Του Μιχαήλ Στυλιανού 26-7-15
Ο κ. Αλέξης Τσίπρας κινδυνεύει ν’ αποδειχθεί ο μοιραίος άνθρωπος όχι απλώς για
την αριστερά εναλλαγή -που είναι και το λιγότερο- αλλά για την μη έγκαιρη
αποδέσμευση της χώρας, προ της ολικής καταστροφής της -στον Αρμαγεδδώνα
Η επιλογή που επέλεξε για την κάθοδό του από τον Γολγοθά – σαν δαρμένου
και συμβιβασμένου αντιήρωα- κατέφερε βαρύ επίσης πολιτικό και ηθικό πλήγμα
στο επιβλητικό πανευρωπαϊκό κίνημα αλληλεγγύης, πολιτών που πλήττονται ή
απειλούνται, από το ίδιο πρόγραμμα λεηλασίας των πτωχοτέρων χωρών και
κολληγοποίησης των πληθυσμών τους.
Η πτώση του ποσοστού των «Ποντέμος» στην Ισπανία, μετά την
συνθηκολόγηση Τσίπρα, είναι μια ανησυχητική ένδειξη. Βαρύτερης σημασίας
είναι η παρατηρούμενη μεταστροφή αισθημάτων σε σημαντικούς διαμορφωτές
της διεθνούς ψυχολογίας, από τον Πωλ Μέϊσον μέχρι τον Κρούγκμαν με πολλές
δεκάδες ανάμεσα. ΄Οπου, την μαχητική αλληλεγγύη, διαδέχονται αντιδράσεις
απογοήτευσης, κυνισμού, έως και σαρκασμού για την ελληνική γονυκλισία.
Το αίσθημα ιλίγγου από πτώση στο κενό είναι τέτοιο στον μέσο ψηφοφόρο
Σύριζα-ΑΝΕΛ ώστε να ψάχνει το πώς, την εξήγηση, τον λογικό συνειρμό των
γεγονότων που οδήγησαν στην εξωφρενική εβδομάδα, από τον θρίαμβο του
δημοψηφίσματος στην ντροπή της παράδοσης.
Η συνεπακόλουθη αναψηλάφηση των γεγονότων του δωδεκαμήνου αναδεικνύει
μιαν αλληλουχία, που φαίνεται να υπακούει στη λογική σχεδίου, με στόχευση
την συντριβή, με εξευτελισμό, της ελλαδικής αντιμνημονιακής αριστεράς, ως
πηγής έμπνευσης και προτύπου.
2
Το σχέδιο αυτό προϋπέθετε και να τηλεκινηθούν πιόνια επιρροής – τα οποία
διέθετε άφθονα ο «Σκηνοθέτης» στην προηγούμενη κυβερνώσα τάξη, αλλά που
δεν του έλλειπαν (όπως φάνηκε) και στις τάξεις του Σύριζα. ΄Ετσι εξηγούνται
γεγονότα όπως ότι:
-Η Τρόικα έκλεινε προηγουμένως τα μάτια στη μη εκτέλεση μνημονιακών
μέτρων βαρέως πολιτικού κόστους , για να τα φορτώσει στο προγεγραμμένο για
καρατόμηση διάδοχο σχήμα.
-Μεθοδεύθηκαν έντεχνα ( δια του δικτύου «επιρροών») οι εκλογές και η
επίσπευση της κυβερνητικής αλλαγής, ώστε το «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης»
να σκοντάψει και συντριβεί στον ογκόλιθο των δισεκατομμυρίων ληξιπρόθεσμων
εφέτος δόσεων εξόφλησης χρέους.
-Ο ευρωλάτρης πρωθυπουργός (και το στενό περιβάλλον του) παγιδεύτηκε σε
εσκεμμένα παρελκυστικές και μακρόσυρτες διαπραγματεύσεις , οικονομικής και
πολιτικής φθοράς και διεθνούς διαβολής, χωρίς να σχεδιάζει σοβαρά μιαν
εναλλακτική λύση, να προετοιμάζει τον λαό για την σύγκρουση και να αναζητεί
εφεδρικές πηγές χρηματοδότησης. (Οι σημερινοί ισχυρισμοί του κ. Τσίπρα έχουν
διαψευσθεί από τον ίδιο τον Πρόεδρο Πούτιν, γνωστόν για την βαρύτητα των
μετρημένων λόγων του.)
