Άρχισαν οι υποχωρήσεις προς την Τουρκία;

Διαβάζοντας το άρθρο των Δρ. Γεωργίου Φίλη και Δρ. Ηλία Κονοφάγου στο αἰέν ἀριστεύειν Filologos 10, για την υποχώρηση της Κύπρου με τον νέο Πρόεδρο της, Ν. Αναστασιάδη, στην ανάθεση παραχωρήσεων των οικοπέδων 5,6 και 7, για τα οποία έχει απειλήσει η Τουρκία με “Πόλεμο” , η απάντηση μου είναι η εξής :

Δυστυχώς η Κύπρος, μετά τον Τάσο Παπαδόπουλο, περνά μια δοκιμασία ολίγιστων που έχουν DNA Γιωργάκη και Αντωνάκη.

Θρασύδειλοι νενέκοι με φιλοδοξίες χιλιόμετρα πάνω από το μπόι τους, έτοιμοι να υπερασπιστούν τις φιλοδοξίες τους με κάθε τίμημα.

Νενέκοι Ελληνόφωνες και Ελληνοκαραγκιόζηδες, με κοινή πατρίδα, την Προδοσία, την Εθελοδουλία, τον ναρκισσισμό, τον αριβισμό.

Επειδή δεν έχουν καμιά αυτοεκτίμηση, δεν έχουν κανένα αυτοσεβασμό, δεν έχουν και κανένα δισταγμό να πουλήσουν και την μάνα τους, να πουλήσουν και τα παιδιά τους, να πουλήσουν και την πατρίδα τους για να άρχουν της Εξουσίας.

Δυστυχώς οι Κύπριοι είναι και αυτοί Έλληνες εκτός από τους Ελλαδίτες.

Ο Αναστασιάδης ποτέ δεν έκρυψε πόσο εθελόδουλος ήταν με το σχέδιο Ανάν ούτε πόσο εθελόδουλος Τούρκογλου ή Γερμάνογλου ήταν.

Απλά οι πρόσφατες εκλογές στην Κύπρο έβαλαν την ταφόπλακα σε ένα λαό που φοβήθηκε ή κουράστηκε ή αλλαξοπίστησε και δεν μπορεί πλέον να διαχειριστεί την Ανεξαρτησία του, τους συνεχείς αγώνες για την αυτοδιάθεση του, την αυτοδύναμη οικονομική του ευημερία.

Τώρα που θα μπορούσε να επιλέξει με δικούς της όρους τους φίλους και τους εχθρούς η Κύπρος, επέλεξε τον αρχιπροδότη Μερκελιστή τσογλάν Αναστασιάδη για μας προπαγανδίσει πως καλλίτερα ραγιάς και ανελεύθερος παρά υπερήφανος, ελεύθερος και Έλληνας.

Όμως εμείς οι Ελλαδίτες δεν έχουμε ανάγκη μιας τέτοιας προπαγάνδας.

Έχουμε φωτεινά παραδείγματα “Προσωπικοτήτων” βεληνεκούς Αναστασιάδη, όπως, Α. Παπανδρέου, Κ. Καραμανλής, Μητσοτάκη, Σημίτη, Πάγκαλο, Βενιζέλο, Γιωργάκη Παπανδρέου, Κουρασμένο Καραμανλή, Αντωνάκη Σαμαρά.

Εμείς διαχρονικά το έχουμε αποδείξει, όποτε χρειάστηκε να το διατυμπανίσουμε, ακόμα και αν δεν μας το ζητούν εφευρίσκουμε την ανάγκη να διατυμπανίσουμε, πόσο “Ελεύθεροι, Ασφαλείς και Υπόχρεοι” νιώθουμε όταν μας περιβάλλουν με την αγάπη τους ως ραγιάδες και δούλοι των συμφερόντων τους, φίλοι μας όπως Αμερικάνοι, Γάλλοι, Γερμανοί, Εγγλέζοι, Τούρκοι, Κινέζοι, Ρώσοι και κάθε κακό συναπάντημα.

Κάτι μεγάλο νιώσαμε να έχουμε μέσα μας με τον Τάσο τον Παπαδόπουλο, κάτι μεγάλο πήγαμε να πανηγυρίσουμε με τον Χριστόφια, αλλά κάθε ωραίο δεν είναι και αληθινό.

Επειδή εμείς οι Ελλαδίτες δεν είχαμε ποτέ την τύχη να γεννήσουμε έναν Τ. Παπαδόπουλο νιώσαμε κάποια στιγμή Έλληνες.

Δυστυχώς όλα τα όνειρα τελειώνουν μόλις ξυπνήσουμε.