Είμαστε ή δεν είμαστε χώρα ηλιθίων όταν έχουμε κάνει τον Άδωνι Υπουργό ; ; ; ;

Από Ναρκισσιστική Διαταραχή Προσωπικότητας πάσχει ο Αδ. Γεωργιάδης

Τον τελευταίο καιρό ακούμε συχνά τις κραυγές των απελπισμένων από το Ελληνικό σύστημα υγείας, που βρίζουν τον καινούριο μνημονιακό υπουργό «ψυχοπαθή», «ανισσόροπο», «σαδιστή» και άλλα πολλά. Δεν θα περιμέναμε από εξαθλιωμένους ανθρώπους, που πεθαίνουν από έλλειψη ιατρικής φροντίδας, περισσότερο τακτ όταν αναφέρονται στο μεγάλο εκείνο τμήμα των συνανθρώπων μας, που πάσχουν από κάποια από τις ψυχικές διαταραχές. Όμως, στην περίπτωση του Άδωνη Γεωργιάδη οι χαρακτηρισμοί αυτοί δεν…..

είναι τυχαίοι. Οι περισσότεροι, που τον βλέπουν και κυρίως, που τον ακούν, νοιώθουν ότι όντως, πέρα από το ότι, κρινόμενος με καθαρά πολιτικά κριτήρια, αποδεικνύεται ότι είναι ακροδεξιός, υπάρχει και κάτι άλλο που δεν πάει καλά και που αφορά την συμπεριφορά και την προσωπικότητά του.

Άραγε, λοιπόν, ο Άδωνης Γεωργιάδης είναι ένας υγιής ψυχικά άνθρωπος ή η περίπτωσή του βρίσκεται μέσα σε κάποια από τις κατηγορίες των ψυχικά ασθενών;

Καταλαβαίνουμε, ότι σε κάποιους αναρχο-αυτόνομους, που θεωρούν συνολικά την ψυχιατρική σαν έναν μηχανισμό καταπίεσης, καθώς και σε κάποιους αριστερούς οπαδούς του οικονομικού ντετερμινισμού, θα τους φανεί ότι επιχειρούμε ένα είδος «ψυχολογικοποίησης» ενός πολιτικού ζητήματος και θα διαφωνήσουν εξαρχής με την προσέγγισή μας. Κακώς. Δε προσπαθήσαμε καθόλου να κάνουμε «μια αναγωγή κοινωνικών φαινομένων σε ψυχολογικά φαινόμενα». Απλά, κάθε πράγμα μπορεί να το εξετάσει κανείς από όλες τις πλευρές, και την οικονομική και την πολιτική και την ψυχολογική (δεν αποκλείει η μία την άλλη, ίσα-ίσα αλληλοσυμπληρώνονται). Και αφού έχουμε να κάνουμε με την αποτίμηση ενός ανθρώπου της εξουσίας, δεν απαγορεύεται καθόλου να αναρωτηθούμε, αν είναι υγιής ή αν είναι ψυχοπαθής. Ούτε αναιρούνται έτσι οι πολιτικές ευθύνες του ίδιου ή εκείνων που τον διόρισαν σε ένα πόστο τόσο σημαντικό όπως το Υπουργείο Υγείας.

Εμείς, πάντως, στη συνέχεια του κειμένου θα αποδείξουμε, ότι ο Άδωνης πραγματικά είναι διαταραγμένος και ότι αυτό από το οποίο πάσχει, δεν είναι άλλο από την Ναρκισσιστική Διαταραχή Προσωπικότητας, έτσι όπως ορίζεται από την τελευταία αναθεώρηση του DSM-5(Diagnostic and statistical manual of mental disorders και επίσης, ότι η συμπεριφορά του χαρακτηρίζεται από τα συμπτώματα μιας ειδικής παραλλαγής της, που ονομάζεται Κακοήθης Ναρκισσισμός.

ΕΝΑΣ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΟΣ ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΤΗΣ

Συνηθίζουμε να αποκαλούμε Νάρκισσο τον εγωπαθή, τον φιλάρεσκο, αυτόν που προσέχει υπερβολικά την εμφάνιση του. Αυτά όλα, όμως, περιγράφουν ένα χαρακτήρα υγιή, που δεν έχει καμία σχέση με κάποιον, που πάσχει από τη Ναρκισσιστική Διαταραχή (ΝPD), η οποία είναι μια συγκεκριμένη διαταραχή προσωπικότητας και που αναγνωρίστηκε πρώτη φορά σαν τέτοια από τον ψυχίατρο Χάιτζ Κόχουτ το 1968.

Όλοι αρχίζουμε τη ζωή μας «ναρκισσιστικά», δηλαδή σαν βρέφη, που ο κόσμος τους ξεκινάει από τον εαυτό τους και τις ανάγκες τους και σταματάει με τον εαυτό τους. Ορισμένα παιδιά, όμως, συναντούν ένα άμεσο περιβάλλον που ματαιώνει κάθε προσδοκία για αγάπη και ανταπόκριση, με αποτέλεσμα να μην μπορούν μεγαλώνοντας να αναπτυχθούν συναισθηματικά. Έτσι σαν ενήλικες, βρισκόμενοι σε πλήρη αδυναμία να αποκτήσουν ουσιαστικές σχέσεις με τον κοινωνικό περίγυρο, παραμένουνφυλακισμένοι μέσα στην αρρωστημένη αγάπη για τον εαυτό τους και στο θαυμασμό για μια ψεύτικη εικόνα τους. Όλος ο έξω κόσμος, οι άνθρωποι, η κοινωνία, γι αυτούς δεν υπάρχουν παρά μόνο σαν ένα ψυχρό ντεκόρ που πλαισιώνει αυτήν την εικόνα.