– Προγραμματίσθηκε η τελική διατύπωση των γερμανικών θέσεων-τελεσιγράφων
να συμπέσει: α) με την εκπνοή της προθεσμίας για διαπραγματεύσεις , β) με
προπαγάνδα και μέτρα τραπεζικής απογύμνωσης και γ) με απειλές
πραξικοπήματος τύπου Ουκρανίας («θα εισβάλουμε στο Μαξίμου»), από
κορυφαίους της εσωτερικής Πέμπτης Φάλαγγας , που προειδοποιούσαν τον κ.
Τσίπρα «να κοιτάξει να γυρίσει με συμφωνία» και μάλιστα εντός 48ώρου…
-Σκηνοθετήθηκε αποκορύφωμα της τρομοκράτησης, με αναγγελία
τελετουργικού ταπείνωσης και εξευτελισμού της χώρας , ενώπιον χορού από
όλα τα 28 μέλη της ΕΕ (πέραν της ευρωζώνης) …
Στην ολονύκτια έκρηξη σαδιστικού μένους που επακολούθησε στις 12-13
Ιουλίου στις Βρυξέλλες, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας , μετά 17 ώρες αγώνα
οπισθοφυλακών, υπέκυψε και υπέγραψε την συνθηκολόγηση. Δηλαδή αντί να
«σχίσει τα μνημόνια», έσκισε και πέταξε την νωπή εντολή του δημοψηφίσματος
και επικύρωσε με την υπογραφή του την πράξη υπαγωγής της χώρας σε
3
καθεστώς αποικίας αυτοδιογκούμενου, διαιωνιζόμενου χρέους. ( Με περιτύλιγμα-
είναι αλήθεια- νέων υποσχέσεων για μελλοντική ελάφρυνση… χωρίς ψαλίδισμα.)
Τη Δευτέρα 13/7 στο αμερικανικό πρακτορείο Ζero Hedge – που
παρακολούθησε πυρετικά, σε κάθε φάση του, τον ελληνικό αγώνα αντίστασης-
πένθιμος τίτλος ανήγγελλε:
« Ο Τσίπρας ελύγισε. Η Ελλάδα συνθηκολόγησε!»
Θέμα Συμβούλων…
Ερώτημα: Ναι, αλλά τι μπορούσε να κάνει, μόνος, στον κλοιό του εκβιασμού, με
το πιστόλι στον κρόταφο;
Απάντηση από το παρελθόν: Στο τελευταίο διάλειμμα της μαραθώνιας πολιορκίας
του, μπορούσε να απομονωθεί από τους ανιδιοτελείς «κολλητούς» του, και αντί
να προσφύγει στα φώτα του Ν. Παπά ή του Γ. Δραγασάκη, να στραφεί αυτή τη
φορά στον Καραϊσκάκη, ή αν δεν του πάει αυτός, στον Άρη Βελουχιώτη, ή έστω
στον Τσε Γκεβάρα…
Αυτοί μάλλον θα τον ορμήνευαν να γυρίσει πίσω στην αίθουσα με τους Μέρκελ,
Λαγκάρντ, Ολάντ και Γιούνκερ και αντί να βγάλει το σακάκι του να τους
προσφέρει, όπως γράφτηκε ότι έκανε, να τους πετάξει στα μούτρα και το
προσχέδιο που του είχαν ετοιμάσει Γάλλοι «συνήγοροι» και το τελικό
τελεσίγραφο Σόϊμπλε, με τον οργανισμό εθνικού ξεπουλήματος και το όλο
καθεστώς αποικίας, δηλώνοντας ότι αρνείται να παραβιάσει την πρόσφατη
εντολή του ελληνικού λαού και τους χαιρετάει.
Και να πάρει –μόνος- το αεροπλάνο της επιστροφής και από το αεροδρόμιο να
πάει κατ’ ευθείαν στην Ε.Ρ.Τ. και να ενημερώσει πρώτον, αμέσως και πλήρως ,
τον ελληνικό λαό για το τι αρνήθηκε να υπογράψει στις Βρυξέλλες, τι ακριβώς θα
σημάνει η υπογραφή και εφαρμογή του τελεσιγράφου, τι συνεπάγεται η
απόρριψη του και πως νομίζει πως μπορούν να αντιμετωπισθούν οι συνέπειες.
