Tου Κίμωνα Γεωργακάκη*
Πλησιάζει η ώρα της εξουδετέρωσης της λήθης με φυσικό επακόλουθο την αποκάλυψης της…
Οι ταραχές στην Τουρκία συνεχίζονται με τα πνεύματα να οξύνονται μέρα με την μέρα όλο και περισσότερο. Ο ΟΗΕ καλεί να επιδειχθεί η μέγιστη δυνατή αυτοσυγκράτηση και να συνεχιστεί ο εποικοδομητικός διάλογος για την επίλυση των διαφορών.
Η διεθνής κοινότητα δηλώνει ανήσυχη για τις συνεχιζόμενες συγκρούσεις μεταξύ των διαδηλωτών και των δυνάμεων ασφαλείας, ενώ εξέφρασε την «λύπη» της για τους θανάτους και τους τραυματισμούς που έχουν σημειωθεί.
Ολόκληρη η Δύση πιέζει για τον «εκδημοκρατισμό» της Τουρκίας, καθότι η παγκόσμια διαπλοκή αυτό αποφάσισε για την γείτονα. Ο Ερντογάν όμως γνωρίζει: Η δημοκρατία στην Τουρκία θα φέρει τον διαμελισμό. Όλα αυτά τα χρόνια το πανσπερμικό τουρκικό κράτος, που αποτελείται κυρίως από Ελληνογενείς, Κούρδους και Αρμένιους, άσχετα αν μερικοί γνωρίζουν την καταγωγή τους ή όχι, διέσωζε την συνοχή του πληθυσμού με αυταρχικό τρόπο.
Η περιορισμένη ελευθερία και η επιβολή μιας υποτιθέμενης τουρκικής ταυτότητας στους πολίτες ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά της πολιτικής της γειτονικής μας χώρας. Η τωρινή κυβέρνηση της Άγκυρας, βλέποντας τις προθέσεις των Δυτικών, να ξυπνήσουν τα εθνικά πάθη των μειονοτήτων, θέλησε να διατηρήσει την δύναμη της Τουρκίας, αποδεχόμενη μεν τις διαφορετικές εθνότητες εντός επικράτειας, αλλά κρατώντας τις ενωμένες επαναφέροντας μια ξεχασμένη ταυτότητα· την οθωμανική.
Αυτό θα σήμαινε ότι με «εργαλείο» το Ισλάμ θα καθυπότασσε εκ νέου τους πολίτες. Να όμως που εκτός από την εθνική πανσπερμία εντός της γείτονας, υπάρχει και θρησκευτική ποικιλομορφία. Δεδομένου ότι η κυβέρνηση Ερντογάν υποστηρίζει το σουνιτικό Ισλάμ, οι Αλεβίτες και μουσουλμάνοι άλλων ρευμάτων στην Τουρκία αντιδρούν. Σ’ αυτούς μπορούν να προστεθούν τα εκατομμύρια κρυπτοχριστιανών, οι αριστεροί αλλά και οι κεμαλιστές που επιθυμούν κοσμικό κράτος χωρίς μαντήλες, απαγόρευση αλκοόλ κτλ.
Όπως αντιλαμβάνεστε η παρούσα αντιπαράθεση στην Τουρκία θα επιφέρει ριζικές αλλαγές στο status quo της χώρας. Τόσα χρόνια πολιτικοί, διανοούμενοι και «ιστορικοί» εντός και εκτός συνόρων προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι οι Ελλαδίτες δεν είμαστε Έλληνες παρά «μπάσταρδοι» των γύρω από εμάς «εθνών». Υπήρξε έντονη προσπάθεια να αποδεχθούμε μια «κοινή» ιστορία με ένα κράτος, το οποίο τα μόνα που έχει αφήσει στην μνήμη των λαών που ενίοτε καταδυνάστευσε, είναι σφαγές, καταπίεση και δεσποτισμός.
Η συγκεκριμένη συγκυρία στην Τουρκία θα αποδείξει σύντομα πως οι θέσεις κάποιων, που με θάρρος δημοσιοποιούσαν και ας χαρακτηρίζονταν «ρομαντικοί», «αιθεροβάμονες» ακόμα και «εθνικιστές» με τελευταίο τον Φράγκο Φραγκούλη στο βιβλίο του «Ποια Τουρκία, ποιοι Τούρκοι», ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα: Οι Έλληνες είμαστε ακόμα ζωντανοί και εντός Τουρκίας. Με τον καιρό θα καταλάβουμε γιατί έχουμε τόσα κοινά με τον λαό απέναντί μας. Σ’ αυτά τα ματωμένα χώματα που ζουν ακόμα Ίωνες (Yunan), Πόντιοι, Καππαδόκες κ.α.
Πλησιάζει η ώρα της διάψευσης των μύθων που μας εμφύτευσαν στο μυαλό πεφωτισμένοι «ευρωπαϊστές» και «αντικειμενικοί» ιστοριογράφοι. Πλησιάζει η ώρα της εξουδετέρωσης της λήθης με φυσικό επακόλουθο την αποκάλυψης της αλήθειας, την οποία κάποιοι πάσχισαν και πασχίζουν να την βγάλουμε από το μυαλό και την ψυχή μας. Το φως όμως πάντα ξεγλιστρά μέσα από χαραμάδες, «σπάζοντας» το βαθύ σκοτάδι.