Η «πόρνη» του εικοστού Αιώνα

μας, της πίστεως μας και του πνευματικού πλούτου που μας κληροδοτήθηκε. Αδέρφια, θέλουν να μας έχουν δούλους, και κυρίως θέλουν να δέσουν τα παιδιά μας μέσα από δικές μας πλανεμένες επιλογές, ώστε τα παιδιά μας να καταριούνται την ώρα και την στιγμή που τα φέραμε στον κόσμο. Μ’ αυτό το ολοκληρωτικό καθεστώς είναι αδύνατον να ζήσει άνθρωπος. Το ξαναγράφω για να τονίσω την σημασία:

Ο άνθρωπος πρέπει να ζει απ’ τα χρήματα που βγάζει με την δουλειά του, όχι με δανεικά. Αν ζει με δανεικά, τότε έχουμε να κάνουμε με εργασιακό φασισμό. Τόσο φασιστικά ξεδιάντροπο που όμοιο του δεν γνώρισε η ανθρωπότητα. Μου λέει δηλαδή: «ελεύθερος είσαι να δουλεύεις και να βγάζεις χρήματα, δεν είσαι όμως ελεύθερος να ζεις από αυτά που βγάζεις, θέλεις δεν θέλεις θα σε πληρώνω με τριτοκοσμικούς μισθούς. Από τον μισθό σου θα βγάζεις το ψωμί σου και τα σκεπάσματα σου, και για τις επιθυμίες σου θα έρχεσαι σε μένα να δανείζεσαι βάζοντας υποθήκη τον βίο σου και την ψυχή σου. Κι αν χρειαστεί και τα παιδιά σου, ναι, για μένα θα δουλεύουνε τα παιδιά σου, αν δεν με ξεχρεώσεις εσύ, θα με ξεχρεώσουν τα παιδιά σου, αν θέλεις, αν δεν θέλεις φάε το ψωμάκι σου και πέθανε ήρεμος.» Ωραία, λέω εγώ, εμένα έχεις στόχο, κανένα πρόβλημα, τα παιδιά μου τι σου φταίνε; Γιατί να έρθουν στον κόσμο χρεωμένα και έτοιμα να σε υπηρετήσουν; Ωραία, λέω εγώ, τριτοκοσμικούς μισθούς έχεις για μένα, ωραία τα λες, όμως μην με παροργίζεις, διότι για τα golden boyς σου έχεις διαστημικούς και εξωγήινους μισθούς, κάτι χιλιάδες ευρώ αν δεν κάνω λάθος! Ωραία, λοιπόν, γι’ αυτόν έχεις, για μένα δεν έχεις; Αυτός πουλάει όνειρα και τζογαδοποιεί την ελληνική κοινωνία, βγάζει πόρνες στα κανάλια, λέει ψέματα στον λαό, χτίζει παράνομα πάνω στο αίμα μου, για μένα επιμένεις να μην έχεις; Και όχι μόνο αυτό, αλλά τον πληρώνεις και από τους φόρους που μου βάζεις με το πρόσχημα ότι θα χτίσεις σχολεία και νοσοκομεία; Εντάξει, να με φορολογήσεις, κάνε μου όμως και ένα νοσοκομείο της προκοπής, μην με παροργίζεις, μη θες να με διαολίσεις! Να μου δανείσεις, γιατί να μην μου δανείσεις με 17%, δώσε μου όμως και έναν μισθό της προκοπής για να ξεχρεώσω ή δάνεισε με 4% κι άσε τους μισθούς εκεί που είναι, μην θες να μου τα πάρεις όλα, έχω κι εγώ ψυχή, ζώο δεν είμαι! Ή για σένα είμαι ζώο; Ή σου έχει μπει ο σατανάς και σου λέει ότι είσαι ανώτερος λόγο της υψηλής καταγωγής σου κι εγώ πρέπει να σκύψω το κεφάλι και να σε υπηρετώ; Τι απ’ όλα γίνεται; Θέλεις να ζεις με ελεύθερους ανθρώπους ή με δούλους; Θέλεις να νομοθετείς υπέρ των τραπεζών ή να προστατεύεις τον πολίτη από τους τοκογλύφους; Όπως και να ’χει, μαζί με την εμπορευματοποίηση του χρήματος, ήρθε κι η κομματοποίηση του συντάγματος, διότι όταν ο λαός κοιμίζετε γλυκά από την μέθη της χρηματοπιστωτικής διευκόλυνσης, οι θεσμοί δεν ενδιαφέρουν κανέναν. Υπάρχουν, μόνο και μόνο για να διαφυλάττουν και να προασπίζουν τα συμφέροντα των κομμάτων. Και μέσα στα συμφέροντα των κομμάτων, η κοινωνία δεν έχει θέση.

Πλέον το κοινωνικό πρόσωπο της χώρας είναι τηλεοπτικό. Η τηλεόραση είναι ο μόνος ανεξάρτητος θεσμός, το «κρυφό σχολειό» του κράτους που εκμαυλίζει τις συνειδήσεις μυστικά, κάτω από τον μανδύα της ψυχαγωγίας και της ενημέρωσης. Ναι, ο τηλεοπτικός δέκτης κάνει κουμάντο, είναι το άτυπο σύνταγμα στην συνείδηση του λαού (το άλλο, το πραγματικό, είναι για το θεαθήναι), είναι το τελευταίο Κολοσσαίο του κόσμου εντός των τειχών, είναι το εικονικό ζιζάνιο που κατατρώει κάθε υγιή και αγαθό σπόρο που πέφτει στην ελληνική κοινωνία, είναι το απόλυτο προληπτικό όπλο του «συστήματος» που προλαμβάνει και κόβει απ’ την ρίζα κάθε ενάρετο σπινθήρισμα που ξεπηδάει δυναμικά απ’ την υπνωτισμένη μάζα. Και μαζί με όλα αυτά, έγινε «παντοδύναμη», θεσπίζοντας την φαντασία ως συμβατική ανάγκη της κοινωνίας για να γνωρίσει τον εαυτό της.

Πάμε, λοιπόν, στο δια ταύτα: Η τηλεόραση ανέτρεψε τον λογικό συνειρμό της ανθρώπινης σκέψης, δηλαδή επέβαλε τον φανταστικό κόσμο σε πρωτογενή καθρέφτισμα του πραγματικού κόσμου πάνω στον ανθρώπινο νου και μέσα στο θυμικό της ψυχής. Πλέον το εικονικό κατέχει πρωτεύων ρόλο στον ανθρώπινο εγκέφαλο και το πραγματικό κατέχει δευτερεύων, δηλαδή το πραγματικό υπάρχει και κινείται για να εξηγεί το φανταστικό. Διότι αν το παιδί που γεννιέται μέσα από τα τηλεοπτικά παράθυρα είναι μάγκας κι έχει δικό του κύτταρο, τότε θα σχηματίσει δική του γνώμη, αν όχι τότε ο οποιοσδήποτε τηλεοπτικός παραγωγός θα διαστρεβλώνει το νόημα της ζωής, κι ανενόχλητος θα παρουσιάζει ως ανθρώπινη ανάγκη την βία εναντίον των άλλων, και το παιδί που πλέον έγινε άντρας θα κάθεται αναπαυτικά στον καναπέ του και θα τρώει pizza με ζυμαρικά μη μπορώντας να καταλάβει ότι η χορήγηση της εξουσίας σε έναν λαοπλάνο δια της ψήφου, ουσιαστικά βιάζει και εξαναγκάζει τον άλλο να δεχτεί και να εναρμονιστεί με την λογική του ψεύδους και της απάτης.

