«Το κόμμα μου ο ΣΥΡΙΖΑ»

Αυτή δεν είναι κωλοτούμπα. Κομανέτσι στην καλή της εποχή, όταν έκανε φούρλες στον αέρα και μετά δύο….
περιστροφές μέχρι να προσγειωθεί στο ταπί, μου θυμίζει ο Αλέξης τον τελευταίο καιρό.
«Το κόμμα μου ο ΣΥΡΙΖΑ»

Και τι δεν είπε ο στόμας του στην ομιλία του στην Ουάσινγκτον, στο Ινστιτούτο Brookings.

Αφού έφτασε σε επίπεδα οργασμού σχεδόν μιλώντας για τον Ομπάμα, διαβεβαίωσε τους Αμερικανούς ότι: «Ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα μου, ούτε θα σκίσει τη δανειακή σύμβαση με την ΕΕ και το ΔΝΤ, ούτε θα διακόψει τους δεσμούς της Ελλάδας με την πολιτισμένη Δύση και ούτε θα αφήσει η Ελλάδα να γίνει Βόρεια Κορέα. Ο ΣΥΡΙΖΑ (το κόμμα του) θα κρατήσει την Ελλάδα στην ευρωζώνη».

Βέβαια Αμερικανοί και Γερμανοί, ΔΝΤ και ΕΕ, Μέρκελ, Σόιμπλε, Λαγκάρντ και Μπαρόζο τρίβουν τα χέρια τους από χαρά για τη στροφή αυτή του Αλέξη προς το αμερικανικό και ευρωπαϊκό καπιταλιστικό πνεύμα.

Τώρα, βέβαια Λαφαζάνης, Στρατούλης και λοιποί συγγενείς του Αριστερού Ρεύματος περιμένουν τον Αλέξη με μία βρεγμένη σανίδα στην Κουμουνδούρου.

Αλλά τώρα τον Λαφαζάνη θα κοιτάμε ή τον παράδεισο της εξουσίας που αχνοφέγγει για τον ευκίνητο Αλέξη.

«Είναι γλυκό το ποτό της αμαρτίας» έλεγε η αξέχαστη Ρίτα Σακελλαρίου σε ένα τραγούδι της. Αλλάζοντας μόνο μία λέξη στο στίχο δίνουμε επακριβώς τη σημερινή ταυτότητα του Αλέξη Τσίπρα: «Είναι γλυκό το ποτό της εξουσίας».