Η νύχτα των μεγάλων αγγουριών

Έχω καλά νέα και κακά νέα.
Τα καλά νέα είναι ότι όσο κι αν σας φαίνεται δύσκολο να το πιστέψετε, η Χρυσή Αυγή τελείωσε. Πάπαλα. Είναι ζήτημα χρόνου να εξαφανιστεί από τις ζωές μας μια… για πάντα. Και είμαι τόσο απόλυτος για αυτό όχι επειδή έχω εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη ή τις αγνές δημοκρατικές προθέσεις του Σαμαρά και του Δένδια, αλλά επειδή το επικοινωνιακό στραπάτσο που υπέστη το ναζιστικό μόρφωμα είναι μη αναστρέψιμο.
Ο Μιχαλολιάκος γελοιοποιήθηκε παγκοσμίως, κι ακόμα κι αν κάποτε αθωωθεί και το παίξει δικαιωμένος θα τον συνοδεύει για πάντα η πασίγνωστη πλέον εικόνα με το τσαντάκι και το μουτρωμένο ύφος. Ανεξάρτητα από το αν για μας είναι φασίστας, δολοφόνος, χαφιές, παρανοϊκός ή οτιδήποτε άλλο, αυτό που μετράει πιο πολύ για τους (πρώην) οπαδούς του είναι ότι ο αρχηγός ξεφτιλίστηκε. Και τους πούλησε, αφού προκειμένου να γλιτώσει τα χειρότερα απαρνήθηκε στην ανάκριση όλα του τα ιδεώδη με τη χαρακτηριστική ευκολία που οι φασίστες έχουν μάθει να κρύβονται στις τρύπες τους κάθε φορά που τα βρίσκουν σκούρα. Έχει ξανασυμβεί και παλιότερα χωρίς να δώσει κανείς σημασία βέβαια, αλλά τότε η Χρυσή Αυγή ήταν μια περιθωριακή ομάδα γραφικών που δεν αφορούσε σχεδόν κανέναν. Ενώ αυτή τη φορά το είδαν όλοι. Και φάνηκε άσχημα στα φώτα.

Ούτε μια γαλανόλευκη για δείγμα κι αυτός ο κερατάς στο σπίτι του…

Ακόμα κι αν οι υπόλοιποι προσπαθήσουν να εκθρονίσουν από την ηγεσία της οργάνωσης τον Μιχαλολιάκο και τη φαμίλια του, πολιτική συνέχεια δεν πρόκειται να υπάρξει. Ο Παππάς, ο Κασιδιάρης, ο Λαγός, ο Μίχος, ο Παναγιώταρος κι οι υπόλοιποι υπερπροβεβλημένοι τραμπούκοι επίσης απομυθοποιήθηκαν μια για πάντα. Γιατί όσο και να φτύνουν, όσο και να φωνάζουν, δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία ότι είναι Ναζί και άνθρωποι της νύχτας. Και μη μου πείτε ότι το ξέραμε αυτό ήδη, γιατί το κοινό τους δεν ενημερώνεται από τις ίδιες πηγές που ενημερωνόμαστε εμείς. Τον κώλο της Μις Τουρισμός και τη μαγκιά του να κατουράς τον τοίχο του Μέγκα ήξερε, τα στημένα ρεπορτάζ με τις γριούλες που σηκώνουν λεφτά από το ΑΤΜ, τα χαστούκια στην παλιολεσβία κομμουνίστρια ήξερε, και τις αλβανικές κωλοτρυπίδες των αναρχοάπλυτων καλλιτεχνών που τολμούν να προσβάλουν τα Θεία. Κι όσο και να μας φαίνονται αποκρουστικά όλα αυτά, για πάρα πολλούς Έλληνες ήταν ακριβώς ο τσαμπουκάς που τους εξέφραζε.
Κι εξακολουθεί να τους εκφράζει, αρκεί να μην προέρχεται από τους τυχάρπαστους νταβατζήδες και τους κοκάκηδες που από αντισυστημικοί πατριώτες μετατράπηκαν σε “τους είδαμε κι αυτούς τι κουμάσια είναι” μέσα σε ένα σαββατοκύριακο. Ξοφλήσανε, ό,τι και να κάνουν από δω και πέρα.
Απόδειξη ότι ο κόσμος τους δεν πήγε να τους συμπαρασταθεί. Γιατί αν πιστεύει κάποιος ότι όλα αυτά είναι μια σκευωρία της Μέρκελ και των εβραιομασώνων που θέλουν να υποδουλώσουν την πατρίδα μας, όσο θρασύδειλη κότα κι αν είναι παίρνει το τουφέκι του και πάει να τους απελευθερώσει με κάθε κόστος. Έλα όμως που απέναντι του έχει την ελληνική αστυνομία και μια ακροδεξιά κυβέρνηση που υπόσχεται τάξη και ασφάλεια, και δεν υπάρχει τίποτα πιο ιερό για έναν συντηρητικό νοικοκυραίο από αυτό. Μόνο ο καλός Θεούλης ίσως, αλλά οι επίγειοι εκπρόσωποι του εγκαταλείπουν κι αυτοί ο ένας μετά τον άλλον τη “γλυκιά ελπίδα” που κατέληξε “καυτή πατάτα”. Ζωή σε λόγου μας.

