Μία μικρή ανασκόπηση της πρωτομαγιάς του Σικάγο.

Η εργατική πρωτομαγιά του 1886 αποτελεί μια λαμπρή στιγμή του εργατικού και αναρχικού κινήματος στην Αμερική αλλά και παγκόσμια.
Αρχικά θα κάνουμε μια μικρή και συνοπτική ιστορική αναδρομή στις συνθήκες που επικρατούσαν στην περιοχή και ιδιαίτερα στο Σικάγο και στα γεγονότα που διαδραματίστηκαν εκείνη την περίοδο.

Γεγονότα τα οποία σημάδεψαν το …
παγκόσμιο εργατικό και ταξικό κίνημα και θα μείνουν ανεξίτηλα στη μνήμη μας.

Ιστορική αναδρομή

Τα χρόνια εκείνα, όπου χαρακτηρίζονταν από αλματώδη βιομηχανική καπιταλιστική ανάπτυξη οι εργάτες στην Αμερική δούλευαν 72 και περισσότερες ώρες τη βδομάδα για πενιχρούς μισθούς.Οι συνθήκες στέγασης τους ήταν άθλιες και ταυτόχρονα οι συνθήκες υγιεινής και σίτισης βρίσκονταν σε ένα αντίστοιχα χαμηλό επίπεδο. Ακόμα έντονος ήταν ο κίνδυνος της απόλυσης με αποτέλεσμα μεγάλος αριθμός εργατών να μην μπορεί να έχει πρόσβαση στα βασικά αγαθά για να ζήσει.

Κομβική στιγμή για την οργάνωση του εργατικού κινήματος στην Αμερική ήταν η δημιουργία του Κεντρικού Εργατικού Συνδικάτου το 1884, το οποίο είχε ξεκάθαρη αγωνιστική και ανατρεπτική πολιτική, καθώς και άμεση επαφή και επικοινωνία με την Μαύρη Διεθνή( Διεθνής οργάνωση εργαζομένων). Σταδιακά η δυναμική του συνδικάτου αυξήθηκε, χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι μετά από ένα χρόνο συμμετείχαν σε αυτό 22 συνδικάτα. Άρχισαν λοιπόν οι διαδικασίες προπαγάνδισης για την καθιέρωση του οκταώρου, γι’ αυτό το σκοπό δημιουργήθηκε στο Σικάγο μια πρωτοβουλία από διάφορες οργανώσεις(συνεργάστηκε ενεργητικά με αυτές και το κεντρικό συνδικάτο). Λίγες μέρες πριν τη πρωτομαγιά του 1886 οργανώθηκε μια μεγάλη διαδήλωση στην οποία πήραν μέρος 25.000 άτομα.

Η απεργία ξεκίνησε ελπιδοφόρα στο Σικάγο την 1η Μάη με πλήθος εργατών και κεντρικά τα συνθήματα του κεντρικού εργατικού συνδικάτου και της διεθνούς. Μαζική ήταν και η συμμετοχή στην απεργία και σε άλλες πολιτείες ( Λέηκ σωρ, Γουώμπας, Σαιν Πωλ, Μιλγουώκι κ.α.). Τα αφεντικά αντιλήφθηκαν τη δυναμική του κινήματος και τη μαχητικότητα των απεργών και επιστράτευσαν τους προστάτες τους, την αστυνομία αλλά και άλλους κατασταλτικούς μηχανισμούς για να καταστείλουν την διαδήλωση. Η πυγμή των εργατών μεγάλωνε μέρα με τη μέρα αυτό οδήγησε τις πρώτες συγκρούσεις την 3η Μάη, όταν οι ξυλεργάτες δέχθηκαν επίθεση από την αστυνομία κοντά σε εργοστάσιο ξυλείας καθώς προσπαθούσαν να πλησιάσουν τους απεργοσπάστες. Η αστυνομία άνοιξε ανεξέλεγκτα πυρά ενάντια στους απεργούς με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 4 άνθρωποι και πάρα πολλοί να τραυματιστούν.

