Στις δύσκολες εποχές της κρίσης που βιώνει η χώρα και κυρίως της πνευματικής κρίσης οι άνθρωποι φαίνεται να έχουν μεγαλύτερη ανάγκη πνευματικής καθοδήγησης όσο ποτέ.
Αναζητούν απαντήσεις σε ερωτήματα που ίσως ως τώρα κλείδωναν μέσα τους, ή τα αγνοούσαν ή στα οποία έδιναν από μόνοι τους….
απαντήσεις ξεγελώντας έτσι την απαίτηση της ψυχής τους να ικανοποιηθεί και να αναπαυθεί.
Παρόλο που φωτισμένοι άνθρωποι , πνευματικοί πατέρες έχουν ανοιχτές τις αγκάλες τους και θέτουν τον εαυτό τους στην υπηρεσία των πνευματικών αναγκών των ανθρώπων σπάνια κάποιοι από μας λάμβαναν το μήνυμα της ηρεμίας που μπορεί να κερδίσει ο άνθρωπος όταν έχει σωστό καθοδηγητή.
Στην ομιλία του καθηγούμενου της Ι.Μ.Μ.Βατοπαιδίου αρχιμανδρίτη Εφραίμ που έγινε το απόγευμα της Πέμπτης σε γνωστό χώρο των Αθηνών δόθηκε η ευκαιρία στο κοινό που προσήλθε να ακούσει απαντήσεις σε ερωτήματα που το απασχολεί σε σχέση με την πνευματική ζωή, τα μυστήρια της εκκλησίας, την σωστή συμπεριφορά των των μελών του σώματος της εκκλησίας αλλά και να πάρει οδηγίες για το πως ο άνθρωπος μπορεί μέσα στην καθημερινότητά του να μάχεται για την ψυχή του και να βγαίνει νικητής παρασύροντας με την συμπεριφορά του και τους γύρω του στην αναζήτηση της αλήθειας που την βρίσκει μόνο στο πρόσωπο του Χριστού.
Μπορεί ο άνθρωπος να βάζει δικούς του κανόνες για το πώς θα εκκλησιάζεται θα νηστεύει και θα προσεύχεται;
Τι σημαίνει η αναβολή όσον αφορά στην συμμετοχή μας στα μυστήρια της εκκλησίας;
Ποιοι πρέπει να μας καθοδηγούν και να μας συμβουλεύουν στην προσπάθειά μας να γνωρίσουμε την Αληθινή Ζωή;
Ο γέροντας Εφραίμ που στις συνάξεις του πάντα επικρατεί το αδιαχώρητο έδωσε απαντήσεις σε ερωτήματα ουσιαστικά για τον άνθρωπο προβάλλοντας παραδείγματα μέσα από την βιωματική εμπειρία της εκκλησίας.
Την σύναξη της Πέμπτης παρακολούθησαν πλήθος κόσμου, φοιτητές, πανεπιστημιακοί, πατέρες, μητροπολίτες, δημοσιογράφοι, βουλευτές.
Ξεκινώντας μάλιστα την ομιλία του τόνισε :
«Όλοι είμαστε μέλη της εκκλησίας απόψε εδώ».
Και συνέχισε την ομιλία του αναφερόμενος σε αυτούς που θέλουν να βάζουν τους δικούς τους κανόνες στην εκκλησία. «Ενώ θέλουμε να πηγαίνουμε στην εκκλησία, πηγαίνουμε όταν μπορούμε, θέλουμε να προσευχόμεθα όποτε θυμηθούμε, θέλουμε να νηστεύουμε όποτε νομίζουμε.
Εμείς που ζούμε στην σύγχρονη εποχή όλα τα δικαιολογούμαι.
Όταν όμως κάποιος είναι κατηχημένος και ξέρει και είναι μελετημένος και είναι προσγειωμένος πνευματικά και ξέρει την αξία και το μεγαλείο της πνευματικής ζωής τότε νομίζω ότι όπου κι αν είναι ότι και αν κάνει μπορεί να ζει στην ζωή της εκκλησίας.
Δυστυχώς σήμερα νομίζω ότι ο καθείς ζει κατά το δοκούν.
Είναι μεγάλο πράγμα κανείς να σέβεται την εκκλησία και να αποδέχεται τα της εκκλησίας διότι δυστυχώς πολλές φορές οι άνθρωποι ενώ αποδεχόμαστε την εκκλησία κρίνομαι αυτά που λέει η εκκλησία και πολλές φορές συλλαμβάνομαι επ αυτοφώρω μέλη της εκκλησίας να εργάζονται και να αγωνίζονται πνευματικά κατά το δοκούν.