Απλά φανταστείτε να συνέβαινε κάτι τέτοιο στην ηγεσία του ΚΚΕ. Μέχρι κι ο Ψαριανός θα κατέβαινε.

Τα κακά νέα είναι ότι η εν εξελίξει συντριβή της Χρυσής Αυγής δεν έγινε από κάποιο αντιφασιστικό κίνημα, όσο κι αν μερικοί επιμένουν να πιστεύουν ότι ο λαός ήταν αυτός που έτριξε τα δόντια στον φασισμό μετά τη δολοφονία του Φύσσα. Ο λαός απλά γύρισε την πλάτη στους συγκεκριμένους φασίστες επειδή τους είδε να συνδέονται με την εν ψυχρώ δολοφονία ενός Έλληνα και να αποκαθηλώνονται από τα Μέσα που μέχρι πριν από δυο-τρεις βδομάδες τους ξέπλεναν με κουτσομπολίστικα ρεπορτάζ και εξυπναδούλες στα πάνελ. Τώρα όλοι οι Μπάμπηδες κι οι Πρετεντέρηδες κάνουν ότι δεν τους ξέρουν κι ότι έπεσαν από τα σύννεφα μόλις αποκαλύφθηκε ότι η Χρυσή Αυγή δεν είναι κόμμα αλλά εγκληματική οργάνωση. Ποιος να το περίμενε;
Όσο έκθετη κι αν είναι η κυβέρνηση για το γεγονός ότι τους άφηνε τόσα χρόνια να αλωνίζουν ατιμώρητοι, όσο αναξιόπιστη κι αν είναι η Δικαιοσύνη που δεν έκανε για άλλη μια φορά σωστά τη δουλειά της, οι πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας είναι όλοι δεξιοί μέχρι το μεδούλι. Ενώ οι αριστεροί είναι κομπάρσοι. Στην καλύτερη, γιατί στα μάτια πολλών είναι το άλλο άκρο, που είναι εξίσου επικίνδυνο με τους μαχαιροβγάλτες γιατί κλείνει τους δρόμους και πετάει γιαούρτια, θέλει να μας βγάλει από το Ευρώ και φταίει συλλογικά για το έγκλημα της Μαρφίν. Ελάχιστη σημασία έχει ότι κάποτε μπορεί να αποδειχτεί ότι αυτοί που έριξαν τις φονικές μολότοφ ήταν ασφαλίτες, χρυσαυγίτες ή χαπακωμένα χουλιγκάνια χωρίς ιδεολογία. Λέγε λέγε, η ρετσινιά έμεινε και δεν πρόκειται να φύγει ποτέ.

