.jpg)
Πριν από έναν περίπου χρόνο η Τουρκία εξέδωσε άδειες ερευνών για υδρογονάνθρακες σε περιοχές που σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο ανήκουν στην Ελλάδα. Οι αλλεπάλληλες εθνικές εκλογές στη χώρα μας συντέλεσαν σε….
καθυστερημένη απάντηση και φθάσαμε στον Ιούλιο του 2012, όπου η νεοεκλεγείσα ελληνική κυβέρνηση «απάντησε».
Ο τρόπος απάντησης ήταν ο ίδιος που μετέρχονται οι ελληνικές κυβερνήσεις επί μακρά σειρά ετών: Ενημερώσαμε την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ αναφορικά με την τουρκική προκλητική στάση. Ο εκπρόσωπος τύπου του ΥΠΕΞ κ. Γ. Δελαβέκουρας εξέφρασε την γνώμη ότι «Με αυτόν τον τρόπο ενημερώνεται, ουσιαστικά, η Διεθνής Κοινότητα, τα κράτη που είναι μέρη στη Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας, για τις ελληνικές θέσεις και προασπίζουμε, με αυτόν τον τρόπο, τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας».
Ποτέ δεν κατάλαβα, πώς συμβαίνει να «προασπιζόμαστε τα κυριαρχικά δικαιώματά μας», ενημερώνοντας απλώς την διεθνή κοινότητα. Ούτε παρατήρησε κάποιος την Τουρκία να κοκκινίζει από εντροπή για την παρασπονδία της, αλλ’ ούτε και υπήρξε κάποιο διεθνές όργανο να της κάνει έστω απλές παρατηρήσεις.
Προ ημερών, την ενημέρωση των διεθνών οργάνων αντικατέστησε όπως είναι γνωστό η ρηματική διακοίνωση στον ΟΗΕ με την οποία η Ελλάδα ενημερώνει αυτή τη φορά τον Οργανισμό για την παραχώρηση εκ μέρους της Τουρκίας, αδειών έρευνας σε περιοχές ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Το ελληνικό ΥΠΕΞ αναφέρει πως η διακοίνωση ουσιαστικά υπέχει θέση καταγγελίας της Τουρκίας, η οποία εμφανίζει ως δικά της, θαλάσσια οικόπεδα εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και ειδικά, στην περιοχή της Ρόδου και του Καστελόριζου.
Η δε ανακοίνωση του κ. Αβραμόπουλου είναι σχεδόν ταυτόσημη με την παραπάνω του κ. Δελαβέκουρα: «Η ενέργεια αυτή του υπουργείου Εξωτερικών διασφαλίζει τις ελληνικές θέσεις για την προάσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας σύμφωνα πάντοτε με το εθιμικό και συμβατικό Δίκαιο της Θάλασσας και ειδικότερα την Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (1982)».
Και στην ανακοίνωση του Υπουργού, επαναλαμβάνεται η χιλιοειπωμένη φράση πως η Ελλάδα δεν θα μείνει άπραγη, «όταν πρόκειται για ζητήματα, που άπτονται κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, αλλά και αξιοποίησης του φυσικού μας πλούτου». Θα θυμίσω απλώς, ότι τα ίδια ειπώθηκαν την ημέρα της κρίσης των Ιμίων. Με την «προάσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων» η τότε ηγεσία εννοούσε προφανώς ότι πράγματι υπάρχουν «γκρίζες ζώνες», αφού οι Έλληνες δεν έχουν δικαίωμα να επισκεφθούν αμφισβητούμενες από τους Τούρκους ελληνικές νησίδες (δεν υπάρχει ο όρος βραχονησίδα στο διεθνές δίκαιο).
Σε όλες τις περιπτώσεις, ουσιαστικά από τον πόλεμο και μετά (με δύο εξαιρέσεις το 1964 και το 1987) η ελληνική πολιτεία υποστηρίζει ότι έχει ως βασικό όπλο το Διεθνές Δίκαιο, στην προκειμένη δε περίπτωση το Δίκαιο της Θάλασσας. Θα θυμίσω πάλι τις δεκάδες καταδικαστικές αποφάσεις του ΟΗΕ σε βάρος της Τουρκίας, ακόμη και το εμπάργκο όπλων που μετά από πίεση ελληνικής καταγωγής γερουσιαστών έλαβε η κυβέρνηση των Η.Π.Α. Λοιπόν; Σε όλες τις περιπτώσεις, η Τουρκία γράφοντας το διεθνές δίκαιο και τις καταδίκες στα παλαιά της υποδήματα, επέτυχε των σκοπών της. Σε τι μας ωφέλησε η υποστήριξη των δικαίων μας από τους διεθνείς Οργανισμούς;
Αλλά κι αυτή η υποστήριξη στην περίπτωσή μας είναι αμφίβολη. Επειδή μετά τη ρηματική διακοίνωση (δηλαδή πληροφόρηση) που υποβάλαμε στον ΟΗΕ κατά της Τουρκίας, η Άγκυρα απάντησε με τον ίδιο τρόπο, ότι θα πραγματοποιηθούν ανάλογα βήματα και από πλευράς της, αφού «στην τουρκική υφαλοκρηπίδα ανήκει το Καστελόριζο» και ότι «οι εν λόγω ισχυρισμοί της Ελλάδος δεν έχουν κάποια βάση στο Διεθνές Δίκαιο». Θα προβεί και αυτή στις ίδιες ενέργειες στο επίπεδο των Ηνωμένων Εθνών, καταλήγει η ανακοίνωση του τουρκικού ΥΠΕΞ.
Έγινε ένα βήμα. Η επόμενη κίνηση θα είναι δυσκολότερη. Όταν δηλαδή κατατεθεί ο πίνακας με γεωγραφικές συντεταγμένες της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, γεγονός που θα έχει σοβαρές πολιτικές και νομικές προεκτάσεις (όταν και αν κατατεθεί).
Ο υπογραφόμενος, πιστεύει πως η ελληνική κίνηση είναι απόρροια της συνάντησης Σαμαρά-Ερντογάν στο Κατάρ. Και δεν κρύβει τον φόβο του, ότι αυτή η κίνηση μπορεί να οδηγήσει στο Δικαστήριο της Χάγης. Το οποίο δεν δικάζει σύμφωνα με τους κανόνες του διεθνούς δικαίου, αλλά με πολιτικά κριτήρια (όλοι οι Αλβανοί και Κοσοβάροι που παραπέμφθηκαν αθωώθηκαν, ενώ όλοι οι Σέρβοι καταδικάσθηκαν). Και όταν αναφερόμαστε σε πολιτικά κριτήρια, έχουμε κατά νου τα συμφέροντα των ισχυρών της γης.
Περισσότερα θα καταλάβουμε εάν κατατεθούν οι συντεταγμένες. Και πολύ περισσότερα όταν θα πληροφορούμε την γνώμη του ΓΕΕΘΑ.
Ο Μακεδών
http://www.voria.gr/i