Δεν γίνεται να αμφισβητηθεί η τηλεόραση, είναι η μάνα του σύγχρονου ανθρώπου, είναι η μητέρα «παναγία», αυτή τον βυζαίνει, αυτή τον περπατά στον κόσμο, αυτή τον παρηγορεί, αυτή του δίνει μονοπάτι για τα όνειρα του. Είναι η μανούλα του, είναι το τελευταίο καταφύγιο όταν οι άλλοι τον εγκαταλείψουν. Εκεί δεν τρέχουμε όλοι; Λέω βλακείες; Εκεί δεν επουλώνουμε την μοναξιά μας; Δεν γίνεται να πει ψέματα η τηλεόραση. Είναι ο τελευταίος ιδιωτικός χώρος του ανθρώπου, είναι η τελευταία άμυνα του απέναντι σε έναν κόσμο που ο καθένας κοιτάει την πάρτι του. Είναι το τελευταίο νανούρισμα του μυαλού, η τελευταία πράξη από το εικοσιτετράωρο πριν έρθει ο ύπνος, δεν γίνεται να λέει ψέματα η τηλεόραση, είναι η μόνη προσωπική σχέση του ανθρώπου που δεν απειλείται από κανέναν, που δεν χρειάζεται κόπο για να χτιστεί, που δεν απαιτεί έξοδο από τον εαυτό μας, που δεν χρειάζεται θυσίες και υπομονή. Είναι η τελευταία μεγάλη καληνύχτα στον κόσμο, το τελευταίο αντίο στις απαιτήσεις της ζωής πριν έρθει το ταξίδι στα όνειρα που φέρνει ο ύπνος, η τελευταία ματιά στην πραγματικότητα της κοινωνίας πριν κλειστεί ο άνθρωπος στον εαυτό του και κοιτά τα ντουβάρια. Είναι η τελευταία προσπάθεια σιωπής των ανθρώπων, πριν αρχίσουν οι καβγάδες και τα μυαλά μας πρηστούν απ’ το πονοκέφαλο. Κάθε πρωί μ’ αυτή ανοίγουμε τα παράθυρα για να έρθει το φως, δεν γίνεται να πέσει η τηλεόραση (ειρωνικά μιλάω), είναι η καλημέρα αυτού του κόσμου, είναι η αφετηρία, είναι το σημείο εκκίνησης για την κούρσα στον στίβο της ζωής, είναι το τελευταίο meetingpoint των ανθρώπων που ζουν στην ερημιά των μεγαλουπόλεων. Δεν γίνεται κάποιος να την αμφισβητήσει, είναι η καλή μας μάνα που η αγκαλιά της μας χωράει όλους, μαύρους και άσπρους, φτωχούς και πλούσιους, καλούς και κακούς. Δεν γίνεται να είναι ψέμα η τηλεόραση, διότι «αν λέει ψέματα η τηλεόραση, τότε εγώ τι κάνω τόσα χρόνια, ζω με έναν ψεύτη;» Όχι! Δεν γίνεται αυτό. «Αν λέει ψέματα η τηλεόραση που θα πάω όταν με χωρίσει η κοπέλα μου, πως θα περάσω τον καιρό μου αν δεν έχω λεφτά να πάω διακοπές, πως θα ηρεμίσω το βράδυ από τις σκέψεις μου; Όχι δεν γίνεται! Όχι η μανούλα μου, δεν μου λέει ψέματα. Όχι! Είναι η μόνη προσωπική μου σχέση που δεν θα με προδώσει ποτέ, είναι «ο άνθρωπος μου» για τον οποίο ποτέ δεν θα μετανιώσω. Η τελευταία μεγάλη φούστα που τρέχω όταν με κυνηγούν τα φαντάσματα μου, το τελευταίο μεγάλο βυζί από το οποίο δεν θέλω να απογαλακτιστώ, αυτό είδα πρώτη φορά, αυτό μου έδειξε τον κόσμο, αυτό με τάισε, αυτό έθρεψε τις μονομέρειες και τις προκαταλήψεις μου, αυτό μ’ έμαθε να εκφέρω άποψη, να είμαι ένας καθωσπρέπει πολίτης του εικοστού αιώνα, να λέω ότι ο άνθρωπος όλα τα μπορεί και συγχρόνως να μην έχω την δύναμη να πατήσω το κουμπί και να δραπετεύσω από την εικονική πραγματικότητα που παρακολουθώ. Ποτέ δεν μου ’πε φύγε, ποτέ δεν μου ’πε δεν μπορώ, ποτέ δεν είπε «όχι τώρα». Δεν γίνεται, λοιπόν, να λέει ψέματα η τηλεόραση, δεν γίνεται να προπαγανδίζει το μέλλον μου, δεν γίνεται αυτό, είναι η τελευταία θεατρική παράσταση της φιλαυτίας μου, το τελευταίο παράθυρο με θέα τον κοινωνικό στίβο, το τελευταίο αντίβαρο της απόγνωσης πριν νικηθώ απ’ τα όνειρα μου, η τελευταία ελπίδα να συμμαχήσω με την ζωή που μου πήραν οι άλλοι, όχι δεν γίνεται η μάνα μου να με υποδαυλίζει, όχι μη λέτε τίποτα για την σύγχρονη «παναγιά» του κόσμου, είναι βλασφημία, είναι χυδαιότητα. Μα είτε τρώω πολύ και γίνομαι παχύσαρκος, είτε είμαι φτωχός και βρίσκομαι σε αδιέξοδο, είτε καπνίζω πολύ και έχω άγχος, είτε τα οικονομικά μου βρίσκονται σε αδιέξοδο, πάντα η «μανούλα» μου με συμβούλευε, και ποτέ δεν μου ’πε όχι, ακόμα και για το πώς θα κάνω sex. Πείτε μου τώρα, ποιον από σας κατανόησε τόσο πολύ ο πατέρας του και σεβάστηκε την ελευθερία του σε τέτοιο σημείο που να μιλάει και για τοsex με το παιδί του χωρίς ταμπού και προκαταλήψεις όταν οι άλλοι στο σχολείο τραβάνε την πορνεία με τα κινητά; Όχι! Όχι! Ντροπή κι αχαριστία αν πω κάτι για την καλή μου «μητέρα». Μα Πάσχα ήτανε, μα Χριστούγεννα ήτανε, μα καλοκαίρι ήτανε, πάντα πρόθυμη να με ακούσει μυστικά.Αυτή την συνεχόμενη παρουσία εκτιμώ, όταν λείπουν όλοι, όταν όλοι δεν προλαβαίνουν, η καλή μου μάνα και «μητέρα» όλου του κόσμου, πάντα δίπλα μου, χωρίς «αλλά» και χωρίς «γιατί», πάντα κοντά μου, χωρίς τίποτα να μου ζητάει.

