Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος
Σε κάποιο «πριβέ σαλέ» στις Ελβετικές Άλπεις. Βράδυ. Σε κάποιο «ιδιαίτερο τραπέζι». Η συζήτηση είναι σε ιδιαίτερα…
φιλικό και οικείο επίπεδο ανάμεσα στους τέσσερις «ομοτράπεζους». Ένας «Έλληνας» και τρεις «Ξένοι». – Εξαίρετο περιβάλλον, σχολίασε με πραγματικό θαυμασμό ο «καλεσμένος». – Το καλύτερο πάντα για τους Έλληνες «φίλους» μας, απάντησε ο ένας από τους άλλους τρεις. – Είχατε μήπως κάποιο πρόβλημα ως τώρα; ρώτησε ένας άλλος από τους «οικοδεσπότες».
Το χρήμα δεν είναι πρόβλημα, ότι χρειαστείτε κατά τη διαμονή σας απλά ζητείστε το. – Σας ευχαριστώ κύριοι. Και οφείλω να πω, ότι δεν είμαι αχάριστος. Θα το διαπιστώσετε, σας το εγγυώμαι. – Ω, μα είμαστε βέβαιοι γι’ αυτό. – Κύριοι, όπως ξέρετε είμαστε ενώπιον ενός μεγάλου προγράμματος εξοπλισμών. – Ναι, το γνωρίζουμε αυτό φίλε μου. Τολμηρό εκ μέρους σας σε τέτοιες δύσκολες εποχές. – Πράγματι, ο λαός μας περνάει δύσκολες ώρες. Αλλά η Ασφάλεια προέχει πάντα. – Όντως, αγαπητέ. Όντως. Πολύ συνετό εκ μέρους σας. – Θα πρέπει τουτέστιν να βρούμε την πιο ευνοϊκή λύση γι’ αυτό. – Μην ανησυχείτε αγαπητέ μου. Γι’ αυτό είμαστε εμείς εδώ. – Θα χρειαστεί ένας ιδανικός συνδυασμός τύπων οπλικών συστημάτων, χώρας προέλευσης, επιχειρησιακών δυνατοτήτων, αντισταθμιστικών οφελών και πηγών χρηματοδότησης. – Τα γνωστά δηλαδή. Κανένα πρόβλημα φίλε μου, θα τα φροντίσουμε όλα. – Ναι, αλλά θα υπάρξει κάποιο προβληματάκι. Πως θα πλασάρουμε συστήματα αδοκίμαστα και ακριβά; – Θα το ξεπεράσετε φίλε μου. Δεν έχω καμία αμφιβολία επί τούτου. – Δεν θα είναι εύκολο. – Φίλε μου, η «προμήθειά» σας θα είναι τόσο μεγαλύτερη όσο μεγαλύτερα «ρίσκα» έχει η «επένδυση». Μικρότερη εάν το οπλικό σύστημα είναι «καιρό στην αγορά», «δοκιμασμένο» και «φτηνό», σημαντικά μεγαλύτερη εάν αυτό είναι σε «πρωτότυπο επίπεδο», «μη δοκιμασμένο» και «ακριβό». – Καταλαβαίνω. – Οπότε φαντάζομαι συμφωνείς μαζί μας ότι θα είναι πιο συμφέρον για σένα εάν επιλέξετε την δεύτερη λύση. – Ναι, φυσικά. – Επίσης, υπάρχουν κι άλλες πολλές λύσεις για ν’ αυξηθεί η προμήθειά σου. – Δηλαδή; – Δηλαδή, στην ίδια τιμή του συστήματος, απλά δεν θα υπάρχουν μερικά «έξτρας». – Τι εννοείτε; – Να, πχ θα πάρετε ας πούμε έναν τάδε εξοπλισμό σε μια χ τιμή που κανονικά θα είχε και ραντάρ, αλλά εν τέλει θα το παραλάβετε χωρίς ραντάρ. – Μα θα είναι «τυφλό». – Θα βρείτε τον τρόπο να το ξεπεράσετε. Θα αγοράσετε μετά τα ραντάρ και θα τα «ξαναπληρώσετε έξτρα». Θα βρούμε τον τρόπο να το «κουκουλώσουμε» μέσα στις μυριάδες «θολές» λεπτομέρειες των σχετικών συμβάσεων. Η προμήθειά σας θα είναι επίσης πιο υψηλή και σ’ αυτή την περίπτωση. – Μάλιστα. Άρα, δεν θα υπάρξει πρόβλημα. – Κανένα απολύτως φίλε μου. Έχει και συνέχεια όμως. – Δηλαδή; – Να, θα κάνουμε ας πούμε μια συμφωνία «αντισταθμιστικών οφελών» ίσου ή μεγαλύτερου κόστους με την επένδυση αλλά δεν θα χορηγηθούν ποτέ στη χώρα σας αυτά τα «οφέλη». – Μα, θα γίνει θόρυβος στην Αθήνα. – Και σ’ αυτή την περίπτωση η προμήθειά σας θα είναι πολύ μεγαλύτερη. – Μάλιστα. Θα βρούμε τον τρόπο να το αντιμετωπίσουμε κι αυτό. – Ή ας πούμε, θα κάνουμε μια συνολική συμφωνία χορήγησης εξοπλισμού συν πυρομαχικά τα οποία όμως δεν θα τα λάβετε ποτέ. – Μα, τώρα, εξοπλισμός χωρίς πυρομαχικά; Θα εκραγούνε όλοι κάτω στην Αθήνα. – Ω, μα η επικαιρότητα αγαπητέ μου