Του ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΟΥΤΡΗ αντιστρατήγου ε.α.
Η ζωή χιλιάδων στρατιωτικών σε ξηρά, θάλασσα και αέρα είναι ιστορία «καθημερινής τρέλας». Ανυπαρξία ωραρίου, συχνές μετακινήσεις, δύσκολη διαβίωση της οικογένειας, αδυναμία εργασίας της συζύγου, κίνδυνος και ευθύνη…
Ελάχιστες αμοιβές, κυρίως ηθικές, χωρίς αναγνώριση αργιών, υπερωριών και ειδικών συνθηκών, με αστείο «ειδικό μισθολόγιο».
Γενιές στρατιωτικών μεγάλωσαν με την κουλτούρα ότι ο στρατιωτικός δεν ασχολείται με χρήματα, δεν του πρέπει. «Ο αξιωματικός είναι λειτουργός, υπηρετεί την Πατρίδα και το Εθνος και αυτό δεν είναι δουλειά, είναι αποστολή. Και η αποστολή δεν πληρώνεται. Η Πολιτεία, αναγνωρίζοντας το έργο, αποδίδει τα αναγκαία οικονομικά εφόδια για αξιοπρεπή διαβίωση του στρατιωτικού και της οικογένειάς του. Γι’ αυτό λαμβάνουμε “αποδοχές” και όχι “μισθό”» Λόγια της ηγεσίας, που χαράχτηκαν στις ψυχές και δημιούργησαν την κουλτούρα και την πραγματικότητα του μέσου στρατιωτικού επί δεκαετίες.
Σήμερα η οικονομική κρίση αποκάλυψε πάμπολλες αβελτηρίες στην οργάνωση και αποτελεσματικότητα του κράτους, φανέρωσε εκπτώσεις που κάναμε στην προσωπική και κοινωνική ηθική μας, απέδειξε ανεπάρκειες του πολιτικού συστήματος, παρουσίασε την κενότητα, τη ματαιοδοξία, την αμετροέπεια και το νεποτισμό πολλών από τους προβεβλημένους ηγέτες μας σ’ όλους τους χώρους. Αποκάλυψε τα μισθολόγια των εργαζομένων. Παρουσιάστηκε περίτρανα ότι το κράτος είχε πολλά μέτρα και σταθμά, όταν καθόριζε τις αμοιβές των εργαζομένων του. Σίγουρα δεν είχε ενιαία αντίληψη που να εκφράζεται σε πολιτική αμοιβών. Δεν είχε αξιολογήσει, ίσως και ποτέ να μη θέλησε, με κοινά κριτήρια την εργασία των ανθρώπων του, όπως π.χ. φύση εργασίας, χρόνος απασχόλησης, μορφωτικό επίπεδο εργαζομένων, επικινδυνότητα, ανάληψη ευθυνών, είδος ευθύνης. Επέτρεψε σε ομάδες και ομαδούλες, σε ανθρώπους και ανθρωπάρια, σε συμφέροντα που παρουσίαζαν στιγμιαία ισχύ να διαμορφώσουν τις αμοιβές στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Και το αποτέλεσμα είναι άδικο. Το νιώθει ο καθένας. Η Πολιτεία; Και αν το αντιλαμβάνεται, θα το διορθώσει;
Για τους στρατιωτικούς επιβάλλεται να καταρριφθεί ένας μύθος, να καταδειχθούν δύο απρέπειες και να επισημανθεί ένας κίνδυνος.
Ο μύθος είναι ότι οι στρατιωτικοί ανήκαν στα μισθολογικά ρετιρέ. Ας κρίνουμε από ένα παράδειγμα. Μισθός στρατηγού μεράρχου Απριλίου 2011: 2.634,7―, σύνταξη αντιστρατήγου με 37 χρόνια υπηρεσίας και 52 εξάμηνα αλεξιπτωτιστού και βατραχανθρώπου: Νοεμβρίου 2011: 2.453―, Νοεμβρίου 2012: 1.997―, Φεβρουαρίου 2013: 1.363―.
Η πρώτη απρέπεια είναι ότι η Πολιτεία μειώνει τις αποδοχές των στρατιωτικών περισσότερο από άλλες κατηγορίες μισθοδοτούμενων.
Η δεύτερη απρέπεια είναι ότι εξισώνει μισθολογικά τους στρατιωτικούς στο εσωτερικό του σώματος. Διατηρώντας τα καθήκοντα και την ευθύνη των διαφορετικών θέσεων και βαθμών στη στρατιωτική ιεραρχία, συμπιέζει μισθολογικά τους μεγαλύτερους βαθμούς προς τις αποδοχές των μικροτέρων.
Αυτά έχουν πολλές συνέπειες στο εσωτερικό του στρατεύματος, μιας μεγάλης κοινωνικής ομάδας που αναγκάζεται να υπομένει χωρίς να έχει δυνατότητα εμφανούς αντίδρασης. Τα κόμματα της συγκυβέρνησης θα υποστούν τις πολιτικές συνέπειες που τους αξίζουν από την αθέτηση προεκλογικών υποσχέσεων και τις αυθαίρετες μειώσεις μισθών και συντάξεων. Ο Α/ΓΕΕΘΑ τούς επισήμανε την αδικία και δέχτηκε δικαιολογίες, που εμείς χαρακτηρίζουμε αστήρικτες και αστείες.
Ο κίνδυνος προέρχεται από την αθέατη, βοερή όμως και υποβόσκουσα αμφισβήτηση της φυσικής ιεραρχίας των Ενόπλων Δυνάμεων, διότι υπάρχει η αίσθηση ότι δεν υποστήριξε αποτελεσματικά τους υφισταμένους της. Αυτό πετύχατε, κύριοι πολιτικοί προϊστάμενοι των Ε.Δ., και είναι επικίνδυνο να διαρρηγνύετε τη συνοχή, την πίστη και την αφοσίωση των στρατιωτικών προς την ιεραρχία τους.
Εξακολουθείτε να εξαίρετε τη σπουδαιότητα των Ενόπλων Δυνάμεων, να αναγνωρίζετε φραστικά το έργο των στρατιωτικών και τη σημασία του για την Εθνική Αμυνα. Να νιώσουν υπερήφανοι οι στρατιωτικοί για την αναγνώριση; Εννοείτε τις διακηρύξεις σας; Γιατί τόση συσσωρευμένη οργή, πικρία και απογοήτευση; Αναρωτηθείτε!