Φοιτητές/τριες βρίζουν και απειλούν ξεδιάντροπα τους δασκάλους τους!

Αποκαλυπτικός και δεικτικός (με την έννοια ότι δείχνει γεγονότα και καταστάσεις) είναι ο καθηγητής, από την Πετροβίτσα Θεσπρωτίας, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Δονάτος Παπαγιάννης.

Σε μια δυναμική αναφορά του επισημαίνει ότι φοιτητές/τριες βρίζουν και απειλούν ξεδιάντροπα τους δασκάλους τους. Τονίζει συγκεκριμένα: ” Όταν νέα παιδιά (αγόρια και κορίτσια) που …
ονομάζονται φοιτητές (-τριες) υβρίζουν και προπηλακίζουν ξεδιάντροπα τους δασκάλους τους που θα μπορούσαν να είναι και πατεράδες και παππούδες τους, και μάλιστα υπό το φως των προβολέων. Όταν φοιτητές (-τριες) του κομματικού σωλήνα δεν σέβονται θεσμούς και δασκάλους. Όταν πανεπιστημιακοί δάσκαλοι στέκονται ψοφοδεείς, μοιραίοι και άβουλοι μπροστά σ’ έναν τέτοιο δημόσιο ευτελισμό των ιδρυμάτων τους και δεν έχουν το σθένος να ζητήσουν την άμεση εκκένωση του χώρου. Όταν πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και ταυτοχρόνως πρόεδροι ανώτατων πνευματικών ιδρυμάτων δεν έχουν το σθένος να ζητήσουν την εφαρμογή του νόμου και να προστατέψουν τη δημόσια περιουσία και τον ιδρώτα του ελληνικού λαού

. Όταν καμιά σύνοδος πρυτάνεων δεν βρέθηκε να καταγγείλει δημόσια τέτοιες απαράδεκτες και κατάπτυστες φοιτητικές ενέργειες. Όταν κανένας σύλλογος μελών ΔΕΠ και γενικά διδασκόντων στα πανεπιστήμια δεν βρέθηκε να καταγγείλει το δημόσιο διασυρμό της ακαδημαϊκής ηθικής και δεοντολογίας.

Τότε

Είπατε τω βασιλεί, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά, ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ου μάντιδα δάφνην, ουδέ παγάν λαλέουσαν. Απέσβετο και λάλον ύδωρ ….. ΥΓ. Σε ελεύθερη μετάφραση το παραπάνω σημαίνει: “Πείτε στο βασιλιά, ότι στο χώμα κείτεται ο έντεχνος αυλός, ο Φοίβος δεν έχει πια κατοικία, ούτε δάφνη μαντική, ούτε πηγή ομιλούσα. Χάθηκε και το νερό που μιλούσε” και είναι ο τελευταίος δελφικός χρησμός που φέρεται ότι εστάλη στον αυτοκράτορα Ιουλιανό τον Παραβάτη.

katoci.com