Τα άτομα που πάσχουν από την συγκεκριμένη διαταραχή:

-Χαρακτηρίζονται από μια παντελή έλλειψη συναισθησίας, δηλαδή δεν ενστερνίζονται και δεν νοιώθουν τα αισθήματα και της ανάγκες του άλλου και παράλληλα από ένα εντελώς αδικαιολόγητο συναίσθημα υψηλής αυτοεκτίμησης.

– Ο λόγος τους είναι καταιγιστικός και πομπώδης, το ίδιο όπως και η συμπεριφορά τους.

– Ενώ οι ίδιοι συναισθηματικά δεν δίνουν τίποτα ποτέ, έχουν την έμμονη ιδέα, ότι ο περίγυρος τούς χρωστάει.

-Έχουν πλήρη ανικανότητα να βιώσουν την αγάπη προς κάποιον ή κάποιους.

-Έχουν μεγάλη ανάγκη για να τους θαυμάζουν, αλλά συνήθως αυτό δεν το πετυχαίνουν, ακριβώς γιατί τους λείπει εντελώς η ικανότητα να συμπάσχουν με τους άλλους.

-Η υπέρμετρη φιλοδοξία τους καμιά φορά τυχαίνει να τους οδηγήσει σε υψηλά επιτεύγματα, αλλά οι επιδόσεις τους υπονομεύονται από το γεγονός ότι δεν ανέχονται την κριτική και την αποτυχία.

– Όλο το ψυχικό προφίλ τους είναι μια άμυνα για να κατανικήσουν το βαθύ αίσθημα της κατωτερότητας που έχουν.

– Σημαντικό γνώρισμα του Ναρκισσιστικού είναι ότι προσπαθεί με κάθε μέσο να μειώνει τους άλλους, γιατί αλλιώς φοβάται ότι θα φανεί η δική του κακή αυτοεικόνα, για την οποία η ενοχή τον κατατρώει κρυφά και που για να την καλύψει, καταφεύγει σε μια ζωή βουτηγμένη στο ψέμα.

Αν αρχίσατε ήδη να αναγνωρίζετε στην περιγραφή αυτή τον νεοναζί και νεοφιλελεύθερο Υπουργό Υγείας, περιμένετε να δούμε και τα συμπτώματα ένα-ένα.

ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

– Ένας που πάσχει από την Ναρκισσιστική Διαταραχή,περιμένει να αναγνωριστεί σανκάτι το εξαιρετικό, ενώ δεν έχει να παρουσιάσει τίποτα το εξαιρετικό. Ο Άδωνης, όντως, παριστάνει τον σοφό σε διάφορους κλάδους, χωρίς να έχει το δικαίωμα για κάτι τέτοιο. Μας παρουσιάζεται π.χ., ότι ξέρει αρχαία Ελληνικά, ενώ δεν ξέρει ούτε καν την ετυμολογία του ονόματός του. Όντας αντισημίτης, δεν παραδέχεται, ότι το όνομα Άδωνις έχει σημιτική ρίζα (adonaiΕβραϊκά σημαίνει θεός). Όταν στριμώχτηκε, ισχυρίστηκε ότι πρόκειται για το όνομα κάποιου θεού, που οι αρχαίοι τον ονόμασαν έτσι, διότι τον …τραγουδούσαν, από το ρήμα άδω. Αυτό το σκαρφίστηκε με το μυαλό του και φυσικά είναι εντελώς παράλογο. Δηλαδή, πρώτα τον τραγούδησαν και μετά τον βάφτισαν «αυτός που τον τραγουδήσαμε χτες»; Και δε βρέθηκε κανείς να του πει, ότι το άδω γράφεται με υπογεγραμμένη, ᾄδω, ενώ ο Άδωνις χωρίς.

Ακόμα, παρουσιάζεται σαν μέγας μελετητής της Ιστορίας, αλλά το μόνο που έγραψε είναι ένα κατάπτυστο βιβλίο, για να αποδείξει ότι δήθεν οι αρχαίοι Έλληνες δεν ήταν …ομοφυλόφιλοι. Το συνέθεσε με την προσφιλή μέθοδο του μέντορά του, του ναζιστή Πλεύρη, δηλαδή με την πρόχειρη κοπτοραπτική φαλκιδευμένων ή άσχετων αποσπασμάτων με τρόπο, που να τον βολεύουν στη διαστροφή της αλήθειας. Και βέβαια το θέμα που διάλεξε, κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Ο Άδωνης είναι λυσσασμένος ομοφοβικός. Από τους Ομήρους, τους Σοφοκλήδες, τους Πλάτωνες, επέλεξε να σχολιάσει τους «κίναιδους», διότι αυτό ταιριάζει στο ψυχολογικό του προφίλ. Όπως είδαμε παραπάνω, είναι σημαντικό γνώρισμα της διαταραχής του την τάση να μειώνει τους άλλους, (εδώ τους ομοφυλόφιλους, που τους θεωρεί υπανθρώπους), για να νοιώθει ανώτερος. Έχει γράψει ότι στην ιδανική του κοινωνία, (την αρχαία Ελλάδα ή το Αουσβιτς;) οι γκαίι δεν θα επιτρέπεται καν να έχουν δημόσιο λόγο. Και σε μια εποχή που ομοφυλόφιλοι μαθητές σε όλο τον κόσμο αυτοκτονούν, γιατί δεν αντέχουν την καζούρα, έχουμε υπουργό Υγείας (Υπουργό θανάτουκαλύτερα) που η συνεισφορά του στην υπόθεση αυτών των παιδιών είναι η απαξιωτική του δημόσια δήλωση: «Ποιος πατέρας θα ήθελε ο γιος του να είναι ομοφυλόφιλος;».

