Σε ένα κόσμο τόσο μακρινό, μα τόσο κοντινό όπως η ανθρώπινη ψυχή. μαίνονταν πόλεμοι μεταξύ των ανθρώπων. Πόλεμοι που γίνονταν από οχυρωμένα κάστρα, φτιαγμένα από ψυχικά απόβλητα, που μόλυναν συνεχώς την ψυχή του πλανήτη.
Πόλεμοι φτιαγμένοι από το φόβο, το θυμό και…
τη θλίψη, οι οποίοι εναλλάσσονταν με διάφορα τεχνάσματα για να διατηρούν στη βασιλεία τους τη δυστυχία.
Τι παράξενο… Ένας κόσμος που μοιάζει να προέρχεται από κάτι φανταστικό σαν ένα παραμύθι. Όμως αυτό δεν ζούμε στις μέρες μας, στην καθημερινότητα μας; Και αν αυτοί οι τρεις επικεφαλείς χρησιμοποίησαν τη φαντασία μας, για να μας κάνουν συμμέτοχους στους δικούς τους πόλεμους, γιατί να μην τη χρησιμοποιήσουμε και εμείς συνειδητά, για να τους πάψουμε και να φέρουμε την ειρήνη; Ας βάλουμε λοιπόν τη φαντασία μας σε δράση. και ας αλλάξουμε την πλοκή της ιστορίας.
Οι τρεις επικεφαλείς του χάους είχαν στόχο να κρατούν δεσμευμένο τον άνθρωπό παντοτινά στην άγνοια, για να μην ανακαλύψει τη φύση του. Έπαιρναν όποια μορφή ήθελαν για να τον πλανεύσουν, ώστε να νομίζει πως είναι ελεύθερος. Έτσι κυλούσαν οι μέρες και εκείνοι βασίλευαν, αυξάνοντας τη δύναμή τους τρεφόμενοι από τους ανθρώπους. Προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να εμποτίσουν τους ευατούς τους, σε οτιδήποτε χρησιμοποιούσε ο άνθρωπός, ώστε να διασφαλιστεί η κυριαρχία τους στην ανθρώπινη ψυχή. Έμαθαν τον άνθρωπό να κάνει υποθέσεις και να μην αναζήτα την όψη της αλήθειας μέσα του…. τον δίδαξαν πως ο καλύτερος τρόπος επιβίωσης είναι μέσα από το ψέμα!
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ το βαρέθηκα αυτό το παραμύθι. Καμία αλλαγή ρε αδελφέ… όλα επαναλαμβανόμενα δίχως ίχνος εξέλιξης, απλά άλλαζαν τα πρόσωπα στις καρέκλες ! Μια στιγμή όμως. υπήρχε μια αλλαγή.! Ότι συμβαίνει δηλαδή και στον δικό μας κόσμο! Αλλάζουν τα πρόσωπα, αλλά η δυστυχία έχει γίνει η καθημερινότητά μας! Και ποιος είναι ο νικητής σε ένα τέτοιο πόλεμο; Σίγουρα κανένας από εκείνους που πλανεύτηκαν…!
Έτσι κυλούσαν τα πράγματα στο βασίλειο του χάους. ώσπου μια μέρα. μια λάμψη φάνηκε μέσα στην ψυχή αυτού του κόσμου, που έμελε να κάνει την αρχή του τέλους τους! Μια λάμψη που έκανε τους ανθρώπους να αρχίσουν να αντιλαμβάνονται το χάος γύρω τους. Ήταν κάτι τόσο δυνατό που χάλασε τα σχέδια των τριών τους, γιατί έχαναν τον έλεγχο που είχαν στον άνθρωπο!!!
Και τώρα;! Πως θα ζήσουμε τώρα;! Εδώ είναι το σπίτι μας… η ψυχή του ανθρώπου… ένα σπίτι που δεν μας ανήκει και δεν χρειάζεται να πληρώνουμε καν ενοίκιο!!! Έτσι αποφάσισαν πως δεν πρέπει να μάθει ο άνθρωπός, δεν πρέπει να θυμηθεί τη λάμψη αυτή, θα καταλάβει τι του σκαρώνανε τόσο καιρό. Έτσι αποφάσισαν να βάλουν τα δυνατά τους για να σώσουν ό,τι προλάβαιναν! Και τότε είπε ο φόβος εγώ θα ακινητοποιήσω και θα πλανέψω όσους μπορώ , εσύ θλίψη απομόνωσε όσους μπορείς και εσύ θυμέ κάνε άγριες τις συνθήκες για τους ανθρώπους για να μην εμπιστεύονται ούτε τους εαυτούς τους. Τι είναι αυτή η λάμψη; Ρώτησε η θλίψη… «Η νέα συνείδηση», απάντησε με μια γλυκιά μελωδική φωνή, «και δεν υπάρχει χώρος για εσάς εδώ! Ήρθε η ώρα να βγει ο άνθρωπος από την άγνοια, ήρθε η ώρα να σταματήσει να πιστεύει σε αυτούς τους κλέφτές που τον κρατούν δέσμιο».
Ανέλαβε την ευθύνη σου, άνθρωπε! Κατέστρεψε τα μολυσματικά κάστρα που έχουν χτίσει με την δική σου ενέργεια τα παράσιτα, και φτιάξε το δικό σου περιβάλλον μηδενικών ρίπων! Φανέρωσέ την αληθινή σου ομορφιά, μείνε μακριά από τους χειμώνες και με θάρρος αντιμετώπισε τους!
Χρησιμοποίησε την ευγενική δύναμη που πηγάζει από μέσα σου! Προστατέψου από την μόλυνση με γνώση! Γίνε καλύτερός κάθε στιγμή και δώσε την αγάπη της ουσίας σου! Γίνε η σταγόνα που φέρνει τη ροή της αλλαγής και κάνε χώρο εντός σου! Δώσε τέλος στη δυστυχία !
Ανακάλυψε τη γνώση και ξαναβρές τη δύναμη σου!
Χανιωτάκης Αντώνης
Εμπνευσμένο από το βιβλίο «Φαντασία η μεγάλη Diva» της Λεβέντη Μαρία.