Σήμερα (αυτή την μοναδική εποχή) υπάρχουν ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ δύο πραγματικότητες (δύο είδη ζωής). Η μία είναι όσων τράβηξαν μπρος, στο άγνωστο, και είναι αυτοί που θα φέρουν το αύριο, και η άλλη όσων κόλλησαν στα παλιά σαν να είναι μονόδρομος ή/και αδιέξοδο.
Οι κολλημένοι στα παλιά είναι…
ζωντανοί νεκροί (βρικόλακες), ζουν πίνοντας το αίμα των υπολοίπων (δεν υπάρχει εκεί που ζουν άλλο είδος τροφής για να διατηρηθούν στη ζωή). Ξενιστές είναι το λοιπόν, τσιμπούρια, που γραπωμένοι πάνω σου, ρουφώντας σου το αίμα προσπαθούν να διατηρηθούν στη ζωή.
Στην κατηγορία αυτών που φέρνουν το αύριο απευθύνομαι: ΑΡΚΕΙ να διώχνεις τα τσιμπούρια από πάνω σου, για να μην σε αποδυναμώνουν/καθυστερούν, και/για να έχεις όλες σου τις δυνάμεις να τραβάς μπρος. Δεν θα χρειαστεί κάτι άλλο. Η πραγματικότητα των μεν θα θεριεύει και ταυτόχρονα των δε θα σαπίζει/λιώνει/πεθαίνει.