Μόνο η σύγκρουση συμφερόντων φέρνει ουσιαστικές ρήξεις στο στρατόπεδο της διαπλοκής.

ΜπαρμπαΝίκος Αρβανίτης

— ΕΛΑΒΑ το εικονιζόμενο… «ιστορικό» ντοκουμέντο, όπου ο Μητσοτάκαρος ο απέθεντος, ο ορίτζιναλ πατέρας της διαπλοκής, εκθέτει τη ξανά Καραμανλική ΝουΔού, με το παρακάτω σχόλιο:

— Ο Επίτιμος «εκθέτει» την ΝΔ και τον Κ. Καραμανλή ….για «συγκάλυψη» της ληστείας στο Χ.Α.Α.
— «..έφαγαν τα λεφτά του κοσμάκη..» ….είπε !
— Τον Μητσοτάκη δεν τον «πήγαινα» ποτέ ….αλλά η μετέπειτα -μετά το 2004- Καραμανλίδικη συγκάλυψη, συνέχιση, επέκταση και τελικά παραγραφή του εγκλήματος ….με υποχρεώνει να πω ….ναι είχε δίκιο ο Επίτιμος.
— Τα υπόλοιπα τα λέει το άσμα ….παρακάτω.
— Τα λερωμένα τ” άπλυτα – Vasilis Tsitsanis
— «ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ«

— Είμαι από αυτούς, που έστω και έφηβος, πρόλαβα τα Ιουλιανά του 1965 και τη μαύρη πολιτική διετία 1965-1967, που στάθηκε αφορμή για να επιβληθεί δικτατορία.

— Είναι αυτονόητο, ότι έζησα και τη μεταπολιτευτική δραστηριότητα του δρακουμέλ Μητσοτάκη καθώς και τη κυβέρνησή του (11 Απριλίου 1990 – 13 Οκτωβρίου 1993), που βεβαίως δεν έχει ουσιώδεις διαφορές με τις λοιπές διεφθαρμένες διακυβερνήσεις. Οι πάντες ευγενικά, φίλοι και εχθροί, συμφωνούν ευγενικά, στον όρο «είχε πολυτάραχη πολιτική του Μητσοτάκη» και μετά από αυτόν τον όρο, υπάρχει το χάος.

— Αφού λοιπόν, γνωρίζω το ιστορικό του ανδρός, μια πολιτική του παρέμβαση, μου είναι αδύνατον να τη δω από τη σκοπιά του εν δικαίω ευρισκόμενου, όταν είναι κοινά αποδεκτό, ότι είναι ο πρώτος τη τάξει αρχιερέας της διαπλοκής. Σχολή έφτιαξε.

Είναι παρατηρημένο, ότι τόσο στις οικονομικές, όσο και στις πολιτικές σχέσεις, υπάρχουν «φιλίες» και συμμαχίες, αλλά μέχρι ενός ορίου. Αν το αόρατο δια γυμνού οφθαλμού όριο παραβιασθεί, τότε γινόμαστε θεατές αδυσώπητων πολέμων. Είναι οι λεγόμενοι πόλεμοι συμφερόντων, που είναι και ιδιαίτερα άγριοι. Εκεί φθάνουν πρώην φίλοι ή και σύμμαχοι, όταν στην πολιτική ή στην πραγματική οικονομία της αγοράς, στενεύουν τα κέρδη τους και από ατομική αυτοσυντήρηση για διατήρηση του ηγετικού τους ρόλου, αρχίζουν να αλληλοσφάζονται.

— Τη περίοδο της διακυβέρνησης Μητσοτάκη, γελοιογραφούσα και σας διαβεβαιώνω, ότι υπήρχαν πολλά κοινά του τότε με το τώρα. Επίσης είναι γνωστός τοις πάσι, ο τρόπος ανατροπής της κυβέρνησής του, για τον οποίο ο Μητσοτάκαρος διέρρεε, ότι πίσω από τον Σαμαρά και τη παρέα του, ήταν η πανίσχυρη ομάδα Καραμανλή. Επιπρόσθετα, είναι γνωστά στους πάντες, τα όνειρα προώθησης της κόρης του Ντόρας Μπακογιάννη, στην αρχηγία της ΝΔ.

Έτσι, δεν ήταν καθόλου δύσκολο για τον χαρακτήρα του, να ξεσπά κάθε τόσο, εκμεταλλευόμενος πραγματικά περιστατικά, για να μειώσει το Καραμανλικό στρατόπεδο μέσα στη ΝΔ. Αυτές οι αντιδράσεις πολιτικού μίσους, δεν είναι δυνατόν να δίνουν «δίκιο» στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, αφού ούτε πολιτικά άγιος ήταν, ούτε ενεργούσε από… ευγενή κίνητρα. Αυτές οι αντιδράσεις όμως, από οποιονδήποτε και αν προέρχεται, έχει και αντίποινα. Αυτές οι αντιδράσεις (παρεμβάσεις ή όπως αλλιώς θέλετε πέστε το), βγάζουν πράγματι αλήθειες, που είναι προς το συμφέρον μας, διότι απομυθοποιούνται πρόσωπα και καταστάσεις.

— Τι κι΄ αν προσπαθούμε εκατοντάδες ή και χιλιάδες άτομα στο διαδίκτυο, από καθαρή πολιτική τρέλα και από αγάπη για τη πατρίδα. ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΙ. Πρέπει να παραδεχθούμε, ότι αυτό που προκαλεί ένας πόλεμος μεταξύ των πολιτικοοικονομικών συμφερόντων, είναι πρακτικά αδύνατο να το προκαλέσουμε εμείς, με χίλιες διαφορετικές αποκαλύψεις. Αυτοί οι πόλεμοι πολιτικοοικονομικών συμφερόντων, αργά ή γρήγορα φέρνουν εξελίξεις και για κάποιο διάστημα, επειδή οι νέοι πολιτικοοικονομικοί ηγήτορες χρειάζονται υποστήριξη από τη βάση, μας δίνεται η ευκαιρία να ζούμε υποφερτά σαν άνθρωποι, έως ότου η σαπίλα και η αλαζονεία κυριαρχήσουν. Αν δεν υπάρξει έτσι ουσιώδης πολιτικοοικονομική μεταβολή, μόνο η λαϊκή καθολική εξέγερση μπορεί να φέρει ουσιαστικά αποτελέσματα, για σημαντικό χρονικό διάστημα.

tsoutsouneros.arvanitis.eu