Πάμε τώρα στην πραγματικότητα! Δεν γίνεται να είναι μάνα αυτή η πουτάνα. Αυτή η πουτάνα που την μία δείχνει την Θεία Λειτουργία την άλλη τις τελετές από το Ισλάμ, δεν γίνεται αυτή η πουτάνα να είναι μάνα, αυτή η πουτάνα που ανοίγει τα πόδια με πληρωμή την υγεία του μυαλού μου, δεν γίνεται να είναι μάνα. Ένα πορνίδιο είναι! Απ’ όπου τα πάρει, πιο πολλά οι «γαλάζιοι» με τους γαλάζιους ξημεροβραδιάζεται τους γαλάζιους αγαπάει. Πιο πολλά οι «πράσινοι» με τους πράσινους κοιμάται τους πράσινους ερωτεύεται. Όχι! Αυτή η πουτάνα δεν πιστεύει πουθενά. Την συμφέρει το ψέμα; Ψέματα θα πει. Την συμφέρει η αλήθεια; Την μισή αλήθεια θα πει (ολόκληρη δεν μπορεί). Γουστάρει να είναι ο λαός σε πλάνη; Προφητικά θα μιλά και θα υπόσχεται λαγούς με πετραχήλια. Την συμφέρει να μην έχει άποψη η κοινωνία; Τσαρλατάνους θα βγάζει, αεριτζήδες συνθηματολόγους. Δεν θέλει να υπάρχει Θεός; Ντοκιμαντέρ θα βγάζει με την θεωρία του Δαρβίνου. Θέλει να φάει τα λεφτά του λαού; Ευκαιρίες θα βγάζει για το χρηματιστήριο. Θέλει να απαξιώσει την χειρονακτική εργασία; Για οικονομικά θα μιλάει μέρα νύχτα και θα χλευάζει τους οικοδόμους και τους αγρότες. Την βολεύει να υπάρχει Θεός; Για τον Θεό θα μιλάει αλλά με δυτικό τρόπο, όχι ορθόδοξα. Την βολεύει να έχουν οι παπάδες την κοινωνική αποδοχή; Θα κάνει την εκκλησία φιλανθρωπικό ίδρυμα και θα μιλά για τα καλά της έργα, όχι για την σταύρωση και την ανάσταση του Κυρίου. Εξυπηρετεί τα σχέδια της η ορθόδοξη εκκλησία; Φιλάνθρωποι οι ορθόδοξοι ιερείς, παιδόφιλοι κάποιοι καθολικοί ιερείς. Δεν την βολεύει η ορθοδοξία; Κλέφτες και ομοφυλόφιλοι οι παπάδες. Την βολεύει ο λαός να μην εξομολογείται και να πουλήσουν οι ψυχίατροι τα αμερικάνικα ψυχοφάρμακα; Τις εκκλησίες θα παρουσιάζει σαν κέντρα εμπορίου ελπίδας. Την βοηθάει να έχει βία στα γήπεδα για να κλειδώνονται οι έλληνες στα σπίτια τους και να κάνει το ποδόσφαιρο τηλεοπτικό προϊόν; Για το πέναλτι που δεν έδωσε ο διαιτητής θα μιλάει μέχρι το ξημέρωμα. Έχει εντολές από ξένα κέντρα αποφάσεων να μειωθεί ο τουρισμός στην Ελλάδα; Τις οδομαχίες των οπαδών θα δείχνει όλη μέρα και θα κάνει το γήπεδο της Νεάπολης παγκόσμια τηλεοπτική πρωτεύουσα. Την βολεύει να γεμίσει το ολυμπιακό στάδιο η Madonna; Την Madonna θα έχει πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων. Την εξυπηρετεί ο έλληνας να μιμείται τους ευρωπαίους; Για το σουηδικό μοντέλο θα συζητά και θα κάνει την βουλή life style. Την βολεύει ν’ ακούει ο λαός τραγούδια μιας κατανάλωσης; Θα ζει ο Καζαντζίδης και θα του κάνει ντοκιμαντέρ σαν να είναι νεκρός. Θέλει ο λαός να γίνει οικείος με την αδιάκοπη εργασία; Στο άσχετο μέσα στα δελτία ειδήσεων θα πετάει ιάπωνες σερβιτόρους που έχουν βγει στην σύνταξη, να σερβίρουν με το ένα πόδι στον θάνατο και μ’ αυτά που βγάζουν να ετοιμάζουν την κηδεία τους. Θέλει να διαλύσει τον θεσμό της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας; Πλουσιόπαιδα θα βγάζει που υπηρετούν στις παραλίες της Μυκόνου. Θέλουν οι τηλεκράτορες να βγάζουν πιο πολλά απ’ τις διαφημίσεις; Έμμεσα θα διαφημίζουν τα προϊόντα των πελατών τους σε σίριαλ και εκπομπές.

Όλα στην τηλεόραση είναι διαφήμιση ή δυσφήμηση, δεν υπάρχει κάτι άλλο στην «πουτάνα» του εικοστού αιώνα. Γουστάρει οι αστρολόγοι να κάνουν χρυσές δουλείες και να παραπλανιέται ο λαός; Πρωινή εκπομπή θα κάνει και μέσα σ’ όλα τα θέματα, το πιο σπαρταριστό θα είναι η αστρολογία και τα ζώδια. Θέλει ν’ ανοίξει την αγορά σε κάποιο προϊόν; Για την απεργία των εργαζομένων θα μιλά και συγχρόνως θα δείχνει στα πλάνα τα μηχανήματα που βάζουν τα αυτοκόλλητα με το σήμα της εταιρίας πάνω στα κινητά. Την συμφέρει να αποπροσανατολίσει πονηρά την μνήμη του λαού με ένα πολιτικό πρόσωπο που έχει μπλεχτεί σε σκάνδαλα; Για την απεργία των δικαστικών λειτουργών θα μιλά και στα πλάνα θα δείχνει την πρώην υπουργό και νυν σημαδεμένη στην συνείδηση του λαού, να κάθεται στο γραφείο της και να κοιτά την οθόνη του υπολογιστή (έτσι, στο άσχετο πετάει το πλάνο, ξέρει τι κάνει η «πόρνη»). Θέλει να γεμίσει με coca cola τα στομάχια των παιδιών; Κάποιους πληρωμένους θα δείχνει να χορεύουν στις εξέδρες με cocacola την ώρα που ο παίκτης καθυστερεί να βαρέσει το πλάγιο άουτ. Θέλει να αλλάξει την γνώμη του λαού για όσα διαδραματίζονται στην βουλή με τα νομοσχέδια που είναι προς ψήφιση; Θ’ αλλάξει την σειρά που ανέβηκαν στο βήμα ο πρωθυπουργός με τον πρόεδρο της αντιπολίτευσης, δηλαδή ενώ πρώτος έχει μιλήσει ο πρωθυπουργός και έπειτα απάντησε ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης καταθέτοντας τα έγγραφα στα πρακτικά της βουλής, ω του θαύματος, το μοντάζ κελαηδάει, και στο δελτίο των οχτώ πρώτος φαίνεται να μιλά ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και έπειτα μετά την κατάθεση στα πρακτικά, απαντά και μιλά ο πρωθυπουργός (το γεγονός αυτό είναι πραγματικό και συνέβη στην δημοκρατική Ελλάδα εν έτι 2010).

