Kαλώς ήλθατε στο Βρετανικό Μουσείο. Είναι μια υπέροχη μέρα• όχι όμως για όλους. Θέλουμε να επιστρέψουμε στη Γη του πατέρα μας, την Ελλάδα, στη Γη των προγόνων μας, και να θαφτούμε εκεί, αφού η κλασική η τέχνη έχει πεθάνει».
Αν έγραφαν ένα Τweet, τα
γλυπτά του Παρθενώνα που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο, κάπως έτσι θα έγραφαν. Γιατί θέλουν να πάνε στο σπίτι τους να ζήσουν και να πεθάνουν εκεί. Να παραμείνουν ζωντανά∙ το μόνο που τους λείπει είναι το εισιτήριο επιστροφής, μαζί με ένα αναθηματικό ειδώλιο σε σχήμα βιβλίου, που να θυμίζει την διάσημη παραμονή τους στο περίφημο Βρετανικό Μουσείο. Για τις νύχτες που μιλούσαν ψιθυριστά για να μην τους ακούσουν οι φύλακες, να μην ακούσουν το τραγούδι τους, τα συναισθήματά τους και τα λυπηθούν.
Δεν ξέρω αν το όραμα παραμένει ζωντανό για την επανένωση των μαρμάρων, όμως όσο καιρό και να παραμείνουν στο Βρετανικό Μουσείο, δεν πρόκειται ποτέ η μνήμη των μαρμάρων να αποκτήσει Αγγλική υπηκοότητα. Μπορεί να κατέχουν το σώμα, όχι όμως τη μνήμη. Και η μνήμη τους βρίσκεται στον Παρθενώνα, παρέα με τους φίλους τους.
« Θέλουμε να επιστρέψετε, γιατί μας λείπετε», έλεγαν τα εναέτια αγάλματα και συμφωνούσαν και οι καρυάτιδες. « Σας πήραν την ζωή, την ενέργεια, την αγαλλίαση, όχι όμως και το μεγαλείο».
Το ταξίδι της επιστροφής, δεν θα γίνει θρίαμβος για τους Έλληνες, αλλά μια αναγνώριση της επανένωσης από το Βρετανικό Μουσείο. Τώρα ζούνε μ’ ένα παράξενο μίγμα, λύπης, δυσαρέσκειας και μιας διαρκής παράκλησης για συμπαράσταση.
Βασίλης Πης
Συγγραφέας
Δωδεκάνησα Κως