Αλλά και όταν καταπιάνεται με τον Αισχίνη, κάνει μια ψυχολογική προβολή στο παρελθόν και τον παρουσιάζει σα ρατσιστή και φασίστα. Ξεμπλέκει με ψέματα κάνοντας μια χοντρή πλαστογραφία: Εκεί που αρχαίος ρήτορας λέει, ότι από όλους τους Έλληνες, μόνο οι Αθηναίοι είναι αυτόχθονες, ο Αδωνόσπυρος ανάγει την πόλη σε χώρα, τους Αθηναίους τους κάνει εν γένει Έλληνες (σαν ο ρήτορας να είπε «οι Έλληνες είναι αυτόχθονες») και παρουσιάζει τον Αισχίνη όχι όπως ήταν, σαν έναν Αθηναίο πατριώτη, αλλά γενικά σαν Έλληνα πατριώτη, ή μάλλον σαν «εθνικόφρονα» δεξιό.

Ο Άδωνης είναι Ελληνο-ψεκασμένος συνωμοσιολόγος. Πιστεύει ότι δεν υπάρχει οικογένεια Ινδοευρωπαϊκών γλωσσών, ούτε Πρωτο-ινδοευρωπαϊκή γλώσσα και ότι το αλφάβητο δεν το πήραμε από τους «κατώτερους» σημίτες, τους Φοίνικες. Σε οποιοδήποτε Πανεπιστήμιο αν πάει και τα πει αυτά, θα καταλάβουν, ότι είναι ένα ανεκδιήγητο σούργελο. Είναι δε τόσο ακραιφνής επιστήμων-«Ιστορικός», που έχει πει κατά λέξη: «ακόμη κι αν βρίσκαμε πάνω σε έναν Μινωίτη Αστυνομική ταυτότητα με άλλη καταγωγή, πάλι μια υπάλληλος του ΥΠ.ΠΟ θα έπρεπε να επιμένει στην ελληνικότητα τους, διότι αυτό συμφέρει την Ελλάδα»!!! Πάλι, καταφυγή το ψέμα της ναρκισσιστικής διαταραχής για να «εξυψωθούμε».

Ο σουργελο-ιστορικός είχε κάνει και επερώτηση στη βουλή: «Τι κάνει το κράτος για να αναδείξει τα …παιδιά Indigo;» που σύμφωνα με τους παραψυχολόγους και διάφορους τσαρλατάνους έχουν διαφορετική από μας … αιθερική αύρα!!! Άντε, να δούμε και μάγους στα νοσοκομεία να κάνουν βουντού. Πάντως, δεν έχει διατάξει ακόμα έρευνα στο σχολείο της ομοϊδεάτισσάς του Άννας Τζιροπούλου, που ισχυρίζεται ότι με τα αρχαία ελληνικά που διδάσκει, θεραπεύει την …δυσλεξία, γεγονός που αποτελεί έγκλημα κατά της παιδικής υγείας.

Τώρα που η ναζιστική πολεμική ενάντια στην πολιτικοποίηση χρησιμοποιεί το λαϊκιστικό επιχείρημα, ότι δήθεν αυτοί που ασχολούνται με τα πολιτικά είναι τεμπέληδες, ο Άδωνις, ποζάρει για εργάτης βαρύς και ανθυγιεινός, επειδή «κουβαλούσε βιβλία από τα δεκαπέντε του». Ξέρουμε όμως, ότι όταν δούλευε στο μαγαζί του μπαμπά, που μετά κληρονόμησε, δεν κουβαλούσε αυτός αλλά οι εργάτες του, των οποίων ο Αδωνόσπυρος μείωσε και το μισθό εντελώς παράνομα, (από 800 ευρώ στα 480 ) όπως έχει καταγγείλει και η Ομοσπονδία τύπου και χάρτου και έχει επιβεβαιώσει η Επιθεώρηση Εργασίας.

Όσο για το πτυχίο του, ο φωστήρας Γεωργιάδης έκανε δώδεκα χρόνια να το πάρει. Άσχετο που τώρα ωρύεται εναντίον των αιώνιων φοιτητών. Και όμως ποζάρει για δάσκαλος του Ελληνισμού. Το ίδιο έκανε και πριν το πάρει που δίδασκε παράνομα. Αρχαίο πνεύμα αθάνατο, αγνή κονόμα…

-Ο πάσχων από την Ναρκισσιστική Διαταραχή, παρόλα αυτά, έχει ανάγκη διαρκούς προσοχής και θαυμασμού από τους άλλους . Εδώ δεν χρειαζόμαστε πολλά λόγια, οι τσιρίδες του Γεωργιάδη (που φαίνεται ότι τις είχε από μικρός, αλλά όταν μεγάλωσε δεν τις απέβαλλε, όπως κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι) έχουν γίνει πια το ηχητικό χαλί όλου του τηλεοπτικού τοπίου.

-Φθονεί και ζηλεύει τους άλλους, πιστεύει ότι τον ζηλεύουν και θέλει να τον ζηλεύουν κι αυτοί. Ο Γεωργιάδης έχει πει, ότι είναι «μεγάλη ξεφτίλα για έναν βουλευτή να κυκλοφορεί με το μετρό» και το επιχείρημά του σε κάποιον φουκαρά ήταν: «τι να σου κάνω, να γινόσουν κι εσύ βουλευτής να έβγαζες τόσα όσα κι εγώ». Δηλαδή, έχει τολμήσει να ξεστομίσει πράγματα, που ακόμα κι ο πιο διεφθαρμένος πολιτικάντης θα απόφευγε, εκτός κι αν ήταν ιδιαίτερα διαταραγμένος.

