(Αντι)μνημονιακά…σκουπίδια

απ’ τους «ιδεολογικούς» σχηματισμούς (κόμματα) και (ακόμα) τα υπηρετούμε με πίστη. Πως δήθεν «κατεβαίνει» ακομμάτιστος ο τάδε και υπερκομματικός ο δείνα και στο βάθος…κόμμα.

ΑΠΟ μηδενική αφετηρία κάποιοι και άλλοι πατώντας στη σιγουριά. Κι αν ρωτήσεις τον «δισυπόστατο» (μέχρι τις εκλογές) κ. Σπηλιωτόπουλο, μιλάει για ρίσκο που ανέλαβε να…δημαρχεύσει στην Αθήνα. 

Το άλλο ρίσκο (να παρατήσει το βουλευτιλίκι) το ανιπαρέρχεται ο…ερωτευμένος (με την Αθήνα) ερωτιάρης. Την «ζει» με τα σκυλιά του, περπατάει σε σκοτεινά δρομάκια και δεν το αντέχει, δεν λέει κακιά κουβέντα για τον. Κ. Κακλαμάνη, υπόσχεται, «πετάει» και, βέβαια, δεν…θυμάται. Ούτε τα «επικάρπια» ως Υπ. Πολιτισμού, ούτε τα σημερινά του «Μας χωρίζει ένας άβυσσος…» ως τ. Υπ. Παιδείας(!).

ΚΑΙ πάμε στα…σκουπίδια. Μνημονιακός ο παραπάνω, αντιμνημονιακή η κα Δούρου και «οι δημοκράτες και αντιμνημονιακοί τα μαζεύουν καλύτερα». Μέχρι να αποφανθεί ο ψηφοφόρος, το σκουπιδαριό θα «κοσμεί» κάποιες παραμελημένες περιοχές του «Κλεινού Άστεως»-υποσυνόλου της απέραντης (ανοιχτής) χωματερής, στην Ελλάδα της προεκλογικής διαπάλης και των υποσχέσεων.

ΚΑΙ ποιος θα μαζέψει τα σκουπίδια; Ο ιδιώτης! Με τα συνεργεία του και χωρίς «διαπραγματεύσεις» κάτω απ’ το τραπέζι. Μιας που οι «δημοκράτες» και «σοσιαλιστές» εφαρμόζουν άλλη πρακτική. Τουτέστιν, πρόσληψη με παρακάλια και, την άλλη μέρα, απεργία! Ως…ταπεινός σκουπιδιάρης σήμερα και αύριο στην καρέκλα «παρά τω δημάρχω» για δημόσιες σχέσεις.

ΝΑ γενικεύσουμε; Έπεσε στα χέρια τους το Κράτος σαν κατακτημένο κάστρο και το’ καναν σαν τα…μούτρα τους. Στο όνομα του σοσιαλισμού και χωρίς να τους «σκιάζει φοβέρα καμιά». Και, βέβαια, δεν είμαστε λάτρεις του καπιταλισμού και των μεθόδων του. Ωστόσο, τα δημοτικά, κρατικά και «σοσιαλιστικά» στην Ελλάδα της κομπίνας μας μπούκωσαν τη μύτη, χορτάσαμε, μας αηδίασαν.

ΜΕΧΡΙ, λοιπόν, να…ξανασοσιαλιστούμε σε δομές Ευρώπης και νοοτροπία «κουτόφραγκων», να αναλάβουν ιδιώτες. Τίμια και σωστά. Με τον ανταγωνισμό τους να βελτιώνει τα οικονομικά μας. Η «λήξη!» να τρυπάει τ’ αυτιά κάποιων (πολλών) κηφήνων του δημοσίου (ΟΤΑ, Υπουργείων κλπ) και να ανασηκώνουν τα μανίκια.