Τις προάλλες έβλεπα το «βαθιά ανθελληνικό» ντοκιμαντέρ του Τσάνελ του 4 με τον υποψήφιο βουλευτή της Χρυσής της Αυγής και τους φίλους του. Κάποιους πολυμήχανους και φιλότιμους Έλληνες, γεμάτους αισιοδοξία από τον…
Έλληνες και ξένοι παίζουν αμπάριζα σε πλατεία της Αθήνας
Οι Έλληνες ποτέ δεν ήμασταν ρατσιστές. Θυμάται κανείς ρατσισμό στις δεκαετίες του ’70 και του ’80; Εννοείται πως όχι. Τι άλλαξε από τότε; Μα φυσικά η είσοδος μεταναστών στην ωραία μας χώρα. Όπως καταλαβαίνετε αυτοί είναι και οι μοναδικοί υπεύθυνοι του οξύμωρου που ονομάζεται «Έλληνας ρατσιστής». Δεν φτάνει που μας παίρνουν τις δουλειές μας και πια κανένα ελληνόπουλο δεν μπορεί να καθαρίσει μπαρμπρίζ σε φανάρια ή να σπρώξει καρότσι σούπερ-μάρκετ γεμάτο μεταλλικά σκουπίδια, σιγά-σιγά και ύπουλα μας μετατρέπουν και σε ρατσιστές. Όμως είμαι αισιόδοξος. Είμαι βέβαιος πως αν ποτέ καταφέρουμε να διώξουμε όλους τους ξένους από τη χώρα, θα αποδειχθεί περίτρανα πως ελληνισμός και ρατσισμός είναι δυο έννοιες εντελώς αντίθετες… και μπράβο τους!
Και άλλες χώρες είχαν αντίστοιχα προβλήματα: Αμερικάνοι αγωνιστές επιτίθενται σε ομάδα μαύρων στην προσπάθειά τους να απαλλαγούν μια για πάντα από το ρατσισμό
Με μεγάλη συγκίνηση έμαθα πως η σωρός του συντρόφου του Τσάβες θα ταριχευθεί προκειμένου οι πιστοί να έχουν κάπου να προσκυνούν το νέο τους άγιο. Από όσο μαθαίνω την ταρίχευση θα ακολουθήσει ειδική έκδοση, σε περιορισμένα αντίτυπα, με τίτλο «Επανάσταση και Νεκροφιλία» η οποία θα συνοδεύεται από μια μεγάλη προσφορά: πολύχρωμα T-Shirt με τη γνήσια στάμπα Τσάβεζ (προσοχή στις απομιμήσεις) τα οποία σιγά-σιγά θα αντικαταστήσουν αυτά με τον Τσε τον Γκεβάρα. Τον πρόλογο της έκδοσης θα συγγράψει το πνευματικό παιδί του Ανδρέα του Παπανδρέου, ο Αλέξης ο Τσίπρας, ο οποίος μέσα σε μια εβδομάδα κατάφερε να αποδείξει πόσο έτοιμος είναι να κυβερνήσει υμνώντας και τον Κωνσταντίνο τον Καραμανλή και τον Ούγκο τον Τσάβες και σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες σύντομα θα δημοσιευτεί σειρά άρθρων του για μεγάλες προσωπικότητες που θαυμάζει από παιδί, όπως η Αλίκη η Βουγιουκλάκη, ο Μακαριστός ο Χριστόδουλος και ο Νίκος ο Γκάλης.
«Θεέ μου… κάνε με αρκετά επαναστάτη, ώστε κάποια μέρα να ταριχευθώ κι εγώ»
Πολλά μπράβο πρέπει να δώσω στον Νικόλα τον Δένδια ο οποίος, παρουσιάζοντας τον Αρχιμπάτμαν τον Ιερώνυμο σε εκδήλωση της Σχολής των Αξιωματικών της Αστυνομίας, είπε πως «σήμερα παρά ποτέ έχουμε ανάγκη από μια διαπαιδαγώγηση με βάση τις αρχές της Εκκλησίας». Ήταν ο δικός του φόρος τιμής στο ένα απο τα σκέλη του ευλογημένου τρίπτυχου Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια. Το μόνο που κάπως με στεναχωρεί είναι που ο μουλάς Δένδιας δεν ανέπτυξε ακόμα περισσότερο την έννοια της Εκκλησιαστικής Διαπαιδαγώγησης, αλλά νομίζω πως τα τιμημένα όργανα της τάξης δίνουν μια καλή εικόνα σε κάθε ευκαιρία που τους δίνεται.
Η εκκλησιαστική η διαπαιδαγώγηση δεν θα αλλάξει μόνο τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Θα βελτιώσει και το styling μας.
Έχω αμελήσει όλο αυτόν τον καιρό –και ζητώ ταπεινά συγνώμη– να πω μπράβο στις FEMEN. Στις ηρωικές αγωνίστριες οι οποίες αψηφούν την πνευμονία και σε κάθε ευκαιρία, ουρλιάζουν και γδύνονται, αν και η προτίμησή τους είναι να ουρλιάζουν και να γδύνονται προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για την καταπάτηση των δικαιωμάτων των γυναικών. Η κορυφαία στιγμή της δράσης τους ήταν –κατά την ταπεινή μου άποψη– τότε που διαμαρτυρήθηκαν ημίγυμνες εναντίον του Σίλβιο του Μπερλουσκόνι, που είναι κάτι ανάλογο του να θέλεις να διαμαρυρηθείς εναντίον του Πάγκαλου και να του πετάς ζουμερές μπριζόλες. Κάποιοι ανόητοι ισχυρίζονται πως είναι λίγο γελοίο να διαμαρτύρεσαι για τα δικαιωματα των γυναικών και το σεξισμό χρησιμοποιώντας αποκλειστικά και μόνο καλλίγραμμα μοντέλα, αλλά αυτές ειναι ανοησίες οι οποίες δεν με αφορούν. Έτσι κι αλλιώς, ο μόνος λόγος που δίνω αυτό το μπράβο στις FEMEN είναι για να βάλω λίγο γυμνό, που πάντα είναι ευχάριστο να το βλέπεις.
Στιγμιότυπο από εκδήλωση της FEMEN κατά της ηδονοβλεψίας και της οράσεως γενικότερα.