Και να καταλήξει λέγοντας πως ο ίδιος αδυνατεί να παραβιάσει την λαϊκή
εντολή, ότι παρέλειψε να προετοιμάσει τη χώρα για ότι αντιμετώπισε και γι’ αυτό
και παραιτείται από την πρωθυπουργία και αποσύρεται από την πολιτική.
Με αυτές τις πράξεις του θα πυροδοτούσε βόμβα μεγατόνων στα σαθρά θεμέλια
της ευρωζώνης και θα κατεδάφιζε την απατηλή ευρωπαϊκή πρόσοψη ενός
4
μοχθηρού και αδίστακτα ληστρικού 4ου Ράιχ. Ταυτόχρονα, αυτός «ο καπάτσος
μικρός», κατά τα σχόλια των πολιτικών διαδρόμων, θα αποκτούσε ανάστημα
στην ευρωπαϊκή ιστορία και θα παρέμενε δύναμη στην ελληνική πολιτική.
Αλλά ο κ. Αλέξης Τσίπρας άκουσε άλλους, όχι τον Καραϊσκάκη, τον Άρη ή τον
Τσε…
Τώρα, υπό την προεδρία του νέου που έσκιζε τα μνημόνια, η Τρόικα επανέρχεται
στα υπουργεία χωρίς ψευδώνυμο, οι θωρακισμένες με ποινική ασυλία
«ανεξάρτητες αρχές» αυξάνονται και η κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ υποβιβάζεται σε
ταπεινό διεκπεραιωτή –υπό επιτροπεία και επιτήρηση- του προγράμματος ολικής
κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας, της αποσάθρωσης του Συντάγματος, της
καταλήστευσης των αξιόλογων πηγών εθνικού πλούτου, της πλήρους
εξαθλίωσης της ελληνικής κοινωνίας και του αφανισμού του ελληνικού έθνους.
Αυτά, με την επίφαση δημοκρατίας, με την ψήφο βουλευτών, που θα
επικαλούνται το υπέρτατο καθήκον σωτηρίας του ΄Εθνους και με τα εγκώμια
των ρυπαρών καναλιών της διαπλοκής, ήδη ενορχηστρωμένων στη σπίλωση,
διαβολή και πολιτική αποδόμηση των κυριών Κωνσταντοπούλου και Βαλαβάνη
και των κυρίων Βαρουφάκη, Λαφαζάνη και άλλων διακεκριμένων στελεχών της
αντίστασης στο καθεστώς της υποτέλειας.
Οι εξαγγελίες για κάθαρση της κόπρου του Αυγείου στην ολιγαρχία της
ενημέρωσης, του πλούτου και της πολιτικής προορίζονται κατά τις ενδείξεις να
εκφυλισθούν σε κάποια προπαγανδιστικά τρυκ «αποκαλύψεων» ή και
ανακριτικών ερευνών, με ανώδυνη κατάληξη την καταβολή κάποιου προστίμου,
έτσι λόγος να γίνεται…
Και βαθμιαία θα δούμε να ξαναφυτρώνουν τα σιδηρά κιγκλιδώματα μπροστά στο
μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη και το φράγμα προστασίας από κλούβες των
ΜΑΤ έξω από το κτίριο της Βουλής.
Σαρδόνιος ο «Μέγας Σκηνοθέτης» έχει πιθανώς σχεδιάσει το πολιτικό άστρο του
πρώτου πρωθυπουργού της Αριστεράς να σβήνει μέσα σε καπνούς από χημικά,
βόμβες μολότωφ, χειροβομβίδες κρότου λάμψης και στους ολολυγμούς των
σειρήνων ασθενοφόρων με τραυματίες.
5
Και τον ίδιο να αποχωρεί από την πολιτική σκηνή, μέσα στη θωρακισμένη
λιμουζίνα των 700.000 ευρώ του Βαγγέλη Βενιζέλου, προς το κοιμητήριο των
χαμένων ονείρων.
Πηγή: Το Παρόν της Κυριακής