Μεγάλη «πόρνη» η τηλεοπτική οθόνη. Κόβει και ράβει; Και στο τέλος τι παρουσιάζει; Τίποτα το γνήσιο, ένα ανακατεμένο σάπιο πράγμα προς εκμετάλλευση της κοινής γνώμης. Άντε να την πιάσεις! Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι μόνοι που κέρδισαν από την κατάκτηση του euro 2004 είναι οι πελάτες της τηλεόρασης. Ούτε ένα γηπεδάκι δεν χτίστηκε, ούτε αυξήθηκαν οι έλληνες παίκτες στο πρωτάθλημα (το αντίθετο μάλιστα, η Α’ εθνική γέμισε ξένους), ούτε προπονητικά κέντρα έγιναν στην χώρα, ούτε σταμάτησε η βία, ούτε επέστρεψαν οι φίλαθλοι με τις οικογένειες τους στα γήπεδα, ούτε αγάπησαν οι έλληνες το ποδόσφαιρο αλλά παρέμειναν εγκλωβισμένοι στον φανατισμό, ούτε ο χώρος εξυγιάνθηκε από το μαύρο χρήμα και τις παράγκες, ούτε οι γονείς άρχισαν συστηματικά να γράφουν τα παιδιά τους στις ακαδημίες των ομάδων. Μα ούτε και το όνομα δεν κρατήσαμε αλλά το γυρίσαμε σε super league από Α’ Εθνική, ούτε και τους τύπους δεν κρατήσαμε και κάναμε τις ομάδες κέντρα αντιεξουσιαστών, ούτε μια μικρή μαγιά από αυτή την επιτυχία δεν φυλάξαμε, για να έχει η Ελλάδα μια ποδοσφαιρική παρακαταθήκη για το μέλλον, ούτε καν ένα λαϊκό πρότυπο για να έχουν να παραδειγματίζονται από τα έργα του οι νεώτερες γενιές. Κι έτσι έγινε πάλι το θαύμα. Οι μόνοι που κέρδισαν ήταν οι τηλεκράτορες, οι οποίοι διαφήμιζαν τις τράπεζες υπό την ανάκρουση του εθνικού ύμνου, με το κύπελλο να γίνεται εφαλτήριο για ν’ αγοράσουν κι άλλα δάνεια οι έλληνες, και το πανηγύρι στις πλατείες της χώρας να βγαίνει σε μερικούς ξινό, διότι σίγουρα κάποιοι έπεσαν στην παγίδα κι αγόρασαν χρήμα που θα το καταριόνται σ’ όλη τους τη ζωή. Κι έτσι η επιτυχία έγινε αποτυχία των παικτών που αστόχησαν στην διαχείριση της δόξας που πήρανε και κατέληξαν μαριονέτες του καπιταλισμού. Από είδωλα των παιδιών έφτασαν να διαφημίζουν τα προϊόντα αυτών που υποθηκεύουν το μέλλον τους και ο εθνικός ύμνος που έψελναν να παραπέμπει σε αγορά και κατανάλωση, από έμπνευση για τους αγώνες της ελευθερίας και αγάπη για την πατρίδα. Να πως εκλαμβάνει τα γκολ η τηλεόραση! Ευκαιρία να βγάλουμε χρήμα, σου λέει, μεγάλη ευκαιρία. Και αυτός είναι ο διάβολος. Έτσι σκέφτεται! Γι’ αυτό και ο σταυρός στους καπιταλιστές είναι σύμβολο της δικαιοσύνης του Θεού και όχι της αγάπης του. Αφού, σου λέει, ο Θεός δεν λυπήθηκε τον Υιό του αλλά τον παρέδωσε προς τέρψη της θείας δικαιοσύνης, εγώ ποιος είμαι να ανεχτώ το έγκλημα. Έτσι, λοιπόν, όλοι μέσα, στην πύρα. Έκλεψες; Στην πυρά! Είπες ψέματα; Στην πυρά! Οι αμαρτωλοί στην πυρά! Πουθενά αγάπη, πουθενά κατανόηση! Τίποτα! Ορμώμενος από αυτήν την εωσφορική δικαιοσύνη κι ο τοκογλύφος σου λέει: πήρες δάνειο και τώρα δεν έχεις να το πληρώσεις; Όταν το πήρες ήτανε καλά; Στην πυρά! Στην πυρά ή στο δρόμο. Αγνοεί όμως ότι ο λαός δεν έχει ένα κράτος να τον χρηματοδοτεί και να του προσφέρει λεφτά για να επενδύσει και να εμπορευτεί! Ο λαός μένει και άνεργος, πρέπει και να απεργήσει, πληρώνει τα σπασμένα των άλλων, και πολλές φορές πρέπει να δεχτεί και την αύξηση στα προϊόντα ή τις περικοπές στους μισθούς σαν «αναγκαίο κακό». Ο τραπεζίτης περνάει από τέτοιες καταστάσεις; Του έχει κόψει ποτέ το κράτος το εισόδημα του; Τον έχει πετάξει ποτέ ο εργοδότης του στον δρόμο; Και στο κάτω κάτω, είμαστε και άνθρωποι! Θέλουμε να έχουμε και έναν αξιοπρεπή γάμο και αξιοπρεπή συμβίωση με την οικογένεια μας. Λέω ανοησίες; Έτσι δεν λέει η κοινή λογική; Δεν το κατάλαβα δηλαδή, μόνο αυτούς θα βλέπουμε να καρπώνονται τον πλούτο της χώρας, εμείς δεν έχουμε δικαίωμα; Έχουμε και γι’ αυτό πρέπει να το διεκδικήσουμε. Αν όχι, τότε η τηλεόραση νίκησε, μας νανούρισε γλυκά και τώρα έχει το ακαταλόγιστο απ’ την συνείδηση μας και τα δικαιώματα μας. Και δεν θα σταματήσει ποτέ να συκοφαντεί τον λαό και τους αγίους μας, δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει. Τόσο μεθοδικά και κατασκευασμένα βρίζει το άγιο όρος, που είναι κανείς να απορεί. Που και που όμως βγάζει και κανένα αφιέρωμα στους αγίους, δείχνει και κανένα πλάνο κι από κάποιο εκκλησάκι, διαβάζει και κανένα ποίημα. Και αναρωτιέται ο κόσμος, αυτό γιατί; Λοιπόν, κάποτε κάποιο κανάλι είχε αφιέρωμα σε κάποια αγία της εκκλησίας μας. Κοίταζα το ρεπορτάζ αλλά δεν έβρισκα την συκοφαντία. Κοίταζα ξανακοίταζα, όμως τίποτα, καθαρό μου φαινότανε. Ώσπου κάποια στιγμή διακόπτεται η αφήγηση για τον βίο της αγίας, και μιλάει κάποιος θεολόγος. Ωπ, λέω, το ’πιασα. Εδώ είναι η παγίδα. Η καλύτερη δυσφήμηση έρχεται μέσα από την επιστημονική σύγχυση. Τι έλεγε λοιπόν ο θεολόγος; Ότι λένε κι οι προτεστάντες, την ίδια κασέτα. «Αυτά περί των δέντρων που φύτρωσαν από το αίμα της αγίας είναι παραμυθάκια για να νανουρίζουν τον λαό, αυτά έκανε ο Χριστός, αυτά κήρυξαν οι απόστολοι; Ας λογικευτούμε κι ας κοιτάξουμε να ξεφύγουμε από τα διηγήματα που κοιμίζουν τον κόσμο». Τρομερό! Στην αρχή κέρδισε την εμπιστοσύνη του κόσμου με το διθυραμβικό ρεπορτάζ που έφτιαξε στην αγία, και μετά την βύθισε στην λάσπη εις το όνομα της διδασκαλίας του Χριστού! Και μάλιστα με τον πιο πειστικό τρόπο, με την γνώμη ενός επιστήμονα που μιλά τον λόγο του Θεού. Τρομερό! Άπιαστο! Και ρωτώ εγώ τον θεολόγο; Αυτά έκανε ο Χριστός, ειρωνευόταν τους αγίους, βάπτιζε τα θαύματα παραμυθάκια που νανουρίζουν τον λαό; Έκρινε ποτέ δημόσια κανέναν ο Χριστός ή λογόκρινε τις παραδόσεις της πατρίδας του; Αν και διεφθαρμένος ο λαός, τι είπε; «Εκ των ιουδαίουν είναι η σωτηρία», σεβόμενος τις παραδόσεις του λαού και την αλήθεια που κήρυξαν οι πατέρες της παλαιάς διαθήκης, άσχετα αν οι μεταγενέστεροι τους καπηλεύτηκαν τα έργα τους. Και αν είναι δυνατόν, μια ολόκληρη εκκλησία που στέκεται αιώνες να κάνει λάθος που την ανακήρυξε αγία, κι εσύ έρχεσαι να διορθώσεις τα κακώς κείμενα και να βγάλεις τον βίο της παραμυθάκι για αφελείς; Είσαι τρελός άνθρωπε μου; Η θες να τρελάνεις τον λαό; Με ποιανού το μυαλό παίζει η τηλεόραση; Στην αρχή είναι αγία και μετά σκεύος προς ηρεμιστική κατανάλωση του νου; Και μόνο η τιμή και η αξία που έχεις να κάνεις ρεπορτάζ με το όνομα της και να βγάζεις λεφτά από τις διαφημίσεις, δεν σου φτάνει; Αν έχεις τον Θεό σου, καταστάλαξε επιτέλους, η κοπέλα αυτή αγίασε ή πλανήθηκε; Είναι ή δεν είναι αγιασμένο σκεύος του Χριστού; Αν είναι όπως παρουσίασε το ρεπορτάζ στην αρχή, τότε τρελάθηκες, έφτασες στην κορυφή της παραφροσύνης, κρίνεις τους αγίους και μάλιστα αυτούς που από πριν δύο λεπτά αποθέωνες. Και με τι τρόπο; Με την γνώμη ενός θεολόγου, ενός κήρυκα της αληθείας. Ε, όχι να φτάσουνε κι οι θεολόγοι να κρίνουν τους αγίους μας και να βλάπτουν την φήμη τους! Ξεφεύγει το πράγμα. Φτάνει να γίνεται αναίδεια. Όμως θα σου πει η «πόρνη» του εικοστού αιώνα: πολυφωνία απόψεων. Απαντώ: την έχω γραμμένη αυτή την δημοκρατία, αν είναι έτσι η δημοκρατία, τότε είμαι υπερήφανος που έχω ασπαστεί τις απόψεις του ευαγγελίου. Και ρωτάω: με τους πολιτικούς έτσι κάνει η «πόρνη», διηγείται τον βίο τους και μετά βγάζει πολιτικούς αναλυτές και τους ονομάζει λαοπλάνους; Με τον κύριο Αντρέα Παπανδρέου αυτή ήταν η πολιτική της; Παρουσίασε στην αρχή τον πολιτικό του βίο και στην συνέχεια παρακίνησε τον λαό να φύγει από το κίνημα αυτού του παραμυθατζή; Όχι! Και πολύ καλά έκανε διότι πρέπει να σεβόμαστε τους νεκρούς, όχι να τους συκοφαντούμε.