και η γραφειοκρατία είναι τόσο περίπλοκα και «θαμπωτικά» πράγματα που μπορούν να «καλύψουν» τα πάντα. Θα τα αγοράσετε κατόπιν τα πυρομαχικά πληρώνοντας «έξτρα». Άλλωστε, η προμήθειά σας θα είναι υψηλότερη και σ’ αυτή την περίπτωση. – Μάλιστα. – Με παρόμοιο τρόπο μπορούμε να καλύψουμε πολλά μα πάρα πολλά προγράμματα εξοπλισμών. Κι εσείς, με ελάχιστο ρίσκο θα βρεθείτε με υπέρογκες προμήθειες που θα καλύψουν κάθε μα κάθε «στόμα». – Μάλιστα. – Βεβαίως, υπάρχει κι άλλος τρόπος να αυξήσετε ακόμη περισσότερο την προμήθειά σας. – Δηλαδή; – Δηλαδή, εάν πχ τα «εξοπλιστικά πακέτα» τιμολογηθούν στο διπλάσιο της τιμής τους, θα διπλασιαστεί αντίστοιχα και η δική σας «προμήθεια». Αν τριπλασιαστεί η τιμή τους θα τριπλασιαστεί και η δική σας προμήθεια. Πως σας φαίνεται κι αυτό; – Μάλιστα. Δελεαστικό, δεν λέω. Και με την αντίδραση του λαού τι κάνουμε; – Ω, μα ποια αντίδραση αγαπητέ; Θα βρείτε τον τρόπο να στρέψετε αλλού την προσοχή τους. – Και με τις ποινικές συνέπειες; – Η ασυλία σας και η παραγραφή αδικημάτων να είναι καλά, που τόσο σοφά έχει προβλέψει το νομικό σας σύστημα. – Και με την χρηματοδότηση του προγράμματος; Τι κάνουμε; Σας είπα ότι δεν υπάρχουν αυτά τα κονδύλια. – Μην ανησυχείτε καθόλου γι’ αυτό. – Δηλαδή; – Αγαπητέ μου, εμείς είμαστε οι Έμποροι των εξοπλισμών, εμείς είμαστε και οι Τραπεζίτες. Έτσι θα σας αφήναμε; – Τι εννοείτε; – Θα λάβετε ένα προεγκεκριμένο δάνειο το οποίο και θα διεκπεραιωθεί απ’ ευθείας σε μας. – Α, μάλιστα. Πολύ βολικό. Σας ευχαριστώ. – Τίποτα, τίποτα αγαπητέ. Μάλιστα, εδώ υπάρχει η μεγάλη ευκαιρία να πολλαπλασιάσετε ακόμη περισσότερο την προμήθειά σας. – Τι εννοείτε; – Εννοώ, πως ενώ κανονικά το δάνειο θα είχε ένα «χ» επιτόκιο, θα το επιβαρύνουμε με ένα «2χ» Ή ένα «3χ». Όσο μεγαλύτερο θα είναι το επιτόκιο, αναλόγως και κατ’ απόλυτη αντιστοιχία θα μεγαλώνει και η προμήθειά σας. Αν διπλασιαστεί το επιτόκιο, θα διπλασιαστεί και η προμήθειά σας. Αν τριπλασιαστεί το επιτόκιο, θα τριπλασιαστεί και η προμήθειά σας. Πως σας φαίνεται κι αυτό; – Έντιμο κι ενδιαφέρον. Σας ευχαριστώ και γι’ αυτό. – Είμαστε σε συμφωνία λοιπόν; – Βεβαίως αγαπητοί μου. Βεβαίως. Αυτό έλειπε. Είναι μια εξαιρετικά συμφέρουσα συμφωνία. – Συμφέρουσα για σας εννοείτε. …. – Αστειεύομαι αγαπητέ μου…αστειεύομαι….εις υγείαν κύριοι…για το καλό της συμφωνίας μας…. Οποιαδήποτε «πιθανή ομοιότητα» με πρόσωπα και καταστάσεις είναι συμπτωματική. Τώρα που ξεκαθαρίστηκε κι αυτό, ας πούμε και το άλλο: Ναι, είναι ένα «παραμυθάκι» το παραπάνω. Αλλά μετά απ’ αυτό το «παραμυθάκι», ακόμη κι αν δεν ήξερες πως «χτίστηκε» το χρέος της Ελλάδας, τώρα κατάλαβες τον «κυριότερο τρόπο χτισίματός» του. Κατάλαβες δηλαδή τι σημαίνει «ΕΠΑΧΘΕΣ ΧΡΕΟΣ». Και κατάλαβες επίσης ποιοι ευθύνονται γι’ αυτό. Σίγουρα πάντως, όχι ο Λαός. Κατάλαβες επίσης γιατί δεν δικαιούνται οι «δανειστές» μας να μιλούν για χρέος της Ελλάδας. «Αυτοί» οι ίδιοι φρόντισαν και το «έχτισαν» και μάλιστα βγάζοντας «υπερκέρδη». Έχουν ήδη πληρωθεί γι’ αυτό το χρέος και μάλιστα πολλές πολλές φορές πάνω από την αξία του. Δεν έχουν κανένας και κανένα δικαίωμα να απαιτούν τώρα από τον Ελληνικό Λαό (και κυρίως την φτωχολογιά) να πληρώσει αυτή τη «ρεμούλα» δεκαετιών. Αυτό το «προϊόν εγκληματικής ενέργειας» με «ένθεν κι ένθεν» ευθύνες «ορισμένων».
Γιώργος Ανεστόπουλος Γεράκι του Αιγαίου