-Του λείπει εντελώς η ικανότητα να συμπάσχει με τους ανθρώπους και είναι αναίσθητος στις επιθυμίες των άλλων. Αυτό το βασικό χαρακτηριστικό του Ναρκισσιστικού είναι το σήμα κατατεθέν του Γεωργιάδη. Ο τρόπος που μιλάει σε ανθρώπους που υποφέρουν, και η πλήρης παγερότητα προς τους αδύνατους, τους εργαζόμενους, τους ασθενείς, όσους θεωρεί «κατώτερούς» του και η αναλγησία που φτάνει μέχρι την δολοφονική εχθρότητα, αναβλύζει από κάθε θεατρινισμό, από κάθε έκφραση του προσώπου, από κάθε δερματικό πόρο του τηλε-βιβλιοπώλη υπουργού.

Για παράδειγμα έχει δηλώσει μιλώντας από τη Βουλή για τις γυναίκες από τη Βουλγαρία, ότι«κατήντησαν πόρνες και πλύστρες». Λες κι οι καθαρίστριες, για τις οποίες δηλώνει ο Άδωνης την περιφρόνησή του, δεν έχουν ένα καθωσπρέπει, αν και κακοπληρωμένο επάγγελμα, που μάλιστα έχει ξεπέσει σε κατάσταση δουλείας από τους μαφιόζους εργολάβους-ενοικιαστές εργασίας, τους περίφημους «ιδιώτες» φίλους του Υπουργού. Θεωρεί τις ιερόδουλες παιδιά άλλου θεού, πολύ κατώτερου από τον Υπερορθόδοξο Θεό των καθωσπρέπει πελατών τους. Έτσι εξηγείται και η βιασύνη, που ο ασθενής Υπουργός Υγείας μέσα στις πρώτες 24 ώρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του επανέφερε την απάνθρωπη υγειονομική διάταξη Λοβέρδου που αντί να περιθάλψει, διαπομπεύει τις οροθετικές εκδιδόμενες γυναίκες (αλλά όχι τους ευηπόληπτους πελάτες). Για να μη μιλήσουμε για τις απαξιωτικές εκφράσεις του προς τους χρήστες ουσιών. Ο Ναρκισσιστικός στους χώρους των ναυάγιων της κοινωνίας βρίσκεται στο στοιχείο του. Θεωρεί, ότι έχει αφθονία ταλαίπωρων ανθρώπινων υπάρξεων για να τις πατήσει στο λαιμό, για να τις ταπεινώσει και έτσι να ανυψώσει το δικό του άθλιο Εγώ.

Άλλωστε, σήμερα, που έχουν πια αποκαλυφθεί εντελώς τα εγκλήματα του Ναζισμού, μόνο ένας διαταραγμένος θα χτυπιόταν υστερικά όπως ο Άδωνις, για να διαφημίσει ένα βιβλίο, τους «Εβραίους» που ουσιαστικά δικαιολογεί το Άουσβιτς, ενός ναζιστή, του Πλεύρη, που έχει δηλώσει: «Του Εβραίου έτσι του πρέπει, συνοπτικές διαδικασίες και στα τέσσερα μέτρα.»

-Αυτός που πάσχει από ναρκισσιστικό σύνδρομο είναι γεμάτος φαντασιώσεις μεγαλείου, δύναμης και ευφυίας. Όλοι οι άνθρωποι, και όχι μόνο της εξουσίας, κολακεύονται από τις παράτες, όμως καταλαβαίνει κανείς από τα αυτάρεσκα χαμόγελά τους, ότι ο νέος Υπουργός και η γυναίκα του, παριστάνουν πια τους εστεμμένους.Το πόσο καλάμι έχει καβαλήσει το καταλαβαίνει ο καθένας, αρκεί να ακούσει προσεχτικά με ποιο τρόπο ο Άδωνης στο τηλε-βιβλιοπωλείο του βγάζει τα άντερά του ουρλιάζοντας για τη μοναδικότητα του αρχαιοελληνικού αίματός του (αν και οι δικοί του είναι Αλβανοί και Κουτσόβλαχοι), ή να ισχυρίζεται, ότι θα πάρουμε πίσω την Κωνσταντινούποληκαι θα ανασυστήσουμε την Ελληνική αυτοκρατορία. Η νοσηρή και στην περίπτωση του Άδωνηεπικίνδυνη προγονολατρεία έχει από παλιά χαρακτηριστεί σαν δείγμα ναρκισσιστικής διαταραχής.

– «Ο ναρκισσιστικός αγωνίζεται διαρκώς να πείσει με την ψευδή εικόνα του, προκειμένου, κατά βάθος, να αποκρύψει την υποτιμημένη εικόνα που έχει για τον εαυτό του και, έτσι, να νιώσει καλύτερα. Γι’ αυτό και ο μεγαλύτερος φόβος του είναι η «αποκάλυψη» και ένααίσθημα ντροπής που την συνοδεύει όταν νιώθει, ότι οι άλλοι ανακαλύπτουν την αδυναμία του και βλέπουν, όπως θεωρεί ο ίδιος, ότι δεν αξίζει πραγματικά». Θυμόμαστε, τότε που κάποιοι τον γιαούρτωσαν, πώς ο κατά φαντασίαν μακεδονομάχος Άδωνης κρύφτηκε με συστολή μικρού δειλού παιδιού πίσω από τη γυναίκα του. Τυπική αντίδραση ναρκισσιστικού.

