Είναι απίστευτο, κοτζάμ Ευρωπαϊκή Ένωση κι’ακόμη να βρει τρόπο «να σώση» την Κύπρο από την οικονομική κατάρρευση τη στιγμή που τα μεγέθη της κυπριακής οικονομίας είναι «πίνατς», οι δε συστημικοί κίνδυνοι από την εκκρεμότητα αυτή πολύ μεγαλύτεροι της οποιασδήποτε οικονομικής «θυσίας» θα…..
συνεπάγετο η «διάσωση»!
Μιλάμε για κατάντια δηλαδή, που οφείλεται σε πολλούς και διάφορους λόγους, αλλά πιο γελοία ακόμη είναι τα προσχήματα: τώρα τους έπιασε η ευαισθησία για το υποτιθέμενο ξέπλυμα χρημάτων που κάνουν Ρώσοι και διάφοροι άλλοι απατεώνες στην Κύπρο! Μα καλά, τόσα χρόνια που είναι στην Ευρωπαϊκή Ενωση δεν μπόρεσαν να κάνουν τους απαραίτητους ελέγχους και να το σταματήσουν ως όφειλαν; Η δε Κύπρος, ορθώς απαντάει ότι εμείς είμαστε σε πλήρη εναρμόνιση με τους κανονισμούς και τις οδηγίες της ΕΕ. Εάν τώρα κάποιοι μπορούν και ξεφεύγουν ας γίνουν οι νόμοι πιο αυστηροί, ας αλλάξουν, ας αναπροσαρμοστούν όπως οι απατεώνες αναπροσαρμόζονται στους κατά περίπτωση κανονισμούς. Ασε δε, που δεν γίνονται τα ίδια στο Λουξεμβούργο, το Λιχτενστάιν, κάτι νησάκια μεταξύ Βρετανίας και Ιρλανδίας, το Βατικανό, για να μην πούμε και την πρώτη διδάξασα την Ελβετία (δημιούργημα της ευφυίας του Καποδίστρια όταν ήταν ΥΠΕΞ του τσάρου, πριν έρθη στην «Ελλάδα» και τον σκοτώσουν) που δεν είναι όμως μέλος της ΕΕ. Τόση ηθική οψίμως είναι καθόλα ύποπτη και δεν πείθει για τας αγνάς της προθέσεις! Κυρίως δε για την ευφυία της …
Οπως επισημαίνει ο συνεργάτης μας στην Κύπρο Ιων Αμυγδάλου, η ιστορία έχει άλλες πτυχές, μύχιες και πολυπλόκαμες σαν την ίδια τη διαπλοκή με αποτέλεσμα η κάθε λογική να μην συνάδη με τις άλλες και να δημιουργείται μια γενικότερη σύγχυση που δεν επιτρέπει στο θέμα να ξεκολλήσει. Από τη μία έχεις τη Μέρκελ η οποία εντελώς λαϊκιστικά θέλει να βάλη και τη Ρωσία στο παιχνίδι της «διάσωσης» επειδή τα περισσότερα κεφάλαια που ξεπλένονται στο νησί είναι ρωσικά, υποτίθεται. Η δε Ρωσία το παίζει δύσκολη διότι σου λέει τόσο χρήμα έχω στην Κύπρο κι’άλλο να δώσω; Για μαλάκες ψάχνει η Μέρκελ! Ας τσοντάρουν οι συνέταιροι της ΕΕ που το παίζουν «κηδεμόνες». Αυτές οι παπαριές βέβαια είναι η επίφαση στις πραγματικές αιτίες. Σύμφωνα με τον Αμυγδάλου, το πιο πιθανό είναι η Μέρκελ να θέλη να βάλη χέρι στα πετρέλαια και το φυσικό αέριο οπότε ένας τρόπος είναι να φτάση η κυπριακή οικονομία στο αμήν και μετά να πέσουν να τη σώσουν με αντάλλαγμα τον υπόγειο πλούτο της! Θέλει δε να βάλη τη Ρωσία στο κόλπο για νά’χη «λέβερατζ» με την Αμερική που ήδη ελέγχει την κατάσταση μέσω της «Noble Energy». Η Ρωσία όμως μυρίζεται την πουστιά και δεν είναι διατιθεμένη να βγάλει το φίδι από την τρύπα ερχόμενη σε σύγκρουση με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Αλλωστε από αέριο οι Ρώσοι πάνε καλά, τους περισσεύει. Μακροπρόθεσμα βέβαια, κι’αυτοί θέλουν να έχουν λόγο στον ενεργειακό πλούτο της Κύπρου γιατί τους ενοχλεί ο,τιδήποτε θα μπορούσε να κλονίση το ουσιαστικά ρωσικό μονοπώλειο στον τομέα αυτό. Δεν αποκλείεται λοιπόν κι’αυτοί να κινηθούν δραστικότερα όταν το νησί θα έχη φτάσει πιο κοντά στην κατάρρευση ώστε να το παίξουν «σωτήρες» με το υψηλότερο δυνατό αντίτιμο. Βέβαια, δεν σημαίνει ότι ΗΠΑ και Ισραήλ θα κάτσουν με σταυρωμένα χέρια, αλλά από την ανακατωσούρα συνήθως επωφελείται όποιος βρίσκεται κοντά χωρίς όμως να είναι μέρος του προβλήματος.
Πάντως είναι λυπηρό που η Κύπρος βρίσκεται για μια ακόμη φορά στο λάθος μέρος τη λάθος ώρα. Εξαιτίας όλων αυτών των συμφερόντων και των σκοπιμοτήτων, ένα μίνι πρόβλημα που θα μπορούσε να τακτοποιηθή με βάση τις τελευταίες αποφάσεις της ΕΕ για ενεργοποίηση των μηχανισμών διάσωσης (ούτε η Φροντέξ να ήτανε) χωρίς περιπλοκές, αφήνεται να γιγαντώση και να οδηγήση σε μεγαλύτερη αστάθεια γενικώς, χώρια τις επιπτώσεις στον κυπριακό λαό. Με λύπη, όπως διαπιστώνει και ο Ιων Αμυγδάλου, βλέπουμε ότι η ΕΕ δεν έμαθε και πολλά πράγματα από την περίπτωση της Ελλάδος. Ετσι και τότε, θα μπορούσε να είχε κινηθεί γρηγορότερα και να μαζέψη τα πράγματα πριν η πιθανή χρεοκοπία γίνει συστημικός κίνδυνος. Αντ’αυτού είδαμε τί ακολούθησε κι’από ό,τι φαίνεται, θα πάη μακρυά η βαλίτσα.
Επαναλαμβάνω, η κατάσταση δεν είναι τόσο απλή εξαιτίας των αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων στα παρασκήνια. Ωστόσο, η περίπτωση της Κύπρου, λόγω του σχετικά ανώδυνου μεγέθους της, θα μπορούσε εφόσον αντιμετωπιζόταν άμεσα να προσφέρη ένα επιτυχημένο παράδειγμα «συνεταιρικής αλληλεγγύης» που με τη σειρά του θα λειτουργούσε ως καταλύτης για την έξοδο και της ίδιας της ΕΕ από το τέλμα στο οποίο βρίσκεται σήμερα λόγω έλλειψης σοβαρής ηγεσίας βασικά, ας μην κοροϊδευόμαστε. Αντ’αυτού για μια ακόμη φορά οι Μέρκελ και οι άλλοι παίζουν …τις κουμπάρες και περιπαίζουν τη νοημοσύνη μας.
Δημήτρης Ρομποτής D.R.