Θα έρθει και η ώρας της Γερμανίας
Πανηγύριζαν την Τρίτη οι στατιστικολάγνοι τεχνοκράτες των Βρυξελλών για «τη νέα δημοσιονομική επιτυχία της Γερμανίας», αναφέροντας με στόμφο ότι…
«τα στοιχεία για την ανεργία στη χώρα ξεπέρασαν τις προβλέψεις των αναλυτών, μιας και αριθμός των ανέργων μειώθηκε κατά 15.000 άτομα»!
Παρά τους πανηγυρισμούς όμως για τη μείωση της ανεργίας στη χώρα, για ακόμη μία φορά αποδείχτηκε ότι η ευημερία των αριθμών ουδεμία σχέση έχει με την ευημερία των πολιτών. Κι αυτό το καταδεικνύουν οι «άλλες» στατιστικές, οι όχι και τόσο κολακευτικές για το Βερολίνο.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του «Spiegel», στην κατά τα άλλα ευημερούσα Γερμανία ολοένα και περισσότεροι πολίτες έχουν ανάγκη από τα συσσίτια, ενώ πολλές δημόσιες και ιδιωτικές οργανώσεις δίνουν καθημερινό αγώνα προκειμένου να μπορέσουν να ανταποκριθούν στη ζήτηση που υπάρχει γι’ αυτά από χιλιάδες Γερμανούς που αδυνατούν να επιβιώσουν.
Πάντα με βάση όσα ανέφερε το δημοσίευμα, στη Γερμανία των 80.000.000 πολιτών λειτουργούν αυτή τη στιγμή 917 προγράμματα δωρεάν σίτισης του πληθυσμού, στα οποία συμμετέχουν -όχι βέβαια οι 15.000 Γερμανοί που βρήκαν… δουλειά- περίπου 1.500.000 άνθρωποι. Ακόμη κι αυτά τα συσσίτια όμως δεν φαίνεται να επαρκούν για να καλυφθούν οι ανάγκες.
«Η κατάσταση φοβάμαι πολύ ότι θα επιδεινωθεί περαιτέρω» δήλωσε στο «Spiegel» για το θέμα η Χάικε Βόνγκερ, επικεφαλής των συσσιτίων στο Ντίσελντορφ. Συμπλήρωσε δε ότι «ένας από τους λόγους που πιστεύουμε ότι έχουμε να δούμε ακόμη χειρότερες ημέρες είναι ότι στα συσσίτια πλέον έρχονται και πολλοί φοιτητές πανεπιστημίου, οι οποίοι κι αυτοί δεν μπορούν πλέον να τα βγάλουν πέρα με το μέσο μηνιαίο εισόδημα της τάξεως των 864 ευρώ που διαθέτουν».
Και πολλοί Γερμανοί δημοσιογράφοι όμως δεν μασάνε τα λόγια τους. Οπως επισημαίνουν συχνά πυκνά το τελευταίο διάστημα στα μέσα ενημέρωσης της χώρας τους, «ένα κράτος που χρειάζεται περίπου 1.000 οργανωμένες καθημερινές υπηρεσίες συσσιτίων δεν είναι ακριβώς υπόδειγμα κοινωνικού κράτους».
Στην πανίσχυρη (;) οικονομικά Γερμανία τα σύνορα που χωρίζουν τη φτώχεια από τη στοιχειώδη οικονομική ευμάρεια έχουν οριστεί στο ποσό των 940 ευρώ. Ποσό πολύ μεγαλύτερο μεν από το αντίστοιχο άλλων ευρωπαϊκών χωρών, αλλά χρήματα με τα οποία προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα σε μηνιαία βάση περισσότεροι από 12.000.000 πολίτες της Γερμανίας.
(Γιώργος Τραπεζιώτης / δημοκρατία)
karfotiko.blogspot.gr