-Στη συμπεριφορά, ο ναρκισσιστικός είναι πάντα αλαζονικός και υπερόπτης. Τον Άδωνη τον είδαμε σε διάφορες εκπομπές να είναι ακριβώς αυτό. Ο θεατρινίστικος και ψεύτικος τρόπος που γέλαγε ψεύτικα επί δυό λεπτά λέγοντας ότι «ο Σαμαράς είναι ο πιο άχρηστος υπουργός» (σε συνδυασμό με την κυνική ευκολία, με την οποία μετά έγινε τσιράκι του) ή το χυδαίο απαξιωτικό ύφος που έχει όταν απευθύνεται σε εργαζόμενους των νοσοκομείων μιλώντας τους στον ενικό, σαν να είναι δούλοι του, είναι καθαρά συμπτώματα της συγκεκριμένης Διαταραχής. Η σιγουριά του Γεωργιάδη στις κορώνες του τύπου: «Όποιος νομίζει ότι θα πάω στη ΝΔ είναι παρανοϊκός και ναρκομανής» και η ακαριαία εναλλαγή τους με τους ουρανομήκεις λιβανωτούς, που απευθύνει με τον ίδιο φανατισμό στον «άχρηστο Σαμαρά», δείχνει παθολογική αναλγησία, καθώς και ένα άλλο χαρακτηριστικό της ανισσοροπίας αυτής, που πολλοί ψυχίατροι θεωρούν κεντρικό, τον μη σεβασμό των συμφωνημένων (contractbreaker).

Έχει παρατηρηθεί, ακόμα, ότι «οι Ναρκισσιστικές προσωπικότητες χαρακτηρίζονται από δραματικές, ψεύτικες υπερσυναισθηματικέςεξάρσεις και συμπεριφορές κοντινές στη Μεταιχμιακή Διαταραχή, δηλαδή στους ασθενείς, που χαρακτηρίζονται από την ψυχιατρική σαν περιπτώσεις μπόρντερλάιν». Ο Ναρκισσιστικός γενικά, χαρακτηρίζεται από εξάρσεις «ιστριονισμού», δηλαδή θεατρινισμού, που δε μοιάζει με τη φυσιολογική έκρηξη συναισθημάτων, αλλά μάλλον δείχνει την παντελή έλλειψή τους. Όλη η τηλεοπτική παρουσία του Γεωργιάδη είναι ακριβώς αυτό. Παράδειγμα το πασίγνωστο: «όσο μιλάω, εσείς παραγγέλνετεεεεε…». Όλοι όσοι τον έχουν δει σ’ αυτό το ξέσπασμα, έχουν συμφωνήσει, ότι πρόκειται για ανισόρροπο άτομο.

-Και βέβαια οι Ναρκισσιστικοί δεν αντέχουν την κριτική και την αντίθετη γνώμη. Όλοι έχουμε γελάσει με τον Άδωνη και τον αδερφό του σε καβγάδες επιπέδου Κομέντια ντελ άρτε, όταν ο μεγάλος Αδελφός τσίριζε και δεν δεχόταν κουβέντα από τον πατημένο, καταπιεσμένο μικρό Πωστονλένε. Όπως γράφει μια γνωστή Ψυχοθεραπεύτρια: « Εάν, κάποιος τον αμφισβητήσει , ή απλά ασκήσει κριτική, τότε ο Ναρκισσιστικός μπορεί να νιώσει πολύ έντονο θυμό και οργή, αίσθημα ντροπής και εξευτελισμού. Μπορεί όμως να καλύψει τα συναισθήματα αυτά με μιαμάσκα απάθειας και αδιαφορίας. Σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Αυτό είναι και το σημείο, που οι άλλοι άνθρωποι γύρω του μπερδεύονται και πιστεύουν, ότι είναι ένα άτομο με μεγάλη αυτοπεποίθηση που νιώθει πολύ δυνατό.» Αυτή ακριβώς η αντίδραση είναι η συνήθης του Γεωργιάδη, όταν τον ρωτάνε για τις θανατηφόρες ελλείψεις των νοσοκομείων. Όταν ρωτήθηκε για την κατάσταση με τα ράντζα του Ευαγγελισμού, εκτός από τα γνωστά ψέματα ,ότι δήθεν έχουν ελαττωθεί, είπε ψυχρά ότι δε συμβαίνει και τίποτα φοβερό. «Έχουν συνηθίσει οι Έλληνες να ζουν έτσι» (!!!)

Ο ΑΔΩΝΗΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΚΟΗΘΗΣ ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΜΟΣ

Οι επιστήμονες διακρίνουν διάφορες κατηγορίες της Ναρκισσιστικής Διαταραχής. Υπάρχει ο Ελιτιστής Ναρκισσιστικός, ο Ερωτομανής Ναρκισσιστικός, κλπ. Ο ασθενής Υπουργός της Υγείας παρουσιάζει χαρακτηριστικά διάφορων τύπων της Διαταραχής αυτής, και κάπως περισσότερα του λεγόμενου Χωρίς-αρχές Ναρκισσιστικού, δηλαδή την παθολογική έλλειψη συνείδησης και ηθικής.

Οι χωρις-αρχές ναρκισσιστικοί, λόγω της εγωπάθειάς τους γίνονται «αδίστακτοι, αμοραλιστές, απιστοι, απατεώνες, μεγάλοι τσαρλατάνοι, καταπιεστικοί, κυριαρχικοί και εκμεταλλευτικοί».

Αυτή η περιγραφή του σύγχρονου Αμερικάνου ψυχολόγου Θήοντορ Μίλον, ειδικού στις διαταραχές προσωπικότητας, ταιριάζει γάντι στον Υπουργό-αν είναι δυνατόν-Υγείας Άδωνη.

Ο καινούριος μας Μνημονιακός υπουργός όμως, φαίνεται να παρουσιάζει επίσης χαρακτηριστικά του λεγόμενου Κακοήθους Ναρκισσισμού, μια ξεχωριστή διαταραχή που περιέγραψε πρώτος οΈριχ Φρομ το 1964. Ο κακοήθης ναρκισσισμός είναι «μια ακραία μορφή αντικοινωνικήςδιαταραχής προσωπικότητας με ναρκισσιστικά στοιχεία, που εμφανίζεται σε παθολογικώς πομπώδη άτομα, που τους λείπει η συνείδηση και ο αυτοπεριορισμός στη συμπεριφορά καθώς και με χαρακτηριστικές εκδηλώσεις χαιρεκακίας, απανθρωπιάς και σαδισμού.»

