“Μαζί τα φάγαμε….”

Είναι ίσως η πιο μισητή φράση των τελευταίων δυο χρόνων στη χώρα μας. Μια φράση που ξεστόμισε ο άνθρωπος που “δεν έχει να πληρώσει τα χαράτσια”. Ναι λοιπόν…

Θα συμφωνήσω με τον κόσμο που είναι αγανακτισμένος και θα πω ότι δεν τα φάγαμε μαζί. Ναι δε τα φάγαμε μαζί, Ναι δεν έχουμε την αποκλειστική ευθύνη για την σημερινή κατάσταση στη χώρα μας. Η αλήθεια όμως είναι ότι η πλειοψηφία της κοινωνίας μας απόλαυσε επί 2,5 δεκαετίες το πάρτι των δανεικών. Γι’ αυτό οι περισσότεροι αρνούμαστε να δούμε το πρόσωπό μας στον καθρέφτη. Όσο και αν ο λαϊκισμός κάνει πάρτι αυτή την εποχή και είναι στην εξεύρεση ενόχων και εξιλαστήριων θυμάτων ώστε να συνεχιστεί απτόητα το καθεστώς του παρασιτισμού, η πραγματική αλήθεια είναι ότι το πελατειακό σύστημα, όσο και αν είναι δύσκολο να το παραδεχτούμε ήταν πολύ δημοκρατικό.

Το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας συμμετείχε στη διανομή του υπέρογκου δανεισμού από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Για αυτό από τη Μεταπολίτευση και μετά ψήφιζε με 80% και πάνω τα κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, για αυτό κάποιοι εγκατέλειψαν το ΠΑΣΟΚ για τον “αντιμνημονιακό” Σαμαρά, για αυτό εγκαταλείπουν και τον Σαμαρά για να αναδεικνύεται πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα στους Δημόσιους Υπαλλήλους. Για αυτό σιγοντάρουν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι όποιους υπόσχονται ότι η κυρίαρχη λογική της Μεταπολίτευσης μπορεί να συνεχιστεί και τώρα.Ποια είναι αυτή η λογική; Είναι η λογική που λέει ότι “Μπορούμε να καταναλώνουμε περισσότερα απ’ όσα παράγουμε, ότι μπορούμε να ζούμε πάντα με δανεικά”.

Για όλα αυτά εμείς οι νέοι πρέπει να τραβήξουμε ένα νέο δρόμο, μια νέα εποχή μακριά από κομματικά όργανα και κομματικές λογικές.

Για αυτό εμείς έχουμε χρέος να δούμε τα πράγματα ρεαλιστικά και να τολμήσουμε να κάνουμε το κάτι διαφορετικό. Αν δεν αλλάξουμε, αν δε δούμε το μέλλον με διαφορετικό μάτι και δε συμμετέχουμε περισσότερο στα κοινά δυστυχώς θα χάσουμε την ευκαιρία να φτιάξουμε μια νέα ανεξάρτητη, δυναμική και δημιουργική γενιά

Χρήστος Σγαρδέλης