Οι αναρχικοί αγωνιστές του Σικάγο εξοργισμένοι από την επίθεση των αστυνομίας και των αφεντικών έκαναν κάλεσμα το απόγευμα της επόμενης μέρας στην πλατεία Αγοράς του Σικάγο. Από το πρωί βέβαια είχαν ξεκινήσει συγκρούσεις ανάμεσα στην επιτιθέμενη αστυνομία και τους απεργούς, οι οποίες όμως σταμάτησαν λίγο πριν την συγκέντρωση, που είχε προγραμματιστεί να είναι ειρηνική. Έπειτα από μερικές ώρες και ενώ η συγκέντρωση είχε διεξαχθεί ομαλά και ο κόσμος αποχωρούσε, η πλατεία περικυκλώθηκε από αστυνομικούς και στρατιώτες με επιθετικές διαθέσεις. Τη στιγμή που δόθηκε η εντολή να επιτεθούν, έσκασε μια βόμβα στις γραμμές των αστυνομικών (άγνωστος ακόμα και σήμερα ο βομβιστής)με επόμενο τον τραυματισμό 66 και τον θάνατο 7 απ ΄ αυτούς. Το γεγονός αυτό είχε σαν συνέπεια η αστυνομία να πυροβολεί υστερικά το πλήθος, σκοτώνοντας και τραυματίζοντας εκατοντάδες εργάτες.

Τις επόμενες μέρες καλλιεργήθηκε ένα κλίμα συκοφάντησης και πανικού από τον αστικό τύπο, ο οποίος στοχοποίησε το αναρχικό και εργατικό κίνημα.

Η τρομοκρατία του κράτους εντάθηκε με αποτέλεσμα να γίνουν έφοδοι σε σπίτια και συλλήψεις των ακόλουθων αναρχικών αγωνιστών: Άλμπερτ Πάρσονς, Αύγουστος Σπάις, Μάικλ Σουώμπ, Σάμουελ Φήλντεν, Τζώρτζ Ένγκελ, Άντολφ Φίσερ, Όσκαρ Νήμπ και Λούις Λινγκ, οι οποίοι κατηγορήθηκαν ως ηθικοί αυτουργοί του βομβισμού και δικάστηκαν για τις ιδέες και το όραμα τους για μια αυτοδιευθυνόμενη κοινωνία. Οι Πάρσονς, Σπάις, Ένγκελ και Φίσερ απαγχονίστηκαν στις 17 Νοεμβρίου του 1887, την Μαύρη Παρασκευή. Οι Φήλντεν και Σουώμπ καταδικάστηκαν σε ισόβια, ενώ ο Λινγκ, μόλις 21 ετών αρνούμενος να διαπραγματευτεί με τους εξουσιαστές αυτοκτόνησε στο κελί του. Την κηδεία των αγωνιστών ακολούθησαν 200.000 άτομα.

Τα επόμενα χρόνια πραγματοποιήθηκαν μεγαλειώδεις διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις μνήμης για τους Μάρτυρες του Σικάγο στις ΗΠΑ αλλά και σε διάφορες άλλες χώρες του κόσμου. Ο καρπός όλων αυτών των θυσιών και τραγικών συμβάντων ήταν η καθιέρωση του εργασιακού 8ώρου.

Συμπεράσματα

Οι αγώνες των εργατών και αναρχικών του Σικάγο εκείνη την εποχή είναι μια σημαντική παρακαταθήκη στο διεθνές ταξικό κίνημα και μπορούμε να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα απ ‘αυτούς καθώς παραμένουν ακόμα επίκαιροι.

Θεωρούμε πως οι μερικοί αγώνες, όπως αυτός της πρωτομαγιάς, όταν συνοδεύονται από ένα συνολικό πρόταγμα για την κοινωνική απελευθέρωση είναι αναπόσπαστο κομμάτι του εργατικού/ταξικού κινήματος και δεν πρέπει να υιοθετούμε λογικές απαξίωσης ή υποτίμησης της σημασίας τους. Επιπλέον αναγνωρίζουμε το συνδικαλισμό ως μέσο πάλης αρκεί αυτό να μην είναι όργανο κανενός κόμματος αλλά αντίθετα να αποτελεί μία αντιιεραρχική απάντηση στον γραφειοκρατικές και ελιτίστικες λογικές. Μέσα από τέτοιες αδιαμεσολάβητες διαδικασίες ο εργαζόμενος έχει τη δυνατότητα να αγωνιστεί για τα δίκαια αιτήματα του και να αρχίσει να αντιλαμβάνεται την ανάγκη για ανατροπή του τωρινού εκμεταλλευτικού συστήματος.

Ενάντια στην ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου και του αστικού κράτους είναι εξέχουσας σημασίας ζήτημα να ορθώσουμε τις αντιστάσεις μας στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στις σχολές και αλλού να οργανωθούμε και να προτάξουμε σαν ισχυρή απάντηση στους κυριάρχους την κοινωνική επανάσταση.

«Θα’ ρθει μια εποχή που η σιωπή μας θα είναι πιο ισχυρή από τις φωνές που στραγγαλίζετε σήμερα!» Αύγουστος Σπάιζ

Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΠΡΟΣΤΑΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

senza classi ομάδα ανατρεπτικής σκέψης