Ένα από τα συμπτώματα που τον διαφοροποιούν από τον απλά Ναρκισσιστικό είναι η εντονότερη τάση για ψυχολογική προβολή. Αυτό που αρνείται να δει στον εαυτό του το προσάπτει στους άλλους. Είναι κωμικοτραγικό, αλλά ο Άδωνις συχνά κατηγορεί τους άλλους για ξέκομμα από την πραγματικότητα. Σε συνδικαλιστή από το χώρο της Υγείας, που ζει την άθλια κατάσταση καθημερινά και που του παραπονέθηκε, είπε «Αδελφέ, έλα στον πραγματικό κόσμο» (!!!) Έχει πει στη Βουλή για μία βουλευτίνα της αριστεράς, που προπηλακιζόμενη από τα ΜΑΤ στην ΕΡΤ φώναζε «Βοήθεια»: «Αν η κυρία Τάδε χρειάζεται βοήθεια (Ψυχιατρική), να έρθει να της τη δώσουμε».

Αν και έκανε 12 χρόνια να πάρει το πτυχίο του ο ίδιος, έγραφε αναφερόμενος σε έναν φοιτητή που μιλούσε για τις επιπτώσεις της κρίσης: «Θα ήθελα να τον ρωτήσω γιατί 27 χρονών δεν έχει πάρει ακόμα πτυχίο από το ΤΕΙ; Μου έκανε εντύπωση, ομολογώ». Ψυχολογική προβολή σε όλο της το μεγαλείο. Πιο συχνά ακόμα έχει χρησιμοποιήσει για βρισιά εκφράσεις όπως «Έχουν σώας τα φρένας;» «είναι ναρκομανείς;» «παίρνουν χάπια;». Αφήστε που πέρα από την προβολή, η υβριστική χρήση εκφράσεων που σημαίνουν τον ασθενή από έναν Υπουργό Υγείας, μας πάει κατευθείαν στο χώρο του Θρίλερ

Ο σαδισμός του Γεωργιάδη έχει καταγραφεί από παλιά. Σε πολλές από τις αντιδράσεις του που αναφέραμε πριν, υπάρχει μια πτυχή σαδισμού. Ο μη σεξουαλικός Σαδισμός είναι από μόνος του μια διαταραχή, που έγκειται στο να παίρνει κανείς χαρά από τον πόνο ενός άλλου ανθρώπου. Μέσα του χαίρεται και παίρνει δύναμη από το γεγονός ότι είναι επικεφαλής ενός τομέα που διαχειρίζεται τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, που παλεύουν με τις αρρώστιες και το Θάνατο. Μόνο ένα ασυγκίνητο άτομο με παγωμένο συναίσθημα θα μπορούσε με τόση ευκολία ναπετάει στο δρόμο ασθενείς, να κλείνει ψυχιατρεία, να διώχνει από τα σχολεία χιλιάδες ειδικά παιδιά, να κλείνει τις πρωτοβάθμιες δομές ψυχικής Υγείας, να γκρεμίζει το ΚΕΘΕΑ, να εγκαταλείπει το Εθνικόπρόγραμμα για τη Στρατηγική αντιμετώπιση της Ηπατίτιδας C και να δηλώνει στο Τουίτερ για τις αυτοκτονίες «…17% αύξηση των αυτοκτονιών είναι μια μικρή αύξηση…»

Και βέβαια δε ανησυχεί καθόλου για τους θανάτους από ελλείψεις στα Νοσοκομεία. Μόλις προχτές πέθανε άλλο ένα μικρό αγόρι, δυόμιση χρονών με συγγενή καρδιοπάθεια, επειδή το Παιδοκαρδιοχειρουργικό Κέντροτου νοσοκομείου Παίδων “Αγία Σοφία” υπολειτουργεί. Ήδη, άνθρωποι που δεν μπορούν να πληρώσουν πεθαίνουν και το προσδόκιμο ζωής έχει πέσει. Η Γενοκτονία έχει αρχίσει. Δε βαριέσαι! Όπως δήλωσε για το ξήλωμα των δομών της υγείας: «Δεν είναι ώρα το κράτος να αυξήσει τις δομές του, αλλά να τις μειώσει» και «τι να κάνουμε, δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε την πρόσβαση όλων των πολιτών στην Υγεία» Γι αυτό ανακοίνωσε, πως το υπουργείο σχεδιάζει να λειτουργήσει απογευματινά χειρουργεία στα δημόσια νοσοκομεία, έναντι αντιτίμου. Κι έτσι φτιάχνει, με εντολή της κυβέρνησης φυσικά, μια κατ’ εικόνα και ομοίωσή του απάνθωπη πολιτική υγείας δύο ταχυτήτων, ή μάλλον μιας περίθαλψηςταχύτατης για τους «πλούσιους και διάσημους» που μπορούν άνετα να πληρώσουν και μιαςανύπαρκτης για τους φτωχούς, που μπορούν άνετα να πεθάνουν. Βέβαια δε φαίνεται να ενδιαφέρεται ούτε για τις 300.000 εκτρώσεις, πολλές από τις οποίες τις κάνουν μόνες τους οι χιλιάδες άνεργες – ανασφάλιστες γυναίκες με κίνδυνο για τη ζωή τους.

Φυσικά και κάποιος άλλος, «υγιής», θα μπορούσε να κάνει τα ίδια, και η παρουσία ενός κρυφο-ναζί στο Υπουργείο Υγείας έτσι κι αλλιώς είναι ένα σοβαρότατο πολιτικό ζήτημα. Πάντως, αυτό δεν αποκλείει το γεγονός, ότι ο συγκεκριμένος ακροδεξιός υπουργός Άδωνης Γεωργιάδης είναι, εκτός των άλλων, επίσης και διαταραγμένος . Δεν πρέπει να έχουμε καμία αμφιβολία γι αυτό. Η εικόνα έτσι ολοκληρώνεται.