Είναι μεγάλο πράγμα να πειθώμεθα εις τα εντάλματα των αγίων πατέρων. Πολλές φορές απορρίπτουμε ή δεν δεχόμαστε κάποια πράγματα. Για παράδειγμα το θέμα της εξομολογήσεως.
Πολλοί άνθρωποι δέχονται την εξομολόγηση, πολλοί άνθρωποι την απορρίπτουν. Πολλοί δεν τολμούν να ανοίξουν την καρδιά τους και αυτό οπωσδήποτε είναι ένα σφάλμα. Κάποιοι πάλι το αναβάλουν.
Η αναβολή οδηγεί στην ματαίωση και η ματαίωση στην καταστροφή.
Ενώ ζούμε στην εκκλησία δεν μας αρέσει να ακολουθούμε τα εντάλματα της εκκλησίας και μάλιστα κάποιοι λένε δεν τους αρέσει να είναι κάτω από εντολές.
Είναι λάθος αυτό. Γι αυτό ο Χριστός έδωσε εντολές. Ο Μωυσής έδωσε εντολές. Ο Χριστός είπε : «ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς ουτος εστί ο αγαπών με ».
Άρα λοιπόν η απόδειξη αγάπης προς τον Χριστόν είναι η τήρηση των εντολών του.
Κάποιοι λένε ότι θέλουν την ελευθερία τους και θα τηρούν τον νόμο του Θεού όποτε εκείνοι θέλουν όποτε το λέει η καρδιά τους. Αυτό δεν είναι σωστό διότι η καρδιά του ανθρώπου δεν αποφαίνεται πάντα σωστά ούτε πορεύεται πάντα με αληθινό τρόπο.
Γιατί; Διότι είναι η παρουσία της αμαρτίας.
Έπειτα αναφέρθηκε στην καθοδήγηση του ανθρώπου που είναι το Α και το Ω όσον αφορά την σωστή του διαδρομή τονίζοντας ότι υπάρχουν πνευματικοί να μας καθοδηγούν:
«Πρέπει να έχουμε πατέρες πνευματικούς και πρέπει να τους βρούμε να αναφερόμαστε σε αυτούς. Ποιοι είναι οι αληθινοί πατέρες που μπορούν να οδηγήσουν τα μέλη της εκκλησίας με σωστόν αληθινό τρόπο; Οι έχοντες την διάκριση των πνευμάτων.
Δηλαδή αυτό που μου συμβαίνει είναι εκ του Θεού ή είναι εκ του πειρασμού; Είναι εκ της χάριτος ή είναι εκ της πλάνης; Χρειαζόμαστε τέτοιους πνευματικούς πατέρες και σε αυτούς πρέπει να ακουμπήσουμε για να μας πουν το θέλημα του Θεού.
Γι αυτό μέσα στην εκκλησία αν ακολουθούμε με όλο το είναι μας την εκκλησία τότε μπορούμε να επιτύχουμε. Διότι τον Χριστό τον βρίσκουμε μέσα στην εκκλησία και όχι έξω από την εκκλησία. Όταν λέω εκκλησία εννοώ το μυστικό σώμα του ίδιου του Χριστού μας . Για αυτό μέσα στην εκκλησία υπάρχει αγιότητα.
Ο άγιος Πορφύριος έλεγε ότι μέσα στην εκκλησία βρίσκει κανείς την χάρη. Εγώ έλεγε ο ίδιος βρήκα την χάρη μέσα στην εκκλησία.
Όταν ακολουθώ την εκκλησία σημαίνει ότι ακολουθώ το λειτουργικό πρόγραμμα της εκκλησίας. Έτσι φαίνεται ότι αληθινά ποθούμε τον Θεό με την παρουσία μας στην θεία λειτουργία.
Όταν περνούν οι μέρες και η ψυχή μας δεν ποθεί, δεν έχει ανάγκη την θεία λειτουργία τότε ο νους του ανθρώπου δεν έχει ξυπνήσει ακόμη. Βρίσκεται σε πνευματικό λήθαργο.
Οι άγιοι πατέρες λένε ότι όταν ποθείς τον Θεό αυτή είναι η απόδειξη ότι η ψυχή είναι υγιής.
