Υπάρχουν πολλά στοιχεία που μπορούν να ευεργετήσουν την ψυχή και την αύρα του ανθρώπου, όλα δοσμένα με σοφία και αρμονία τόσο εντός όσο και εκτός του. Για κάθε πληγή υπάρχει ένα βάλσαμο, για κάθε πόνο ένα γιατρικό, και κάθε θλίψη μία αχτίδα αισιοδοξίας. Τόσες δυνάμεις είναι…
έτοιμες να δώσουν απλόχερα την θεραπεία τους κάθε στιγμή που θα τους ζητηθεί, δείγμα ότι ο άνθρωπος ποτέ δεν υπήρξε μόνος αλλά αντίθετα υπάρχει κοντά του πρόνοια και φροντίδα, πρώτα από τον ίδιο του τον εαυτό και έπειτα από εξωτερικούς παράγοντες.
Και αν υπάρχουν όμως τόσες πηγές θετικότητας και βοήθειας, καμμία δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτή που φέρει μέσα της η Αγάπη. Αυτή η αιώνια δύναμη που κουβαλάει όλες τις ποιότητες μαζί της: την θετικότητα, την προστασία, την αισιοδοξία, την πίστη, την καλοσύνη. Είναι ένα αμάλγαμα ισχυρών δονήσεων, ικανών να φέρουν όχι μόνο θεραπεία αλλά και ολόκληρη ψυχική επαναφορά και αλλαγή αφού ο σπόρος της Αγάπης μπορεί να ριζώσει και να διώξει κάθε τι αρνητικό μέσα από τον άνθρωπο. Και αυτό γιατί προέρχεται μέσα από την αγνότητα της Ψυχής που κακό δεν γνωρίζει, παρά μόνο ξέρει την Αλήθεια του Σύμπαντος και την κλείνει μέσα της.
Και η μόνη αλήθεια είναι αυτή: η Αγάπη. Όλα δημιουργούνται από αγάπη, εμποτίζονται, εκπέμπουν και απορροφούν αγάπη. Ό,τι ξεφεύγει από αυτή την αλήθεια απλά ξεχνάει το μεγαλείο της, αποκόπτεται από την πηγή του και μαραζώνει. Για αυτό ένας άνθρωπος που στερείται αγάπης είναι σαν το φυτό που δεν ποτίζεται επαρκώς ώσπου να μαραζώσει.
Πώς όμως λειτουργεί η αγάπη πάνω στον άνθρωπο; Αν θα μπορούσε κάποιος να δει την επιρροή στην αύρα του ατόμου όταν την δέχεται από κάποιον άλλο , θα την περιέγραφε σαν ένα απαλό αέρινο κύμα που διαπερνά την αύρα και εισέρχεται βαθιά μέσα στην ψυχή. Εκείνες τις στιγμές θα παρατηρήσει κάποιος ότι κάθε ενεργειακό «μικρόβιο» όπως ο φόβος, η θλίψη, η στεναχώρια, είναι σαν να διαλύονται κάτω από την δύναμη της υπέροχης αυτής ενέργειας που εισχωρεί στο αυρικό πεδίο του ατόμου.
Η αγάπη δηλαδή δρα σαν μία δονητική «σκούπα», όπου καθαρίζει στο πέρασμα της τις σκιές που υπάρχουν μέσα στην ψυχοσύνθεση του ανθρώπου, πριν καταφέρουν να ριζώσουν μέσα του. Για αυτό και όταν κάποιος γίνεται δέκτης ουσιαστικής και αληθινής αγάπης, τότε αρχίζει και γίνεται πιο αισιόδοξος, πιο θετικός και έχει περισσότερη εμπιστοσύνη και πίστη στον εαυτό του. Καθώς ελαττώνονται οι αρνητικές δονήσεις και τα συναισθηματικά εμπόδια, ο άνθρωπος έρχεται πάλι σε επαφή με τις ικανότητες που διαθέτει μέσα του, για αυτό και η αληθινή αγάπη είναι το καλύτερο φάρμακο για κάθε άνθρωπο που νιώθει να υποφέρει ψυχολογικά.
Το σημαντικό είναι η αγάπη να έχει πρώτα ξεδιπλωθεί από την ίδια την ψυχή, να έχει ενωθεί ο άνθρωπος μαζί της μέσα στην δική του ύπαρξη για να μπορέσει να την μοιραστεί και με άλλο κόσμο. Χρειάζεται να γίνει το άτομο ένα με το φως που κουβαλά μέσα του προκειμένου να βιώσει την ουσία της αγάπης, γιατί ο ίδιος δημιουργήθηκε από αυτήν όπως κάθε τι στο Σύμπαν.
Άρα ο άνθρωπος είναι αγάπη, και αυτή η ποιότητα δεν βρίσκεται κάπου εκτός του, σε κανέναν άλλο άνθρωπο ώστε να πάρει από αυτόν. Όταν κάποιος έχει γίνει ένα με την αγάπη μέσα του μετά απλά την εκπέμπει με καθαρότητα, με δύναμη τέτοια ώστε και άλλοι άνθρωποι να ακουμπήσουν το φως της.
Τότε υπάρχει μόνο ανταλλαγή, μόνο αλληλομοίρασμα και όχι απλά μοίρασμα ή ψυχικό άδειασμα. Μόνο έτσι πολλαπλασιάζεται η αγάπη, μόνο έτσι αναπτύσσεται και δυναμώνει- όταν ευθυγραμμιστεί κάποιος με αυτήν και με αφθονία την διοχετεύσει σε ό,τι κάνει γύρω του, σε όποιον άνθρωπο μπορεί να αγγίξει. Για αυτό και θεραπεύει κάθε σκοτάδι…Γιατί μόνο φως μπορεί να εκπέμψει, μόνο περισσότερη αγάπη…