Ο ανάλγητος ναζιστής, αντισημίτης, ψεύτης, απατεώνας, ομόφοβος, ψεύτης και σαδιστής Άδωνης, είναι, λοιπόν, μια ψυχοπαθολογική προσωπικότητα. Και όμως. Είναι υπεύθυνος για τη ζωή των Ελλήνων και ξένων ασθενών και γιατρών και οφείλει να φροντίζει τους οροθετικούς, τους γέροντες, τους χρήστες, τους μετανάστες και τα άρρωστα παιδιά τους, τους άνεργους, τους άλλους ψυχικά διαταραγμένους, δηλαδή τους συνανθρώπους μας που περισσότερο από κάθε άλλον χρειάζονται τη βοήθεια μας. Ποιος; Ένας «Υπουργός» Υγείας, που βλέπει τους φτωχούς, τους καταφρονεμένους και τους άρωστους με ανθρωπιστική διάθεση χειρότερη κι από του Μένγκελε!

Ο υπουργός έχει μαζέψει γύρω του διάφορους σαδιστές. Ανάμεσα στο τάγμα των συμβούλων του, που οι περισσότεροι είναι θεολόγοι και αρχαιολόγοι, διόρισε και το γιο του ναζιστή, πρώην νομικού συμβούλου του …Καντάφι και φίλο του Αχμαντινετζαντ το-Άουσβιτς-μας-ενώνει-Πλεύρη, που έχει δηλώσει μπροστά στο φακό, ότι οι Έλληνες οφείλουν «να κάνουν τη ζωή των ξένων μεταναστών κόλαση, χειρότερη από την πατρίδα τους» για να πάψουν να έρχονται. Αυτά οι Σύμβουλοι του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης! Ο ίδιος ο «Υπουργός» Άδωνης είχε προτείνει σα λύση να πιάνουν τους μετανάστες και να τους αφήνουν στο Σούνιο, όλους, γυναίκες, παιδιά και μια που δεν έχουν λεφτά, να γυρνάνε στο κέντρο της Αθήνας με τα πόδια μία, δύο, δέκα φορές, να μάθουν αυτοί. Ανθρωπιστής ο νέος μας υπουργός υγείας! Αυτή είναι κοινωνική αλληλεγγύη, όχι αστεία! Τύφλα να χει ο Κεμάλ Ατατούρκ και τα «αμελέ ταμπουρού», τα τάγματα εργασίας, με τα οποία εξόντωνε τους Έλληνες κι άλλες μειονότητες, μέσα σε εξαντλητικές πορείες στις ερήμους της ανατολής.

ΑΦΟΥ ΜΑΣ ΛΕΤΕ ΟΤΙ Ο ΑΔΩΝΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΔΙΑΤΑΡΑΓΜΕΝΟ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΚΛΕΙΣΑΝΕ ΜΕΣΑ;

Πραγματικά, μπορούσε να ρωτήσει κανείς, γιατί ο Γεωργιάδης δεν είναι μέσα σε κλινική, αλλά, αντίθετα, τον διορίσανε επικεφαλής όλων των κλινικών και των νοσοκομείων της Ελλάδας;

Κατ’ αρχήν, αυτό είναι δείγμα της πολιτικής κατάντιας που βρίσκεται σήμερα η Ελληνική κοινωνία .

Κατά δεύτερον, οι ναρκισσιστικοί έχουν ανοσογνωσία, δηλαδή δεν συνειδητοποιούν την νόσο τους. Από την άλλη, μεταξύ της διαταραχής και του φυσιολογικού δεν υπάρχει πάντα ένα σαφές όριο, αλλά ένα συνεχές. Κάποια χαρακτηριστικά διαφόρων ψυχικών διαταραχών τα έχουμε όλοι μας σε κάποιο μικρό βαθμό. Όλοι διατηρούμε κάποια Ναρκισσιστικά στοιχεία, που μας βοηθάνε στο να είμαστε δημιουργικοί και να θέλουμε να διακριθούμε. Για να γίνει διάγνωση, όμως, πρέπει να λάβει κανείς υπόψη τη συνολική εικόνα και τον αριθμό και την ένταση των συμπτωμάτων

Υπάρχουν πολλοί συνάνθρωποί μας, που πάσχουν από διάφορες ψυχικές διαταραχές, που όμως είναι λειτουργικοί, επειδή ακολουθούν μια συγκεκριμένη θεραπεία, ενώ η πάθηση κάποιων άλλων απλά δεν γίνεται αντιληπτή από την κοινωνία. Για παράδειγμα, ο Μέλ Γκιμπσον, ο Λίνκολν αλλά και ο Ανδρέας Παπανδρέου έπασχαν από διπολική διαταραχή, ενώ στη σημερινή περίοδο της βαθιάς οικονομικής κρίσης, η χρόνια κατάθλιψη και άλλες ψυχικές ασθένειες θερίζουν. Ο κακοήθης ναρκισσισμός, απ’ την άλλη, δεν αναγνωρίζεται σαν ειδική ψυχική πάθηση από όλους τους ψυχίατρους και γι αυτό, παρόλο που έχει περιγραφεί, δεν βρίσκεται μέσα στους καταλόγους του DSM-5. Όμως, είναι γεγονός ότι πολλοί αστυνομικοί, ναζιστές και κυρίως καταστροφικοί ηγέτες έχουν όλα τα χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης διαταραχής.