Εμείς ως μοναχοί κάνουμε κανόνα , κάνουμε προσευχές κατά μόνας στο κελί μας κάθε βράδυ. Όμως δεν υπάρχει η καλογερική πνευματικότης και η κοσμική πνευματικότης. Ο τρόπος είναι ο ίδιος.
Αυτόν τον κανόνα που κάνει ο μοναχός πρέπει να τον κάνει και ο κοσμικός με λιγότερες προσευχές ίσως.
Ας κάνει 10 λεπτά, 15 λεπτά και αν δεν έχει καθόλου χρόνο όπως μου έλεγε κάποιος ας κάνει 1 λεπτό κάθε μέρα και σε έναν μήνα θα προσευχηθεί 30 λεπτά.
Με την προσευχή έρχεται η χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Σήμερα οι άνθρωποι δεν προσεύχονται δυστυχώς για αυτό έχουν καταντήσει τόσο αδύνατοι πνευματικά διότι καταφρονούν την προσευχή.
«Νηστεία αγρυπνία προσευχή ουράνια χαρίσματα λαβών». Πρέπει να καταλάβουμε ότι έχουμε όλοι έναν στόχο και σκοπό: τον Αγιασμό.
Είναι κοινός ο αγιασμός για όλους και δυστυχώς κάποιοι τον Αγιασμό τον θεωρούν γραφικό.
Ο σκοπός της ανθρώπινης ζωής είναι ο Αγιασμός. Ο απόστολος Παύλος λέει ότι: «χωρίς αυτόν ουδείς όψεται τον Κύριον».
Ο άγιος Πορφύριος έλεγε : «Θάνατος δεν υπάρχει. Υπάρχει απλώς μια μετάβαση του ανθρώπου στην αιωνιότητα». Δεν σταματά ο άνθρωπος από το να ζει.
Έχουμε πολλές αποδείξεις ότι ο άνθρωπος δεν πεθαίνει ποτέ. Είναι αθάνατος. Αν συνειδητοποιήσουμε ότι ο άνθρωπος είναι πλασμένος κατ εικόνα και κατ ομοίωση τότε προχωρούμε σε πνευματικό αγώνα .
Τότε η ζωή μας θα εχει νόημα. Όταν θα γευτούμε τον Θεό.
Το μόνο βέβαιο γεγονός της ζωής μας είναι ο Θάνατός μας. Ο άνθρωπος που πορεύεται δια την αιωνιότητα ζει αληθινά ζει σωστά και τρέφεται με τους καρπούς της πνευματικής ζωής.
Γιατί αυτοκτονούν οι άνθρωποι σήμερα και μάλιστα ενόψει οικονομικής κρίσης; Διότι δεν υπάρχει εσωτερική δύναμη. Ποιος θα την δώσει αυτήν την δύναμη; Η εκκλησία δια των μυστηρίων της και δια της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος.
Υπάρχουν άνθρωποι που είναι αγράμματοι αλλά έχουν δύναμη μέσα τους και κάποιοι που είναι μορφωμένοι αλλά να είναι αδύναμοι.
Υπάρχουν παραδείγματα ανθρώπων δυναμικών πετυχημένων που τους συμβαίνει κάτι σοβαρό στην ζωή τους μια δοκιμασία και εξασθενούν διότι δεν αγωνίζονται πνευματικά για να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους. Πρέπει να έχουμε πνευματική ισχύ να τρεφόμαστε από την Χάρη του Αγίου πνεύματος.
Πολλές φορές μας ρωτούν αν βαριόμαστε εμείς οι μοναχοί με την ρουτίνα της καθημερινότητάς μας και απαντώ ότι όσο και τα καθημερινά εξωτερικά να φαίνονται τα ίδια, εσωτερικά είναι η γεύση της θείας Χάριτος.
Ο μοναχός τρεφόμενος από το άγιο πνεύμα ζει πολύ ωραία.
Ποιος είναι ο καρπός του πνεύματος; Η αγάπη η χαρά η πίστη η μακροθυμία η πραότης η εγκράτεια. Αν τα έχουμε αυτά τότε βαδίζουμε προς τον αγιασμό.
Είναι λυπηρό και τραγικό να είμαστε στην Ελλάδα που τραυματίστηκε από τον κομμουνισμό αλλά δεν κυβερνήθηκε από τον κομμουνισμό για το μέγα έλεος του Θεού.
Και δεν είμαστε καλύτεροι από τους Σέρβους τους Ρώσους και τους Ρουμάνους. Όχι δεν είμαστε καλύτεροι. Εδώ όμως η Ελλάδα είναι από την Θεία Πρόνοια η πρωτεύουσα της Ορθοδοξίας.
