Του Θανάση Νικολαΐδη
ΜΕ το πάθος τους οι πολιτικοί (για την πολιτική), με τα πάθη του ο λαός. Και, βέβαια, δεν είναι μονοσήμαντα ορισμένη η ευθύνη. Έκαστος…συνέβαλε στην κατάντια…
ΑΦΗΝΟΥΜΕ τους πολιτικούς στην αγωνία τους να παραμείνουν σκαρφαλωμένοι και κολλητοί σαν στρείδια στα σκαλιά της εξουσίας. Πάμε στους κυβερνώντες που τους σφίγγουμε το χέρι για την πρόθεσή τους να «επιδιορθώσουν» την…ανήκεστο(;) βλάβη της υγείας μιας Ελλάδας που αναπνέει βαριά.
ΤΑΧΕΙΣ και αποφασιστικοί (οι κυβερνώντες). Για τους «μικρούς» και τα…προνόμιά τους. Αδίσταχτοι για τη φτωχολογιά. Και, βέβαια, ακούμπησαν την τιμωρό τους χείρα και σε κάποιους έχοντες κατέχοντες και…κλέπτοντες, ωστόσο, δεν είδαμε κυρίες του Κολωνακίου να βαράνε άδεις κατσαρόλες αγκαλιά με ΚΚΕδισσες. Ούτε ευωχούμενους των βορείων προαστίων να παρατάνε το τζάκι.
ΚΑΙ τι να’ καναν (οι κυβερνώντες) για να δώσουν κουράγιο σ’ εκείνους που σφίγγουν τα δόντια τραβώντας τη ανηφόρα; Πώς να πείσουν για θυσίες κοιτώντας μόνο προς τα «κάτω»;
ΝΑ κάνουν τη μεταβολή τους γυρνώντας το κεφάλι στα «ψηλά» και να σημαδέψουν στόχους μακρινούς. Κι ύστερα; Το ψητό να το μοιράσουν οριζόντια. Για να σταθεί στα πόδια του ο νηστικός και να πάρει ανάσα η ψυχή του.
ΟΦΕΙΛΟΥΝ να μας ενημερώνουν επίμονα και καθημερινά για τη λίστα Λαγκάρντ. Να ξεφυλλίζουν μπροστά μας τις σελίδες της και να ρίχνουν ροπαλιές σε πονηρούς που δεν έβαλαν ένα λιθαράκι σε δρόμους, σχολεία και νοσοκομεία. Να μας αποκαλύπτουν (επίμονα και καθημερινά) τα ίχνη των of shore που οδηγούν στο «ξέπλυμα» της μίζας (και της αλητείας) πολιτικών μας.
ΔΕΝ αρκεί η (λεκτική) παραδοχή των θυσιών του λαού. Οφείλουν να πείσουν και τον τελευταίο πως δεν τους σκιάζει φοβέρα καμιά για να ψάξουν, να βρουν και να (μας) παρουσιάσουν την κρυμμένη λιμνοθάλασσα που θα ξεδιψάσει διψασμένους.