Δε λέμε, φυσικά, ότι όλοι οι ναζιστές και όλοι όσοι ενστερνίζονται φασιστικές ή νέο-φιλελεύθερες ιδέες και πρακτικές, είναι όλοι ψυχοπαθείς. Πάντως, βοηθάει κι αυτό. Όλοι πια ξέρουμε, ότι η ανθρωποφαγική κοινωνία, που μέσα της ζούμε, κολλάει μεν το στίγμα του απόβλητου στον απλό καθημερινό καταθλιπτικό ή τον διπολικό, από την άλλη όμως, πολλές κομβικές θέσεις τις φυλάει για άτομα εντελώς διαταραγμένα, ακριβώς επειδή τα θεωρεί χρήσιμα. Σε μελέτες, που έγιναν μέσα σε πολυεθνικές επιχειρήσεις, εκεί που η αναλγησία είναι το απαραίτητο προσόν κοινωνικής ανόδου, έχει βρεθεί ότι μεγάλο ποσοστό ηγετικών στελεχών πάσχει από την Ναρκισσιστική Διαταραχή.

Στην περίπτωσή του Άδωνη, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, παρόλο που η ανισσοροπία του είναι ανυπόφορη, τον Σαμαρά τον έθελξαν κάποια στοιχεία της, όπως ο κυνισμός, η έλλειψη κάθε συναισθήματος συμπόνιας, ο θεατρινισμός, ο αμοραλισμός, ο αντικοινωνικός του σαδισμός και η διαβολική του ικανότητα να κάνει πειστικές κωλοτούμπες.

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο Γεωργιάδης, όπως όλοι οι κακοήθεις ναρκισσιστές, έχει το χάρισμα να χειραγωγεί. Προτιμάει τον ουρλιαχτό μονόλογο, αλλά όταν τον στριμώξει κανείς, γίνεται πρωταθλητής στον ελιγμό και μπορεί με ψέματα και φωνές και στρεψοδικίες να ξεγλιστρήσει μακριά από οποιαδήποτε κατηγορία εναντίον του. Με αυτό τον τρόπο κρύβει και τηνσαδιστική του πρακτική. Είναι φυσικό αυτό, γιατί στον ψυχικό πυρήνα του κακοήθους Ναρκισσιστικού υπάρχει ο φόβος, ότι, αν παραδεχτεί πως κάπου έκανε λάθος, (δηλαδή αν αποκαταστήσει την επαφή του με την πραγματικότητα), θα καταρρεύσει όλη η ψυχική συγκρότησή του. Μη ξεχνάμε ότι ο κακοήθης Ναρκισσιστικός έχει την ίδια απουσία συναισθημάτων να κρύψει με τον απλά ναρκισσιστικό, αλλά μεγαλύτερη ικανότητα να την καλύπτει και να πείθει τους άλλους μιμούμενος τα ανθρώπινα συναισθήματα.

Ο επίσης φανατικός ακροδεξιός και μνημονιακός πρωθυπουργός, λοιπόν, ξέρει ότι αυτά τα «χαρίσματα» του απάνθρωπου υπουργού του θα βοηθήσουν στο απεχθές έργο, που έχει αναλάβει η μνημονιακή κυβέρνηση, δηλαδή τη διάλυση με τον πιο ανήθικο τρόπο κάθε έννοιας κοινωνικού κράτους και κάθε έννοιας δικαίου.

Για να το πούμε αλλιώς, για να γκρεμίσει την Δημόσια Υγεία εις όφελος των ιδιωτικών τρωκτικών, και να διεξάγει τη Γενοκτονία που επιβάλλουν το Μνημόνια, ο ακροδεξιός Σαμαράς χρειαζόταν έναν ανάλγητο Δράκουλα και τον βρήκε στο πρόσωπο του διαταραγμένου Άδωνη Γεωργιάδη.

Όμως ο Σαμαράς, πέρα από ακροδεξιός, είναι καιαπίστευτα κουτός και δεν μπορεί να διακρίνει, ότι ο σημερινός λαός-ψηφοφόρος-θεατής-πελάτης δεν έχει χάσει εντελώς την συναισθηματική του ευφυΐα κι έτσι, όλοι νοιώθουν ότι ο Άδωνης είναι ψυχασθενής και επικίνδυνος , ακόμα και χωρίς διάγνωση. Εκτός από κάποιους ιδεολογικά τυφλούς, όλοι ψυχανεμίζονται τη διαταραχή τέτοιου είδους «πολιτικών» ειδικά αυτή την εποχή, που τα αποτελέσματα της αντικοινωνικής τους δράσης τα νοιώθουμε όλοι στο πετσί μας.

Αλλά και οι πολιτικές λεπτομέρειες, για το πώς ένα τέτοιο αρρωστημένο βαμπίρ σαν τον Άδωνη Γεωργιάδη, ξεκινώντας από κολλητός και ομοϊδεάτης των νέο-ναζί, βρέθηκε επικεφαλής του πιο ανθρωπιστικού Υπουργείου, είναι γνωστές, αλλά και απίστευτες. Σίγουρα, θα διαβάζουν γι αυτά οι μελλοντικές γενιές και θα μας λυπούνται, ενώ οι κοντινοί μας απόγονοι θα μας σιχτιρίζουν και θα απορούν πώς ανεχτήκαμε τον ψυχασθενή Γεωργιάδη πάνω από το κεφάλι μας έστω και μια μέρα.

Και θα ψάχνουν να μάθουν γιατί μέχρι σήμερα δεν είχε φωνάξει σύσσωμος ο λαός σ’ όλους αυτούς: -Στα τσακίδια. Να πάρετε τον Ψυχασθενή Υπουργό σας και τη Γενοκτονία σας και να πάτε σ’ άλλη χώρα, σε άλλη Γη, σε άλλο σύμπαν. Στα τσα-κί-δια!!!

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΟΜΑΔΑ ΜΕΛΕΤΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