Εμείς στο Άγιο Όρος το ζούμε αυτό διότι έρχονται από το πρώην σιδηρούν καταπέτασμα και ζητούν τον αυθεντικό πνευματικό λόγο.
Γι αυτό εμείς οι Έλληνες πρέπει να καυχιόμαστε που είμαστε ορθόδοξοι και να είμαστε περήφανοι για την ιδιότητα μας και να αγωνιζόμαστε. Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο και δεν μας έφερε διδασκαλία μας έφερε τον ίδιο του τον Εαυτόν. Προσεφέρθη και μας είπε «λάβετε φάγετε τούτο εστίν το σώμα μου και τούτο εστί το αίμα μου.»
Πρέπει να προετοιμαζόμαστε και να γνωρίζουμε ότι η εκκλησία μας είναι ασκητική εκκλησία. Έχουμε το ασκητικό φρόνημα. Ο Ιησούς μας βαφτίστηκε στον Ιορδάνη ποταμό και αμέσως ήρθε το Άγιο Πνεύμα εις την έρημο. Δεν είναι τυχαίο όλο αυτό .
Πήγε στην έρημο νήστεψε 40 μέρες και 40 νύκτες. Αυτό είναι το στίγμα της όλης θεραπευτικής μεθόδου που πρέπει να έχουμε.
Η ελευθερία παρερμηνεύεται.
Η ελευθερία είναι όταν αποτιναχθούμε από τα πάθη. Όταν έχω πάθη μέσα μου δεν είμαι ελεύθερος. Ας γνωρίσουμε την αλήθεια και η αλήθεια ας ελευθερώσει εμάς. Χωρίς τον Χριστό δεν υπάρχει ελευθερία ούτε δικαιοσύνη.
Η αλήθεια δεν είναι ιδεολογία δεν είναι φιλοσοφία, θεωρία.
Είναι πρόσωπο. Και το πρόσωπο είναι ο Χριστός.
Οι πατέρες μιλούσαν δια πνευματικής εμπειρίας. Πότε γνωρίζουμε την αλήθεια; Όταν καθαρίζεται η καρδία. Πότε καθαρίζεται η καρδία; Με την εξομολόγηση. Είναι μεγάλο πράγμα η καθαρή εξομολόγηση .
Νιώθουμε ντροπή όταν πρόκειται να εξομολογηθούμε αλλά όμως πρέπει να μάθουμε να κατηγορούμε τον εαυτό μας.
Πολλές φορές λοιπόν ντρεπόμαστε αλλά η ντροπή τρέφει τον εγωισμό. Όταν εξομολογηθείς παίρνεις άφεση αμαρτιών και παίρνεις και δύναμη για να μην αμαρτάνεις.
Με την μετάνοια θα αποχτήσουμε την αληθινή ζωή και θα φτάσουμε στην βασιλεία των ουρανών. Αναμάρτητοι δεν ήμαστε κανείς απολύτως όμως πιστεύουμε εις τον θεό ο οποίος είναι ο πατέρας μας και θα μας βοηθήσει εφόσον ζητούμε την βοήθειά του.
Είναι μεγάλο πράγμα να αγαπά κανείς τον Θεό.
Είναι μεγάλο πράγμα να ποθεί κανείς τον Θεό.
Η ομιλία αυτή όπως και όλες οι ομιλίες που κάνει ο γέροντας Εφραίμ απευθύνονται σε ανθρώπους που αναζητούν τον σίγουρο δρόμο για την αληθινή και πνευματική ζωή.
Απευθύνονται όμως και σε ανθρώπους που κάποια στιγμή στην ζωή τους έλαβαν μήνυμα αλλαγής πορείας . Απευθύνονται σε ανθρώπους που παλεύουν με τον πόνο τους και τα προβλήματά τους αλλά και σε ανθρώπους που πιστεύουν ότι είναι καλά ότι τα έχουν όλα αλλά στην πραγματικότητα η φτώχια και η απελπισία της ψυχής τους, τους κατεδαφίζει το κτίσμα της ζωή τους όσο ψηλό και περίλαμπρο κι αν φαίνεται.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι πολλοί πάνε κατά τύχην στην ομιλία του μια φορά είτε γιατί τους προσκάλεσε ένας φίλος και τελικά γίνονται φανατικοί αποδέκτες της ομιλίας και των μηνυμάτων του γέροντα Εφραίμ του Βατοπαιδινού.
BRIEFINGNEWS.GR
