τους τα παιδιά τους, υποσχόμενη πως θα τα υιοθετούσε και θα τους προσέφερε μια καλύτερη ζωή. Η Ντάιερ χρηματιζόταν από τις μητέρες προκειμένου να τους απαλλάξει από τα παιδιά τους, και ύστερα τα έπαιρνε και, δίχως ίχνος ευσπλαχνίας, τα στραγγάλιζε και ξεφορτωνόταν τα πτώματά τους στον Τάμεση.
Η Ντάιερ λειτουργούσε με τον τρόπο αυτό απαρατήρητη για πάνω από 30 χρόνια, γεγονός που την καθιστά την πιο αιμοσταγή μανιακή δολοφόνο στην ιστορία της Βρετανίας. Τα εγκλήματά της βγήκαν εκ νέου στην επιφάνεια, ύστερα από τη δημοσιοποίηση περισσότερων από 2.5 εκατομμυρίων εγκληματικών αρχείων από το 1770 έως το 1934 στο διαδίκτυο.
Τα σοκαριστικά αυτά αρχεία καταγράφουν λεπτομερώς τις ενέργειες μερικών από τους πιο αιμοβόρους δολοφόνους και εγκληματίες στην ιστορία της Βρετανίας. Ακόμα και ανάμεσα σε τέτοια «παρέα» όμως, το όνομα της Ντάιερ ξεχωρίζει. Η μανιακή δολοφόνος ξεκίνησε τη δράση της στο Μπρίστολ στα τέλη της δεκαετίας του 1860, όταν ίδρυσε έναν οίκο τοκετών στην επαρχία Τότερνταουν, όπου χρέωνε μητέρες προκειμένου να αναλάβει τις τύχες των παιδιών τους.
Μερικές από τις γυναίκες, μάλιστα, ζητούσαν από μόνες τους να πνίξει τα παιδιά τους αμέσως μετά τη γέννηση, γεγονός που την καθιστούσε υπεράνω νόμου, καθώς οι Βικτοριανοί γιατροί δεν ήταν σε θέση να ξεχωρίσουν αν ένα μωρό είχε πεθάνει από ασφυξία ή είχε αποβιώσει στη γέννα.
Αργότερα, η Ντάιερ ξεκίνησε έναν σταθμό φύλαξης παιδιών, μέσω του οποίου έπαιρνε στην κατοχή της μωρά και τα νάρκωνε με λάβδανο, έτσι ώστε να τα κρατάει ήσυχα και, σιγά-σιγά να τα οδηγεί στην ασιτία. Η μέθοδος αυτή συνεχίστηκε για περίπου μία δεκαετία, μέχρι που βρέθηκε ένοχη για αμέλεια νεογέννητων και καταδικάστηκε σε έξι μήνες φυλάκισης.
Βγαίνοντας από την φυλακή, η Ντάιερ είχε ήδη αναπτύξει ένα νέο «επιχειρηματικό» σχέδιο. Αντί να λειτουργεί έναν σταθμό φύλαξης, αποφάσισε να ιδρύσει μια υπηρεσία υιοθέτησης, μέσω της οποίας αποκτούσε νόμιμα τα ανεπιθύμητα μωρά και τα ξεφορτωνόταν με τον χειρότερο δυνατό τρόπο.
Επόμενος σταθμός της «καριέρας» της ήταν το Ρέντινγκ, στο οποίο είδε το πλάνο της να ανθίζει θεαματικά. Αυτόπτες μάρτυρες ανέφεραν πως έβλεπαν έως και έξι παιδιά να υιοθετούνται καθημερινά. Η αστυνομία βρήκε ύστερα αποδείξεις για 20 μωρά τα οποία της είχαν ανατεθεί, δύο μήνες πριν από τη σύλληψή της.
Η Ντάιερ πιάστηκε, έπειτα από την ανακάλυψη του πτώματος ενός από τα μωρά που ανέλαβε, στις όχθες του Τάμεση. Οι Αρχές οδηγήθηκαν στο σπίτι της, στο οποίο βρέθηκαν αντιμέτωπες με ένα τρομακτικό θέαμα. Εκατοντάδες πτώματα μωρών σε πλήρη αποσύνθεση ανακαλύφθηκαν στην κουζίνα της και σε ένα μπαούλο κάτω από το κρεβάτι της.
Μία έρευνα στον Τάμεση λίγο αργότερα στάθηκε η αφορμή για την ομολογία της. Η αστυνομία ανακάλυψε συνολικά 50 νεκρά μωρά στον πάτο του ποταμού, με την Ντάιερ να ομολογεί κυνικά: «Θα σιγουρευτείτε ότι είναι όλα δικά μου από την ταινία γύρω από τον λαιμό τους». Η εγκληματική της δράση έλαβε τέλος το 1896, όταν και κρεμάστηκε σε κοινή θέα στο Λονδίνο. Ήταν 58 ετών.
koolnews.gr