Καλώς τα παιδιά

Οι άνθρωποι που προσκυνάνε σβάστικες μεταμφιεσμένες σε μαίανδρους και διψάνε για αίμα Πακιστανών δεν πρόκειται να αλλάξουν μυαλά επειδή μια αναποδιά γκρέμισε τα όνειρα τους να καμαρώσουν τον Κασιδιάρη δήμαρχο. Θα συνεχίσουν να είναι αμόρφωτοι και κομπλεξικοί ρατσιστές, θα συνεχίσουν να λένε κάθε τρεις και λίγο “α ρε Παπαδόπουλος που σας χρειάζεται”, κι απλά θα στηρίξουν τον εθνικιστή ηγέτη που επιδεικνύει μεγαλύτερο τσαμπουκά από τους άλλους. Δηλαδή τον Αντώνη Σαμαρά, που αφού πήρε τη γενναία απόφαση της εξάρθρωσης των κακών Ναζί υπόσχεται ότι δεν θα εξαντλήσει την αυστηρότητα του μόνο σ’ αυτούς. Παρέα με ένα all-star επιτελείο “σοβαρών” νεοχουντικών θα βάλει στη θέση τους όλους αυτούς τους ανθέλληνες εργατοπατέρες που κατέστρεψαν τη χώρα με το να κάνουν συνέχεια απεργίες και να κανακεύουν λαθρομετανάστες. Και να κάνουν το ένα επικοινωνιακό χαρακίρι μετά το άλλο θα πρόσθετα εγώ, αλλά ελάχιστη σημασία έχει πλέον. Η αριστερά δεν εξελίχθηκε αρκετά γρήγορα ώστε να απεγκλωβιστεί από το μίζερο παρελθόν της και να πείσει πως έχει όραμα και μπορεί να κυβερνήσει, κι όποιος πιστεύει ότι η επανάσταση όπου να’ναι έρχεται καλά θα κάνει να μάθει να παίζει φυσαρμόνικα γιατί στη φυλακή θα παίζει μόνο ΣΚΑΪ.
Με τα ταπεινωμένα στελέχη της Χρυσής Αυγής υπό διωγμό και τους οπαδούς της τρομοκρατημένους που βρέθηκαν ξαφνικά χωρίς μαντρί, ο μεγαλοαστός πιτσαδόρος παίζει χωρίς αντίπαλο. Και το οικονομικό κατεστημένο δεν έχει την πολυτέλεια να ποντάρει σε νέα σχήματα και να αναδείξει άφθαρτα πρόσωπα. Θα χοντρύνει το παιχνίδι όσο πάει και σιγά μην απαρνηθεί το παρακράτος του, αλλά θα πρέπει να συμβιβαστεί προς το παρόν με ό,τι έχει απομείνει στη διάθεση του. Στη χειρότερη να δώσει το πράσινο φως για να μπουν μερικές βόμβες, που είτε χρεωθούν σε αριστερούς είτε σε αμετανόητους νοσταλγούς της Χρυσής Αυγής το ίδιο κάνει.

Και το μνημόνιο, κύριε; Η φτωχοποίηση; Δεν είναι αρκετά σοβαροί λόγοι για να διασπαστεί το μεγάλο εθνικοπατριωτικό μέτωπο και να ξαναβγεί ο κόσμος στους δρόμους;
Πρώτον, το μεγάλο εθνικοπατριωτικό μέτωπο αποτελείται από λοβοτομημένους ηλίθιους που έχουν μάθει να λατρεύουν τη δύναμη της εξουσίας και το πολύ-πολύ να ζωγραφίσουν καμιά μούτζα σε ψηφοδέλτιο αν θέλουν να την αποδοκιμάσουν. Αν και τώρα πια θα φοβούνται μήπως τους ανακαλύψουν και τους πάνε κι αυτούς μέσα.
Δεύτερον, όλες οι απεργίες, όλες οι πορείες και όλα τα μπάχαλα ως τώρα έχουν φέρει μηδενικό αποτέλεσμα. Ακόμα χειρότερα, έχουν καταφέρει να απογοητεύσουν πολλούς από εκείνους που κάποτε πίστεψαν ότι η απάντηση θα δοθεί στους δρόμους. Λίγοι σχετικά θα τολμήσουν να εξεγερθούν με τόση καταστολή που έχει να πέσει από δω και πέρα (ναι, ακόμα χειρότερη τώρα που κανείς δεν θα μπορεί να κατηγορήσει για ναζισμό τους ανθρώπους που δημόσια και πανηγυρικά τον εξαρθρώνουν).
Κι απέχουμε πάρα πολύ από το να κατανοήσουμε πώς στήνεται και λειτουργεί μια προπαγάνδα που σέβεται τον εαυτό της. Σε επικοινωνιακό επίπεδο, ακόμα και τα ανορθόγραφα χρυσαύγουλα μας είχαν πάρει φαλάγγι. Μπορεί η παραστρατιωτική τους οργάνωση να μην έχει πια κανένα μέλλον, αλλά η κουλτούρα που προώθησε την ιδεολογία τους ήταν και παραμένει κυρίαρχη.
Από εμάς εξαρτάται αν θα συνεχίσει να είναι για πολύ ακόμα.

Αναγνωστης