Και ο κατάλογος των «θέλω» από την τηλεόραση δεν έχει τέλος! Πάμε, λοιπόν, ακόμα πιο βαθιά. Την συμφέρει να κάνει οικία την έννοια του προληπτικού πολέμου στους έλληνες; Σε εικονικούς χάρτες θα δείχνει τον δημοσιογράφο να εξηγεί στους τηλεθεατές τις επιθέσεις των αμερικανών αεροπόρων στην κατοικημένη πόλη της Βαγδάτης σαν να πρόκειται ο εισβολέας να πετάξει στον λαό από ψηλά τροφές και φάρμακα κι όχι βόμβες που θα σπείρουν τον θάνατο. Δηλαδή, έλεος…! Μας ενημερώνει η «μεγάλη πόρνη» λεπτομερέστατα και διαδραστικά για τον θάνατο που σε λίγο θα σαρώσει κάποιους συνανθρώπους μας, κι εμείς αντί να την σπάσουμε την «πουτάνα» καθόμαστε και χαχανίζουμε σαν μωρά σχολιάζοντας το ύφος και την όλη παρουσία του δημοσιογράφου που πραγματικά είναι για γέλια. Κι ο Θεός από πάνω λυπάται, κι έτσι δώσαμε δικαιώματα στον διάβολο να μας κατηγορεί στον Πατέρα μας και να λέει με μίσος: κοίτα ο άνθρωπος, άκαρδος δίχως σπλάχνα έγινε, χαχανίζει και γελά την ώρα που η βόμβα είναι έτοιμη να σπείρει τον θάνατο. Δυστυχώς και τότε η «μεγάλη πουτάνα» έπιασε κότσο την ελληνική κοινωνία, και όντως οι έλληνες χαχανίζανε με τα καμώματα του δημοσιογραφίσκου αντί να προσεύχονται στον Θεό για το έλεος του πάνω στα επερχόμενα θύματα του αμερικάνικου επεκτατισμού. Ενός αμερικανικού επεκτατισμού που επιδιώκει να κάνει την τηλεόραση πανανθρώπινο δημιουργό της κοινής γνώμης.

Έτσι, λοιπόν, συνεχίζουμε με τα «θέλω» της «μεγάλης πόρνης». Την ευνοεί ο λαός να νιώθει ενοχές για την κατάσταση της πατρίδας του; «Ζούσαμε με δανεικά», θα φωνάζει ο οικονομικός αναλυτής από το studio εξηγώντας την άνοδο του χρέους σε σχέση με την παραγωγή, όμως ποτέ δεν θα πει ποιος πήρε αυτά τα δανεικά και με ποιους όρους, αυτό θα το αφήσει για την επόμενη εκπομπή, που ως δια μαγείας θα αλλάξει πρόσωπο και τρόπο ομιλίας, και θα εκθειάζει τα δανεικά που κατάφερε να πάρει η χώρα ως τεράστια επιτυχία, και μάλιστα διαπλανητική, διότι το μεγαλύτερο δάνειο που πούλησε ποτέ τοκογλύφος, έχει αποδέκτη την Ελλάδα. Μία έτσι μία αλλιώς η «μεγάλη πόρνη». Πρώτα αναθεματίζει τα δανεικά, μετά εκθειάζει την κυβέρνηση για το παγκόσμιο ρεκόρ στην αγορά χρημάτων. Σε τρικυμία να βρίσκεται πάντα ο νους των Ελλήνων κι όλα καλά για τους οικονομικούς τύραννους. Έτσι ασκεί την εξουσία του ο κάθε απατεώνας, μέσα απ’ το χαζοκούτι που το πλάσαρε στα ελληνικά σπίτια σαν παγκόσμιο μέτρο κριτικής σκέψης. Κι όταν θέλει να πείσει ότι οι τράπεζες είναι ιδρύματα που έχουν στόχο να διαχειρίζονται με τον καλύτερο τρόπο τις καταθέσεις των Ελλήνων, ειρωνεύεται τον τίμιο βιοπαλαιστή που αγκομαχώντας τα βγάζει πέρα με το συνεργείο του ανάμεσα σε σωλήνες που σκάνε σαν πυροσβεστήρες και σε πατώματα που έχουν πλημμυρήσει από τα νερά, κάνοντας τον καθημερινό αγώνα ανάξιο λόγου αφού τα πάντα λύνονται διά μαγείας όταν ο μαγαζάτορας αγοράσει το χρήμα που χρειάζεται. Με το θράσος να ξεχειλίζει και τον φθόνο να ρέει άφθονα στην ψυχή της «μεγάλης πόρνης» εκχυδαΐζεται ο αγώνας του απλού ανθρώπου για την επιβίωση, διότι όταν ο Θανάσης Βέγγος έτρεχε, δεν πλανούσε ούτε χλεύαζε κανέναν, ο κύριος όμως στην διαφήμιση, και πλανά δείχνοντας την μισή αλήθεια, και χλευάζει τον κόπο του βιοπαλαιστή χωρίς να σκέφτεται ότι αυτό που κάνει βοηθά τους τοκογλύφους να δέσουν διά του χρέους τις Ελληνικές οικογένειες. Και μέσα σε όλα αυτά όταν δει η «μεγάλη πόρνη» ότι χάνει τις κόρες της (δηλαδή τις τράπεζες), τι κάνει; Από τον ρόλο του θύτη πηγαίνει στον ρόλο του θύματος και το «δαιμόνιο» της φιλαργυρίας ομιλεί διά του στόματος του δημοσιογράφου: «ε, όχι κι έτσι, μην δαιμονοποιούμε και τις τράπεζες!» Τέτοια η θρασύτητα του δημοσιογράφου και στο καπάκι πετάει και μια εκπομπή στημένη με κάποια θύματα που αγόραζαν δάνεια με ανεξέλεγκτο και ανόητο τρόπο, και όλα καλά! Η γνώμη των τοκογλύφων νίκησε την πραγματικότητα κι η στημένη εκπομπή πήρε με το μέρος των τραπεζών μερικούς από αυτούς που φώναζαν για τα αίσχη των τόκων, κι αφού τους έπεισε ότι οι τράπεζες δεν είναι δαίμονες, ενοχοποίησε τον απλό άνθρωπο που βομβαρδίζεται μέρα και νύχτα από συνειδητά και ασυνείδητα μηνύματα για αγορά δανείων, δίχως να μπορεί κάπου να κρυφτεί για να αποφύγει τον πειρασμό αφού ακόμα και στο σπίτι του παραβιάζεται η ιδιωτική του στιγμή από τα δήθεν αθώα τηλεφωνήματα των χρηματέμπορων, κι όταν κάποια στιγμή ενδώσει και πειστεί για την δήθεν εξυπηρέτηση των τραπεζών και το δικό του όφελος, το ζευγάρι στην στημένη εκπομπή θα μιλά και θα κλαίει με τέτοιο τρόπο ώστε οι ενοχές από την λάθος κίνηση να του δώσουν την χαριστική βολή, σκοτώνοντας όλες τις αντιστάσεις του και ενοχοποιώντας τον στα μάτια των δικών του ανθρώπων αφού ο τηλεοπτικός δέκτης σαν τέλειοςopinion maker έδωσε έτοιμη την απάντηση σ’ αυτούς που θα ζητήσει την βοήθεια τους, «δεν τον πίεσε κανείς να πάρει το δάνειο, ας πρόσεχε, όταν το πήρε ήτανε καλά!»

Όχι αδερφοί μου Έλληνες, δεν θα δαιμονοποιούμε τις τράπεζες διότι είναι ήδη δαιμονισμένες, είναι ήδη υποχείρια του σατανά, αλλά τι θα κάνουμε; Όσοι έχουμε την δυνατότητα θα παρηγορήσουμε και θα βοηθήσουμε τους ανθρώπους που ενέδωσαν στον πειρασμό της αγοράς χρημάτων με τόκο! Αυτό θα κάνουμε, και δεν θα αφήσουμε τους αδερφούς μας τους έλληνες να υποφέρουν άλλο κάτω από τον φόβο της αρπαγής των κόπων μιας ολόκληρης ζωής. Έτσι θα ενεργήσουμε σε πείσμα της «μεγάλης πουτάνας» που όταν νιώσει την ανάγκη να εξομολογηθεί για τις αμαρτίες της, τι κάνει; Φοβερό! Μελοποιεί την φτώχεια και τον θάνατο στην Αφρική, τον κάνει ταινία προς φιλανθρωπία των αφελών, κι αφού καταληστέψει δημόσια κάθε σπλαχνικό αισθητήριο της ελληνικής κοινωνίας, μαζεύει χρήματα για τα παιδιά που πεινάνε! Αίσχος! Αυτή που έκανε τρόπο ζωής τον καταναλωτισμό, αυτή που πρώτη δίδαξε τα σκουπίδια μας να ισούνται με το σύνολο της τροφής του τρίτου κόσμου, αυτή που οδήγησε τους Έλληνες να αφελληνιστούν και να στήνονται τα Χριστούγεννα στα κρεοπωλεία των super market για να τινάξουν από πάνω τους το «κατοχικό σύνδρομο» και να στεφθούν άρχοντες της πείνας και νικητές της «άδειας λεμονόκουπας», αυτή η «πουτάνα» ομιλεί για φιλανθρωπία; Αίσχος! Πως είναι δυνατόν αυτή που διαφημίζει τα προϊόντα που παράγονται στις χώρες της απόλυτης παιδικής εκμετάλλευσης, να ζητιανεύει για τα παιδιά που πεινάνε; Ντροπή Έλληνες! Μην την ακούτε την «μεγάλη πόρνη»! Η φιλανθρωπία έχει αίμα, έχει πόνο και στερήσεις, δεν μπορείς να κάνεις φιλανθρωπία με το κινητό και τον φραπέ στο χέρι! Κοροϊδεύεις τον Δεσπότη Χριστό που σήκωσε τον Σταυρό του για όλους μας! Δεν λύνεται η πείνα με κουμπιά και sms, ούτε με εκπομπές που έχουν δήθεν φιλανθρωπικό χαρακτήρα όμως στα διαλλείματα διαφημίζουν με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο τα προϊόντα των ανθρώπων που συσσωρεύουν ατέλειωτα χρηματικά ποσά δίχως την παραμικρή αίσθηση του πόνου δίπλα τους. Και τολμώ να κάνω πρόβλεψη: Έλληνα αδερφέ μου, αν δεν σταματήσεις να πιθηκίζεις την γνώμη της τηλεόρασης, το δελτίο τον οχτώ θα γίνει το μέσο για το δικό σου δελτίο πετρελαίου! Όταν κάποια στιγμή η χώρα δεν ανταπεξέλθει στα χρέη της (ο Θεός να βάλει το χέρι του), το δημόσιο δελτίο των οχτώ θα γίνει το δικό σου δελτίο για νερό και φάρμακα. Έλληνα αδερφέ μου, πρόσεχε! Όποιος μπορεί και σου φτιάχνει την γνώμη, είναι κύριος του νου σου! Κλείσε τον διάλογο μαζί του κι άρχισε να σκέφτεσαι με τον δικό σου τρόπο καλλιεργώντας την διάκριση σου. Η τηλεόραση μας μαθαίνει να κρίνουμε, όχι να διακρίνουμε. Και όπως είναι φυσικό, μία κοινωνία που έχει μάθει να κρίνει και όχι να διακρίνει, στο τέλος οδηγείται στην αυτοκατάκριση, διότι δεν μπορεί να κάνει την αυτοκριτική της και αναπόφευκτα για ότι κρίνει τους άλλους κατακρίνει τον ίδιο της τον εαυτό.

Και όσο εμβαθύνουμε σ’ αυτό το θηρίο που λέγεται «τηλεόραση», τόσο έκπληκτοι μένουμε από την ραδιουργία της. Διότι ποιοι άνθρωποι κρύβονται πίσω από τον οθόνη; Το 2010 στην Ελλάδα ο πρωθυπουργός της χώρας συναντήθηκε με έναν μεγαλοεργολάβο. Τι είπανε; Δεν μπορούμε να ξέρουμε, όμως μπορούμε να δούμε τα συμφέροντα τους! Και ποια είναι αυτά; Ο ένας να φτιάξει την δημόσια εικόνα του πολιτικού, κι ο άλλος να χορηγήσει άδεια στον εργολάβο για να φτιάξει το δημόσιο σκουπιδαριό μέσα σε κατοικημένη πόλη. Προσέξτε τώρα να δείτε! Τόσος πόνος, τόσες οδομαχίες, και τόση βία της εκτελεστικής εξουσίας από το «πάρε δώσε» των πολιτικών με τους καναλάρχες. Οι εργολάβοι των ειδήσεων συναλλάσσονται με τους εργολάβους των δημοσίων έργων. Η δημόσια εικόνα του ενός περνάει μέσα από τις ειδήσεις που εγώ θα παρακολουθήσω, δηλαδή άθελα μου γίνομαι πελάτης του εργολάβου της πληροφόρησης, και συντηρώ το «χρυσό» τρίγωνο της παρακμής: Πολιτικοί – Μ.Μ.Ε – Εργολάβοι. Αν σπάσω την μεσαία κλίκα του συστήματος, όλο το οικοδόμημα της συντεχνίας καταρρέει. Ας δούμε για παράδειγμα τις πολιτικές εκπομπές: Λέει ο δημοσιογραφίσκος: «σήμερα θα εξετάσουμε την περίπτωση της διαφθοράς στην Ελλάδα», και λέω εγώ: ωραία, σήμερα θα εξετάσεις την περίπτωση της διαφθοράς στην Ελλάδα, δεν κάνεις κάτι κακό ως εδώ, όμως έχω μια απορία, η εξεταστική επιτροπή από ποιους απαρτίζεται; Και για κακή μου τύχει, ανοίγω την τηλεόραση και βλέπω ότι η εξεταστική επιτροπή απαρτίζεται από τα κομματικά όργανα, δηλαδή από την ιεραρχία της διαφθοράς. Ασύλληπτο! Ο δημοσιογράφος θα εξετάσει το φαινόμενο της διαφθοράς με καλεσμένους τους μαέστρους της διαφθοράς. Ασύλληπτο! Πως θα γίνει αυτό; Δεν γίνεται, και γι’ αυτό ο δημοσιογράφος θα έπρεπε να καλέσει έναν εισαγγελέα, έναν λογιστή, έναν υπάλληλο του Σ.Δ.Ο.Ε , έναν δικηγόρο, έναν δικαστή, κι έναν συνταγματολόγο, αν ήθελε φυσικά να ερευνήσει πραγματικά το θέμα και να φωτίσει στην συνείδηση του λαού σκοτεινές πτυχές του πολιτικού συστήματος. Όμως επειδή δεν θέλει(ή δεν μπορεί) να φωτίσει τέτοια σοβαρά ζητήματα, γαργαλίζει την ακοή του λαού, και μέσα σε όλη αυτή την παραπληροφόρηση, έρχεται να ανοίξει άλλη μια πληγή στην συνείδηση του λαού, μπερδεύοντας ακόμα πιο πολύ τα πράγματα και ρίχνοντας στάχτη στα μάτια των πολιτών, αφού η καλεσμένοι είναι ενταγμένοι στην μαφία των εργολάβων και φυσικά αναρμόδιοι να δώσουν απαντήσεις σε τόσο σοβαρά ζητήματα. Θέλετε να πιάσουμε κι άλλο θέμα της εργολαβίας των τηλεδικαστών; Ας πιάσουμε για παράδειγμα το θέμα της δημόσιας παιδείας: «σήμερα θα συζητήσουμε για το μείζων ζήτημα της δημόσιας παιδείας», βγαίνει και λέει ο δημοσιογράφος και έχει για καλεσμένους, έναν υπουργό της κυβέρνησης, έναν βουλευτή της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έναν καθηγητή πανεπιστημίου, κι ένα μέλος κάποιας φοιτητικής παράταξης. Και ρωτάω εγώ: Μας δουλεύει ο δημοσιογράφος; Πάλι κομματικά θα αναλυθεί το ζήτημα; Τι στο διάολο συμβαίνει σ’ αυτή την χώρα; Μόνο οι κομματικοί έχουνε λόγο; Η γίνεται να αναλυθεί επιτυχώς το ζήτημα της δημόσιας παιδείας με κομματικά κριτήρια; Αν ήθελε πραγματικά ο δημοσιογράφος να αναλύσει αυτό το πολύ σοβαρό ζήτημα, θα φώναζε έναν ανεξάρτητο βουλευτή, έναν δάσκαλο, έναν ανεξάρτητο φοιτητή, έναν κοινωνικό λειτουργό, έναν ανεξάρτητο παιδαγωγό, και στο κάτω κάτω θα μπορούσε να φωνάξει μέσα σε όλους αυτούς και έναν απλό ανεξάρτητο ψηφοφόρο! Βέβαια οι κομματάρχες θα οργίαζαν και θα ρώταγαν «με ποια ιδιότητα είναι ο κύριος εδώ;» Με την ιδιότητα του ανεξάρτητου ψηφοφόρου, δηλαδή με την ιδιότητα του ανθρώπου που αποτελεί ελπίδα για όλους τους Έλληνες και ο τίτλος που φέρει μέσα στην κομματικοποιημένη κοινωνία, είναι σημαντικότερος από όλους τους τίτλους των δημοσίων λειτουργών. Μία κοινωνία που έχει κομματικοποιηθεί, έχει πιο πολύ ανάγκη να δει και ν’ ακούσει τον ανεξάρτητο ψηφοφόρο που δουλεύει στην οικοδομή παρά τον καθηγητή που έχει κομματικοποιηθεί. Ο ένας αποτελεί ελπίδα για την συλλογική προσπάθεια, κι ο άλλος αποτελεί κίνδυνο για την κομματικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας. Ο ένας λειτουργεί με βάση το κοινό όφελος κι ο άλλος με βάση την μικροκομματική ιδιοτέλεια. Όμως στην Ελλάδα γίνεται το ανάποδο: άνθρωποι που προωθούν την κομματοκρατία έχουν συνέχεια τον λόγο και άνθρωποι που ενδιαφέρονται για την συνολική άσκηση της δημοκρατίας, μπαίνουν στο περιθώριο. Γιατί; Διότι η τηλεόραση είναι το μπαλκόνι του πρωθυπουργού, η κατ’ οίκον εξέδρα της κομματικής παράστασης, η πλατεία για δημόσια εκφορά κομματικού λόγου που έχει θέα τον καναπέ! Αυτή η αιώνια κατάρα, ο καναπές κι απέναντι του το δημόσιο παράθυρο του κόσμου δηλαδή η τηλεόραση ωσάν παντεπόπτης οφθαλμός που φύτρωσε ανάμεσα στα δύο μου για να μηρυκάζω τα πραγματικά γεγονότα και να γεμίζω τον νου μου με τοξικά σκατά του νέου κόσμου. Ενός νέου κόσμου που θέλησε να αντικαταστήσει τον παλαιό δηλαδή τον πραγματικό, και σαν ομοφυλόφιλος ιδεολόγος να με κάνει να συνομιλώ μόνο με τον εαυτό μου καθιστώντας έγκλημα την κοινωνία με τον άλλον. Αυτός ο καταραμένος καναπές, ο ιός της αδιαφορίας, το σκουλήκι της αντίδρασης μου, πόσο ακόμα θα μου κλέβει την ανθρωπιά μου;

Και είμαι άνθρωπος διότι κάποια πράγματα ακόμα με ενοχλούν, ναι, με ενοχλεί η αναρχία στην πατρίδα μου, ναι αλήθεια λέω, με ενοχλεί ο γείτονας που έχει ιδιωτικοποιηθεί τον δημόσιο χώρο και έχει φτιάξει στο πεζοδρόμιο αυτοσχέδιο parking για τον εαυτό του, τον γιο του και την κόρη του, με αποτέλεσμα εγώ να γυρίζω τρία στενά πιο κάτω για να παρκάρω, ναι, με ενοχλεί η γριά που αρνήθηκε την συντροφιά των ανθρώπων και σύμφωνα με την δυτική συνήθεια έχει τρία σκυλιά για παρέα τα οποία τα έχει αμολήσει στο μπαλκόνι κι όποτε περνώ γαβγίζουν στ’ αυτιά μου σαν τρελά, ναι, με ενοχλεί ο ηλίθιος αδερφός μου που πάει για μπάνιο και δεν κλείνει την «πουτάνα» την τηλεόραση κι όταν βγω από το δωμάτιο μου ακούω την «κούλα» σαν εθνικό αστείο στ’ αυτιά μου και μου γυρίζουν τα έντερα, ναι, αλήθεια λέω, όσο μ’ ενοχλεί η πρόκληση θα παραμένω άνθρωπος, αν σιωπήσω έγινα αδιάφορο αμερικανάκι, και η αποχαύνωση δεν είναι μακριά από την ψυχή μου, αλλά σαν να ζω στην «Νέα Υόρκη» θα βλέπω τον συνάνθρωπο μου να κείτεται στο πεζοδρόμιο και ανέμελα θα συνεχίζω τον δρόμο σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Όχι! Ποτέ! Δεν θα με νικήσει η «πουτάνα» που μπήκε στο δωμάτιο μου σαν ερωμένη κι από τότε έχει βαλθεί να μου μάθει τον κόσμο όπως αυτή γουστάρει! Όχι! Αλίμονο αν νικηθώ από τις κεραίες του Υμηττού ή από τα δορυφορικά πιάτα της παγκόσμιας βιτρίνας. Όσο ζω θα πολεμάω, κι αν πέσω στο πεδίο της μάχης, θα πέσω με ψηλά το κεφάλι!

Συνεχίζω, λοιπόν, όσο μπορώ κι όσο μου επιτρέπουν οι περιορισμένες δυνατότητες του μυαλού μου να αναλύω την «μεγάλη πόρνη»! Τόσο ύπουλα προπαγανδίζει το μέλλον μου η tv που δεν μ’ άφησε από την παιδική μου ηλικία να ησυχάσω αλλά με κυνηγά σαν να είμαι το θήραμα της. Τι έκανε, λοιπόν; Μου έφτιαξε στον μυαλό μου έναν διεστραμμένο κόσμο υπό την μορφή κινουμένων σχεδίων, όπου γάτες μιλούν σαν άνθρωποι, λιοντάρια σκέφτονται σαν στρατηγοί μάχης, δέντρα μιλούν και περπατούν, ελέφαντες έχουν πρόσωπο και δράση ανθρώπινη, σκυλιά γελάνε σαν μωρά, κατσαρίδες ετοιμάζονται για πόλεμο, χελώνες σώζουν τον κόσμο και άνθρωποι πετούν σαν νυχτερίδες. Κι εγώ τι κάνω; Σαν ψάρι τσιμπώ το δόλωμα και γίνομαι τροφή για τα σατανικά σχέδια της νέας τάξης πραγμάτων. Μέσα σε όλα αυτά, ήρθαν και τα πιάτα με τις τσόντες και τα ξένα πρωταθλήματα, κι ο έλληνας έγινε οπαδός του τζόγου και του γυμνισμού. Γυμνό παντού, στις τηλεοράσεις, στους δρόμους, στα κέντρα διασκέδασης. Και ίσως το γυμνό ήταν αναπόφευκτο από την στιγμή που το κράτος δεν έδωσε κανένα όραμα στην νεολαία μας, όμως το πλαστικό που παραπέμπει σε είδωλο της σάρκας, δεν έχει προηγούμενο. Πλαστικές νύφες και ατσαλάκωτοι γαμπροί, σαν τον τζον τζον και την μπάρμπη των ευρωπαίων. Γάμοι για το «θεαθήναι» και το lifestyle. Το μάτι του γείτονα που μας βλέπει, πρέπει και να μας θαυμάζει, ακολουθώντας τις συμβουλές των «πορνοβοσκών» της ενημέρωσης τουlifestyle που επιτάσσουν την σπορά του «φθόνου» ως την μόνη λύση για τα εσωτερικά μας προβλήματα.

Κι η «στρογγυλή θεά»; Αυτή πλανά ακόμα τα πλήθη, και το μείγμα είναι εκρηκτικό. Με την πλειοψηφία των δημοσιογράφων να ηθικολογούν και την τηλεόραση να ρίχνει συνέχεια λάδι στην φωτιά, διότι αφού αναλύσει την φάση του πέναλτι επί μισή ώρα και βάλε, έρχεται μετά και έχει την απαίτηση οι οπαδοί να μην ασχολούνται μ’ αυτά! Σοβαρά; Πρώτος ο δημοσιογράφος άναψε την φωτιά και κόλλησε τα μάτια του στην γραμμή του offside σαν να πρόκειται να αναλύσει video της ρωσικής κατασκοπείας για να δει ποιος πήδηξε το τείχος της «βλακείας», και μετά κολλάει στους οπαδούς την ταμπέλα του ακαλλιέργητου φιλάθλου που θέλει να δικαιολογήσει την νίκη ή την ήττα του μέσα από το λάθος του διαιτητή; Καλά, ποιον δουλεύει ο δημοσιογράφος; Τρελός είναι ή εγκάθετος; Γι’ αυτό πολλά από τα παιδιά αυτά δεν φταίνε, ούτε τα κατηγορώ, διότι μπερδεύονται από τα αγνά τους αισθήματα για την ομάδα και γίνονται θύματα του πλανεμένου δημοσιογράφου που αναλύει τον ποδοσφαιρικό αγώνα σαν να είναι ερευνητής του εγκληματολογικού! Όποιος κι αν είναι αυτός ο δημοσιογράφος, η προπαγάνδα κατά του Ελληνικού ποδοσφαίρου δεν μ’ ενδιαφέρει! Εγώ ασχολούμαι με το κακούργημα που συντελείται εις βάρος της ελληνικής νεολαίας που θέλουν να την μαντρώσουν μέσα σε παρακομματικές λογικές. Διότι το ποδόσφαιρο το κατάντησαν παρακομματικό μαντρί της δημοκρατίας. Όσοι καταφέρουν και αποδράσουν από τα κομματικά κέντρα, πιο κάτω παραμονεύει ο βοσκός του ποδοσφαίρου. Σίγουρα κάπου θα πιάσει τον έλληνα η συστημική προπαγάνδα και θα τον μαντρώσει στον γηπεδικό φανατισμό των ομάδων.

Περισσότερο όμως κι από τους «βοσκούς της δημοκρατίας», φταίνε η τηλεοπτικοί παραγωγοί, αυτοί είναι η ρίζα του προβλήματος. Με βάση, λοιπόν, αυτά που βλέπω, η τηλεόραση είναι για κλωτσιές. Είναι τέτοιο το επίπεδο των ανθρώπων που την κουμαντάρουν, που έφτασαν στο σημείο να υμνούν την προσφορά της και να την θέσουν και κοινωνικό λειτουργό, διότι λέει ότι παρηγορεί πολλούς ανθρώπους που είναι ηλικιωμένοι και μόνοι στο σπίτι! Σοβαρά; Καλύτερα να πεθάνω μόνος κι έρημος μες στην σιωπή της μοναξιάς, παρά να κάνω παρέα με τον διάβολο! Μα και την μοναξιά επί της οθόνης πρώτη η «μεγάλη πουτάνα» την έκανε μόδα! Πρώτη αυτή δεν μας αποξένωσε; Πρώτη αυτή δεν μας πήρε την συντροφικότητα και τον διάλογο; Πρώτη αυτή δεν έκανε τις μεγαλουπόλεις, άβατες ερήμους; Πρώτη αυτή δεν έστειλε το μήνυμα να ξεμοναχιάσουμε τις ζωές μας και να συζητάμε μυστικά με τον «χωροφύλακα του διαλόγου» δηλαδή τον τηλεοπτικό παραγωγό που θέλει να αντικαταστήσει την συντροφικότητα και να προωθήσει την φιλονικία! Αδερφοί μου Έλληνες, πέρα από την φιλονικία, τίποτε άλλο δεν έχει να μας προσφέρει για παρέα η τηλεόραση! Παντού η ίδια φιλονικία, ο ίδιος ανταγωνισμός, η ίδια μισαλλοδοξία! Μέρα νύχτα στην τηλεόραση, άνθρωποι τσακώνονται και φιλονικούν, παίζουν τους ρόλους τους και παριστάνουν τους δήθεν ενοχλημένους από την πνευματική ανομβρία στην πατρίδα μας. Ωραία, λέω εγώ, ας το πιστέψω ότι νοιάζεται για την πνευματική ανομβρία στην χώρα, ας το δεχτώ. Τι κάνει όμως; Πως την λύνει ο τηλεοπτικός παραγωγός; Πως; Φυσικά και δεν έχει τρόπο, μόνο η πονηριά του έχει μείνει. Και γι’ αυτό κάποτε ρώταγε στο διάλλειμα του ποδοσφαιρικού αγώνα «εσύ, τι θα παίξεις;». Όχι ότι τον νοιάζει τι θα παίξεις, αλλά είναι εμφανής ο πονηρός του τρόπος να βάλει τους Έλληνες στην δύνη της αναζήτησης του αποτελέσματος για να τους πάρει τα λεφτά! Και για να εμπαίξω και λίγο την «μεγάλη πόρνη», της απαντάω: ότι παίξεις κι εσύ, «υποχείριο» των Αμερικανοεβραίων! Άντε στα τσακίδια, άντε να χαθεί η μηχανή της πλάνης, να χαθεί! Μπήκα, ρε ηλίθιε αμερικανοεβραίε που μου έφερες αυτήν την σατανική μηχανή, μπήκα εγώ στο σπίτι σου να σε ρωτώ στο ξεκάρφωτο, εσύ τι θα παίξεις;